Wyrok WSA w Łodzi z dnia 31 sierpnia 2020 r., sygn. II SA/Łd 379/20

Administracyjne postępowanie; Budowlane prawo

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Magdalena Sieniuć (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Jolanta Rosińska Sędzia WSA Agnieszka Grosińska-Grzymkowska Protokolant st. sekretarz sądowy Dominika Człapińska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 sierpnia 2020 r. sprawy ze skargi I. P. na decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Ł. z dnia [...] r. nr [...] znak: [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie legalności budowy linii SN oraz stacji transformatorowej 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w B. z dnia [...] r., nr[...]; 2. przyznaje i nakazuje wypłacić z funduszu Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi adwokat M. M.-F., prowadzącej Kancelarię Adwokacką w Ł. przy ul. A 170, lok. 7, kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych powiększoną o należny podatek od towarów i usług tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skarżącej z urzędu. A.B.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...], nr [...], znak: [...], [...] Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego w Ł., działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn. Dz. U. z 2018 r., poz. 2096 ze zm.), powoływanej dalej jako: "k.p.a.", utrzymał w mocy decyzję Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w B. z dnia [...], nr [...], o umorzeniu postępowania w sprawie legalności budowy linii SN oraz stacji transformatorowej.

Jak wynika z akt sprawy, ww. decyzją z dnia [...] Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w B. umorzył postępowanie administracyjne w sprawie legalności budowy linii SN oraz stacji transformatorowej zlokalizowanej na działce nr ewid. 810/3, 810/7, 810/8, obręb [...], gm. B..

Nie zgadzając się z powyższą decyzją, odwołanie wniosła I. P., w którym stwierdziła, że organ latami lekceważy prawomocne postanowienie nr [...] z dnia [...] stwierdzające samowolę budowlaną, które uzyskało przymiot ostateczności w dniu 23 kwietnia 2015 r. Postanowieniem tym nałożono na właściciela samowoli dwa obowiązki, które ten wykonał 1,5 roku po terminie i 2,5 roku po terminie wskazanym w tym postanowieniu. Zgodnie z prawem samowola nie podlega legalizacji i nie ma możliwości jej remontu, nie można jej także użytkować, bo grozi to katastrofą budowlaną. Dlatego właściciel samowoli nie starał się o legalizację samowoli, ale o decyzję na budowę nowej linii kablowej SN 15kV i nowej stacji kontenerowej w nowym zgodnym z prawem miejscu (decyzja z dnia [...]) oraz decyzję o rozbiórce starej kompletnie zużytej samowoli, której nie można użytkować (decyzja z dnia [...], Nr [...]). Właściciel samowoli oczekuje decyzji nakazującej wyłączenie z użytkowania samowoli budowlanej będącej w katastrofalnym stanie technicznym lub rozbiórki kompletnie zużytej samowoli.