Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 13 stycznia 2021 r., sygn. I SA/Ol 776/20

Podatek od towarów i usług; Podatkowe postępowanie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Przemysław Krzykowski Sędziowie sędzia WSA Jolanta Strumiłło (sprawozdawca) asesor WSA Katarzyna Górska po rozpoznaniu w dniu 13 stycznia 2021 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Spółki A. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej z dnia "[...]", nr "[...]" w przedmiocie podatku od towarów i usług za grudzień 2014 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie wyrokiem z 30 listopada 2017r. sygn. akt I SA/Ol 760/17 rozpoznał na rozprawie sprawę ze skargi A. sp. z o.o. w upadłości układowej w O. (dalej jako Spółka, strona, podatnik, skarżąca) na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej (dalej DIAS) z "[...]"r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za grudzień 2014 r. Sąd uchylił zaskarżoną decyzję oraz orzekł o zwrocie na rzecz skarżącej kosztów postępowania sądowego.

Na skutek skargi kasacyjnej organu Naczelny Sąd Administracyjny (dalej NSA) wydał 20 sierpnia 2020r. wyrok o sygn. akt I FSK 350/18, którym uchylił ww. wyrok w całości i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu (dalej WSA) w Olsztynie.

Jak wynika z akt podatkowych sprawy i uzasadnień wydanych przez organy rozstrzygnięć, decyzją z "[...]"r. Naczelnik Urzędu Celno-Skarbowego w O. określił A. sp. z o.o. w upadłości układowej w O. (dalej: Skarżąca, Spółka) nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym do zwrotu na rachunek bankowy za grudzień 2014 r.

Po rozpatrzeniu odwołania spółki, DIAS utrzymując w mocy rozstrzygnięcie organu pierwszej instancji, uznał za prawidłowe ustalenia, że Spółka, realizując transakcje handlowe w zakresie obrotu folią stretch, brała udział w nielegalnym przedsięwzięciu, tzw. karuzeli podatkowej, której celem było wyłudzenie z budżetu państwa nienależnego podatku od towarów i usług. Opisując mechanizm działania tego procederu, organ podniósł, że w kontrolowanym okresie Spółka dokonała nabycia folii stretch jumbo od B. Sp. z o.o. (dalej: B.) oraz C. Sp. z o.o., (dalej: C.) której dostawcami, według treści faktur, byli: D. Sp. z o.o. oraz E. Sp. z o.o. Następnie skarżąca odsprzedawała folię na rzecz F. s.r.o. ze Słowacji. Towar był przedmiotem kolejnych wewnątrzwspólnotowych dostaw na rzecz polskich podmiotów, tj.: G. sp. z o.o., H., które następnie, znacznie obniżając cenę, wystawiały faktury sprzedaży tej folii na rzecz dalszych podmiotów w łańcuchu transakcji. Towar ze spółki F. był przewożony - z pominięciem G. sp. z o.o. oraz H. - do trzeciego, czwartego, a nawet piątego podmiotu w opisanym łańcuchu dostaw.