Wyrok WSA w Łodzi z dnia 27 maja 2022 r., sygn. II SA/Łd 50/22

Pomoc społeczna

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Sławomir Wojciechowski Sędziowie Sędzia WSA Piotr Mikołajczyk (spr.) Asesor WSA Marcin Olejniczak po rozpoznaniu w trybie uproszczonym na posiedzeniu niejawnym w dniu 27 maja 2022 r. sprawy ze skargi A. T. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia pielęgnacyjnego 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Wójta Gminy C. z dnia [...] r., znak [...]; 2. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. na rzecz skarżącej A.T. kwotę 480 (czterysta osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania. dc

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] r., znak: [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w P., po rozpatrzeniu odwołania A.T., na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn. Dz. U. z 2021 r. poz. 735 ze zm.), powoływanej dalej jako: "k.p.a.", utrzymało w mocy decyzję Wójta Gminy C. z dnia [...] r., znak: [...], wydaną na podstawie art. 2 pkt 2, art. 17 ust. 1 pkt 2, ust.1a, ust. 3, ust. 4, ust. 5, art. 24 ust. 2a ustawy z dnia 28 listopada 2003 roku o świadczeniach rodzinnych (tekst jedn. Dz. U. z 2020 r. poz. 111 ze zm.), powoływanej dalej jako: "u.ś.r." oraz art. 104 i art. 107 k.p.a., orzekającą o nieprzyznaniu prawa do świadczenia pielęgnacyjnego dla A.T. z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z koniecznością sprawowania opieki nad bratem H.P., ur. [...] r. legitymującym się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności.

Organ I instancji uznał, że istnieje bezpośredni związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy rezygnacją z zatrudnienia, a podjęciem przez skarżącą opieki nad niepełnosprawnym bratem. Jednocześnie Wójt stwierdził, że świadczenie pielęgnacyjne nie przysługuje jeżeli na osobę wymagającą opieki jest ustalone prawo do dodatku do zasiłku rodzinnego, prawo do specjalnego zasiłku opiekuńczego, prawo do świadczenia pielęgnacyjnego lub prawo do zasiłku dla opiekuna. W związku z tym, że A.T. była uprawniona do specjalnego zasiłku opiekuńczego od dnia 1 września 2014 r. do dnia 31 października 2021 r., organ w dniu 14 września 2021 r. wystosował wezwanie do pełnomocnika A.T. do jednoznacznego wskazania, czy zamierza złożyć wniosek o uchylenie decyzji na mocy której zostało ustalone prawo do świadczenia w postaci specjalnego zasiłku opiekuńczego dla A.T. W ocenie organu I instancji z uzyskanej w dniu 30 września 2021 r. odpowiedzi nie ma możliwości uchylenia decyzji przyznającej prawo do specjalnego zasiłku opiekuńczego A.T., ponieważ nie wynika to z oświadczenia, które złożył pełnomocnik. Organ I instancji wskazał również, że świadczenie pielęgnacyjne nie przysługuje, gdyż osoba wymagająca opieki nie spełnia warunków, o których mowa w art. 17 ust. 1b u.ś.r. Podkreślił przy tym, iż przepis art. 17 ust. 1b u.ś.r. utracił co prawda moc w zakresie w jakim różnicuje prawo do świadczenia pielęgnacyjnego osób sprawujących opiekę nad osobą niepełnosprawną po ukończeniu przez nią wieku określonego w tym przepisie ze względu na moment powstania niepełnosprawności z dniem 23 października 2014 r. na podstawie wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 21 października 2014 r. o sygn. akt K 38/13, jakkolwiek ustawodawca do dnia dzisiejszego nie uregulował tej kwestii zostawiając ten przepis w cytowanym brzmieniu, co daje podstawę do twierdzenia, że wolą ustawodawcy jest pozostawienie uregulowań u.ś.r. w przedmiotowej kwestii w niezmienionym póki co brzmieniu. Mając powyższe na uwadze organ I instancji odmówił A.T. prawa do wnioskowanego świadczenia.