Wyrok WSA w Łodzi z dnia 21 lipca 2022 r., sygn. II SA/Łd 149/22

Pomoc społeczna

Dnia 21 lipca 2022 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi – Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Sławomir Wojciechowski (spr.) Sędziowie: Sędzia WSA Piotr Mikołajczyk Asesor WSA Marcin Olejniczak po rozpoznaniu w trybie uproszczonym na posiedzeniu niejawnym w dniu 21 lipca 2022 roku sprawy ze skargi B. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia 14 grudnia 2021 r. nr SKO.4141.548.21 w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia pielęgnacyjnego oddala skargę. dc

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z 14 grudnia 2021 r. nr SKO.4141.548.21 Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Sieradzu, po rozpatrzeniu odwołania B.K. –D., utrzymało w mocy decyzję Wójta Gminy Sulmierzyce z 22 października 2021 r. znak: SSO.8252.1.3.2021.AC w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia pielęgnacyjnego.

Jak wynika z akt sprawy 30 września 2021 r. B.K.-D. reprezentowana przez pełnomocnika będącego radcą prawnym zwróciła się do organu z wnioskiem o ustalenie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego w związku z opieką nad wujem J.K.

Decyzją z 22 października 2021 r. Wójt Gminy Sulmierzyce odmówił przyznania wnioskowanego świadczenia. Jego zdaniem strona nie spełnia przesłanek z art. 17 ust. 1 pkt 4, ust. 1a, ust. 1b oraz ust. 5 pkt 1 lit. a u.ś.r.

W odwołaniu od powyższej decyzji B.K.-D., reprezentowana przez radcę prawnego wniosła o jej uchylenie i orzeczenie co do istoty sprawy o przyznaniu prawa do świadczenia pielęgnacyjnego od 1 września 2021 r. z powodu naruszenia:

- przepisów prawa materialnego, poprzez błędną wykładnię art. 17 ust. 1b u.ś.r. i niezasadne uznanie, że niepełnoprawność J.K. powstała po 18 roku życia i w związku z tym skarżącej jako jego opiekunowi nie przysługuje świadczenie pielęgnacyjne;

- przepisów prawa materialnego, przez błędną wykładnię art. 17 ust. 1b u.ś.r. z pominięciem okoliczności, że na skutek wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 21 października 2014 r. o sygn. akt K 38/13 przepis ten został uznany za niekonstytucyjny w zakresie, w jakim różnicuje on prawo do świadczenia pielęgnacyjnego osób sprawujących opiekę nad osobą niepełnosprawną ze względu na datę powstania niepełnosprawności osoby wymagającej opieki, a przez to narusza art. 190 ust. 1 Konstytucji RP;