Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 22 grudnia 2022 r., sygn. II SA/Wr 296/22

Ochrona środowiska

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Halina Filipowicz - Kremis, Sędziowie: Sędzia WSA Adam Habuda, Sędzia WSA Wojciech Śnieżyński (spr.), po rozpoznaniu w trybie uproszczonym na posiedzeniu niejawnym w Wydziale II w dniu 22 grudnia 2022 r. sprawy ze skargi T. E. sp. z o.o. z/s w O. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w J. z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie odmowy wydania środowiskowych uwarunkowań zgody na realizację dla planowanego przedsięwzięcia polegającego na budowie farmy wiatrowej uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu I instancji.

Uzasadnienie

Decyzją z [...] (nr [...]), wydaną na podstawie art 138 § 1 pkt 1 k.p.a. w związku z art. 59 ust. 1 pkt 2, art. 60, art. 71 ust. 1, art. 73, art. 75 ust. 1 pkt 4, art. 80 ust. 2, art. 85 ustawy z 03.10.2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (tekst jedn.: Dz. U. z 2021r., poz. 2373) - dalej: u.o.o.ś., § 3 ust. 1 pkt 6 lit. b trzecie rozporządzenia Rady Ministrów z 09.11.2010 r. w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko (Dz. U. z 2019 r. poz. 1839) oraz uchwały Rady Gminy i Miasta w Bogatyni nr XLVIII347/2002 z 05.08.2002r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miasta i gminy Bogatynia, po rozpatrzeniu odwołania T. E. sp. z o.o., Samorządowe Kolegium Odwoławcze w J. G. utrzymało w mocy decyzję Burmistrza Miasta i Gminy B. z [...] (nr [...]) o odmowie wydania na rzecz odwołującej spółki środowiskowych uwarunkowań zgody na realizację dla planowanego przedsięwzięcia pod nazwą: "Budowa farmy wiatrowej o mocy [...] MW wraz z niezbędną infrastrukturą techniczną, składająca się z trzech sztuk elektrowni wiatrowych o mocy [...] MW każda w obrębie J. G., gmina B.

Orzekając w powyższy sposób Kolegium wskazało, że sprawa została wszczęta wnioskiem spółki z [...]. W ten sposób zainicjowanym postępowaniu Kolegium, decyzją z [...] (nr [...]), uchyliło decyzję Burmistrza Miasta i Gminy B. z [...], (nr [...]), którą odmówiono wydania środowiskowych uwarunkowań dla planowanego przez spółkę przedsięwzięcia z uwagi na niezgodność przedsięwzięcia z planem miejscowym. Następnie decyzją z [...] (nr [...]) Kolegium utrzymało w mocy decyzję Burmistrza Miasta i Gminy B. z [...] (nr [...]), którą organ po raz drugi odmówił wydania środowiskowych uwarunkowań dla planowanego przedsięwzięcia. W wyniku skargi spółki, wyrokiem z 25.01.2017 r., sygn. akt II SA/Wr 772/16, Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu uchylił decyzję Kolegium z [...] oraz utrzymaną nią w mocy decyzję organu I instancji. Sąd uznał za przedwczesne stanowisko organów na temat tego, że plan miejscowy nie dopuszcza lokalizacji elektrowni wiatrowych. W szczególności Sąd zarzucił organom pominięcie w analizie przepisów planu miejscowego, a to § 9 ust. 5, a także § 10 ust. 3 uchwały oraz brak ustaleń i rozważań dotyczących możliwości (w świetle unormować uchwały), lokalizacji planowanej inwestycji, która będzie wytwarzać energię na skalę ponadlokalną. Po drugie, Sąd orzekł, że chociaż organ I instancji poddał analizie § 11 ust. 4 uchwały lecz brak jest analizy § 11 ust. 5 uchwały, co ma o tyle istotne znaczenie, że działki na których jest projektowana budowa farmy wiatrowej, w planie miejscowym przeznaczone pod: tereny łąk i pastwisk oraz zadrzewień i zakrzewień (RZ), tereny lasów (RL), tereny zieleni rekreacyjnej (ZR1). Natomiast w szczegółowych uwarunkowaniach zagospodarowania terenu dla tej funkcji, oprócz terenu RL, plan miejscowy zezwala na lokalizację urządzeń infrastruktury technicznej, która nie koliduje z funkcją podstawową i dopuszczalną jeżeli spełnia wymagania z ustawy o ochronie gruntów rolnych i leśnych, jednakże organ I instancji skupił się tylko na analizie pojęcia "urządzenia infrastruktury technicznej". Sąd stwierdził przy tym pewną niekonsekwencję, albowiem właściwy organ z jednej strony uznał, że planowane przedsięwzięcie nie zalicza się do urządzeń infrastruktury technicznej, a z drugiej strony dokonał wykładni ustaleń uchwały, która odnosi się do infrastruktury technicznej. W tym aspekcie Sąd wskazał na przepisy prawa, które należy wziąć pod uwagę dokonując takiej oceny, w tym na zmianę przepisów prawa, która weszła w życie 16.07.2016 r., mocą ustawy z 20.05.2016 r. o inwestycjach w zakresie elektrowni wiatrowych, a zwłaszcza definicję elektrowni wiatrowych zawartą w art. 2 pkt 1 tej ustawy. Ponadto Sąd orzekł, że o sprzeczności planowanego przedsięwzięcia z planem miejscowym automatycznie nie przesądza wejście w życie w dniu 25.09.2010 r. ustawy z 06.08.2010 r. o zmianie ustawy o gospodarce nieruchomościami oraz ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. Nr 155, poz. 1043), którą wprowadzono przepis art. 15 ust. 3 pkt 3a u.p.z.p., ponieważ w dacie uchwalenia tego planu miejscowego przepis ten jeszcze nie obowiązywał. Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z 09.01.2018 r., sygn. akt II OSK 1099/17 oddalił skargę kasacyjną od wyroku WSA we Wrocławiu z 25.01.2017r., sygn. akt II SA/Wr 772/16, podzielając w pełni stanowisko Sądu I instancji.