Środki trwałe w jednostkach sektora publicznego - ewidencja, amortyzacja, dokumentowanie
Wstęp
Środki trwałe w jednostkach sektora finansów publicznych są pod względem ilościowym i wartościowym największą grupą spośród składników majątkowych tych jednostek. Obowiązują przy tym szczególne uregulowania dotyczące gospodarowania nimi i prowadzenia ich ewidencji księgowej.
Zagadnienia związane z wyceną i ujmowaniem w księgach rachunkowych operacji dotyczących środków trwałych zostały w ciągu kilku ostatnich lat objęte standaryzacją. W zakresie tym Komitet Standardów Rachunkowości wydał:
· KSR 11 "Środki trwałe" (uchwała nr 4/2017 z 3 kwietnia 2017 r.) - obowiązuje od 1 stycznia 2017 r. i jest skierowany do wszystkich jednostek organizacyjnych zobowiązanych do stosowania uor,
· Stanowisko w sprawie ujęcia, wyceny i prezentacji gruntów przekazanych w użytkowanie wieczyste w sprawozdaniach finansowych jednostek samorządu terytorialnego, a także w sprawie przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w prawo własności (uchwała nr 2/2019 z 22 stycznia 2019 r.) - ma zastosowanie od 1 stycznia 2019 r.
W KSR 11 w sposób kompleksowy zostały uregulowane kwestie związane z dokumentowaniem i ujmowaniem w księgach rachunkowych środków trwałych oraz operacji wpływających na zmniejszenie i zwiększenie wartości tych aktywów, które dotąd funkcjonowały w ramach praktyki rachunkowości. Natomiast celem wydania Stanowiska w sprawie użytkowania wieczystego jest wyjaśnienie wątpliwości w zakresie stosowania uor i rozporządzenia w sprawie rachunkowości oraz planów kont w odniesieniu do wyceny oraz ujęcia w księgach rachunkowych i sprawozdaniu finansowym gruntów przekazanych przez organy jednostek samorządu terytorialnego w użytkowanie wieczyste innym podmiotom.
Stosowanie KSR w rachunkowości jednostek jest nieobowiązkowe (fakultatywne). Do 2018 r. nie miały one większego znaczenia w praktyce jednostek zaliczanych do sektora finansów publicznych. Wpływ miały na to dwie podstawowe zasady:
POTRZEBUJESZ POMOCY?