Opłata skarbowa przy dodatku energetycznym

Dodatek energetyczny jest regulowany przez ustawę z 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (dalej: Prawo energetyczne). Zgodnie z art. 3 pkt 13c Prawa energetycznego przez odbiorcę wrażliwego energii elektrycznej rozumie się osobę, której przyznano dodatek mieszkaniowy w rozumieniu art. 2 ust. 1 ustawy z 21 czerwca 2001 r. o dodatkach mieszkaniowych, która jest stroną umowy kompleksowej lub umowy sprzedaży energii elektrycznej zawartej z przedsiębiorstwem energetycznym i zamieszkuje w miejscu dostarczania energii elektrycznej. Takiemu odbiorcy przysługuje dodatek energetyczny (art. 5c ust. 1 Prawa energetycznego), który jest przyznawany w drodze decyzji administracyjnej wójta, burmistrza lub prezydenta miasta (art. 5d Prawa energetycznego). Wypłata dodatku energetycznego jest zadaniem z zakresu administracji rządowej, a wypłacają go gminy (art. 5f ust. 1 Prawa energetycznego). W praktyce przyjęło się uważać, że wydanie decyzji w sprawie dodatku energetycznego objęte jest przepisami ustawy z 16 listopada 2006 r. o opłacie skarbowej (dalej: u.o.s.), ponieważ jej art. 1 ust. 1 pkt 1a stanowi, że w sprawach indywidualnych z zakresu administracji publicznej podlega opłacie skarbowej dokonanie czynności urzędowej na podstawie zgłoszenia lub na wniosek. Jednak, w myśl art. 2 ust. 1 pkt 1c u.o.s., nie podlega opłacie skarbowej dokonanie czynności urzędowej, wydanie zaświadczenia i zezwolenia (pozwolenia, koncesji) albo złożenie dokumentu stwierdzającego udzielenie pełnomocnictwa lub prokury albo jego odpisu, wypisu lub kopii w sprawach świadczeń socjalnych oraz w sprawach załatwianych na podstawie przepisów o pomocy społecznej. Nie wyjaśniono, co oznacza sformułowanie: "sprawy załatwianej na podstawie przepisów o pomocy społecznej". Należy więc przyjąć, że wyłączenie to obejmie wszystkie sprawy z tego zakresu.