Wartość ewidencyjna i użytkowa psa służącego w terenowej jednostce Policji
Wartość pieniężna psów służbowych w jednostkach Policji jest ustalana na podstawie § 44 zarządzenia nr 296 Komendanta Głównego Policji z 20 marca 2008 r. w sprawie metod i form wykonywania zadań z użyciem psów służbowych, szczegółowych zasad ich szkolenia i norm żywienia. Czy wartość początkowa psów, będących aktywami komendy wojewódzkiej, jest równa ich wartości pieniężnej określonej ww. zarządzeniem? Czy komendy wojewódzkie Policji mogą prowadzić postępowania dotyczące odpowiedzialności materialnej przewodników psów, posiłkując się wartością psa jako ceną zakupu powiększoną o koszt tresury?
Komendy wojewódzkie Policji powinny ująć w swojej ewidencji księgowej, prowadzonej dla celów rachunkowości (syntetycznej i analitycznej) zakupione psy z wartością początkową odpowiadającą cenie ich nabycia (ewentualnie powiększonej o wydatki poniesione na ich żywienie, szczepienie itp. do czasu rozpoczęcia kursu tresury). Wartość konkretnego psa ustalona dla celów rachunkowości, bezpośrednio po ukończeniu przez niego kursu tresury będzie niższa od jego wartości pieniężnej wpisanej do Książki Psa Służbowego Policji.
Komendy te mogą prowadzić postępowania dotyczące odpowiedzialności materialnej przewodników psów, posiłkując się wartością psa jako ceną zakupu powiększoną o koszt tresury.
Środki trwałe, zdefiniowane w ustawie z 29 września 1994 r. o rachunkowości (dalej: uor), to rzeczowe aktywa trwałe i zrównane z nimi, o przewidywanym okresie ekonomicznej użyteczności dłuższym niż rok, kompletne, zdatne do użytku i przeznaczone na potrzeby jednostki. W niektórych jednostkach sektora finansów publicznych występują zwierzęta, które - w zależności od charakteru działalności prowadzonej przez konkretną jednostkę - mogą być zakwalifikowane jako materiał, towar, produkt lub środek trwały.
Psy wykorzystywane w służbie Policji - po ukończeniu szkolenia - pełnią codzienną służbę w jednostkach terenowych. Okres użytkowania (służby) tych zwierząt jest dłuższy niż rok, dlatego - zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 15 lit. d uor - stanowią one inwentarz żywy zaliczany do środków trwałych. Tego rodzaju składniki majątkowe - podobnie jak wszystkie pozostałe środki trwałe - powinny być objęte ewidencją zapewniającą ich właściwą kontrolę i wycenę, z wykorzystaniem zasad określonych nie tylko w uor, ale także w rozporządzeniu regulującym gospodarkę finansową jednostek budżetowych. Jednocześnie art. 3 ust. 1 pkt 16 uor wskazuje, że środki trwałe zaliczane do aktywów jednostki, do czasu ich doprowadzenia do stanu użyteczności ekonomicznej, kompletności oraz zdatności do użytku traktuje się jako środki trwałe w budowie.
POTRZEBUJESZ POMOCY?