Oznakowanie w prawie zamówień publicznych

Każdy przedmiot dostawy, usługi lub roboty budowlanej regulowany Prawem zamówień publicznych można określić za pomocą szeregu cech materialnych i niematerialnych. Pozwala to na jasne sprecyzowanie oczekiwań zamawiającego, a także na dobór i przygotowanie odpowiedniej oferty przez wykonawcę. Oznakowanie, zwane również w unijnym prawie etykietami, jest właśnie taką charakterystyką danego dobra, zawierającą szereg informacji, pozwalających na jego identyfikację lub jego najistotniejszych cech.

Definicja legalna pojęcia „oznakowanie” została zawarta w ustawie z 29 stycznia 2004 r. Prawo zamówień publicznych (dalej: Pzp). Oznacza wszelkie Regulacja obejmująca zarówno samą definicję, jak również przepisy prawa niezbędne do prawidłowego stosowania oznakowania zostały dodana ustawą z dnia 22 czerwca 2016 r. o zmianie ustawy - Prawo zamówień publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2016 r., poz. 1020). Akt ten miał za zadanie wdrożenie do krajowego porządku prawnego dwóch dyrektyw Parlamentu Europejskiego i Rady: dyrektywy 2014/24/UE z dnia 26 lutego 2014 r. w sprawie zamówień publicznych, uchylającej dyrektywę 2004/18/WE (Dz. Urz. UE L 94 z 28.03.2014, str. 65) oraz dyrektywy 2014/25/UE z dnia 26 lutego 2014 r. w sprawie udzielania zamówień przez podmioty działające w sektorach gospodarki wodnej, energetyki, transportu i usług pocztowych, uchylającej dyrektywę 2004/17/WE (Dz. Urz. UE L 94 z 28.03.2014, str. 243). Oba te dokumenty, co prawda posługują się pojęciem „etykieta”, jednak sama definicja jest zbieżna z tą zawartą w ustawie Pzp, dlatego też w dalszej części artykułu pojęcia te będą stosowane zamiennie.