Jakiej uchwały nie zainicjuje obywatel

Grupa mieszkańców gminy mających czynne prawa wyborcze do organu stanowiącego może wystąpić z obywatelską inicjatywą uchwałodawczą. Tak stanowią przepisy ustawy o samorządzie gminnym. Czy jednak mieszkańcom przysługuje inicjatywa uchwałodawcza w każdej sprawie? Analiza przepisów wskazuje, że nie.

Obywatelska inicjatywa uchwałodawcza została uregulowana w art. 41a ustawy o samorządzie gminnym (dalej: u.s.g.). Analogiczne przepisy znajdziemy również w ustawie o samorządzie powiatowym (dalej: u.s.p.) oraz ustawie o samorządzie województwa (dalej: u.s.w.).

Zgodnie z art. 41a ust. 1 u.s.g. (odpowiednio art. 42a ust. 1 u.s.p. oraz art. 89a ust. 1 u.s.w.) z obywatelską inicjatywą uchwałodawczą może wystąpić grupa mieszkańców mających czynne prawa wyborcze do organu stanowiącego odpowiednio gminy, powiatu albo województwa. W kolejnym ustępie ustawodawca wskazał, jak liczna musi być „grupa mieszkańców posiadających czynne prawa wyborcze do organu stanowiącego”, aby wniesienie obywatelskiej inicjatywy ustawodawczej było skuteczne, a w ustępie trzecim – także termin, w którym rada gminy (powiatu) albo sejmik województwa powinny się zająć wniesionym w ramach tej procedury projektem. Projekt uchwały zgłoszony w ramach obywatelskiej inicjatywy uchwałodawczej staje się przedmiotem obrad rady (sejmiku) na najbliższej sesji po złożeniu projektu, jednak nie później niż po upływie 3 miesięcy od dnia złożenia projektu. Kolejne ustępy art. 41a u.s.g (art. 42a u.s.p. oraz 89a u.s.w.), po pierwsze, przyznają komitetowi inicjatywy uchwałodawczej prawo wskazywania osób uprawnionych do reprezentowania komitetu podczas prac organu stanowiącego gminy, powiatu albo województwa, a po drugie – przyznają radzie gminy (powiatu) czy sejmikowi województwa kompetencję do określenia (w drodze uchwały):