Dochód na potrzeby ZFŚS to nie dochód podatkowy
Podziału środków z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych należy dokonywać w oparciu o kryterium socjalne. Wysokość wypłacanych świadczeń nie może być więc taka sama dla każdego uprawnionego, a w praktyce najczęściej jest uzależniona od dochodu. Dochód ten nie jest, a w każdym razie nie powinien być, tożsamy z dochodem w rozumieniu podatkowym. Jak w takim razie prawidłowo stosować kryterium socjalne? Czy brać pod uwagę dochód uprawnionego, czy także członków jego rodziny? Na te i inne pytania odpowiadamy w tekście.
Przyznawanie ulgowych usług i świadczeń oraz wysokość dopłat z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych uzależnia się od sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej osoby uprawnionej do korzystania z tego funduszu. Przyjmuje się powszechnie, że przyznanie świadczeń z funduszu socjalnego jest uzależnione od sytuacji materialnej osoby, która otrzymuje świadczenie - przekonanie to może okazać się błędne. Sytuacja materialna to bowiem tylko jeden z elementów określających sytuację socjalną uprawnionych, wskazanych w art. 8 ustawy z 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (dalej: ustawa o ZFŚS).
ZAPAMIĘTAJ!
Podstawowym kryterium przyznawania świadczeń z ZFŚS jest kryterium socjalne zależne od sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej osoby uprawnionej.
Ustawodawca przewiduje dużą swobodę w zakresie zasad i warunków korzystania z usług i świadczeń finansowanych z ZFŚS. Granicą jest w tym przypadku zgodność zapisów wewnątrzzakładowych regulaminów z przepisami ustawy o ZFŚS. Swoboda ta dotyczy także określania kryterium socjalnego. Pracodawcy często nie zdają sobie jednak sprawy z tego, że ta dowolność nie może prowadzić do sytuacji, w której stosowanie kryterium socjalnego jest jedynie pozorne, a w efekcie ulgowe usługi i świadczenia są przyznawane nie tym pracownikom, do których powinny trafić, biorąc pod uwagę ich rzeczywistą sytuację i cel działalności socjalnej pracodawcy (patrz: ORZECZNICTWO).
POTRZEBUJESZ POMOCY?