Wyrok WSA w Kielcach z dnia 21 wrzenia 2005 r., sygn. I SA/Ke 100/05

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Ewa Rojek Sędziowie: Sędzia WSA Maria Grabowska Sędzia WSA Dorota Pędziwilk-Moskal (spr.) Protokolant ref. staż. Krzysztof Armański po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 września 2005 r. skargi Spółki S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] nr [...] w przedmiocie ustalenia dodatkowych zobowiązań podatkowych za miesiące: I, II i III 2000 r. oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...].Dyrektor Izby Skarbowej po rozpatrzeniu odwołania spółki S. od decyzji Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej z dnia [...]., Nr [...], w przedmiocie wymiaru podatku od towarów i usług tj. 1) określenia kwoty zobowiązania za miesiąc styczeń 2000r. w wysokości [...] oraz ustalenia dodatkowego zobowiązania za w/w miesiąc w wysokości [...], 2) określenia kwoty zobowiązania podatkowego za miesiąc luty 2000r w wysokości [...] oraz ustalenia dodatkowego zobowiązania za w/w miesiąc w wysokości [...] 3) określenia kwoty zobowiązania podatkowego za miesiąc marzec 2000r. w wysokości [...] oraz ustalenia dodatkowego zobowiązania za w/w miesiąc w wysokości [...] - uchylił decyzję organu pierwszej instancji w zakresie ustalenia dodatkowych zobowiązań podatkowych za miesiące : styczeń , luty i marzec 2000r. i w tym zakresie umorzył postępowanie w sprawie, zaś w pozostałej części utrzymał decyzję w mocy. W uzasadnieniu przedmiotowej decyzji organ II instancji podał, że kontrola skarbowa przeprowadzona przez Urząd Kontroli Skarbowej w zakresie prawidłowości rozliczeń przez spółkę S.. w podatku od towarów i usług za rok 2000r. stwierdziła nieprawidłowości w rozliczeniu tego podatku w okresie od stycznia do marca 2000r. 1) zaniżenie podatku należnego w w/w miesiącach 2000r. o kwotę [...]. z tytułu nie deklarowania przez Spółkę podatku należnego od usług dzierżawy nieruchomości położonej w [...] przy ulicy [...]. na rzecz U., 2) zaniżenie podatku naliczonego podlegającego odliczeniu od zakupów związanych ze sprzedażą opodatkowaną i zwolnioną od podatku obliczoną zgodnie z przepisem art. 20 ust.3 ustawy o VAT. , które to zaniżenie było konsekwencją nieprawidłowości opisanych w pkt. 1. Spółka jako zakład pracy chronionej w 2000r. na podstawie przepisu art. 14 a ust. 1 ustawy o VAT korzystała z prawa do otrzymania częściowego lub całkowitego zwrotu wpłaconej kwoty podatku od towarów i usług wg zasad określonych w ust. 2-6 w/w przepisu. W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji organ odwoławczy podał, że w dniu 29.08.2003r. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej wydał dla S. decyzję Nr [...] , w której określił prawidłowe kwoty zobowiązań podatkowych za miesiące od stycznia 2000r. do marca 2000r. oraz na podstawie art. 27 ust. 5 o VAT ustalił dodatkowe zobowiązanie podatkowe za te miesiące. Od decyzji wydanej przez organ pierwszej instancji spółka S. wniosła odwołanie do Dyrektora Izby Skarbowej. W złożonym odwołaniu S zarzuciła: 1/ niedokładne wyjaśnienie stanu faktycznego sprawy w zakresie wielkości powierzchni wynajmowanej przez S. na rzecz U. w [...] przy ul. [...], 2/ brak w sentencji decyzji rozstrzygnięcia, co do zwrotu podatku VAT zwróconego wcześniej Spółce na podstawie art. 14 a ustawy o VAT, 3/ brak powołania podstawy prawnej nakładającej na spółkę S. obowiązek wpłaty kwot niesłusznie zdaniem organu pierwszej instancji zwróconych zobowiązań,4/ naruszenie przepisu art. 14 a ust. 7 ustawy o VAT , poprzez zastosowanie tego przepisu i spowodowanie utraty przez S. prawa do skorzystania z przepisu art. 14 a ust. 1 w sytuacji, gdy zaległości podatkowe powstały na skutek wydanych w 2003r. decyzji wymiarowych , nie istniały natomiast na dzień złożenia deklaracji podatkowych VAT -7 za miesiące styczeń , luty i marzec 2000r. i wniosków o dokonanie zwrotów wpłaconych kwot. W konsekwencji Spółka wnosiła o uchylenie w całości decyzji organu pierwszej instancji.