Interpretacja indywidualna z dnia 25 września 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB3-2.4012.566.2025.1.MN

Interpretacja indywidualna - stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

25 lipca 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 13 lipca 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy braku obowiązku zapłaty opłaty w wysokości 10% podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług w myśl art. 13² ust. 1 ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi oraz sporządzania zbiorczej deklaracji miesięcznej, o której mowa w przepisie art. 13² ust. 2 ww. ustawy.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

A. (Spółka lub Wnioskodawca) jest osobą prawną - spółką z ograniczoną odpowiedzialnością prowadzącą działalność gospodarczą na terenie Polski. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług i polskim rezydentem podatkowym. Głównym przedmiotem działalności Spółki jest świadczenie usług public relations (tj. Spółka realizuje działania i strategie mające na celu budowanie, utrzymywanie i zarządzanie wizerunkiem oraz relacjami między organizacją (firmą, instytucją, osobą publiczną) a jej otoczeniem - mediami, klientami, pracownikami, inwestorami czy społeczeństwem) oraz employer branding - czyli budowania marki pracodawcy (tj. Spółka realizuje działania i strategie mające na celu kształtowanie pozytywnego wizerunku firmy jako atrakcyjnego miejsca pracy - zarówno w oczach obecnych pracowników, jak i potencjalnych kandydatów).

Spółka zawarła umowy o świadczenie usług z B. (Klient). Klient, jako C., wspiera grupę E. w Europie, oferując usługi finansowe, cyfryzacyjne, technologiczne, logistyczne oraz transformacyjne. Klient nie zajmuje się produkcją ani sprzedażą piwa. Klient jako C wspiera jedynie funkcjonowanie marki D. tj. marki producenta piwa w Europie. Klient zajmuje się rozliczaniem towarów i usług zamawianych przez spółki z grupy E, zajmuje się rachunkowością, planowaniem, kontrolą finansową oraz alokacją kosztów. Obecnie Klient rozwija się dynamiczne w kierunku technologii i cyfryzacji, oferując usługi informatyczne dla spółek z Grupy E. Klient odpowiada także za rekrutacje, prowadzi programy szkoleniowe i wellbeingowe itp. Konsekwencją poszerzenia zakresu usług Klienta, jest potrzeba zwiększenia liczby specjalistów z dziedziny IT. Celem umów zawartych z Klientem jest realizacja kampanii mającej na celu promocja Klienta jako pracodawcy IT, zachęcenie potencjalnych pracowników do zaaplikowania do Klienta, a reklama realizowana na rzecz Klienta nie zawiera żadnych elementów/grafik/symboli odnoszących się do spożycia alkoholu. Przedmiotem umów zawartych z Klientem jest bowiem realizacja przez Spółkę na rzecz Klienta kampanii employer brandingowej, której celem jest zainteresowanie specjalistów IT ofertą pracy w firmie Klienta. Spółka realizuje działania, których dotyczą Umowy:

1. Stan Faktyczny 1 - w kanałach digital tj. na portalach społecznościowych www.a.com; www.b.com; www.c.com. W zakresie tym Spółka odpowiada za:

- opracowanie koncepcji kampanii,

- przygotowanie grafik,

- stworzenie treści do postów sponsorowanych,

- przygotowanie postów ambasadorskich dla pracowników Klienta.

2. Stan Faktyczny 2 - za pośrednictwem reklamy na paczkomatach. W zakresie tym Spółka odpowiada za:

- przygotowanie projektów graficznych reklam na paczkomatach,

- wynajem od operatorów paczkomatów powierzchni reklamowych na paczkomatach w celu umieszczenia na nich reklam,

- koordynację całego procesu: ustala liczbę, lokalizacje i terminy emisji reklam na wybranych paczkomatach.

Po stronie Klienta leży dostarczenie informacji dotyczących wyróżników marki Klienta na rynku oraz zebranie opinii od pracowników działu IT na temat aspektów pracy, które cenią najbardziej. Na tej podstawie Spółka przygotowała materiały do przeprowadzenia kampanii employer brandingowej tj. animacje, reklamy statyczne oraz posty - przeznaczone do publikacji na platformach internetowych, jak również przygotowała projekty graficzne reklam na paczkomatach.

Zgodnie z Umową za prawidłowe wykonanie wyżej wymienionych usług Wnioskodawca otrzymuje od Klienta wynagrodzenie wypłacane na podstawie faktur wystawianych po zakończeniu ustalonego w Umowie okresu rozliczeniowego.

Materiały opracowane przez Spółkę oraz upubliczniane zarówno w ramach reklamy na paczkomatach, jak i publikowane na platformach internetowych zawierają oznaczenie przedsiębiorstwa Klienta jako „B”, co odróżnia Klienta od (…) producenta piwa „D”, będącą tożsamą z nazwą piwa produkowanego przez spółki z Grupy E, do której należy Klient (który sam nie jest jednak ani producentem, ani sprzedawcą tego, ani żadnego innego piwa), przy czym:

W zakresie działań w internecie (kanał digital) obejmuje to publikacje postów o treści:

[PORTAL a.:]

„(…)”

Co w języku polskim oznacza:

„(…)”

“(…)”

Co w języku polskim oznacza:

„(…)”

PORTAL b.:

“(…)”

Co w języku polskim oznacza:

„(…)”

“(…)”

Co w języku polskim oznacza:

„(…)”

PORTAL c.:

“(…)”

Co w języku polskim oznacza:

„(…)”

“(…)”

Co w języku polskim oznacza:

„(…)”

 2. W zakresie reklamy na paczkomatach (Stan faktyczny 2) obejmuje to np. umieszczenia na paczkomacie hasła „(…)” co w języku polskim oznacza „(…)”, jak również umieszczenie napisu „(…)”

Eksponowanie nazwy firmy Klienta zawierającej nazwę „D.” będącą tożsamą z nazwą występującego na rynku piwa produkowanego i sprzedawanego nie przez Klienta, lecz przez spółki z Grupy E, do której jedynie należy Klient nie ma na celu informowania o możliwości nabycia napoju alkoholowego (piwa), o jego dostępności oraz identyfikacji napoju spośród innych tego typu produktów dostępnych na rynku. Eksponowanie nazwy Klienta „B” ma na celu identyfikację jego firmy - B - jako pracodawcy pracowników działów IT, co odróżnia Klienta od (…) producenta piwa „D” i nie ma na celu zwiększenia sprzedaży piwa dostępnego na rynku pod tą samą nazwą. Całość materiałów opracowywanych przez Spółkę jest adresowana nie do nabywców produktów piwnych występujących na rynku pod nazwą „D” ale potencjalnych pracowników Klienta.

Materiały publikowane przez Spółkę nie zawierają żadnych innych nazw, symboli graficznych przedstawiających same produkty marki D tj. piwo np. butelek z piwem, zdjęć opakowań jednostkowych i wielopaków piwa, przedstawień piwa na dystrybutorach, szklankach, podkładkach pod szklanki, czy też chłodziarkach itp.

W ramach Umów Spółka świadczy na rzecz Klienta usługi technicznej obsługi kampanii employer brandingowej według koncepcji przygotowanej przez Spółkę. Wnioskodawca działa jednak na otrzymanych od Klienta materiałach, tj. projektach logo, kolorystyki materiałów itp. Zadaniem Wnioskodawcy jest wyłącznie obsługa kampanii employer brandingowej na rzecz Klienta. W publikowanych zarówno na platformach internetowych, jak i paczkomatach materiałów nie ma żadnego odniesienia się do Spółki. Zewnętrzny odbiorca tych materiałów nie ma wiedzy, iż są one realizowane przez Spółkę, podmiotem identyfikowanym na opracowywanych przez Spółkę materiałach jest tylko Klient.

Spółka w celu wykonania obowiązków wynikających z Umów zawiera umowy z podwykonawcami tj.:

- z firmą F. będącą operatorem paczkomatów w Polsce, której przedmiotem jest wyprodukowanie reklam, tj. wyprodukowanie nadruków samoprzylepnych celem umieszczenia na paczkomatach, uzyskanie powierzchni reklamowych na paczkomatach, zainstalowania reklam na paczkomatach, utrzymania na nich reklam, a następnie ich demontażu;

- z operatorami portali społecznościowych www.a.com; www.b.com; www.c.com na publikację płatnych postów na ww. portalach.

Podmiotami dokonującymi faktycznego upublicznienia stworzonych przez Spółkę materiałów są w Stanie Faktycznym 1 - operatorzy portali społecznościowych www.a.com; www.b.com; www.c.com którzy umożliwiają swoim użytkownikom zapoznanie z treściami dostępnymi na danym portalu, a w Stanie Faktycznym 2 - operator paczkomatów, który zapewnia przestrzeń na paczkomatach, montuje i utrzymuje na nich materiały opracowane przez Spółkę i wyprodukowane na jej zlecenie.

Pytanie

Czy w świetle przedstawionego Stanu faktycznego nr 1 i 2 Wnioskodawca jest podmiotem świadczącym usługę będącą reklamą napojów alkoholowych w rozumieniu przepisu art. 13 ² ust. 1 w zw. z art. 2¹ ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Ustawa) i zobowiązany jest do wnoszenia opłat w wysokości 10% podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług wynikającej z tej usługi oraz sporządzania zbiorczej deklaracji miesięcznej, o której mowa w przepisie art. 13² ust. 2 ustawy?

Państwa stanowisko w sprawie

W świetle przedstawionego Stanu faktycznego nr 1 i 2 Wnioskodawca nie jest podmiotem świadczącym usługę będącą reklamą napojów alkoholowych w rozumieniu przepisu art. 13 ² ust. 1 w zw. z art. 2 ¹ ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Ustawa) i nie jest zobowiązany jest do wnoszenia opłat w wysokości 10% podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług wynikającej z tej usługi oraz sporządzania zbiorczej deklaracji miesięcznej, o której mowa w przepisie art. 13² ust. 2 ustawy.

Definicję pojęcia reklamy napojów alkoholowych zawiera art. 2¹ ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz. U. z 2021 r. poz. 1119 z późn. zm.), zwanej dalej „Ustawą. Zgodnie z tym przepisem: „Reklama napojów alkoholowych oznacza publiczne rozpowszechnianie znaków towarowych napojów alkoholowych lub symboli graficznych z nimi związanych, a także nazw i symboli graficznych przedsiębiorców produkujących napoje alkoholowe, nieróżniących się od nazw i symboli graficznych napojów alkoholowych, służące popularyzowaniu znaków towarowych napojów alkoholowych; za reklamę nie uważa się informacji używanych do celów handlowych pomiędzy przedsiębiorcami zajmującymi się produkcją, obrotem hurtowym i handlem napojami alkoholowymi”.

Ustawa wyróżnia także inne od reklamy formy działalności marketingowej dotyczącej napojów alkoholowych, w tym zwłaszcza:

Promocję napojów alkoholowych - co oznacza publiczną degustację napojów alkoholowych, rozdawanie rekwizytów związanych z napojami alkoholowymi, organizowanie premiowanej sprzedaży napojów alkoholowych, a także inne formy publicznego zachęcania do nabywania napojów alkoholowych art. 2¹ ust. 1 pkt 2) Ustawy);

Informowanie o sponsorowaniu - co oznacza prezentowanie informacji zawierającej nazwę sponsora lub jego znak towarowy w związku ze sponsorowaniem (por. art. 2¹ ust. 1 pkt 5) Ustawy), przy czym jako sponsorowanie - bezpośrednie lub pośrednie finansowanie lub współfinansowanie działalności osób fizycznych, osób prawnych lub jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej, dla upowszechniania, utrwalania lub podniesienia renomy nazwy, producenta lub dystrybutora, znaku towarowego lub innego oznaczenia indywidualizującego przedsiębiorcę, jego działalność, towar lub usługę, w zamian za informowanie o sponsorowaniu (por. art. 2¹ ust. 1 pkt 4) Ustawy).

Definicje te są w zamierzeniu ustawodawcy rozłączne, tj. - przykładowo - reklama napoju alkoholowego nie stanowi jego promocji, czy też nie stanowi reklamy informowanie o sponsorowaniu.

Opłata od usług reklamy napojów alkoholowych funkcjonuje od 2003 r. (Dz.U. 2003.80.719) i została uregulowana w art. 13² Ustawy (zatytułowanym: Opłaty wnoszone przez podmioty świadczące usługę będącą reklamą napojów alkoholowych). Zgodnie z art. 13² ust. 1 Ustawy podmioty świadczące usługę będącą reklamą napojów alkoholowych wnoszą opłatę (określaną niekiedy jako: „podatek piwny”) w wysokości 10% podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług (VAT) wynikającej z tej usługi (dalej „Opłata”).

Zgodnie z przepisem art. 13² ust. 1a Ustawy organami kompetentnymi w sprawie opłaty, o której mowa w ust. 1, są organy podatkowe właściwe w sprawach podatku od towarów i usług w zakresie usługi, o której mowa w ust. 1. Są to naczelnicy Urzędów Skarbowych (dalej jako: „Organy właściwe”). Zgodnie z art. 13² ust. 7 Ustawy w sprawach nieuregulowanych w sposób szczególny w Ustawie, do opłaty, o której mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (por. art. 13² ust. 7). Opłata stanowi zatem quasi-podatek (tzw. „podatek piwny”), a art. 13² Ustawy stanowi przepis prawa podatkowego.

Stosownie do postanowień art. 2a Ordynacji podatkowej niedające się usunąć wątpliwości co do treści przepisów prawa podatkowego rozstrzyga się na korzyść podatnika (zasada in dubio pro tributario). Oznacza to, że przepisy podatkowe, jako dotyczące danin publiczno-prawnych, należy poddawać wykładni ścisłej (nakaz wykładni ścisłej). W szczególności zakazana jest wykładnia rozszerzająca (na niekorzyść podatnika), w tym stosowanie analogii. Przedmiotowa zasada jest też osadzona w Konstytucji RP (art. 84). Oznacza to, dla Organów właściwych (tu: naczelników urzędów skarbowych), zakaz interpretacji ekstensywnej obowiązku uiszczania Opłaty w związku z usługą reklamy napojów alkoholowych. Powyższa wskazówka interpretacyjna została potwierdzona w szeregu orzeczeń sądów administracyjnych oraz wypowiedzi organów (por. np. pismo z dnia 24 października 2019 r. Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, sygn.: 0111-KDIB1-2.4010.360.2019.1.DP, czy Wyroki: WSA w Gliwicach z 5.03.2014., II SA/Gl 1585/13; WSA w Łodzi, z 27.06.2014., I SA/Łd 25/14; z 23 stycznia 2020 r. WSA w Poznaniu, sygn. akt I SA/Po 871/19).

Także zdaniem M. Matczaka (por. Ustawa o wychowaniu w trzeźwości - kontrowersyjne 10% opłaty, Poradnik handlowca z 17.05.2016. („zlecony materiał promocyjny”); „Przepisy ustanawiające opłatę należy interpretować ściśle i nie można tego obowiązku rozszerzać na działania niebędące reklamą, nawet jeśli polegają one na publicznym prezentowaniu znaku towarowego napojów alkoholowych. Natomiast wrazie wątpliwości co do charakteru danego działania, powinniśmy je rozstrzygać na korzyść zobowiązanego, zgodnie z obowiązującymi od 1 stycznia 2016 r. przepisami Ordynacji podatkowej.” (por. też wskazanie na zakaz wykładni synonimicznej; zob. M.Matczak, A.Hlebicka- Józefowicz, Właściciel baru nie reklamuje alkoholu; Rzeczpospolita z 16.03.2006).

Przy uwzględnieniu powyższych dyrektyw - przedmiotowy przepis art. 13² Ustawy nakładający Opłatę, powinien być interpretowany w ten sposób, by wynikający z niego obowiązek fiskalny dotyczył jedynie tych przypadków, gdy mamy bez wątpienia do czynienia ze świadczeniem usługi reklamowania napoju alkoholowego w rozumieniu Ustawy, a nie powinien być stosowany do stanów faktycznych dotyczących innych, nawet podobnych usług marketingowych niż reklama wyrobów alkoholowych.

Ustalając zakres obowiązku Opłaty, uwzględnić także należy wskazówki płynące z wykładni celowościowej analizowanej regulacji, która to wykładnia jest stosowana również przez Trybunał Konstytucyjny, w tym w judykatach dotyczących ograniczeń reklamowych (np. w wyroku z dnia 28 stycznia 2003 r., w sprawie do sygn. K 2/02, opubl. OTK-A 2003/1/4, Dz.U.2003/24/202). Wykładnia celowościowa uzasadnia przekonanie, że zamiarem prawodawcy było „obciążenie” Opłatą podmiotów - przedsiębiorców, którzy czerpią zyski ze świadczenia usług reklamowych dotyczących napojów alkoholowych (a nie np. podmiotów świadczących usługi marketingowe lub promocji innego rodzaju niż dotyczące reklamy samego napoju alkoholowego).

Dodatkowo z uzasadnienia projektu nowelizacji ustawy o wychowaniu w trzeźwości, w wyniku której do ustawy wprowadzono m.in. definicję reklamy napojów alkoholowych, wynika, że podstawowym celem tej zmiany było ograniczenie prezentowania znaków towarowych napojów alkoholowych (zwłaszcza na bilbordach, w mediach) w celu ograniczenia konsumpcji wyrobów alkoholowych - na co wskazuje już tylko to, że przepisy dotyczące opłaty zamieszczone zostały w ustawie o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi. Natomiast prezentowanie tych znaków w Stanie Faktycznym 1 i 2 nie dotyczy w ogóle napojów alkoholowych, nie służy popularyzacji tych napojów i nie ma wpływu na poziom konsumpcji alkoholu lecz dotyczy zwiększenia zainteresowania potencjalnych pracowników zatrudnieniem u Klienta, który nie jest producentem napojów alkoholowych, ani ich sprzedawcą, a jedynie prowadzi C np. informatycznych rekrutacyjnych, księgowych itp. dla podmiotów wchodzących w skład Grupy E.

Przy uwzględnieniu przywołanego celu wprowadzenia Opłaty, obciążanie w Stanie Faktycznym 1 i 2 tą daniną Spółki, czyli obowiązkiem uiszczania Opłaty adresowanej do podmiotów profesjonalnie świadczących usługi reklamy alkoholi, wykraczałoby poza standard wynikający z konstytucyjnej zasady proporcjonalności odnoszącej się do ograniczania praw i wolności. Ekstensywna wykładnia zakresu Opłaty nie służyłaby ochronie zdrowia, życia, porządku publicznego (a zatem celom przyświecającym regulacjom Ustawy), lecz była podyktowana jedynie interesem fiskalnym państwa.

W świetle przepisu art. 13² Ustawy zobowiązane do uiszczania Opłaty są wyłącznie podmioty świadczące usługi będące reklamą napojów alkoholowych. Obowiązek wniesienia Opłaty spoczywa na osobie, która takie usługi świadczy, a nie na tym, kto je zleca. Jak wynika z art. 2¹ ust. 1 pkt 3) Ustawy, reklamą napoju alkoholowego jest publiczne rozpowszechnianie znaku towarowego (etc.) napoju alkoholowego służące jego popularyzowaniu. Reklamą napojów alkoholowych nie jest więc prezentowanie oznaczeń alkoholi, które nie stanowi ich publicznego rozpowszechniania służącego popularyzowaniu oznaczenia alkoholu, lecz innym celom.

Zaznaczyć należy, na powszechnego rozumienia reklamy jako działań o charakterze perswazyjnym, nakierowanych na zwiększenie popytu na reklamowane dobro. Reklamą napojów alkoholowych są zatem takie działania, które są nakierowane na zwiększenie popytu na alkohol. Bez wątpienia działania podejmowane przez Spółkę w opisanym stanie faktycznym nie są zaś nakierowane na zwiększenie popytu na alkohol, ani zwiększenia popytu na jakikolwiek produkt, a pozyskanie dla Klienta pracowników poprzez zwiększenie rozpoznawalności Klienta jako pracodawcy. Działania te nie są w ogóle adresowane do odbiorców lub potencjalnych odbiorców (nabywców) dostępnego na rynku piwa pod markę „D” ale do potencjalnych pracowników Klienta. Świadczy o tym treść opracowywanych przez Spółkę w ramach realizacji Umów treści zawierających takie zwroty jak np.:

- (…).

spośród których żaden nie odwołuje się do napojów alkoholowych.

Wykonywanie przez Spółkę usług marketingowych promujących firmę Klienta jako pracodawcę w stosunku do jego potencjalnych pracowników, nie oznacza świadczenia usług reklamowych alkoholu w rozumieniu Ustawy. Na usługi marketingowe składają się (mogą się składać) bowiem różnorakie usługi, np. usługi reklamowe w rozumieniu Ustawy, usługi promocyjne oraz usługi rozpowszechniania informacji o sponsorowaniu bądź zupełnie inne np. pozyskiwanie lub pomoc w pozyskiwaniu pracowników (czyli usługa faktycznie realizowana przez Spółkę). W zakres tzw. usług marketingowych świadczonych przez Spółkę nie wchodzi świadczenie usługi będącej reklamą napojów alkoholowych tj. polegającej na rozpowszechnianiu, publicznej prezentacji znaku czy symbolu alkoholu, w celu jego popularyzacji, nie taki jest bowiem cel usług realizowanych przez Spółkę na rzecz Klienta. Celem tym jest jak wskazano powyżej promowanie Klienta jako pracodawcy, a Klient ten nie jest sam ani producentem, ani sprzedawcą piwa lecz świadczy jedynie różne usługi jak np. księgowe, rekrutacyjne, informatyczne itp. dla firm z Grupy E.

Dla oceny czy w stanie faktycznym mamy do czynienia z reklamą napojów alkoholowych w rozumieniu Ustawy decydujący powinien być wskazany powyżej cel danej usługi - reklamy oraz treść rozpowszechnianego materiału marketingowego. Treści opracowywane dla Klienta przez Spółkę nie stanowią usług reklamy napojów alkoholowych, gdyż celem prezentacji zawartego w nich znaku towarowego „D” tożsamego z nazwą dostępnego na rynku piwa, którego Klient nie jest producentem, ani sprzedawcą w żadnej mierze nie jest popularyzacja napojów alkoholowych, lecz jedynie informowanie potencjalnych pracowników o korzyściach z zatrudnienia u Klienta.

W stanie faktycznym sprawy nawet publiczne prezentowanie oznaczeń firmy Klienta będącej tożsama z nazwą alkoholu nie podlega Opłacie gdyż prezentowanie tych oznaczeń w Stanie Faktycznym 1 i 2 powinno być kwalifikowane jako odmienna od reklamy napoju alkoholowego forma marketingu niedotycząca napoju alkoholowego. W przypadku tej formy działań marketingowych podobnie jak np. przy promocji napojów alkoholowych czy informacji o sponsorowaniu, można mieć do czynienia z publiczną prezentacją znaków towarowych alkoholi, jednakże Ustawa wyraźnie ogranicza obowiązek uiszczenia Opłaty tylko do reklamy napojów alkoholowych, a jak już nadmieniono, dla kwalifikacji komunikatu jako reklamy napoju alkoholowego decydujące znaczenie ma treść i charakter prezentowanego materiału, w tym jego sposób prezentacji, a także cel jego rozpowszechniania, a te w Stanie Faktycznym 1 i 2 nie stanowią reklamy napoju alkoholowego. Realizowane przez Spółkę działania marketingowe nie służą bowiem zwiększeniu sprzedaży napojów alkoholowych (działania prosprzedażowe), czy udzieleniu klientom informacji o produkcie (jego dostępności, cenie, charakterystyce), nie zmierzają do popularyzacji alkoholu, a definicja reklamy napoju alkoholowego zawarta w Ustawie odnosi się tylko do działań podejmowanych w celu popularyzowania oznaczeń marek alkoholi. Natomiast działania nie służące popularyzacji marek napojów alkoholowych (lecz np. przekazaniu informacji o ofercie pracy, samym pracodawcy) jakie podejmuje Spółka nie stanowią reklamy napoju alkoholowego, z którą wiązać się może obowiązek uiszczenia Opłaty.

Za takim rygorystycznym/wąskim rozumieniem zakresu obowiązku uiszczania Opłaty przemawia też zasada in dubio pro tributario nakazującą rozstrzyganie wątpliwości na korzyść podatnika, w odniesieniu do regulacji nakładających obciążenia fiskalne (podatki, quasi-podatki - jak Opłata). Przyjęcie stanowiska przeciwnego prowadziłoby do absurdalnej sytuacji, w której za podlegającą Opłacie uznać należałoby także prezentację nazwy „B” zawierającej jednie element marki piwa „D” w ogłoszeniu o pracę, czy innym ogłoszeniu niedotyczącym samego alkoholu np. ogłoszeniu o przetargu/konkursie ofert na dostawę wyposażenia biurowego firmy będącej producentem alkoholu. itp. Tymczasem na fakt, iż nie każde zawarcie w publicznym nawet komunikacie znaku towarowego tożsamego z alkoholem należy kwalifikować jako reklamę napoju alkoholowego wskazuje np. orzecznictwo sądowe wskazujące, iż publikacja zasądzonego oświadczenia lub wyroku, w których zawarte są znaki towarowe lub nazwy alkoholi, nie będzie stanowiła reklamy alkoholu (zob. np. wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z 25 września 2013 r., VI ACa 1043/13, w sprawie wina V.). Podobnie reklamy takiej nie będzie stanowić przedmiot usług realizowanych przez Spółkę na rzecz Klienta które kwalifikować należy bardziej jak usługi pomocy w pozyskiwaniu pracowników, niż usługi reklamy napojów alkoholowych. Koniecznym elementem przekazu reklamowego na gruncie Ustawy są działania "służące popularyzowaniu znaków towarowych alkoholi". Wobec tego nie można uznać za reklamę napojów alkoholowych takiej prezentacji znaków towarowych, nazw lub symboli, która nie służy popularyzowaniu alkoholi.

Możliwe jest konstruowanie komunikatów informacyjnych wykorzystujących znaki towarowe napojów alkoholowych, których celem nie będzie popularyzacja znaku towarowego alkoholu ale jak to ma miejsce w stanie faktycznym sprawy zwiększenie rozpoznawalności pracodawcy i jego ofert o pracę. Należy uznać, iż skoro zgodnie z Ustawą nie pobiera się opłaty od promocji napojów alkoholowych i informowania o sponsorowaniu - nawet jeśli zawierają znaki towarowe tożsame z nazwą alkoholu, mimo że, podobnie jak reklama, spełniają one funkcje perswazyjne odnoszące się do alkoholu - to tym bardziej nie można wymagać uiszczenia takiej Opłaty w przypadkach gdy dochodzi do prezentowania informacji odnoszących się nie do napoju alkoholowego lecz jego producenta ale wyłącznie jako pracodawcy w tym prezentacji znaku towarowego związanego z tym producentem.

W analizowanym stanie faktycznym warto zwrócić także uwagę na wyrok z dnia 17 sierpnia 2022 r. WSA w Łodzi (sygn. akt I SA/Łd 359/22), w którym orzekł, że przedsiębiorca zajmujący się wyłącznie stroną techniczna akcji promocyjnej klienta nie jest obowiązany do uiszczenia opłaty od reklamy napojów alkoholowych. W przedmiotowej sprawie Spółka złożyła wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej co do braku obowiązku - jako podmiotu świadczącego na rzecz Klienta usługi organizacji Loterii promocyjnej piwa marek należących do Klienta. Interpretacją indywidualną DKIS uznał stanowisko skarżącej za nieprawidłowe. W skardze na tę interpretację złożonej do WSA w Łodzi skarżąca zaskarżyła interpretację w całości, wnosząc o jej uchylenie w całości. WSA uznał, że przedmiotowa skarga zasługiwała na uwzględnienie. W przedmiotowym wyroku Sąd wskazał, że „(…) Zgodnie z art. 13² ust. 1 ustawy, podmioty świadczące usługę będącą reklamą napojów alkoholowych wnoszą opłatę w wysokości 10% podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług wynikającej z tej usługi. Według definicji ustawowej, zawartej w art. 2¹ pkt 3 ustawy, reklama napojów alkoholowych to publiczne rozpowszechnianie znaków towarowych napojów alkoholowych lub symboli graficznych z nimi związanych, a także nazw i symboli graficznych przedsiębiorców produkujących napoje alkoholowe, nieróżniących się od nazw i symboli graficznych napojów alkoholowych, służące popularyzowaniu znaków towarowych napojów alkoholowych; za reklamę nie uważa się informacji używanych do celów handlowych pomiędzy przedsiębiorcami zajmującymi się produkcją, obrotem hurtowym i handlem napojami alkoholowymi. Decydujące znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy ma odpowiedź na pytanie, czy usługa, którą świadczy/będzie świadczyć skarżąca, to usługa reklamy napojów alkoholowych. Do elementów definicyjnych tego pojęcia należy „publiczne rozpowszechnianie” znaków towarowych napojów alkoholowych lub symboli graficznych z nimi związanych, a także nazw i symboli graficznych przedsiębiorców produkujących napoje alkoholowe, nieróżniących się od nazw i symboli graficznych napojów alkoholowych oraz jego cel w postaci „popularyzowania znaków towarowych napojów alkoholowych”. Słowo „rozpowszechniać” w ujęciu słownikowym oznacza „uczynić coś ogólnie znanym”, zaś „popularyzować” to rozpowszechnianie „nauki, sztuki lub wiedzy o czymś wśród szerokich kręgów społeczeństwa” (Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego, sjp.pwn.pl).

Reklama napojów alkoholowych jest więc działaniem w celu uczynienia towaru ogólnie znanym wśród szerokiego kręgu odbiorców. Akcent na eksponowany w definicji cel tych działań sprawia, że nie każdy podmiot, który wykonuje jedną lub grupę czynności w ramach działań reklamowych, będzie obowiązany do ponoszenia opłaty, o której mowa w 13² ust. 1 Ustawy, a tylko taki, którego celem jest reklama w powyższym rozumieniu. Zdaniem Sądu, skarżącej do grupy tych podmiotów zaliczyć nie sposób”.

We wniosku o udzielenie interpretacji w ww. sprawie skarżąca podała następujący opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego. Skarżąca prowadzi działalność gospodarczą - jest podmiotem profesjonalnie zajmującym się organizacją oraz zarządzaniem programami lojalnościowymi oraz motywacyjnymi. W związku z prowadzoną działalnością świadczy na rzecz swoich klientów usługi związane z organizacją programów lojalnościowych oraz motywacyjnych, konkursów, akcji promocyjnych, sprzedaży premiowej, loterii i innych wydarzeń, mających na celu reklamę firmy klienta, jego produktów i marek. W ramach prowadzonej działalności skarżąca świadczy na rzecz Klienta - przedsiębiorcy będącego producentem oraz dystrybutorem napojów alkoholowych usługę polegającą na organizacji loterii promocyjnych piwa (prowadzonych zgodnie z przepisami ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych, w oparciu o zezwolenie wydane przez odpowiedni organ administracji publicznej). Loterie prowadzone były na całym obszarze RP, w konkretnym okresie i dotyczyły stacjonarnych supermarketów jednej z sieci handlowych operujących na terenie RP (Loteria). Co istotne, w ramach usług organizacji Loterii skarżąca świadczyła na rzecz Klienta usługi technicznej obsługi Loterii. Zadaniem skarżącej była wyłącznie obsługa Loterii we własnym imieniu, lecz na rzecz Klienta.

Zdaniem Sądu, rację ma skarżąca twierdząc, że zajmuje się stroną techniczną akcji promocyjnej Klienta, będąc odpowiedzialną za przeprowadzenie Loterii. Ani jednak nie rozpowszechnia publicznie znaków towarowych napojów alkoholowych, służąc popularyzowaniu znaków towarowych napojów alkoholowych, ani nawet nie jest tym zainteresowana świadcząc usługę. Zainteresowani są tym Klient i Punkty Sprzedaży współpracujące z Klientem i to one rozpowszechniają publicznie znaki towarowe napojów alkoholowych w celu ich popularyzacji. Sąd uznał, iż nie ma racji organ, że sam fakt zaprojektowania i utrzymywania strony internetowej dostępnej dla Uczestników Loterii mieści się w pojęciu reklamy, zdefiniowanej w art. 2¹ pkt 3 ustawy i że właściwie wszystko, co nie jest „informacją używaną do celów handlowych pomiędzy przedsiębiorcami zajmującymi się produkcją, obrotem hurtowym i handlem napojami alkoholowymi” (art. 2¹ pkt 3 zd. 2 ustawy) jest reklamą. Stanowiska organu nie sposób zaakceptować jako nader uproszczonego i abstrahującego od istoty usługi świadczonej przez skarżącą, która nie wykazuje cech usługi reklamy napojów alkoholowych. W tym stanie rzeczy Sąd uchylił interpretację jako wydaną z naruszeniem prawa materialnego (art. 2¹ pkt 3 w zw. z art. 13² ust. 1 ustawy) w stopniu mającym wpływ wynik sprawy (art. 146 § 1 zw. z art. 145 § 1 pkt 1 lit. a p.p.s.a.)”.

Przenosząc konkluzje powyższego wyroku na stan niniejszej sprawy należy podkreślić istotne podobieństwa do stanu faktycznego na bazie którego wydane zostało powyższe orzeczenie. W niniejszej sprawie Spółka również wykonuje bowiem jedynie czynności techniczne związane z zleconą przez Klienta usługą jak prace projektowe, pośrednictwo w zakupie powierzchni na paczkomatach, pośrednictwo w zakupie usług marketingowych u operatorów platform internetowych itd. Spółka sama nie dokonuje upublicznienia znaków towarowych napojów alkoholowych lub symboli graficznych z nimi związanych, a także nazw i symboli graficznych przedsiębiorców produkujących napoje alkoholowe, nieróżniących się od nazw i symboli graficznych napojów alkoholowych tj., znaku towarowego D. W sytuacji, gdy Wnioskodawca zlecił w całości innej spółce wykonanie ekspozycji tego znaku tj. operatorowi paczkomatów na paczkomatach i operatorowi platform internetowych (socialmediów), w zakresie postów/wpisów zawierających ww. znak, a sam jedynie zaprojektował i nawet nie wyprodukował (wydrukował) tych materiałów i podnajął powierzchnię reklamową pod montaż reklamy, nie jest zobowiązany do uiszczenia opłaty z tytułu reklamy napojów alkoholowych wynikającej z Ustawy (tzw. podatku piwnego). W takim przypadku tzw. podatek piwny powinna uiścić spółka, która dokonała publicznego rozpowszechniania ww. znaku towarowego D tj. odpowiednio operator paczkomatów, na których został on upubliczniony i operator platform internetowych (socialmediów), które go upubliczniły swoim użytkownikom. W związku z tym, w świetle przedstawionego powyżej Stanu Faktycznego 1 i 2 Wnioskodawca nie powinien być zobowiązany do zapłaty Opłaty gdyż w zakresie podejmowanych przez niego działań nie znajduje się „publiczne rozpowszechnianie znaków towarowych ...” będące elementem definicji reklamy wyrobów alkoholowych w rozumieniu art. 2¹ ust. 1 pkt 3 Ustawy. Z literalnej wykładni przepisów Ustawy wynika, że obowiązek uiszczania opłaty z tytułu reklamy napojów alkoholowych dotyczy tylko tych podmiotów, które (zgodnie z ustawową definicją reklamy napojów alkoholowych) reklamę rozpowszechniają, tzn. ją upubliczniają, udostępniają szerokiemu kręgowi odbiorców (np. rozmieszczają na bilboardach, nadają przez radio i telewizję, itp.). Podmiotami zobowiązanymi do uiszczenia opłaty z tytułu reklamy napojów alkoholowych nie będą zaś podmioty, które wykonują prace poprzedzające proces rozpowszechniania reklamy jakim jest Spółka w opisanym Stanie Faktycznym 1 i 2. Takimi pracami poprzedzającymi proces rozpowszechniania znaku towarowego które wykonuje Spółka są: opracowanie tekstu, grafiki, podnajęcie powierzchni reklamowej na paczkomacie, zlecenie wydrukowania reklamy, zlecenie publikacji postu na portalu internetowym. Wykonanie tych czynności nie przesądza wcale o tym, że reklama zostanie upubliczniona, a podmiot który dokonuje tych czynności nie rozpowszechnia jeszcze publicznie znaków towarowych napojów alkoholowych. Można bowiem podnająć powierzchnię reklamową, a nawet wydrukować reklamę, ale nigdy jej nie zamontować, w wyniku czego reklama nigdy nie zostanie udostępniona szerokiemu kręgowi odbiorców np. operator paczkomatów nie umieści na nich reklamy przekazanej przez Spółkę. Stąd też należy uznać, iż zgodnie z przepisami Ustawy obowiązek uiszczenia tzw. podatku piwnego nie spoczywa na Spółce a opisanym stanie faktycznym, gdyż Spółka jest podmiotem, który jedynie pośredniczy w rozpowszechnieniu znaku towarowego D, ale sam nie dokonują jego ekspozycji, a dopiero moment ekspozycji reklamy powoduje jego rozpowszechnienie, upublicznienie.

Przepisy Ustawy nie mają na celu objęcia obowiązkiem uiszczenia opłaty z tytułu reklamy napojów alkoholowych wszystkich etapów poprzedzających moment rozpowszechnienia materiałów reklamowych i tym samym doprowadzenia do wielokrotnego opodatkowania, do czego prowadziłoby uznanie stanowiska Spółki za nieprawidłowe.

Powyższe stanowisko zostało potwierdzone także w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 8 grudnia 2010 r., sygn. akt I SA/Kr 1684/10, w którym Sąd potwierdził, iż art. 13² Ustawy dotyczy finalnego efektu procesu tworzenia reklamy w postaci rozpowszechniania, upubliczniania, udostępniania szerokiemu kręgowi odbiorców materiałów reklamowych. Zdaniem Sądu nie podlegają zatem opłacie czynności takie jak druk materiałów reklamowych, przygotowanie akcji reklamowej, itp., ale etap końcowy polegający na czynności rozpowszechnienia materiałów reklamowych, udostępnienia ich nieograniczonemu kręgowi osób. Podobne stanowisko zajął również Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 30 października 2009 r., sygn. akt IPPP2/443-874/09-4/BM, a także w interpretacji indywidualnej z dnia 27 października 2010 r., sygn. akt IPPP2-443-571/10-6/AK.

W świetle przepisu art. 13² Ustawy zobowiązane do uiszczania Opłaty są wyłącznie podmioty świadczące usługi będące reklamą napojów alkoholowych. Obowiązek wniesienia Opłaty spoczywa na osobie, która takie usługi świadczy, a nie na tym, kto je zleca. Jak wynika z art. 2¹ ust. 1 pkt 3) Ustawy, reklamą napoju alkoholowego jest publiczne rozpowszechnianie znaku towarowego (etc.). W świetle orzecznictwa sądów administracyjnych: „Słowo „rozpowszechniać” w ujęciu słownikowym oznacza „uczynić coś ogólnie znanym”, zaś „popularyzować” to rozpowszechnianie „nauki, sztuki lub wiedzy o czymś wśród szerokich kręgów społeczeństwa” (Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego, sjp.pwn.pl) (por. przykładowo: Wyrok WSA w Łodzi z dnia 17.08.2022 r., I SA/Łd 359/22, LEX nr 3399324). Świadczeniem usług w zakresie reklamy - rozpowszechniania znaków towarowych napojów alkoholowych, mogą zajmować się zatem de facto wyłącznie podmioty dysponujące odpowiednimi sposobami, nośnikami, środkami technicznymi komunikacji, za pomocą których mogą kształtować istotną dostępność danego przekazu, a więc go we właściwy i efektywny sposób rozpowszechnić (uczynić publicznie dostępnym). Podmiotem takim nie jest Spółka będąca tylko pośrednikiem w zakupie powierzchni na paczkomatach i pośrednikiem w umieszczeniu określonych treści na platformach internetowych (socialmediów). Podmiotami dysponującymi odpowiednimi sposobami, nośnikami, środkami technicznymi komunikacji, za pomocą których mogą upublicznić treści zawierające znak towarowy D są zaś dopiero operatorzy paczkomatów oraz platform internetowych (socialmediów).

Podsumowując powyższe uwagi trzeba więc stwierdzić, że opisane działania Wnioskodawcy nie wpisują się w ustawową definicję „reklamy napojów alkoholowych”, bowiem:

a. nie jest zamiarem ani zadaniem Wnioskodawcy publiczne rozpowszechnianie znaków towarowych napojów alkoholowych lub symboli graficznych z nim związanych służące popularyzowaniu znaków towarowych napojów alkoholowych, a jedynie popularyzowanie jako pracodawcy Klienta nie będącego w ogóle ani producentem, ani sprzedawcą produktów alkoholowych, w tym piwa

b. wnioskodawca jest podmiotem wykonującym jedynie prace pomocnicze związane z procesem rozpowszechniania materiałów reklamowych zawierających znak towarowy tożsamy z nazwą występującego na rynku piwa, a nie dokonuje ich rozpowszechniania czym zajmują się operatorzy paczkomatów i platform socialmediów na których są one rozpowszechniane.

Tym samym nie sposób uznać Wnioskodawcy za podmiot świadczący usługę reklamy napojów alkoholowych. Wnioskodawca świadczy bowiem jedynie usługę reklamy Klienta (nie będącego w ogóle ani producentem, ani sprzedawcą piwa) jako pracodawcy. Tak więc Wnioskodawca nie jest podmiotem zobowiązanym do wniesienia opłaty, o której mowa w przepisie art. 13² ustawy.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 13² ust. 1 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2151), zwanej dalej ustawą:

W myśl art. 13² ust. 2 ustawy:

Art. 13² ust. 3 ustawy stanowi, że:

Treść art. 2¹ ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi stanowi słowniczek pojęć, którymi posługuje się ustawodawca. W przedmiotowym słowniczku ustawodawca dokonuje tzw. legalnej wykładni definicji pojęć istotnych, ważnych dla danej regulacji ustawowej. W analizowanym przepisie szczególne znaczenie ma zwrot zawarty na samym początku art. 2¹ ust. 1 „użyte w ustawie określenia oznaczają”, z czego pośrednio wynika, iż ich definicje zostały sporządzone przede wszystkim dla potrzeb cyt. ustawy, jako względnie samodzielnej regulacji ustawowej i przenoszenie ich znaczenia na grunt innych ustaw nie może odbywać się w sposób automatyczny. W tym przedmiocie należy stosować podejście systemowe, uwzględniające specyfikę merytoryczną i ewentualny zakres odesłań tych innych ustaw szczególnych do aktów.

Definicję pojęcia reklamy napojów alkoholowych zawiera art. 2¹ ust. 1 pkt 3 cyt. ustawy. Zgodnie z tym przepisem:

Z literalnej wykładni art. 13² ust. 1 cyt. ustawy wynika, że obowiązek uiszczania opłat dotyczy tylko tych podmiotów, które (zgodnie z definicją reklamy napojów alkoholowych) reklamę rozpowszechniają (rozmieszczają na bilbordach, na łamach gazet, nadają przez radio i TV, itd.), nie zaś wykonują same prace pomocnicze towarzyszące procesowi reklamy. Zazwyczaj reklama ma na celu skłonienie do nabycia lub korzystania z określonych towarów czy usług, popierania określonych spraw lub idei.

Definicja zawarta w cyt. ustawie w istotny sposób rozszerza powszechnie ugruntowane w orzecznictwie pojęcie reklamy, za której element charakterystyczny uznaje się element namowy, perswazji nabycia tego a nie innego towaru, oddziaływania na emocje odbiorcy.

Tymczasem definicja zamieszczona w cyt. ustawie za reklamę uważa każdą rozpowszechnianą publicznie informację. Z tak sformułowanej definicji można wnioskować, że każde działanie zmierzające do publicznego rozpowszechniania znaków towarowych napojów alkoholowych uznaje się za reklamę napojów alkoholowych. Z zakresu tego ustawodawca wyłączył tylko informacje używane do celów handlowych pomiędzy przedsiębiorcami zajmującymi się produkcją, obrotem hurtowym i handlem napojami alkoholowymi. Reklama napojów alkoholowych jest działaniem w celu uczynienia towaru ogólnie znanym wśród szerokiego kręgu odbiorców.

Zatem zgodnie z powyższą definicją reklamy napojów alkoholowych, obowiązek odprowadzenia opłaty, o którym mowa w art. 13² ustawy, dotyczy takich podmiotów, które w jakikolwiek sposób reklamują markę alkoholu lub nazwę i logo firmy produkującej alkohol. Obowiązek ten winien dotyczyć przede wszystkim mediów (telewizji, radia, prasy), ale również firm świadczących usługi reklamy zewnętrznej (np. na billboardach, słupach reklamowych). Opłatą mogą być także objęte hipermarkety, kina, firmy transportowe, restauracje, lokale gastronomiczne i hotele, o ile udostępniają przestrzeń lub czas dla publicznej reklamy alkoholu. Reklama spełnia swoją definicję, gdy jest udostępniona publicznie.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że zawarli Państwo umowy o świadczenie usług ze swoim Klientem. Klient nie zajmuje się produkcją ani sprzedażą piwa. Klient jako B wspiera jedynie funkcjonowanie marki D tj. marki producenta piwa w Europie. Klient zajmuje się rozliczaniem towarów i usług zamawianych przez spółki z grupy E, zajmuje się rachunkowością, planowaniem, kontrolą finansową oraz alokacją kosztów.

Celem umów zawartych z Klientem jest realizacja kampanii mającej na celu promocja Klienta jako pracodawcy IT, zachęcenie potencjalnych pracowników do zaaplikowania do Klienta, a reklama realizowana na rzecz Klienta nie zawiera żadnych elementów/grafik/symboli odnoszących się do spożycia alkoholu. Przedmiotem umów zawartych z Klientem jest bowiem realizacja przez Spółkę na rzecz Klienta kampanii employer brandingowej, której celem jest zainteresowanie specjalistów IT ofertą pracy w firmie Klienta. Spółka realizuje działania, których dotyczą Umowy:

1. w kanałach digital tj. na portalach społecznościowych www.a.com; www.b.com; www.c.com. W zakresie tym Spółka odpowiada za:

- opracowanie koncepcji kampanii,

- przygotowanie grafik,

- stworzenie treści do postów sponsorowanych,

- przygotowanie postów ambasadorskich dla pracowników Klienta.

2. za pośrednictwem reklamy na paczkomatach. W zakresie tym Spółka odpowiada za:

- przygotowanie projektów graficznych reklam na paczkomatach,

- wynajem od operatorów paczkomatów powierzchni reklamowych na paczkomatach w celu umieszczenia na nich reklam

- koordynację całego procesu: ustala liczbę, lokalizacje i terminy emisji reklam na wybranych paczkomatach.

Spółka w celu wykonania obowiązków wynikających z Umów zawiera umowy z podwykonawcami tj.:

- z firmą F. będącą operatorem paczkomatów w Polsce, której przedmiotem jest wyprodukowanie reklam, tj. wyprodukowanie nadruków samoprzylepnych celem umieszczenia na paczkomatach, uzyskanie powierzchni reklamowych na paczkomatach, zainstalowania reklam na paczkomatach, utrzymania na nich reklam, a następnie ich demontażu

- z operatorami portali społecznościowych www.a.com; www.b.com; www.c.com na publikację płatnych postów na ww. portalach

Podmiotami dokonującymi faktycznego upublicznienia stworzonych przez Spółkę materiałów są:

1. operatorzy portali społecznościowych www.a.com; www.b.com; www.c.com którzy umożliwiają swoim użytkownikom zapoznanie z treściami dostępnymi na danym portalu,

2. operator paczkomatów, który zapewnia przestrzeń na paczkomatach, montuje i utrzymuje na nich materiały opracowane przez Spółkę i wyprodukowane na jej zlecenie.

Państwa wątpliwości w przedstawionym opisie sprawy dotyczą uznania Państwa za podmiot świadczący usługę będącą reklamą napojów alkoholowych w rozumieniu przepisu art. 13² ust. 1 w zw. z art. 2¹ pkt 3 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi oraz obowiązku zapłaty opłaty w wysokości 10% podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług wynikającej z tej usługi oraz sporządzania zbiorczej deklaracji miesięcznej, o której mowa w przepisie art. 13² ust. 2 ww. ustawy.

Kluczową rolę w rozwiązaniu wskazanego we wniosku problemu odgrywa art. 13² ust. 1 w związku z art. 2¹ ust. 1 pkt 3 ustawy. Z przepisów tych wynika, że obowiązek uiszczania opłat dotyczy tych podmiotów, które publicznie rozpowszechniają reklamę napojów alkoholowych.

Powracając do opisu sprawy należy zauważyć, że - jak Państwo wskazali - celem umów zawartych z Klientem jest realizacja kampanii mającej na celu promocja Klienta jako pracodawcy IT, zachęcenie potencjalnych pracowników do zaaplikowania do Klienta, a reklama realizowana na rzecz Klienta nie zawiera żadnych elementów/grafik/symboli odnoszących się do spożycia alkoholu. Przedmiotem umów zawartych z Klientem jest bowiem realizacja przez Spółkę na rzecz Klienta kampanii employer brandingowej, której celem jest zainteresowanie specjalistów IT ofertą pracy w firmie Klienta. Ponadto materiały opracowane przez Spółkę oraz upubliczniane zarówno w ramach reklamy na paczkomatach, jak i publikowane na platformach internetowych zawierają oznaczenie przedsiębiorstwa Klienta jako „B”, co odróżnia Klienta od logo producenta piwa „D”, będącą tożsamą z nazwą piwa produkowanego przez spółki z Grupy E, do której należy Klient (który sam nie jest jednak ani producentem, ani sprzedawcą tego, ani żadnego innego piwa). Jak Państwo wskazali, eksponowanie nazwy firmy Klienta zawierającej nazwę „D” będącą tożsamą z nazwą występującego na rynku piwa produkowanego i sprzedawanego nie przez Klienta, nie ma na celu informowania o możliwości nabycia napoju alkoholowego (piwa), o jego dostępności oraz identyfikacji napoju spośród innych tego typu produktów dostępnych na rynku. Eksponowanie nazwy Klienta „B” ma na celu identyfikację jego firmy - B - jako pracodawcy pracowników działów IT, co odróżnia Klienta od logo producenta piwa „D” i nie ma na celu zwiększenia sprzedaży piwa dostępnego na rynku pod tą samą nazwą. Całość materiałów opracowywanych przez Spółkę jest adresowana nie do nabywców produktów piwnych występujących na rynku pod nazwą „D” ale potencjalnych pracowników Klienta.

Analizując sprawę wyłącznie na podstawie przedstawionych przez Państwa informacji należy stwierdzić, że świadczone przez Państwa usługi w ramach zawartej umowy nie spełniają definicji reklamy zawartej w art. 2¹ ust. 1 pkt 3 ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi. Skoro, jak Państwo twierdzą, w ramach Umów Spółka świadczy na rzecz Klienta usługi technicznej obsługi kampanii mającej na celu identyfikację jego firmy jako pracodawcy pracowników działów IT, a umowa zawarta z Klientem, który nie jest producentem alkoholowym dotyczy wyłącznie:

- w przypadku działań realizowanych w kanałach digital: opracowania koncepcji kampanii, przygotowania grafik, stworzenia treści do postów sponsorowanych i przygotowania postów ambasadorskich dla pracowników Klienta;

- w przypadku działań realizowanych za pośrednictwem reklamy na paczkomatach: przygotowania projektów graficznych reklam na paczkomatach, wynajmu od operatorów paczkomatów powierzchni reklamowych na paczkomatach w celu umieszczenia na nich reklam, koordynacji całego procesu: ustalenia liczby, lokalizacji i terminów emisji reklam na wybranych paczkomatach.

a ponadto wynagrodzenie wypłacane jest zgodnie z umową za prawidłowe wykonanie wyłącznie wyżej wymienionych usług, to trudno w opisanej przez Państwa sytuacji mówić o świadczeniu usług będących reklamą napojów alkoholowych.

W konsekwencji nie ciąży na Państwu obowiązek uiszczenia opłaty, o której mowa w art. 13² ust. 1 ustawy w wysokości 10% podstawy opodatkowania podatkiem VAT świadczonych usług, ani obowiązek sporządzania zbiorczej deklaracji miesięcznej, o której mowa w art. 13² ust. 2 ustawy, bowiem, jak wynika z opisu sprawy, nie są Państwo podmiotem świadczącym usługi będące reklamą napojów alkoholowych w rozumieniu art. 2¹ ust. 1 pkt 3 cyt. ustawy.

Tym samym Państwa stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Państwo ponoszą ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA).

Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa.