Dokumentowanie podróży służbowych, sygn. I SA/Gd 443/98

Dokumentowanie podróży służbowych

Nie stanowi nadużycia przepisu art. 32 ust. 1 ustawy z 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych zbadanie – w ramach postępowania uzupełniającego – rzetelności wystawionych przez spółkę poleceń wyjazdów służbowych. Organy podatkowe, w celu określenia należnych zobowiązań podatkowych, mają prawo i obowiązek wnikliwego i wszechstronnego ustalenia stanu faktycznego, w tym badania wszelkich dokumentów pozwalających stan ten ustalić.

Z uzasadnienia

(...) Izba Skarbowa badając przedłożone ewidencje stwierdziła, iż Spółka prowadziła je niezgodnie z Wytycznymi Ministra Finansów z dnia 16 kwietnia 1993 r. w sprawie stosowania wzoru ewidencji przebiegu pojazdu (Dz.Urz. Min. Fin. nr 10, poz. 81), gdyż ewidencja przebiegu pojazdów nie zawierała rubryki „nr rejestr. pojazdu, poj. silnika”. Ponadto w ewidencji tej powinny być zapisywane wyjazdy służbowe, które mają oparcie w prawidłowym udokumentowaniu, potwierdzającym związek tych wyjazdów z prowadzoną działalnością gospodarczą. „Polecenia wyjazdu służbowego”, którymi Spółka dokumentowała wyjazdy służbowe pracowników, nie spełniają wymogów, które określa art. 21 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości, dla dowodu księgowego. Przedłożone przez Spółkę „Polecenia wyjazdu służbowego” nie mogą stanowić dowodu księgowego, albowiem nie zostały wypełnione w części dotyczącej rozliczenia kosztów podróży, są niekompletne również w części czołowej – brak kolejnego numeru, określenia marki, numeru rejestracyjnego oraz pojemności silnika samochodu, którym odbywano podróż, a także daty zlecenia podróży i bliższych danych związanych z tą podróżą, a zwłaszcza określenia jej celu.