Ustalanie podstawy wymiaru zasiłków dla ubezpieczonych niebędących pracownikami

Przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku chorobowego przysługującego ubezpieczonemu niebędącemu pracownikiem uwzględnia się kwoty stanowiące podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie chorobowe, po odliczeniu kwoty odpowiadającej 13,71% podstawy wymiaru.

Zasady dotyczące ustalania podstawy wymiaru stosuje się do świadczeń przysługujących z ubezpieczenia wypadkowego i chorobowego, tj. do:

● zasiłku chorobowego,

● świadczenia rehabilitacyjnego,

● zasiłku opiekuńczego,

● zasiłku macierzyńskiego.

Na zasadach określonych dla zasiłku chorobowego ustala się także podstawę wymiaru wynagrodzenia za czas choroby, przysługującego pracownikom, osobom odbywającym służbę zastępczą oraz osobom wykonującym pracę na podstawie umowy o pracę nakładczą.

Ustalanie okresu, z którego przychód stanowi podstawę wymiaru

Podstawę wymiaru zasiłku chorobowego stanowi przychód za okres 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy, a gdy ubezpieczenie trwa krócej niż 12 miesięcy kalendarzowych, przeciętny miesięczny przychód z faktycznego okresu ubezpieczenia - za pełne kalendarzowe miesiące tego ubezpieczenia.

PRZYKŁAD