Komentarz do ustawy o CIT 2022 - Art. 15c

I. Wyłączenie z kosztów finansowania dłużnego [art. 15c ust. 1, 1a, 14 i 15]

1

[Zakres przepisu w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2018 r. do 31 grudnia 2021 r.] Do 31 grudnia 2021 r. wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów podlegała nadwyżka kosztów finansowania dłużnego, przekraczająca limit 30% kwoty zysku (netto) podatnika przed opodatkowaniem, potrąceniem odsetek i odpisów amortyzacyjnych. Innymi słowy nadwyżka kosztów finansowania zewnętrznego była zaliczana do kosztów podatkowych jedynie do wysokości 30% wyniku finansowego podatnika przed uwzględnieniem odsetek, opodatkowania i amortyzacji.

Limit można było wyliczyć następującym wzorem:

kwota limitu = 30% × [(Sp - Po) - (Sk - Oa - O)]

gdzie:

Sp - suma przychodów ze wszystkich źródeł przychodów,

Po - przychody z tytułu odsetek,

Sk - suma kosztów uzyskania przychodów obliczona bez uwzględnienia pomniejszeń wynikających z zastosowania przepisu o ograniczaniu do kosztów usług niematerialnych (zob. komentarz do art. 15e) i z omawianego przepisu (art. 15c ust. 5),

Oa - wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych,

O - odsetki zaliczone do kosztów, obliczone bez uwzględnienia pomniejszeń wynikających z ustawy o CIT.

Przykład

Spółka A zaciągnęła kredyty z różnych źródeł - w tym od podmiotu finansowego z grupy.

W roku podatkowym spółka uzyskała:

a) przychody ogółem w wysokości 100 000 000 zł,

b) przychody finansowe z tytułu odsetek w wysokości 1 000 000 zł.

Suma kosztów uzyskania przychodów wyniosła w roku podatkowym 95 000 000 zł. Suma odpisów amortyzacyjnych wyniosła 5 000 000 zł.

Kwota odsetek zapłaconych od kredytów wyniosła 8 000 000 zł.

Kwota limitu = 30% × [100 000 000 - 1 000 000 - (95 000 000 - 5 000 000 - 8 000 000)] = 30% × [99 000 000 - 82 000 000) = 5 100 000 zł.

W tym przykładzie nadwyżka wartości zapłaconych odsetek (nadwyżka kosztu finansowania) nad limit = 8 000 000 - 5 100 000 = 2 900 000 zł.

Jednakże zgodnie z art. 15c ust. 14 przepisu ust. 1 nie stosuje się do nadwyżki kosztów finansowania dłużnego w części nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 3 000 000 zł. A zatem cały koszt finansowania dłużnego będzie stanowił koszt uzyskania przychodu.