Komentarz do ustawy o pomocy społecznej - Art. 41
[Pomoc rzeczowa] Podstawowym warunkiem uzasadniającym przyznanie wskazanych w komentowanym przepisie świadczeń jest zaistnienie szczególnie uzasadnionych przypadków. Ustawa o pomocy społecznej nie zawiera wyjaśnienia terminu „szczególnie uzasadnione przypadki”. Bliższe dookreślenie tego pojęcia możliwe jest na podstawie aktualnego orzecznictwa.
(...) Ustawodawca nie zdefiniował pojęcia szczególnie uzasadnionego przypadku, stanowiącego przesłankę udzielenia pomocy w formie przewidzianej w art. 41 pkt 2 u.p.s. Będzie to zatem sytuacja życiowa osoby lub rodziny, która ponad wszelką wątpliwość, bez konieczności wnikliwych zabiegów interpretacyjnych istniejącego stanu rzeczy, pozwala stwierdzić, że tak dotkliwe w skutkach lub tak daleko ingerujące w plany życiowe zdarzenia nie należą do zdarzeń codziennych. Są to zatem zdarzenia występujące zupełnie okazjonalnie, wymagające wielu niefortunnych zbiegów wydarzeń, wykraczające poza możliwości ludzkiej zapobiegliwości. Zatem świadczenie przyznawane na podstawie ww. przepisu ma charakter szczególny, wyjątkowy, związany z zaistnieniem nadzwyczajnych okoliczności. Nadto świadczenie to przyznawane jest na zasadzie uznania administracyjnego, na co wskazuje użyte przez ustawodawcę sformułowanie „może być przyznany”. Wobec tego nawet w przypadku ziszczenia się ustawowych przesłanek organ administracji nie jest zobligowany do przyznania wnioskowanego świadczenia (...).
