Polityka rachunkowości – najczęstsze błędy

Wstęp

Dokumentacja opisująca przyjęte w jednostce zasady (politykę) rachunkowości nie powinna być zbiorem czysto teoretycznych reguł, zrozumiałych tylko dla nielicznych pracowników komórek księgowości jednostek sektora finansów publicznych, ani zadośćuczynieniem wymogom stawianym przez pracowników komórek i instytucji kontroli finansowej. Dla wszystkich pracowników jednostek, uczestniczących w procesie prowadzenia ksiąg rachunkowych oraz nadzorujących i kontrolujących ten proces, powinna być czymś w rodzaju podręcznika ułatwiającego wykonywanie codziennych obowiązków.

Niewłaściwe ustalenie polityki rachunkowości, polegające zazwyczaj na niedostatecznym omówieniu poszczególnych kwestii, jak również na niedostosowaniu do potrzeb jednostki (jej formy organizacyjno-prawnej, rodzajów posiadanych składników majątkowych i wykonywanych operacji gospodarczych) są najczęstszymi przyczynami powstawania poważnych błędów w prowadzeniu rachunkowości jednostek. To samo dotyczy niekorzystania z opracowanej dokumentacji, kiedy pracownicy księgowości w razie wątpliwości co do kwalifikacji operacji gospodarczej i sposobu ujęcia jej w księgach rachunkowych szukają rozwiązań wszędzie - poza własną polityką rachunkowości.

Celem Poradnika jest służenie pomocą przy opracowaniu dokumentacji opisującej przyjęte zasady (politykę) rachunkowości poprzez wskazanie najczęstszych błędów, stwierdzanych przy ustalaniu dokumentacji stanowiącej obowiązkowe i nieobowiązkowe części polityki rachunkowości w jednostkach sektora finansów publicznych.

Ze względu na to, że polityka rachunkowości musi być przede wszystkim dostosowana do potrzeb jednostki, w Poradniku nie ma gotowych wzorów polityki, lecz podane i objaśnione są na przykładach zasady obowiązujące przy jej tworzeniu.

W Poradniku pokazano - krok po kroku - , wynikające z uor oraz szczególnych przepisów obowiązujących w zakresie prowadzenia rachunkowości i stosowania ujednoliconych planów kont w jednostkach organizacyjnych wykonujących budżet państwa i budżety jednostek samorządu terytorialnego. Omówione w Poradniku kwestie dotyczą tylko tych części polityki rachunkowości, przy tworzeniu których powszechnie występują różnego rodzaju błędy, pominięte zostały zaś części (takie jak np. niektóre zasady wyceny aktywów i pasywów), które są przez jednostki przyjmowane i opisywane prawidłowo.