Świadczenia z tytułu wypadku przy pracy

Świadczenia z ubezpieczenia wypadkowego przysługują osobom objętym ubezpieczeniem wypadkowym. Tym ubezpieczeniem obowiązkowo objęci są zarówno pracownicy, jak i zleceniobiorcy. Przysługują one w związku z  niezdolnością do pracy spowodowaną wypadkiem przy pracy lub chorobą zawodową. Świadczenia te przysługują także, gdy niezdolność do pracy wynika z późniejszych następstw stwierdzonego wcześniej wypadku przy pracy lub choroby zawodowej. W artykule omówiono, jakie świadczenia przysługują z funduszu wypadkowego.

Podstawowym aktem prawnym dotyczącym wypadków przy pracy i chorób zawodowych jest ustawa z 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (dalej: ustawa wypadkowa). Określono w niej rodzaje świadczeń przysługujących osobom ubezpieczonym, warunki nabywania do nich prawa, zasady i tryb przyznawania, ustalania wysokości oraz zasady ich wypłaty. Wszystkie omawiane świadczenia przysługują z funduszu wypadkowego i są wypłacane przez ZUS.

Rodzaje świadczeń wypadkowych z tytułu czasowej choroby

Z tytułu wypadku przy pracy lub choroby zawodowej przysługują ubezpieczonemu lub członkom rodziny ubezpieczonego, zmarłego wskutek wypadku przy pracy lub choroby zawodowej, różnego rodzaju świadczenia. Między innymi są to świadczenia z tytułu czasowej choroby. Wśród tych świadczeń wyróżniamy zasiłek chorobowy, zasiłek wyrównawczy oraz świadczenie rehabilitacyjne.

Zasiłek chorobowy

Zasiłek chorobowy z ubezpieczenia wypadkowego przysługuje ubezpieczonemu, którego niezdolność do pracy została spowodowana wypadkiem przy pracy lub chorobą zawodową. Aby go otrzymać, ubezpieczony nie musi przejść tzw. okresu wyczekiwania, czyli pewnego okresu podlegania ubezpieczeniu wypadkowemu, po upływie którego można dopiero otrzymać zasiłek. Okres ten wymagany jest przy zasiłkach chorobowych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa - w przypadku pracowników wynosi on 30 dni, natomiast dla ubezpieczonych podlegających ubezpieczeniu chorobowemu dobrowolnie - 90 dni. , a nie od 34 dnia (czy 15 dni - w przypadku pracownika, który ukończył 50 rok życia), jak przy zasiłku chorobowym z ogólnego stanu zdrowia, tj. niezwiązanego z wypadkiem przy pracy. A zatem pracodawca nie jest zobowiązany do wypłaty wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy z art. 92 ustawy z 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (dalej: k.p.) przez okres 33 dni (lub 14 dni), tak jak jest to w przypadku pozostałych zachorowań.