Długotrwała choroba i śmierć zatrudnionego – wybrane zagadnienia z omówieniem zmian obowiązujących od 2022 r.

W lipcowym wydaniu dodatku „Kadry i płace w sferze budżetowej” (RB 13/14) odpowiadaliśmy na pytania dotyczące wypłat zasiłków w okresie pandemii. Odrębną kwestią jest tematyka przedłużającej się absencji chorobowej, wypłat świadczeń po ustaniu zatrudnienia, czy należności przysługujących po zmarłym pracowniku. Na życzenie Czytelników w niniejszym opracowaniu usystematyzowaliśmy niezbędne informacje w tym zakresie. Omawiamy też najważniejsze zmiany, które szykują się od 1 stycznia 2022 r.

Długotrwała choroba pracownika

Pracownik ma prawo do 182 dni płatnej choroby w ciągu roku, jeżeli zaś niezdolność do pracy została spowodowana gruźlicą (oznaczoną kodem literowym „D”) lub występuje w trakcie ciąży (niezdolność oznaczona kodem literowym „B”) - nie dłużej niż przez 270 dni. Są to dni kalendarzowe (nie robocze, a więc przypadające także w dni wolne od pracy) i część z nich pokrywa ze swoich środków pracodawca, drugą zaś - Zakład Ubezpieczeń Społecznych (dalej: ZUS). Z tego przez 33 pierwsze dni choroby w roku kalendarzowym pracodawca wypłaca wynagrodzenie chorobowe z własnych środków, natomiast w przypadku osób, które ukończyły 50 rok życia - okres wypłaty wynagrodzenia chorobowego wynosi do 14 dni w ciągu roku kalendarzowego i już od 15 dnia choroby świadczenie finansuje ZUS - zgodnie z art. 92 ustawy z 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (dalej: k.p.).

Choroba na przełomie roku kalendarzowego

Jeżeli nieprzerwana niezdolność do pracy z powodu choroby przypada na przełomie roku kalendarzowego, a 31 grudnia pracownik ma prawo do wynagrodzenia, na podstawie art. 92 k.p., wtedy od 1 stycznia pracownikowi nadal przysługuje wynagrodzenie. Okres 33 dni lub odpowiednio 14 dni, za który w nowym roku kalendarzowym przysługuje wynagrodzenie, powinien być liczony od 1 stycznia (patrz: PRZYKŁAD 1).

PRZYKŁAD 1

Pracownik, który nie ukończył 50 lat, jest niezdolny do pracy od 27 grudnia do 5 stycznia. Jest to jego pierwsza choroba w mijającym roku kalendarzowym, więc od pierwszego dnia ma prawo do wynagrodzenia chorobowego. Z uwagi na to, że 31 grudnia pobiera to wynagrodzenie, od 1 stycznia kolejnego roku okres 33 dni będzie naliczał mu się „od nowa”.