Interpretacja indywidualna z dnia 11 stycznia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB3-3.4012.562.2022.2.MAZ

Import samochodu z terenu Teneryfy, należącej do Wysp Kanaryjskich, na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, dokonany przez Wnioskodawcę dla celów prowadzenia działalności gospodarczej, jest zwolniony od podatku od towarów i usług

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych w podatku od towarów i usług opisanego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej z 4 listopada 2022 r., który dotyczy rozpoznania, czy import opisanego samochodu z terenu Teneryfy, należącej do Wysp Kanaryjskich, na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, dokonany przez Wnioskodawcę dla celów prowadzenia działalności gospodarczej, jest zwolniony od podatku od towarów i usług, wpłynął 10 listopada 2022 r. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 2 stycznia 2023 r. (wpływ 4 stycznia 2023 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca – …, prowadzący od dnia … 2008 r. jednoosobową działalność gospodarczą pod firmą: …, wpisany do bazy przedsiębiorców w CEIDG, posiadający nr NIP: …, REGON: …, jest od dnia … 2008 r. czynnym podatnikiem VAT, w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2022 r., poz. 931 z późn. zm.).

W ramach swojej działalności Wnioskodawca bardzo często organizuje trekkingi poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej. Od wielu lat organizował trekkingi w górach znajdujących się na Wyspach Kanaryjskich. Tym samym Wnioskodawca świadczy usługi transgraniczne bez rejestracji filii lub oddziału swojej działalności gospodarczej, gdyż zapewnia mu to art. 49, 50, 51, 56 i 57 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej. Na podstawie wymienionych wyżej przepisów, osoby prowadzące własną, legalną działalność gospodarczą w jednym z państw członkowskich Unii Europejskiej i Europejskiego Obszaru Gospodarczego, w ramach jednolitego rynku wewnętrznego Unii Europejskiej, mogą trwale prowadzić działalność gospodarczą w wybranym państwie członkowskim oraz tymczasowo oferować i świadczyć usługi w innych państwa członkowskich, bez konieczności rejestracji działalności w tych państwach.

W 2019 roku będąc na Wyspach Kanaryjskich w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, Wnioskodawca zakupił – na cele prowadzenia działalności gospodarczej na terenie Teneryfy – samochód osobowy ..., rok produkcji:2018, poj. 1498 cm³, nr nadwozia: … . Samochód ten został przyjęty do ewidencji środków trwałych jednoosobowej działalności gospodarczej Wnioskodawcy z dniem 18 stycznia 2019 roku pod numerem … .

Po zakończonym trekkingu na Teneryfie we wrześniu 2022 r., przedmiotowy samochód został sprowadzony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Samochód ten jest wykorzystywany do działalności gospodarczej Wnioskodawcy prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w takim samym zakresie jak na Teneryfie, a rodzaj i ilość przywożonych rzeczy odpowiada rodzajowi i skali działalności prowadzonej przez przedsiębiorcę. Wnioskodawca nie jest właścicielem gospodarstwa rolnego.

W omawianym stanie faktycznym nie nastąpiła fuzja z przedsiębiorstwem mającym siedzibę na obszarze celnym Wspólnoty ani przejęcie takiego przedsiębiorstwa.

W dniu 06-10-2022 r. Wnioskodawca dokonał zgłoszenia celnego przedmiotowego, używanego samochodu ... i w tym samym dniu opłacił podatek akcyzowy w kwocie … zł (słownie: … złotych 00/100), co stanowi 3,1% kwoty będącej podstawą opłaty, w wysokości … zł (słownie: … złotych 00/100) oraz podatek od towarów i usług w kwocie … zł (słownie: … złote 00/100), co stanowi 23% kwoty będącej podstawą opłaty, w wysokości: … zł (słownie: … złotych 00/100). Zgłoszenie celne nastąpiło przed upływem 12 miesięcy od zakończenia trekkingu na Teneryfie.

Wnioskodawca uważa, że import przedmiotowego samochodu do Polski, jako środka trwałego należącego do przedsiębiorcy, który zaprzestał prowadzenia działalności na terytorium państwa trzeciego i wykonuje taką samą działalność na terenie Rzeczypospolitej Polskiej, powinien być zwolniony z podatku VAT. Dlatego zdecydował się złożyć niniejszy wniosek o interpretację podatkową. Fakt zapłacenia podatku VAT w dniu 06-10-2022 r. w pełnej wysokości jest przejawem roztropności Wnioskodawcy i wynika z tego, że Wnioskodawca nie chce popaść w zwłokę z zapłatą tego podatku, w razie gdyby Dyrektor Krajowej Informacji Podatkowej, po rozpatrzeniu niniejszego wniosku, stwierdził konieczność zapłaty podatku VAT w przedmiotowej sprawie i przedstawionym stanie faktycznym.

W uzupełnieniu wniosku z 2 stycznia 2023 r. podał Pan, że:

- prowadzi działalność gospodarczą pod firmą: …, która wpisana jest do CEIDG i posiada nr NIP: … oraz REGON: … . Adresem siedziby tego przedsiębiorstwa jest: … .

- samochód osobowy marki ..., którego wniosek dotyczy, od dnia zgłoszenia do procedury dopuszczenia do obrotu, nie został oddany jako zabezpieczenie, ani sprzedany, ani wynajęty, ani użyczony, ani wydzierżawiony, ani w inny sposób odstąpiony odpłatnie lub nieodpłatnie bez uprzedniego poinformowania o tym organu celnego. Samochód osobowy marki ... od momentu jego nabycia w 2019 roku jest użytkowany przez Wnioskodawcę na cele prowadzonej przez niego działalności gospodarczej i od stycznia 2019 r. jest przyjęty do ewidencji środków trwałych jednoosobowej działalności gospodarczej Wnioskodawcy, o której mowa w punkcie [powyżej]. Do chwili obecnej samochód ten znajduje się w tej ewidencji środków trwałych i jest wykorzystywany do celów prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawcy. W danym momencie przedmiotowy samochód znajduje się na terytorium Rzeczpospolitej.

Pytanie

Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego import przedmiotowego samochodu z terenu Teneryfy, należącej do Wysp Kanaryjskich, na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, dokonany przez Wnioskodawcę dla celów prowadzenia działalności gospodarczej, jest zwolniony z podatku od towarów i usług?

Pana stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, importując dla celów działalności gospodarczej używany samochód osobowy z terenu Teneryfy, należącej do Wysp Kanaryjskich, na teren Rzeczypospolitej Polskiej, w omawianym stanie faktycznym dokonuje on czynności zwolnionej z podatku od towarów i usług na podstawie art. 53 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz.U. z 2022 r., poz. 931 z późn. zm.), gdyż ten samochód jako środek trwały w przedsiębiorstwie Wnioskodawcy został sprowadzony do Polski we wrześniu 2022 r., po zakończeniu trekkingu na Teneryfie, co było prowadzeniem działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

Samochód ten był używany do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie Teneryfy przez ponad 12 miesięcy, zanim – po zakończonym trekkingu – został sprowadzony do Polski. Samochód ten, będąc środkiem trwałym w przedsiębiorstwie Wnioskodawcy, jest na terenie Rzeczypospolitej Polskiej wykorzystywany również do prowadzenia działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Rodzaj i ilość przywożonego samochodu odpowiada rodzajowi i skali działalności prowadzonej przez przedsiębiorcę.

Ponieważ Wnioskodawca prowadzi własną, legalną działalność gospodarczą w Polsce, czyli w jednym z państw członkowskich Unii Europejskiej i Europejskiego Obszaru Gospodarczego, w ramach jednolitego rynku wewnętrznego Unii Europejskiej, to na podstawie art. 49, 50, 51, 56 i 57 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, może trwale prowadzić działalność gospodarczą w wybranym państwie członkowskim oraz tymczasowo oferować i świadczyć usługi w innych państwach członkowskich, bez konieczności rejestracji działalności w tych państwach. Wnioskodawca świadczy takie usługi organizując i przeprowadzając trekkingi w różnych miejscach poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zgodnie z art. 2 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jedn. Dz.U. z 2017 r., poz. 2168 z późn. zm.): „działalnością gospodarczą jest zarobkowa działalność wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin ze złóż, a także działalność zawodowa, wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły”.

Zgodnie z art. 3 pkt 9 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz.U. z 2021 r., poz. 1540 z późn. zm.), [przez] działalność gospodarczą należy rozumieć „każdą działalność zarobkową w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców (Dz.U. z 2021 r. poz. 162), w tym wykonywanie wolnego zawodu, a także każdą inną działalność zarobkową wykonywaną we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek, nawet gdy inne ustawy nie zaliczają tej działalności do działalności gospodarczej lub osoby wykonującej taką działalność - do przedsiębiorców”.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz.U. z 2022 r., poz. 931 z późn. zm.): „działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych”.

Z przytoczonych definicji wynika, że Wnioskodawca, organizując i prowadząc trekkingi na Teneryfie, prowadził tam działalność gospodarczą, gdyż ta usługa miała charakter zarobkowy, zorganizowany i ciągły.

Teneryfa należy do Wysp Kanaryjskich, więc na podstawie art. 2 pkt 3 lit. b cytowanej wyżej ustawy o VAT, jej terytorium, choć należy do Królestwa Hiszpanii i do obszaru celnego Unii Europejskiej, to jest traktowane jako wyłączone z terytorium Unii Europejskiej. Potwierdza to art. 6 ust. 1 pkt b dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, w którym jest wskazane, że przedmiotowa dyrektywa nie ma zastosowania do Wysp Kanaryjskich, będących terytorium należącego do obszaru celnego Wspólnoty. Wobec powyższego Wyspy Kanaryjskie, w tym Teneryfa, dla potrzeb podatku VAT, są traktowane jako terytorium państw trzecich.

Art. 2 pkt 7 Ustawy o VAT wyjaśnia, że import towarów - to przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium Unii Europejskiej. Zatem przywóz samochodu z Teneryfy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest traktowany jak import towaru.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 Ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1) odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2) eksport towarów;

3) import towarów na terytorium kraju;

4) wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5) wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Natomiast towarami, zgodnie z art. 2 pkt 6 Ustawy o VAT są: „rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii”.

Podatnikami podatku od towarów i usług są, zgodnie z art. 15 ust. 1 Ustawy o VAT, „osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności”.

Ponadto art. 17 ust. 1 pkt 1 Ustawy o VAT wskazuje, że: „Podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, na których ciąży obowiązek uiszczenia cła, również w przypadku, gdy na podstawie przepisów celnych importowany towar jest zwolniony od cła albo cło na towar zostało zawieszone, w części lub w całości, albo zastosowano preferencyjną, obniżoną lub zerową stawkę celną”.

Jednocześnie w art. 53 ust. 1 Ustawy o VAT ustawodawca wskazuje, że: „Zwalnia się od podatku import, z zastrzeżeniem ust. 3-5, środków trwałych i innego wyposażenia, należących do przedsiębiorcy wykonującego w celach zarobkowych i na własny rachunek działalność gospodarczą, który zaprzestał prowadzenia tej działalności na terytorium państwa trzeciego i zamierza wykonywać podobną działalność na terytorium kraju, jeżeli łącznie są spełnione następujące warunki:

1) środki trwałe i inne wyposażenie były używane przez przedsiębiorcę w miejscu poprzedniego wykonywania działalności przez okres co najmniej 12 miesięcy przed dniem zaprzestania działalności przedsiębiorstwa na terytorium państwa trzeciego;

2) środki trwałe i inne wyposażenie są przeznaczone na terytorium kraju do takiego samego celu, w jakim były używane na terytorium państwa trzeciego;

3) rodzaj i ilość przywożonych rzeczy odpowiadają rodzajowi i skali działalności prowadzonej przez przedsiębiorcę”.

Wnioskodawca organizując i prowadząc trekkingi na Teneryfie, prowadził tam działalność gospodarczą. Były to czynności wykonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych i na własny rachunek, więc w ślad za definicją zawartą w art. 15 ust. 2 Ustawy o VAT, należy – dla celów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług – traktować je jako prowadzenie działalności gospodarczej na Teneryfie.

Importując z terytorium państwa trzeciego – jakim jest Teneryfa – środek trwały w postaci samochodu osobowego ..., rok produkcji: 2018, poj. 1498 cm³, nr nadwozia: …, w celu prowadzenia działalności, Wnioskodawca jest – zgodnie z wyżej wskazanymi przepisami – podatnikiem podatku od towarów i usług, w związku z dokonaniem czynności importu towaru. Ponieważ ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku od towarów i usług, którego przesłanki zawarł w art. 53 ust. 1 Ustawy o VAT, Wnioskodawca jest zdania, że w omawianym przypadku będzie miał zastosowanie właśnie ten artykuł zwalniający z podatku VAT.

Przedmiotowy samochód został nabyty na Teneryfie i używany tam do prowadzonej działalności gospodarczej. W styczniu 2019 r. został przyjęty do ewidencji środków trwałych jednoosobowej działalności gospodarczej Wnioskodawcy, zatem minęło 12 miesięcy użytkowania tego samochodu dla celów działalności gospodarczej, zanim Wnioskodawca zakończył działalność, tj. trekking na Teneryfie, a co za tym idzie, przesłanka z art. 53 ust. 1 pkt 1 Ustawy o VAT została spełniona. Skoro organizacja i prowadzenie trekkingu w sposób ciągły, dla celów zarobkowych, jest działalnością gospodarczą, zgodnie z definicją zawartą w art. 15 ust. 2 Ustawy o VAT, to zakończenie trekkingu na Teneryfie jest zakończeniem działalności. Pozostałe przesłanki, wynikające z art. 53 ust. 1 pkt 2 i 3 Ustawy o VAT, również są spełnione, gdyż samochód ten jest wykorzystywany do działalności gospodarczej Wnioskodawcy prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w takim samym zakresie jak na Teneryfie, użytkowany zgodnie z jego dotychczasowym przeznaczeniem, a rodzaj i ilość przywożonych rzeczy odpowiada rodzajowi i skali działalności prowadzonej przez przedsiębiorcę.

Wnioskodawca nie jest właścicielem gospodarstwa rolnego. Nie nastąpiła fuzja z przedsiębiorstwem mającym siedzibę na obszarze celnym Wspólnoty, ani przejęcie takiego przedsiębiorstwa.

Zgłoszenie celne nastąpiło przed upływem 12 miesięcy od zakończenia trekkingu na Teneryfie, zatem wypełniona została przesłanka do zwolnienia z podatku od towarów i usług, wymieniona w art. 53 ust. 5 Ustawy o VAT, zgodnie z którym: „Środki trwałe i inne wyposażenie podlegają zwolnieniu od podatku, jeżeli zostały zgłoszone do procedury dopuszczenia do obrotu przed upływem 12 miesięcy, licząc od dnia zaprzestania działalności przedsiębiorstwa na terytorium państwa trzeciego”.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2022 r., poz. 931, ze zm.; dalej jako: „ustawa” lub „ustawa o VAT”):

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają:

1) odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2) eksport towarów;

3) import towarów na terytorium kraju;

4) wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5) wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Art. 2 pkt 1 ustawy stanowi, że:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o terytorium kraju - rozumie się przez to terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Stosownie do art. 2 pkt 2 ustawy:

Przez państwo członkowskie rozumie się państwo członkowskie Unii Europejskiej, a także Irlandię Północną w zakresie określonym w Protokole w sprawie Irlandii / Irlandii Północnej do Umowy o wystąpieniu Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej z Unii Europejskiej i Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej (Dz.Urz. UE L 29 z 31.01.2020, str. 7, z późn. zm.).

W myśl art. 2 pkt 3 lit. b ustawy:

Przez terytorium Unii Europejskiej rozumie się terytoria państw członkowskich Unii Europejskiej, z tym że na potrzeby stosowania tej ustawy następujące terytoria poszczególnych państw członkowskich traktuje się jako wyłączone z terytorium Unii Europejskiej:

- wyspę Helgoland, terytorium Buesingen - z Republiki Federalnej Niemiec,

- Ceutę, Melillę, Wyspy Kanaryjskie - z Królestwa Hiszpanii,

- Livigno, Campione d’Italia, włoską część jeziora Lugano - z Republiki Włoskiej,

- francuskie terytoria, o których mowa w art. 349 i art. 355 ust. 1 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej - z Republiki Francuskiej,

- Górę Athos - z Republiki Greckiej,

- Wyspy Alandzkie - z Republiki Finlandii.

Zgodnie z art. 2 pkt 4 ustawy:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o terytorium państwa członkowskiego - rozumie się przez to terytorium państwa wchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Jak stanowi art. 2 pkt 5 ustawy:

Przez terytorium państwa trzeciego rozumie się terytorium państwa niewchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a ust. 1 i 3.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 2 pkt 7 ustawy:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o imporcie towarów - rozumie się przez to przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium Unii Europejskiej.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy:

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jak stanowi art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy:

Podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, na których ciąży obowiązek uiszczenia cła, również w przypadku, gdy na podstawie przepisów celnych importowany towar jest zwolniony od cła albo cło na towar zostało zawieszone, w części lub w całości, albo zastosowano preferencyjną, obniżoną lub zerową stawkę celną.

W myśl art. 53 ust. 1 ustawy:

Zwalnia się od podatku import, z zastrzeżeniem ust. 3-5, środków trwałych i innego wyposażenia, należących do przedsiębiorcy wykonującego w celach zarobkowych i na własny rachunek działalność gospodarczą, który zaprzestał prowadzenia tej działalności na terytorium państwa trzeciego i zamierza wykonywać podobną działalność na terytorium kraju, jeżeli łącznie są spełnione następujące warunki:

1) środki trwałe i inne wyposażenie były używane przez przedsiębiorcę w miejscu poprzedniego wykonywania działalności przez okres co najmniej 12 miesięcy przed dniem zaprzestania działalności przedsiębiorstwa na terytorium państwa trzeciego;

2) środki trwałe i inne wyposażenie są przeznaczone na terytorium kraju do takiego samego celu, w jakim były używane na terytorium państwa trzeciego;

3) rodzaj i ilość przywożonych rzeczy odpowiadają rodzajowi i skali działalności prowadzonej przez przedsiębiorcę.

Stosownie do art. 53 ust. 3 ustawy:

Zwolnienia od podatku nie stosuje się w przypadku zaprzestania działalności w związku z połączeniem się przedsiębiorców lub nabyciem albo przejęciem w posiadanie przez przedsiębiorcę krajowego zorganizowanej części mienia przedsiębiorcy zagranicznego, jeżeli nie powoduje to rozpoczęcia prowadzenia nowej działalności.

Zgodnie z art. 53 ust. 4 ustawy:

Zwolnienia od podatku nie stosuje się również do:

1) środków transportu, które nie służą do wykonywania działalności gospodarczej;

2) towarów przeznaczonych do spożycia przez ludzi lub zwierzęta;

3) paliwa;

4) zapasów surowców, półproduktów i wyrobów gotowych;

5) inwentarza żywego stanowiącego własność przedsiębiorcy, który prowadzi działalność w zakresie obrotu zwierzętami hodowlanymi.

Jak stanowi art. 53 ust. 5 ustawy:

Środki trwałe i inne wyposażenie podlegają zwolnieniu od podatku, jeżeli zostały zgłoszone do procedury dopuszczenia do obrotu przed upływem 12 miesięcy, licząc od dnia zaprzestania działalności przedsiębiorstwa na terytorium państwa trzeciego.

W myśl art. 53 ust. 6 ustawy:

Środki trwałe i inne wyposażenie, zwolnione od podatku, przez 12 miesięcy, licząc od dnia zgłoszenia do procedury dopuszczenia do obrotu, nie mogą zostać oddane jako zabezpieczenie, sprzedane, wynajęte, użyczone, wydzierżawione lub w inny sposób odstąpione odpłatnie lub nieodpłatnie bez uprzedniego poinformowania o tym organu celnego. W odniesieniu do wypożyczania lub przekazania okres ten może być w uzasadnionych przypadkach wydłużony do 36 miesięcy przez naczelnika urzędu skarbowego.

Stosownie do art. 53 ust. 7 ustawy:

W przypadku sprzedaży lub przeniesienia prawa własności w inny sposób, wynajmu, użyczenia, wydzierżawienia lub innego odstąpienia rzeczy zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 i 2, dokonanych przed upływem okresu, o którym mowa w ust. 6, rzeczy te są opodatkowane podatkiem według stawek obowiązujących w dniu tego odstąpienia, z uwzględnieniem wartości celnej ustalonej dla tego dnia przez organ celny.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą rozpoznania, czy import opisanego samochodu z terenu Teneryfy, należącej do Wysp Kanaryjskich, na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, dokonany przez Wnioskodawcę dla celów prowadzenia działalności gospodarczej, jest zwolniony od podatku od towarów i usług.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że w 2019 roku, będąc na Wyspach Kanaryjskich w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, Wnioskodawca zakupił – na cele prowadzenia działalności gospodarczej na terenie Teneryfy – samochód osobowy .... Samochód został przyjęty do ewidencji środków trwałych działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Po zakończonym trekkingu na Teneryfie we wrześniu 2022 r., wskazany samochód został sprowadzony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i jest wykorzystywany do działalności gospodarczej Wnioskodawcy, prowadzonej na terytorium kraju w takim samym zakresie jak na Teneryfie. Wnioskodawca nie jest właścicielem gospodarstwa rolnego. W omawianym stanie faktycznym nie nastąpiła fuzja z przedsiębiorstwem mającym siedzibę na obszarze celnym Wspólnoty ani przejęcie takiego przedsiębiorstwa. 6 października 2022 r. Wnioskodawca dokonał zgłoszenia celnego przedmiotowego, używanego samochodu ... i w tym samym dniu opłacił podatek akcyzowy oraz podatek od towarów i usług. Samochód osobowy, którego wniosek dotyczy, od dnia zgłoszenia do procedury dopuszczenia do obrotu, nie został oddany jako zabezpieczenie, ani sprzedany, ani wynajęty, ani użyczony, ani wydzierżawiony, ani w inny sposób odstąpiony odpłatnie lub nieodpłatnie bez uprzedniego poinformowania o tym organu celnego.

Analiza przywołanych przepisów i przedstawionych okoliczności sprawy prowadzi do stwierdzenia, że przywóz z terytorium państwa trzeciego (z Teneryfy należącej do Wysp Kanaryjskich) na terytorium kraju samochodu osobowego ... stanowił import towaru. Wskazany samochód jest środkiem trwałym przyjętym do ewidencji środków trwałych działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę; był wykorzystywany do prowadzenia działalności gospodarczej w państwie trzecim od 2019 r. do września 2022 r., czyli przez okres ponad 12 miesięcy. Wnioskodawca zakończył działalność gospodarczą (trekking) w kraju trzecim (na Teneryfie), a sprowadzony na terytorium kraju samochód jest wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej w takim samym zakresie jak to miało miejsce na terytorium kraju trzeciego. Wnioskodawca dokonał zgłoszenia celnego samochodu przed upływem 12 miesięcy, licząc od dnia zaprzestania działalności przedsiębiorstwa na terytorium państwa trzeciego. Powyższe oznacza, że spełnione zostały wszystkie przesłanki uprawniające do zastosowania zwolnienia od podatku importu wskazanego samochodu osobowego, na podstawie art. 53 ust. 1 ustawy o VAT.

Ponadto, co wynika z opisu stanu faktycznego, nie zaistniały przesłanki negatywne wymienione w art. 53 ust. 3-4 ustawy, wykluczające zastosowanie zwolnienia importu od podatku. Nie doszło również do sprzedaży lub przeniesienia prawa własności w inny sposób, wynajmu, użyczenia, wydzierżawienia lub innego odstąpienia samochodu. Zatem nie zaistniały zdarzenia wskazane w art. 53 ust. 7 ustawy, nakładające obowiązek opodatkowania samochodu w dniu, w którym doszło do tych zdarzeń.

Reasumując – import opisanego samochodu z terytorium państwa trzeciego (Wyspy Kanaryjskie) na terytorium kraju, dokonany przez Wnioskodawcę w celu prowadzenia działalności gospodarczej, jest zwolniony od podatku na podstawie art. 53 ust. 1 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zadanego pytania) Wnioskodawcy, w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego. Zauważyć bowiem należy, że to wyłącznie Wnioskodawca, w treści składanego wniosku, kształtuje jego zakres przedmiotowy. Zatem kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być rozpatrzone – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy lub stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność. Równocześnie w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2022 r., poz. 2651, ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2022 r., poz. 329, ze zm.; dalej jako: „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA) albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2022 r., poz. 2651, zem.).