Wynagrodzenie za przestój – kiedy jest należne i jak je wyliczać

Przestój to przerwa w procesie pracy, do której doszło wskutek nieprzewidzianych, niezaplanowanych zdarzeń. Pracownikowi należy się wynagrodzenie za ten czas, jeżeli przyczyny przestoju nie są przez niego zawinione. Jeżeli przestój nastąpił z winy pracownika, wynagrodzenie mu nie przysługuje.

Wynagrodzenie przestojowe przysługuje pracownikowi za czas niewykonywania pracy, jeżeli był gotów do jej świadczenia, a doznał przeszkód z przyczyn dotyczących pracodawcy. Jest ono należne za czas niezawinionego przez pracownika przestoju. Wynagrodzenie za przestój przysługuje w wysokości osobistego zaszeregowania, jeżeli pensja zatrudnionego jest określona stawką godzinową lub miesięczną. Natomiast gdy płaca pracownika jest uzależniona od wyników pracy, wówczas za przestój przysługuje mu 60% wynagrodzenia.

Jak wynika z powyższego, metoda obliczania świadczenia pieniężnego za przestój zależy od tego, w jaki sposób opłacany jest za swoją pracę pracownik.

Prawo do wynagrodzenia przestojowego

Za czas nieświadczenia pracy osoby zatrudnione w ramach umowy o pracę zachowują prawo do wynagrodzenia tylko wówczas, gdy przepisy prawa pracy tak stanowią (art. 80 Kodeksu pracy). 

Uprawnienie do wynagrodzenia za przestój wynika wprost z art. 81 Kodeksu pracy.

Pojęcie przestoju nie zostało wprost zdefiniowane w Kodeksie pracy. W praktyce za przestój uznaje się przerwę w procesie pracy, do której doszło wskutek nieprzewidzianych, niezaplanowanych zdarzeń po stronie pracodawcy. Te zdarzenia mogą być spowodowane przykładowo: