Interpretacja indywidualna z dnia 4 maja 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP1-1.4012.132.2023.1.MKA

Uznanie wnoszonych aportem do spółki akcyjnej składników majątkowych materialnych i niematerialnych za przedsiębiorstwo i wyłączenia tej transakcji z opodatkowania podatkiem VAT.

Interpretacja indywidualna –stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

8 marca 2023 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy uznania wnoszonych aportem do spółki akcyjnej składników majątkowych materialnych i niematerialnych za przedsiębiorstwo i wyłączenia tej transakcji z opodatkowania podatkiem VAT.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca, spółka A. SPÓŁKA JAWNA, Numer KRS: (...), NIP: (...) (dalej: spółka A. lub Spółka) jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Spółka A. rozpoczęła działalność w marcu 2006 r. Każdy ze wspólników jest uprawniony do samodzielnego i nieograniczonego prowadzenia spraw Spółki oraz reprezentowania Spółki na zewnątrz.

Działalność spółki obejmowała projektowanie, produkcję i dystrybucję (poprzez sieć franczyzową) urządzeń elektronicznych, w tym nowoczesnych systemów fotowoltaicznych. Spółka opatentowała unikalne rozwiązania techniczne w zakresie fotowoltaiki (moduł fotowoltaiczny, układ przetwarzania) uzyskując dla nich prawa ochronne na terenie Polski, Unii Europejskiej i USA. Spółka zarejestrował także szereg znaków słowno-graficznych w obszarze rozwiązań fotowoltaicznych i elektrycznych uzyskując dla nich prawa ochronne na terenie Polski, Unii Europejskiej, a także USA.

Od 2016 r. Spółka prowadziła także sprzedaż na rynki innych krajów UE, jak i poza UE. W 2017 r. Spółka rozpoczęła sprzedaż dla odbiorców na terenie Stanów Zjednoczonych. W związku z dynamicznym rozwojem działalności i ekspansją na rynki zagraniczne, Wspólnicy uznali, że spółka jawna nie jest właściwą formą prawną dla kontynuacji działalności produkcyjnej i dystrybucyjnej w większej skali. Dlatego w styczniu 2020 r. rozpoczęli działalność poprzez nowy podmiot, spółkę B. S.A. (dalej: spółka B.). W ocenie Wspólników forma prawna spółki akcyjnej była najbardziej odpowiednia zważywszy na skalę działalności, wiążącą się z nią odpowiedzialności oraz możliwości pozyskania inwestorów.

Po zakupie spółki B., działalność produkcyjna, w tym w zakresie modułów fotowoltaicznych, i dystrybucyjna była stopniowo przenoszona do tej spółki. Spółka A. pozostała właścicielem ww. patentów oraz zarejestrowanych znaków towarowych.

Spółka uzyskuje przychody z licencjonowania tych wartości niematerialnych na rzecz spółki B. oraz innych podmiotów oraz z tytułu świadczenia usług w zakresie projektowania modułów/instalacji fotowoltaicznych. Obecnie nie ma uzasadnienia biznesowego dla równoległego funkcjonowania obu podmiotów, z których spółka B. prowadzi zasadniczą działalność gospodarczą, a spółka A. jedynie działalność pomocniczą.

Z tego względu wspólnicy spółki A. planują wniesienie aportem całego przedsiębiorstwa spółki A. do spółki B. W zamian za wniesione aportem przedsiębiorstwo, spółka A. obejmie akcje w spółce B. (objęcie akcji w podwyższonym kapitale zakładowym B. w trybie subskrypcji prywatnej, zgodnie z art. 431 § 2 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych, dalej: kodeks spółek handlowych).

Przeniesienie majątku spółki A. do spółki B. przyniesie oszczędności w zakresie kosztów operacyjnych prowadzonej działalności (koszty prowadzonej działalności po wniesieniu aportem przedsiębiorstwa spółki A. do spółki B., będą niższe niż suma kosztów funkcjonowania obu spółek). Ponadto, przeniesienie do majątku B. składników przedsiębiorstwa A. zwiększy możliwości ewentualnego pozyskania przez B. finansowania zewnętrznego dla dalszego rozwoju spółki. Majątek, który zostanie przeniesiony w formie aportu na spółkę B. będzie stanowić przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ i 55² Kodeksu cywilnego.

Majątek ten będzie obejmować wszystkie składniki przedsiębiorstwa należącego do spółki A., zarówno składniki materialne i niematerialne, tj. będzie obejmować w szczególności:

‒środki pieniężne,

‒należności i zobowiązania Spółki,

‒wyposażenie,

‒prawa własności intelektualnej (prawa na dobrach niematerialnych), w tym wszelkie prawa własności przemysłowej oraz prawa wynikające z rejestracji znaków towarowych,

‒prawa i zobowiązania wynikające z zawartych umów,

‒księgi i dokumenty Spółki,

‒bazy danych zawierające dane kontrahentów Spółki.

Nabywca majątku, spółka B. zamierza kontynuować działalność gospodarczą w oparciu o otrzymany majątek. Jako że posiadane patenty i zarejestrowane znaki towarowe zostały wytworzone przez Spółkę we własnym zakresie, a nie nabyte, nie były one dotąd wykazane w bilansie Spółki wśród wartości niematerialnych i prawnych.

Z tych względów rzeczywista wartość (wartość rynkowa) tych składników przedsiębiorstwa Spółki zostanie określona na podstawie wyceny sporządzonej przez rzeczoznawcę.

Pozostałe składniki majątku spółki A. zostaną wycenione wg ich wartości księgowej, która zdaniem Wspólników nie odbiega od ich wartości rynkowej. Tak więc aport w postaci przedsiębiorstwa spółki A. zostanie wyceniony wg tzw. metody mieszanej.

Ponadto, zgodnie z przepisem art. 431 Kodeksu spółek handlowych Zarząd B. sporządzi pisemne sprawozdanie przedstawiające m.in. przedmiot aportu oraz zastosowaną metodę jego wyceny. Określona w ten sposób wartość wkładu niepieniężnego (przedsiębiorstwa spółki A.) zostanie zapisana w uchwale walnego zgromadzenia B. o podwyższeniu kapitału zakładowego. Spółka B., która otrzyma wkład w formie przedsiębiorstwa spółki A., przyjmie dla celów podatkowych wartości składników wchodzących w skład tego przedsiębiorstwa według ich wartości wynikających z ksiąg podatkowych spółki A.

Spółka B. podlega w Polsce opodatkowaniu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania.

Przedmiotowa czynność wniesienia aportem przedsiębiorstwa spółki A. do spółki B. zostanie przeprowadzona ze wskazanych powyżej uzasadnionych przyczyn ekonomicznych. Ani głównym jej celem, ani jednym z jej celów, nie będzie uniknięcie lub uchylenie się od opodatkowania.

Po objęciu przez spółkę A. akcji w spółce B., tj. po zarejestrowaniu podwyższenia kapitału spółki B., Wspólnicy zamierzają zakończyć działalność spółki A. Zakończenie działalności nastąpi w formie likwidacji Spółki lub bez przeprowadzenia formalnej likwidacji w sposób określony przez Wspólników, zgodnie z przepisami kodeksu spółek handlowych. Objęte akcje w spółce B. będą jedynymi składnikami majątku spółki A., które przypadną jej wspólnikom w wyniku rozwiązania Spółki według zasad określonych w umowie spółki lub w uchwale wspólników. Wspólnicy nie wykluczają w późniejszym czasie sprzedaży akcji w spółce B., które objęli w ramach likwidacji spółki A.

Wspólnicy chcieliby uniknąć błędu odnośnie oceny konsekwencji podatkowych związanych z planowanym aportem przedsiębiorstwa spółki A., objęciem akcji w ramach likwidacji Spółki, a także późniejszą ewentualną (nie planowaną na tym etapie) sprzedażą tych akcji. Z tego względu Wspólnicy zdecydowali się na złożenie wniosków o wydanie interpretacji podatkowych w zakresie podatku od towarów i usług oraz podatku dochodowego od osób fizycznych (w zakresie pdof złożony został osobny wniosek).

Pytanie

Czy, przedstawiony w opisie zdarzenia przyszłego, zespół składników materialnych i niematerialnych należących do spółki A., który będzie przedmiotem aportu do spółki B., stanowi przedsiębiorstwo, a w konsekwencji wniesienie tego aportu przez Wnioskodawcę nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy VAT?

Państwa stanowisko w sprawie

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że zespół składników materialnych i niematerialnych należących do spółki A. przedstawiony w opisie zdarzenia przyszłego, który będzie przedmiotem aportu do spółki B., jest przedsiębiorstwem, a w konsekwencji wniesienie tego aportu przez Wnioskodawcę nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy VAT.

Zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy VAT, przepisów tej ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Na wstępie należy wskazać, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji „przedsiębiorstwa”, należy więc odwołać się odpowiednio do przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r. poz. 1025 ze zm.); dalej: K.c.

Majątek, który zostanie przeniesiony w formie aportu na spółkę B. będzie stanowić przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ i 55² K.c.

Zgodnie z art. 55¹ K.c. za przedsiębiorstwo rozumie się zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczony do prowadzenia działalności gospodarczej, który w szczególności obejmuje:

1)oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);

2)własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów iwyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;

3)prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;

4)wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;

5)koncesje, licencje i zezwolenia;

6)patenty i inne prawa własności przemysłowej;

7)majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;

8)tajemnice przedsiębiorstwa;

9)księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Należy wskazać, że wyliczenie składników przedsiębiorstwa zawarte w art. 55¹ K.c., ma charakter otwarty (ustawodawca użył określenia „w szczególności”).

Wyliczenie to ma charakter ogólny, przykładowy, w tym znaczeniu, że warunkiem istnienia przedsiębiorstwa nie jest posiadanie każdego z wymienionych w przepisie elementów. O tym, co w konkretnym przypadku wchodzi w skład przedsiębiorstwa podatnika - jako zespołu składników majątkowych przeznaczonego do prowadzenia działalności gospodarczej - decyduje specyfika działalności prowadzonej w oparciu o to przedsiębiorstwo.

Dla oceny, czy przedmiotem transakcji zbycia dokonywanej przez podatnika jest przedsiębiorstwo, należy zatem kierować się ogólną definicją przedsiębiorstwa oraz uwzględniać indywidualne warunki prowadzenia działalności przez podatnika. Zgodnie zaś z przepisem art. 55² K.c., czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych. Zbycie przedsiębiorstwa ma miejsce wówczas, gdy cały majątek przedsiębiorstwa przechodzi na własność jednego nabywcy, który kontynuuje działalność gospodarczą zbywcy.

W celu wyjaśnienia ww. kwestii należy powołać tezy wyroku TSUE z 27 listopada 2003 r. w sprawie Zita-Modes (C-497/01), w którym Trybunał stwierdził, że: „(...) pojęcie zbycia, czy to za wynagrodzeniem, czy też bez lub w charakterze aportu wniesionego do spółki, całości aktywów lub jej części, należy interpretować tak, iż obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa lub niezależnej części przedsiębiorstwa, włącznie z jego rzeczowymi składnikami oraz, w zależności od konkretnego przypadku, składnikami niematerialnymi, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej, natomiast nie obejmuje ono zwykłego zbycia aktywów, takiego jak sprzedaż zapasów produktów”.

Z orzeczenia tego wynika ponadto, że - w świetle tej normy dyrektywy - nabywca całości lub części majątku podatnika powinien mieć zamiar prowadzenia działalności nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie działać tylko w celu niezwłocznego zlikwidowania danej działalności oraz sprzedaży ewentualnych zapasów.

Podobnie Trybunał wypowiedział się w wyroku z 10 listopada 2011 r., w sprawie C-444/10 Finanzamt Ludenscheid przeciwko Christel Schriever, wskazując, że regulacja art. 5 (8) VI Dyrektywy Rady (obecnie art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE Rady) obejmuje przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części, w tym składników materialnych i ewentualnie niematerialnych, łącznie składających się na przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną prowadzić samodzielną działalność gospodarczą, nie obejmuje zaś samego zbycia towarów, jak sprzedaż zapasu produktów. Odnosząc powyższe regulacje na grunt opisanego zdarzenia przyszłego należy wskazać, że majątek będący przedmiotem aportu będzie obejmować wszystkie składniki przedsiębiorstwa należącego do spółki A., zarówno składniki materialne i niematerialne służące do prowadzenia działalności gospodarczej w opisanym wyżej zakresie.

Biorąc pod uwagę dodatkowo wskazany w opisie zdarzenia przyszłego fakt, że nabywca majątku zamierza kontynuować działalność gospodarczą w oparciu o otrzymany majątek, należy stwierdzić, że majątek, który Wnioskodawca zamierza wnieść aportem do spółki B. stanowi przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 6 pkt 1 ustawy VAT.

Jednocześnie aport przedsiębiorstwa, w ramach którego następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, stanowi jego zbycie w rozumieniu art. 6 pkt 1 ustawy VAT.

W związku ze wskazanym powyżej stanem faktycznym i prawnym Wnioskodawca stoi na stanowisku, że zespół składników materialnych i niematerialnych należących do spółki A. przedstawiony w opisie zdarzenia przyszłego, który będzie przedmiotem aportu do spółki B., jest przedsiębiorstwem, a w konsekwencji wniesienie tego aportu przez Wnioskodawcę nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.):

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy:

Jednocześnie na mocy art. 6 pkt 1 ustawy:

Zatem, w przypadku, gdy przedmiotem transakcji jest zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, czynność ta nie podlega przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

Pojęcie „transakcja zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy, powinien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji „przedsiębiorstwa”, zatem dla potrzeb przepisów podatkowych należy stosować definicję zawartą w art. 55¹ ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2022 r., poz. 1360 ze zm.), zgodnie z którym:

Sformułowanie zawarte w zacytowanym art. 55¹ Kodeksu cywilnego „obejmuje ono w szczególności”, pozwala uznać, że definicja wymienia tylko przykładowe elementy przedsiębiorstwa. W rezultacie przedsiębiorstwo może obejmować także inne, niewymienione w tym przepisie składniki, jak również może składać się z niektórych tylko elementów wyliczenia zawartego w art. 55¹ Kodeksu cywilnego.

Kluczowym dla uznania, że przedmiot transakcji stanowi przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego (a co za tym idzie, ustawy o VAT) jest więc to, że stanowi on „zespół” składników materialnych i niematerialnych o cechach „zorganizowania” oraz „przeznaczenia doprowadzenia działalności gospodarczej”.

Potwierdza to art. 55² Kodeksu cywilnego, zgodnie z którym:

Przedsiębiorstwo jest nie tylko sumą składników materialnych i niematerialnych, lecz ich zorganizowanym zespołem, tzn. składniki te powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, że można mówić o nich jako o zespole, a nie tylko o zbiorze pewnych elementów. „Czynnikiem konstytuującym przedsiębiorstwo w znaczeniu przedmiotowym jest występowanie elementu organizacji oraz funkcjonalnego powiązania różnorodnych jego składników, umożliwiających traktowanie przedsiębiorstwa jako pewnej całości” - wyrok NSA z 27 marca 2008 r. (sygn. II FSK 1896/11).

Natomiast stosownie do art. 2 pkt 27e ustawy:

Przy ocenie, czy składniki majątku powinny być uznane za przedsiębiorstwo, o którym mowa w art. 6 pkt 1 ustawy, czy zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy uwzględnić ponadto należy następujące okoliczności:

1)zamiar kontynuowania przez nabywcę działalności prowadzonej dotychczas przez zbywcę przy pomocy składników majątkowych będących przedmiotem transakcji oraz

2)faktyczną możliwość kontynuowania tej działalności w oparciu o składniki będące przedmiotem transakcji.

Wskazanej oceny należy dokonać na moment przeprowadzenia transakcji.

O tym, czy nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik obowiązany jest do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności. Aby zatem ocenić czy w danej, konkretnej sytuacji mamy do czynienia ze zbyciem przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, należy dokładnie przeanalizować zarówno to jakie składniki majątku będą przedmiotem transakcji, ale także czy istniejące między nimi funkcjonalne zależności pozwolą na kontynuowanie działalności zbywanego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części. Przy dokonaniu tej analizy pomocne, a czasami nawet niezbędne mogą okazać się orzeczenia TSUE.

W zakresie braku obowiązku opodatkowania czynności zbycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z 27 listopada 2003 r. sprawa C-497/01, Zita Modes Sarl, w którym stwierdził, że celem ww. opcji jest uproszczenie rozliczeń związanych z przeniesieniem majątku przedsiębiorstwa lub jego części, bądź wniesieniem ich aportem. W wyroku tym przyjęto, że jeżeli państwo członkowskie wprowadziło do swojego systemu VAT opcję zawartą w pierwszym zdaniu art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy uznając, że w przypadku wydania całości majątku nie ma miejsca dostawa towarów w rozumieniu regulacji VAT, to zasada ta ma zastosowanie - nie wyłączając możliwości ograniczenia jej stosowania do okoliczności zawartych w zdaniu drugim tego samego paragrafu - do każdego wydania przedsiębiorstwa lub samodzielnej części przedsiębiorstwa, włączając składniki materialne i niematerialne, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa, mogącego samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą. Nabywca musi jednak wyrazić zamiar dalszego prowadzenia nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie jego bezpośredniej likwidacji i sprzedaży zapasów. TSUE wskazał, że biorąc pod uwagę cel dyrektywy, pojęcia w niej użyte powinny być interpretowane w sposób jednolity i niezależny (autonomiczny), uwzględniając kontekst i cel regulacji. W wyroku tym, dokonując wykładni funkcjonalnej art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy, TSUE uznał, że celem wyłączenia zbycia przedsiębiorstwa z opodatkowania jest zapewnienie neutralności podatkowej takiej czynności, która obciążając stronę istotnym zobowiązaniem podatkowym i tak rodziłaby prawo do odliczenia lub zwrotu podatku naliczonego. Trybunał podkreślił, że przeniesienie, o jakim mowa w art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE, dotyczy między innymi części przedsiębiorstwa, a istotne znaczenie ma funkcjonalne powiązanie składników majątkowych umożliwiające realizację określonego zadania gospodarczego.

W wyroku z 10 listopada 2011 r., w sprawie C-444/10 Finanzamt Ludenscheid przeciwko Christel Schriever, TSUE wywiódł, że regulacja art. 5 (8) VI Dyrektywy Rady (obecnie art. 19 Dyrektywy 112) obejmuje przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części, w tym składników materialnych i ewentualnie niematerialnych, łącznie składających się na przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną prowadzić samodzielną działalność gospodarczą, nie obejmuje natomiast samego zbycia towarów, jak sprzedaż zapasu produktów. Jak wskazuje Trybunał, stwierdzenie, że nastąpiło przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części w rozumieniu art. 19 Dyrektywy 112, wymaga, by całość przekazanych składników pozwalała na prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej. W wyroku tym Trybunał wywiódł, że jeżeli działalność gospodarcza tego nie wymaga, przedmiotem zbycia nie muszą być wszystkie składniki z nią związane, aby czynność ta wyłączona była z opodatkowania na podstawie art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy.

W złożonym wniosku wskazaliście Państwo, że jesteście czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, a działalność rozpoczęliście w marcu 2006 r. Każdy ze wspólników jest uprawniony do samodzielnego i nieograniczonego prowadzenia spraw Spółki oraz reprezentowania Spółki na zewnątrz. Państwa działalność obejmowała projektowanie, produkcję i dystrybucję (poprzez sieć franczyzową) urządzeń elektronicznych, w tym nowoczesnych systemów fotowoltaicznych. Państwa Spółka opatentowała unikalne rozwiązania techniczne w zakresie fotowoltaiki (moduł fotowoltaiczny, układ przetwarzania) uzyskując dla nich prawa ochronne na terenie Polski, Unii Europejskiej i USA. Państwa Spółka zarejestrowała także szereg znaków słowno-graficznych w obszarze rozwiązań fotowoltaicznych i elektrycznych uzyskując dla nich prawa ochronne na terenie Polski, Unii Europejskiej, a także USA. Od 2016 r. prowadziliście Państwo także sprzedaż na rynki innych krajów UE, jak i poza UE, a w 2017 r. rozpoczęliście sprzedaż dla odbiorców na terenie Stanów Zjednoczonych.

W związku z dynamicznym rozwojem działalności i ekspansją na rynki zagraniczne, Wspólnicy uznali, że spółka jawna nie jest właściwą formą prawną dla kontynuacji działalności produkcyjnej i dystrybucyjnej w większej skali i dlatego w styczniu 2020 r. rozpoczęli działalność poprzez nowy podmiot, spółkę B. S.A.  Po zakupie spółki B., działalność produkcyjna, w tym w zakresie modułów fotowoltaicznych i dystrybucyjna była stopniowo przenoszona do tej spółki. Państwa Spółka pozostała właścicielem ww. patentów oraz zarejestrowanych znaków towarowych, uzyskując przychody z licencjonowania tych wartości niematerialnych na rzecz spółki B. oraz innych podmiotów oraz z tytułu świadczenia usług w zakresie projektowania modułów/instalacji fotowoltaicznych.

Obecnie nie ma uzasadnienia biznesowego dla równoległego funkcjonowania obu podmiotów, z których spółka B. prowadzi zasadniczą działalność gospodarczą, a spółka A. jedynie działalność pomocniczą. Z tego też względu wspólnicy Państwa Spółki planują wniesienie aportem całego przedsiębiorstwa Spółki A. do spółki B. W zamian za wniesione aportem przedsiębiorstwa, Spółka obejmie akcje w spółce B. (objęcie akcji w podwyższonym kapitale zakładowym B. w trybie subskrypcji prywatnej, zgodnie z art. 431 § 2 pkt 1 ustawy Kodeks spółek handlowych).

Majątek, który zostanie przeniesiony w formie aportu na spółkę B. będzie stanowić przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ i 55² Kodeksu cywilnego i będzie obejmować wszystkie składniki przedsiębiorstwa należącego do spółki A., zarówno składniki materialne i niematerialne, tj. będzie obejmować w szczególności: środki pieniężne, należności i zobowiązania Spółki, wyposażenie, prawa własności intelektualnej (prawa na dobrach niematerialnych), w tym wszelkie prawa własności przemysłowej oraz prawa wynikające z rejestracji znaków towarowych, prawa i zobowiązania wynikające z zawartych umów, księgi i dokumenty Spółki oraz bazy danych zawierające dane kontrahentów Spółki. Nabywca majątku, spółka B. zamierza kontynuować działalność gospodarczą w oparciu o otrzymany majątek. Jako, że posiadane patenty i zarejestrowane znaki towarowe zostały wytworzone przez Państwa Spółkę we własnym zakresie, a nie nabyte, nie były one dotąd wykazane w bilansie Spółki wśród wartości niematerialnych i prawnych. Po objęciu przez Spółkę A. akcji w spółce B., tj. po zarejestrowaniu podwyższenia kapitału spółki B., Wspólnicy zamierzają zakończyć działalność spółki A. Zakończenie działalności nastąpi w formie likwidacji Spółki lub bez przeprowadzenia formalnej likwidacji w sposób określony przez Wspólników, zgodnie z przepisami Kodeksu spółek handlowych.

Mając na uwadze powyższy opis sprawy należy zgodzić się z Państwem, że w okolicznościach niniejszej sprawy planowany przez Państwa na rzecz przyszłego nabywcy - spółki B., (która zamierza i będzie kontynuować działalność gospodarczą w takim zakresie jak Państwo w oparciu o otrzymany od Państwa majątek obejmujący wszystkie składniki materialne i niematerialne przedsiębiorstwa należącego do spółki A.), aport wskazanych we wniosku składników majątkowych przeznaczony do prowadzenia działalności gospodarczej, będzie stanowić aport przedsiębiorstwa, o którym mowa w art. 55¹ Kodeksu cywilnego, a tym samym będzie czynnością niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, w myśl art. 6 pkt 1 ustawy.

Tym samym, Państwa stanowisko, zgodnie z którym zespół składników materialnych i niematerialnych należących do Państwa Spółki, który będzie przedmiotem aportu do spółki B., jest przedsiębiorstwem, a w konsekwencji wniesienie tego aportu przez Spółkę nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy VAT, uznaję za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie wskazuję, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

‒Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259, dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).