Interpretacja indywidualna z dnia 22 sierpnia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL1-2.4012.290.2023.2.SN

Tylko Wnioskodawczyni będzie występować w charakterze podatnika dla całości transakcji sprzedaży nieruchomości. Planowana sprzedaż podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem VAT.

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług – jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku wspólnego o wydanie interpretacji indywidualnej

26 czerwca 2023 r. wpłynął Państwa wniosek wspólny z 16 czerwca 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy nieuznania Państwa za podatników w związku ze sprzedażą działek wraz z udziałem w drodze oraz niepodlegania opodatkowaniu podatkiem VAT tych transakcji.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 2 sierpnia 2023 r. (wpływ 4 sierpnia 2023 r.).

Treść wniosku wspólnego jest następująca:

Zainteresowani, którzy wystąpili z wnioskiem

1)Zainteresowana będąca stroną postępowania:

Pani M.S.

2)Zainteresowany niebędący stroną postępowania:

Pan K.S.

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawcy są małżeństwem, w którym obowiązywał i nieprzerwanie obowiązuje do dzisiaj, ustrój wspólności ustawowej małżeńskiej.

Wnioskodawca jest zatrudniony na umowę o pracę jako kierowca.

Wnioskodawczyni jest rolnikiem i prowadzi działalność rolniczą w zakresie produkcji roślin (zboże). Od roku 2018 jest czynnym podatnikiem podatku VAT.

(…) 1995 r. rodzice K.S., na podstawie umowy darowizny w formie Aktu Notarialnego, darowali do majątku wspólnego Wnioskodawców nieruchomość rolną, składającą się z kilku działek, w zamian za ustanowienie służebności mieszkania na rzecz darczyńców i os. 3. Udział Wnioskodawców w darowanej nieruchomości, wynosi po 1/2.

Przedmiotem niniejszego wniosku jest darowany grunt rolny, składający się z działki oznaczonej nr 1.

Działka oznaczona nr 1 oraz powstałe w wyniku jej podziału kolejne działki nie były i nie są wykorzystywane przez Wnioskodawców do celów działalności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług.

Wnioskodawcy nie dokonywali i nie dokonują dostaw produktów rolnych z przedmiotowych działek.

Działalność Wnioskodawczyni w zakresie produkcji roślin jest prowadzona od początku na innych gruntach, które nie są przedmiotem niniejszego wniosku.

Otrzymany w drodze darowizny grunt rolny, był wykorzystywany przez Wnioskodawców, tylko na własne potrzeby związane z gospodarstwem domowym. Na gruntach Wnioskodawcy zasiewali zboże na paszę, którą następnie karmili swoje zwierzęta tj. xx świń, xx kaczek, xx kur. Prowadzona przez Wnioskodawców hodowla zwierząt, służyła im wyłącznie do celów prywatnych. To samo dotyczy żywności, pochodzącej od zwierząt. Pozostała część nieuprawianego gruntu, była tylko wykaszana.

Po 17 latach, Wnioskodawcy postanowili sprzedać przedmiotowy grunt z uwagi na rosnące koszty związane z jego utrzymaniem. Warto zaznaczyć, że wydzielone na sprzedaż działki w większości należą do klasy VI, a pozostałe do klasy V, IV. Słaba jakość ziemi w tym miejscu, wiązała się dla Wnioskodawców z potrzebą ciągłego jej nawożenia, a tym samym ponoszenia związanych z tym kosztów.

Z kolei, pozostawienie gruntu, poza produkcją rolną, generowałby również koszty z regularnym jego wykaszaniem, a biorąc pod uwagę powierzchnie przedmiotowej nieruchomości, byłoby to również znacznym obciążeniem finansowym dla Wnioskodawców.

Aby, łatwiej móc sprzedać grunt rolny, Wnioskodawcy postanowili go podzielić na kilkanaście mniejszych działek.

Co istotne, dla obszaru, gdzie położona jest przedmiotowa nieruchomość nie ma opracowanego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Zgodnie z informacjami uzyskanymi w Urzędzie Gminy, w celu przeprowadzenia podziału przedmiotowej nieruchomości, Wnioskodawcy musieli w pierwszej kolejności wystąpić o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla obszaru przeznaczonego do sprzedaży. Dopiero, po wydaniu takiej decyzji, w oparciu o jej założenia, możliwe było przeprowadzenie podziału.

Na podstawie decyzji Wójta Gminy o warunkach zabudowy z (…) 2012 r. działka o numerze 1 została podzielona na kilka mniejszych działek (które otrzymały kolejno nr ewid. 2, 3, 4, 5 – decyzją z (…) 2021 r. kolejne działki otrzymały nr 6, 7, 8 (działka o tym nr jest przeznaczona pod drogę wewnętrzną do przedmiotowych działek), 9, 10, 11 i decyzją z (…) 2022 r. kolejne działki zostały podzielone na nr 12, 13, 14, 15, 16.

Działka o numerze 17 jest przeznaczona pod drogę wewnętrzną do przedmiotowych działek.

Działka o numerze ewid. 18 nie została jeszcze podzielna, ale Wnioskodawcy zamierzają uczynić to w niedalekiej przyszłości.

Z kolei działka o numerze 3 nie jest przedmiotem niniejszego wniosku, gdyż została darowana ona córce Wnioskodawców.

Przedmiotowa nieruchomość nie była i nie jest oddana do odpłatnego korzystania, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, czy też innej umowy o podobnym charakterze.

Wnioskodawcy nie planują ponoszenia nakładów, dzięki którym przeznaczone do sprzedaży działki, stałyby się szczególnie atrakcyjne dla potencjalnych nabywców.

Wydzielone przez Wnioskodawców działki przeznaczane do sprzedaży nie są ogrodzone.

Wnioskodawcy nie prowadzą działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami.

Wnioskodawcy nie uzbroili działek w energię, gaz i wodę.

Przy poszukiwaniu nabywców Wnioskodawcy nie korzystają z usług pośrednika nieruchomości. Sprzedaż działek odbywać będzie się za pośrednictwem portalu (…) lub (…).

Przedmiotowa nieruchomość nie została nabyta w celach odsprzedaży, tylko została nabyta w drodze darowizny w zamian za ustanowienie służebności mieszkania darczyńcom i na rzecz os. 3.

Działania Wnioskodawców w stosunku do przedmiotu sprzedaży, ograniczały się tylko do wystąpienia z wnioskiem o wydanie warunków zabudowy oraz podziału nieruchomości na mniejsze działki.

Działki podlegające sprzedaży są niezabudowane, należą do majątku prywatnego Wnioskodawców.

Wnioskodawcy z otrzymanych w wyniku sprzedaży działek pieniędzy, chcą zabezpieczyć swój majątek prywatny, oraz wspomóc finansowo dzieci.

Uzupełnienie opisu zdarzenia przyszłego

1.Wszystkie nieruchomości, które są przedmiotem niniejszego wniosku powstały z podziału działki pierwotnie posiadającej nr 1, i tym samym przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest im wspólny.

2.Na chwilę obecną, działki są obsiane mieszanką zbóż na potrzeby własne (dokarmianie zwierząt, o których mowa we wniosku). Wkrótce Wnioskodawcy planują skoszenie plonów.

3.Do momentu sprzedaży, działki nie były i nie będą udostępniane osobom trzecim na podstawie umów cywilnoprawnych i innych o podobnym charakterze.

4.Dla działek objętych niniejszym wnioskiem, Wnioskodawcy nie występowali i nie będą występować o pozwolenie na budowę.

5.Wnioskodawcy na chwilę obecną nie dokonali i nie planują sprzedaży działek w formie umowy przedwstępnej, osoba nabywcy nie jest aktualnie znana.

6.Nabywcom działek nie zostały i nie zostaną udzielone pełnomocnictwa.

7.Poza wskazanymi działkami we wniosku, Wnioskodawcy wspólnie około 3 lata temu, sprzedali swojemu sąsiadowi niewielką część gruntu, tj. około 2 ary dla poszerzenia podwórka sąsiada. Działka analogicznie jak pozostałe, została nabyta przez Wnioskodawców (…) 1995 r. w drodze umowy darowizny uczynionej przez rodziców K.S. Sprzedaż działki nastąpiła w ramach majątku osobistego (prywatnego). Grunt ten z uwagi na słabą klasę – stanowił nieużytek.

8.Poza działkami objętymi niniejszym wnioskiem, Wnioskodawcy nie planują na chwilę obecną sprzedaży innych nieruchomości.

9.Odnośnie działki o numerze 18, o której mowa we wniosku, (…) 2023 r. wydano decyzję o warunkach zabudowy.

Pytanie

Czy Wnioskodawcy, będą przy sprzedaży działek objętych niniejszym wnioskiem, występować w charakterze podatników, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. i czy planowana przez Wnioskodawców sprzedaż działek o numerach 2, 4, 5, 6, 7, 9, 10, 11, 12, 13, 14, 15, 16, 18 wraz z udziałem w drodze oznaczonymi gruntami o numerach ewid. 8 i 17, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie niniejszej ustawy?

Stanowisko Zainteresowanych w sprawie

Zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym oraz wykładnią przepisów ustawy o podatku VAT, należy dojść do przekonania, że zamierzona sprzedaż działek opisanych we wniosku nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a tym samym Wnioskodawcy w związku z tą sprzedażą, nie mają obowiązku zapłaty podatku od towarów i usług.

Dla wyjaśnienia i podtrzymania wyrażonego wyżej stanowiska, Wnioskodawcy będą poruszać się w obszarze przepisów, tj. art. 5 ust. 1 pkt 1, art. 2 pkt 6, art. 7 ust. 1, art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 7 ust. 1 tej samej ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa ww. przepisie, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary – stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Należy przyjąć, że grunty też spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Biorąc pod uwagę fakt, że Wnioskodawcy są współwłaścicielami po 1/2 udziału w gruncie, to na podstawie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, zarówno sprzedaż udziału we współwłasności gruntu na podstawie art. 198 Kodeksu cywilnego, jak i sprzedaż wspólnego gruntu za zgodą wszystkich współwłaścicieli na podstawie art. 199 Kodeksu cywilnego, stanowi odpłatną dostawę towarów.

Pozostawiając w polu widzenia stan faktyczny sprawy i dokonując wykładni art. 7 ustawy o VAT – należy przyjąć, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu omawianego przepisu, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Definicja podatnika jest z kolei uregulowana w art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Jak wynika z dalszej treści cytowanego przepisu, tj. ust. 2 – działalność obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z wyżej wymienionych przepisów wynika jasno, aby faktycznie móc opodatkować daną czynność (w przypadku Wnioskodawców czynnością tą jest sprzedaż gruntów), Wnioskodawcy przy tej czynności muszą działać w charakterze podatników.

W ocenie Wnioskodawców, przymiotu podatnika, w stanie faktycznym sprawy nie można im przypisać z kilku względów.

Po pierwsze, z uwagi choćby na fakt, że opodatkowania VAT nie można rozciągać na sferę majątku niezwiązanego z działalnością gospodarczą.

Przedmiotowe grunty nie były i nie są przez Wnioskodawców wykorzystywane w działalności gospodarczej, a to oznacza, że ich sprzedaż będzie odbywać się w ramach zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Podobne stanowisko w tej sprawie, zostało zaprezentowane w wyrok składu 7 sędziów NSA z 29 października 2007 r. sygn. akt I FPS 3/07, cyt. „w sytuacji, w której dany podmiot dokonuje sprzedaży towarów (np. działek budowlanych, czy też w ogóle gruntów) z majątku prywatnego, nienabytego w celu odsprzedaży, choć z dopuszczeniem takiej możliwości, nie jest podatnikiem VAT w zakresie tych czynności. Decydujące znaczenie mają zamiar i okoliczności nabycia składników majątku, w szczególności to, czy nabycie dotyczyło zaspokojenia własnych (prywatnych) potrzeb podatnika, czy też miało związek z prowadzoną działalnością gospodarczą”.

Z kolei WSA we Wrocławiu stwierdził, że „zakres działalności gospodarczej nie ma charakteru nieograniczonego. Granice wyznaczają tutaj operacje pod tytułem prywatnym lub tzw. »czyste« zarządzanie własnością, które nie przyznają statusu podatnika wykonawcy tych operacji” (por. wyrok WSA we Wrocławiu z 26 stycznia 2007 r. sygn. akt I SA/Wr 1688/06).

Nie ulega wątpliwości, że przekazany w formie darowizny grunt rolny, wszedł do majątku prywatnego Wnioskodawców. Przedmiotowa nieruchomość została nabyta w celach osobistych a nie gospodarczych. Przez cały okres posiadania Wnioskodawcy wykorzystywali je dla celów prywatnych. Miało to również miejsce w przypadku poprzedników prawnych, którzy darowane grunty wykorzystywali na własny użytek.

Z chwilą otrzymania darowizny, Wnioskodawcy w ogóle nie mieli zamiaru majątku odsprzedać (tak jak występuje to w profesjonalnym obrocie nieruchomościami), a wręcz odwrotnie otrzymany grunt, służył im do zaspokojenia własnych potrzeb, tj. do obsiewania pola zbożem, potrzebnym na paszę dla zwierząt, które posiadali we własnym gospodarstwie. Z kolei, zwierzęta były trzymane również na własne potrzeby. Pierwszą decyzję o sprzedaży gruntu, Wnioskodawcy podjęli dopiero po 17 latach. Z uwagi na wysokie koszty związane z nawożeniem i wzbogacaniem o składniki mineralne ziemi (slaby grunt orny klasa w większości VI pozostałe V, IV) posiadanie gruntu, stało się dla Wnioskodawców już nieopłacalne. Tak samo, wielokrotne wykaszanie pozostałego gruntu nieuprawianego, też generowało duże koszty. Okoliczność ta, przy rozpatrywaniu niniejszego wniosku również nie powinna być pominięta.

Należy przyjąć, że w zakresie sprzedaży działek wydzielonych z innej działki Wnioskodawczyni nie będzie zbywała majątku wykorzystywanego de facto w ramach działalności gospodarczej.

Z kolei potrzeba minimalizacji kosztów i w konsekwencji sprzedaż gruntów jest ich swoistym wykonywaniem prawa własności w odniesieniu do ich majątku prywatnego. Odmienna ocena w tym przypadku nie znajduje aprobaty.

Po drugie, Wnioskodawcy nie będą przejawiać aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, jak można zauważyć to u podmiotów w profesjonalnym obrocie gospodarczym jak np. w zakresie handlu nieruchomościami, gdzie grunty się nabywa z zamiarem ich odsprzedaży i prowadzi się w tym zakresie szeroko rozumianą akcje marketingową.

Działki nie zostały przez Wnioskodawców uzbrojone i w ogóle nie były przedmiotem umowy dzierżawy ani innych umów o podobnym charakterze.

Aby móc łatwiej dokonać sprzedaży darowanego gruntu, Wnioskodawcy musieli go podzielić a warunkiem poprzedzającym, było wcześniejsze uzyskanie w tej sprawie decyzji o warunkach zabudowy. Inaczej nie byłoby chętnych do zakupu gruntu o takiej powierzchni.

Należy przyjąć, że podział przez stronę gruntu i sprzedaż wydzielonych działek, nie może w ocenie Wnioskodawców, być potraktowana jako aktywność handlowa, która występuję w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Działanie takie, stanowi jedynie zarząd majątkiem osobistym Wnioskodawców i jego zabezpieczenie na przyszłość.

Należy podkreślić, iż zakres podjętych przez Wnioskodawców działań nie wiązał się i nie będzie wiązać się z nakładami inwestycyjnymi strony, które wykraczałaby poza standardowe działania zarządu majątkiem prywatnym. Wnioskodawcy nie podjęli szeregu zdarzeń charakterystycznych jak przy prowadzeniu działalności gospodarczej. Za taki ciąg zdarzeń nie można uznać uzyskania decyzji o warunkach zabudowy.

Zaprezentowany pogląd znajduje poparcie w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 3 marca 2015 r. Sąd ten stwierdził, że „same bowiem czynności – mające charakter aktywności o niewielkiej skali inwestycyjnej, jak np. podział działki z wydzieleniem koniecznych dróg wewnętrznych zapewniających dojazd oraz podjęcia zwyczajowych działań informacyjnych o sprzedaży działek – nie wykraczałyby poza aktywność mieszczącą się w granicach zarządu nieruchomością prywatną”.

Linia orzecznicza w większości popiera powyższy pogląd. I tak „sprzedaż – nawet kilkukrotna – przedmiotów majątku prywatnego osoby fizycznej, które nie są związane z działalnością gospodarczą oraz nie były nabyte w celu ich odsprzedaży, nie ma charakteru handlowego podlegającego opodatkowaniu” (por. wyrok WSA we Wrocławiu z 6 września 2006 r. o sygn. akt I SA/Wr 1254/05).

Co więcej z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych J. S. przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz E. K. i H. J.-K. przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) jasno wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą.

Takie stanowisko znajduje poparcie w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego cyt. „Zbycie nawet kilkunastu działek budowlanych, powstałych z podziału gruntu rolnego nabytego na cele prywatne i po urzędowej zmianie przeznaczenia tego gruntu (bez udziału zbywcy), nie stanowi działalności handlowej podlegającej opodatkowaniu VAT, gdy brak przesłanek świadczących o takiej aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia przedmiotowych gruntów, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujący się profesjonalnie tego rodzaju obrotem”. Wyrok NSA z 29 kwietnia 2014 r.

Sprzedaż działek będzie odbywać się za pośrednictwem (...) i (...). Okoliczność ta nie powinna przesądzać automatycznie o profesjonalnym charakterze tej czynności. Trudno bowiem, wyobrazić sobie, w jaki inny sposób Wnioskodawcy mogliby pozyskać potencjalnych nabywców działek.

Na marginesie warto zaznaczyć, że już nawet korzystanie przy dokonywanych czynnościach z usług biura nieruchomości nie jest równoznaczna ze stwierdzeniem, że sprzedając działki gruntu działała jako podmiot prowadzący działalność gospodarczą, (por. wyrok WSA z 3 listopada 2021 r. sygn. akt. I SA/Sz 435/21).

W związku z powyższym, Wnioskodawcy nie wykluczają takiej możliwości w przyszłości.

Uzyskane środki ze sprzedaży, Wnioskodawcy chcą przeznaczyć na zabezpieczenie swojego majątku prywatnego, jak również wspomóc finansowo swoje dzieci.

W świetle wszystkich przedstawionych powyżej okoliczności, dotyczących zdarzenia przyszłego, należy dojść do wniosku, że podejmowane przez Wnioskodawców czynności, pozbawione będą cech profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Wynika to z faktu, że Wnioskodawcy nie podejmowali i nie będą podejmować na tym „polu” ciągu aktywnych działań charakterystycznych dla przedsiębiorców.

Sprzedaż wydzielonych działek w tym przypadku należy potraktować jako wykonywanie prawa własności względem swojego majątku, co gwarantuje Wnioskodawcom art. 64 Konstytucji.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku – jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1570), zwanej dalej „ustawą”:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:

Na mocy art. 8 ust. 1 ustawy:

Z kolei art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że:

Dostawa towaru mieści się w definicji sprzedaży określonej w art. 2 pkt 22 ustawy. Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy:

Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, również zbycie udziału w towarze (np. w nieruchomości gruntowej) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.

W związku z powyższym, sprzedaż udziału w prawie własności nieruchomości gruntowej należy traktować jako dostawę towarów, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, która mieści się w zakresie przedmiotowym opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Grunt spełnia bowiem definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Należy w tym miejscu zauważyć, że kwestie stosunków majątkowych pomiędzy małżonkami reguluje ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t. j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1359 ze zm.), zwana dalej k.r.o.

Stosownie do art. 31 § 1 k.r.o.:

Zatem, istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W świetle art. 35 k.r.o.:

Natomiast w myśl art. 36 § 1 oraz § 2 k.r.o.:

Zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 k.r.o.:

Z uwagi na powyższe regulacje prawne w akcie notarialnym dokumentującym tego rodzaju nabycie nieruchomości wymieniani są oboje małżonkowie, jeżeli istnieje między nimi ustawowa wspólność majątkowa. Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego.

Stosownie do art. 43 § 1 k.r.o.:

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów – w rozumieniu art. 7 ustawy – podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy.

Według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy:

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy:

Natomiast art. 15 ust. 4 ustawy stanowi, że:

Stosownie do art. 15 ust. 5 ustawy

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Mając na względzie definicję działalności gospodarczej, zawartą w art. 15 ust. 2 ustawy, należy uznać, że działalność rolnicza, o której mowa w art. 2 pkt 15 ustawy, mieści się w pojęciu działalności gospodarczej.

Zatem rolnik, w świetle przepisów ustawy – co do zasady – posiada status podatnika prowadzącego działalność gospodarczą (działalność rolniczą). Co istotne, w sytuacji gdy rolnik dokona rejestracji i uzyska miano podatnika podatku VAT czynnego, oznacza to, że prowadzi on działalność gospodarczą opodatkowaną podatkiem VAT.

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11 grudnia 2006 r. str. 1 ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady:

W art. 12 ust. 1 lit. b) Dyrektywy 2006/112/WE Rady wskazano:

Stosownie do art. 12 ust. 3 Dyrektywy 2006/112/WE Rady:

Na podstawie art. 2 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE Rady:

Z przytoczonych regulacji wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te winny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów, jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Zatem w kwestii opodatkowania sprzedaży działek istotne jest, czy zbywca w celu dokonania ich sprzedaży podjął/podejmie aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy 2006/112/WE Rady, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Co istotne – jak wskazał TSUE – dla uznania, że czynność sprzedaży działek następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym nie ma znaczenia fakt, że podmiot dokonujący dostawy jest „rolnikiem ryczałtowym”. Według TSUE sprzedaż działek przekształconych z rolnych na budowlane nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, jeżeli następuje w ramach zarządzania majątkiem prywatnym. Trybunał orzekł, że osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu prawa UE, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby.

Inaczej jest natomiast – jak wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Dostawa towarów (np. nieruchomości) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT – co do zasady – mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

Jak wyjaśniono wyżej – odwołując się zarówno do treści przepisów ustawy, jak i stanowiska judykatury – w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności, w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

W tym miejscu należy podkreślić, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego.

Z okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawcy są małżeństwem, w którym obowiązywał i nieprzerwanie obowiązuje do dzisiaj, ustrój wspólności ustawowej małżeńskiej.

Wnioskodawca jest zatrudniony na umowę o pracę jako kierowca.

Natomiast Wnioskodawczyni jest rolnikiem i prowadzi działalność rolniczą w zakresie produkcji roślin (zboże). Od roku 2018 jest czynnym podatnikiem podatku VAT.

(…) 1995 r. rodzice Wnioskodawcy, na podstawie umowy darowizny, darowali do majątku wspólnego Wnioskodawców nieruchomość rolną, składającą się z kilku działek, w zamian za ustanowienie służebności mieszkania na rzecz darczyńców i os. 3.

Przedmiotem wniosku jest darowany grunt rolny, składający się z działki nr 1.

Otrzymany w drodze darowizny grunt rolny, był wykorzystywany przez Wnioskodawców, tylko na własne potrzeby związane z gospodarstwem domowym. Na gruntach Wnioskodawcy zasiewali zboże na paszę, którą następnie karmili swoje zwierzęta tj. xx świń, xx kaczek, xx kur. Prowadzona przez Wnioskodawców hodowla zwierząt, służyła im wyłącznie do celów prywatnych. To samo dotyczy żywności, pochodzącej od zwierząt. Pozostała część nieuprawianego gruntu, była tylko wykaszana.

Po 17 latach, Wnioskodawcy postanowili sprzedać przedmiotowy grunt z uwagi na rosnące koszty związane z jego utrzymaniem. Aby, łatwiej móc sprzedać grunt rolny, Wnioskodawcy postanowili go podzielić na kilkanaście mniejszych działek. Zgodnie z informacjami uzyskanymi w Urzędzie Gminy, w celu przeprowadzenia podziału przedmiotowej nieruchomości, Wnioskodawcy musieli w pierwszej kolejności wystąpić o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla obszaru przeznaczonego do sprzedaży.

Na podstawie decyzji Wójta Gminy o warunkach zabudowy z (…) 2012 r. działka o numerze 1 została podzielona na kilka mniejszych działek (które otrzymały kolejno nr ewid. 2, 3, 4, 5 – decyzją z (…) 2021 r. kolejne działki otrzymały nr 6, 7, 8 (działka o tym nr jest przeznaczona pod drogę wewnętrzną do przedmiotowych działek), 9, 10, 11 i decyzją z (…) 2022 r. kolejne działki zostały podzielone na nr 12, 13, 14, 15, 16.

Działka o numerze 17 jest przeznaczona pod drogę wewnętrzną do przedmiotowych działek.

Działka o numerze ewid. 18 nie została jeszcze podzielna, ale Wnioskodawcy zamierzają uczynić to w niedalekiej przyszłości. Odnośnie działki o numerze 18, wydano decyzję o warunkach zabudowy.

Z kolei działka o numerze 3 nie jest przedmiotem niniejszego wniosku, gdyż została darowana ona córce Wnioskodawców.

Wszystkie nieruchomości, które są przedmiotem wniosku powstały z podziału działki pierwotnie posiadającej nr 1, i tym samym przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest im wspólny.

Na chwilę obecną, działki są obsiane mieszanką zbóż na potrzeby własne (dokarmianie zwierząt, o których mowa we wniosku). Wkrótce Wnioskodawcy planują skoszenie plonów.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawców dotyczą tego, czy przy sprzedaży działek objętych wnioskiem będą występować w charakterze podatników podatku VAT oraz czy planowana sprzedaż przedmiotowych działek wraz z udziałem w drodze, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W analizowanej sprawie – dla rozstrzygnięcia wątpliwości Wnioskodawców – kluczowym jest fakt, że Wnioskodawczyni (Zainteresowana będąca stroną postępowania) jest rolnikiem, prowadzącym działalność rolniczą w zakresie produkcji roślin (zboże), będącym z tego tytułu czynnym podatnikiem podatku VAT. Istotny jest przy tym fakt, że jako czynny podatnik podatku VAT prowadzi swoją firmę za pomocą posiadanego majątku. Każdy podatnik oprócz obowiązków ma również przysługujące mu prawa jak np. korzystanie z systemu odliczeń podatku VAT.

Okoliczności sprawy są natomiast takie, że grunt był uprawiany w prowadzonym gospodarstwie rolnym, tj. był wykorzystywany rolniczo, na zasiewanie zboża na paszę (uprawa w gospodarstwie rolnym), którą następnie po skoszeniu (uprawa gruntu w gospodarstwie rolnym) Wnioskodawczyni karmiła swoje zwierzęta (również w prowadzonym gospodarstwie rolnym).

Okoliczności te wskazują na ścisłe związanie nieruchomości z prowadzoną przez Wnioskodawczynię działalnością gospodarczą – rolniczą. Zatem w analizowanej sprawie stwierdzić należy, że przedmiotowe działki wchodzą w skład majątku przedsiębiorstwa Wnioskodawczyni (tj. gospodarstwa rolnego). Jest to majątek wykorzystywany przez podatnika VAT w działalności gospodarczej.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że działki nie były i nie będą wykorzystywane przez Wnioskodawców w celach prywatnych (osobistych) w całym okresie ich posiadania. Zatem, w odniesieniu do sprzedaży działek o numerach 2, 4, 5, 6, 7, 9, 10, 11, 12, 13, 14, 15, 16, 18 wraz z udziałem w drodze oznaczonymi gruntami o numerach ewid. 8 i 17, nie można uznać, że przedmiotem dostawy będzie składnik majątku osobistego Wnioskodawców, a ich sprzedaż, będzie stanowiła realizację prawa do rozporządzania majątkiem osobistym.

Wobec powyższego, sprzedaż przez Wnioskodawców przedmiotowych działek, będących we współwłasności małżeńskiej, będzie dostawą dokonaną w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w myśl art. 15 ust. 2 ustawy. Jak wynika z okoliczności sprawy, przedmiotem sprzedaży będą działki wykorzystywane w działalności gospodarczej, z tytułu której Wnioskodawczyni (Zainteresowana będąca stroną postępowania) jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT. Tym samym, z tytułu sprzedaży przedmiotowych działek jako podatnik VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy dla całości transakcji sprzedaży nieruchomości wystąpi Zainteresowana będąca stroną postępowania. W konsekwencji, dostawa przedmiotowych nieruchomości w całości będzie podlegała po stronie Wnioskodawczyni opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jako odpłatna dostawa towarów, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy.

Podsumowując, tylko Wnioskodawczyni (Zainteresowana będąca stroną postępowania) – będzie występować w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy dla całości transakcji sprzedaży nieruchomości objętych niniejszym wnioskiem. Natomiast Wnioskodawca (Zainteresowany niebędący stroną postępowania) nie będzie dla ww. transakcji, działał w charakterze podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy. Planowana sprzedaż działek o numerach 2, 4, 5, 6, 7, 9, 10, 11, 12, 13, 14, 15, 16, 18 wraz z udziałem w drodze oznaczonymi gruntami o numerach ewid. 8 i 17, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawców należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem Państwa wniosku (pytania). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być rozpatrzone zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, w myśl którego:

Jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego, Państwo ponoszą ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym jego przedstawieniem. Zatem, wydając przedmiotową interpretację oparłem się na wynikającym z treści wniosku opisie zdarzenia przyszłego. W przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Ponadto, w sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Z funkcji ochronnej będą mogli skorzystać Ci z Państwa, którzy zastosują się do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację przez Zainteresowanego, który jest stroną postępowania

Zainteresowana będąca stroną postępowania – art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej ma prawo wnieść skargę na tę interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).