Błędy uchwał w sprawie świadczenia usług opróżniania szamb i osadników

Nie w każdym miejscu zamieszkania funkcjonuje sieć kanalizacyjna. W niektórych przypadkach jej budowa jest technicznie lub ekonomicznie nieuzasadniona. W takich sytuacjach to właściciel nieruchomości jest zobowiązany do wyposażenia nieruchomości w zbiornik na nieczystości ciekłe (lub przydomową oczyszczalnię). Zbiorniki (lub osadniki) są opróżniane przez wyspecjalizowanych przedsiębiorców, dla których gmina ustala wymogi umożliwiające uzyskanie zezwolenia i prowadzenia działalności na jej terenie. Pomimo wydawałoby się nieskomplikowanego upoważnienia ustawowego w zakresie ustalania wymagań dla przedsiębiorców ubiegających się o uzyskanie zezwolenia, często zdarzają się błędy w podejmowanych przez rady gminy (miasta) uchwałach. 

W zakresie prowadzenia działalności dotyczącej opróżniania zbiorników bezodpływowych lub osadników w instalacjach przydomowych oczyszczalni ścieków i transportu nieczystości ciekłych ustawodawca zdecydował się na ograniczenie swobody przedsiębiorcy poprzez ustalenie wymogu uzyskania stosownych zezwoleń na jej prowadzenie (art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach; dalej: u.c.p.g.). Regulacja ta w sposób bezpośredni koresponduje z obowiązkami właściciela nieruchomości, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 2 u.c.p.g.

Ustalenie wymagań dla przedsiębiorców

W samej ustawie nie określono wymagań, jakie powinni spełniać przedsiębiorcy chcący prowadzić działalność w powyższym zakresie na terenie konkretnej gminy. Ze względu na szczególne uwarunkowania i odmienności każdej gminy postanowiono o pozostawieniu tej materii do decyzji gminy.