Interpretacja indywidualna z dnia 22 września 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL2-1.4011.559.2023.2.JK

Podstawa opodatkowania CFC.

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

13 lipca 2023 r. wpłynął Pana wniosek z 13 lipca 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 5 września 2023 r. (wpływ 5 września 2023 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Pan (…) (dalej: „Wnioskodawca”) jest osobą fizyczną mającą miejsce zamieszkania w Polsce oraz podlegającą w Polsce obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia ich źródeł (nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu) w rozumieniu art. 3 ust. 1 Ustawy PIT.

Wnioskodawca jest właścicielem 100% udziałów w spółce kapitałowej prawa holenderskiego typu B.V. (besloten vennootschap - odpowiednik polskiej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością), działającej pod nazwą (…) B.V. (dalej jako: „X”).

X podlega opodatkowaniu na terytorium Holandii od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania (jest rezydentem podatkowym Holandii). Rokiem bilansowym i podatkowym X jest rok kalendarzowy.

X nie prowadzi i nie prowadziła na terytorium Polski działalności gospodarczej przez położony w Polsce zakład w rozumieniu art. 5 Konwencji podpisanej w Warszawie 13 lutego 2002 r. między Rzecząpospolitą Polską, a Królestwem Niderlandów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (dalej: „UPO”).

W roku podatkowym 2023 X – w ocenie Wnioskodawcy – stanowić będzie zagraniczną jednostkę kontrolowaną Wnioskodawcy w rozumieniu art. 30f ust. 2 pkt 1 lit. a) Ustawy PIT podlegającą opodatkowaniu na podstawie art. 30f ust. 1, ponieważ w roku podatkowym 2023 X spełni przesłanki wymienione w art. 30f ust. 3 pkt 3 Ustawy PIT, jednocześnie nie spełniając przesłanki wskazanej w art. 30f ust. 18.

W roku podatkowym 2023, X uzyskała przychody z tytułu – między innymi – dywidendy wypłaconej przez spółkę akcyjną z siedzibą w Polsce, w której kapitale X posiada więcej niż 10% akcji (dalej: „Polska Dywidenda”). Gdyby X podlegała opodatkowaniu na terytorium Polski od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania (tj. gdyby była polskim rezydentem podatkowym), to osiągnięty przez nią tytułem Polskiej Dywidendy dochód korzystałby ze zwolnienia z opodatkowania CIT na podstawie art. 22 ust. 4 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2022 r., poz. 2587, dalej: „Ustawa CIT”), ponieważ – w odniesieniu do Polskiej Dywidendy – X spełnia przesłanki określone w art. 22 ust. 4, art. 22 ust. 4a, art. 22 ust. 4d Ustawy CIT, jednocześnie nie spełniając przesłanek określonych w art. 22c Ustawy CIT.

Tożsame zdarzenia mogą mieć miejsce również w następnych latach podatkowych – X może uzyskiwać przychody z tytułu Polskich Dywidend - spełniając przesłanki określone w art. 22 ust. 4, art. 22 ust. 4a i art. 22 ust. 4d Ustawy CIT, jednocześnie nie spełniając przesłanek określonych w art. 22c Ustawy CIT, także w następnych latach podatkowych.

Wnioskodawca zwraca w tym miejscu uwagę tut. Organu, że 27 kwietnia 2022 r. uzyskał już interpretację indywidualną (sygn. 0113-KDIPT2-3.4011.380.2022.1.IR) potwierdzającą, że obliczając w oparciu o art. 30f ust. 7 Ustawy PIT kwotę odpowiadającą dochodowi zagranicznej jednostki kontrolowanej na potrzeby ustalenia podstawy opodatkowania podatkiem od dochodów zagranicznej jednostki kontrolowanej za dany rok podatkowy, nie powinien zaliczać do przychodów X wartości Polskiej Dywidendy wypłaconej na rzecz X w danym roku podatkowym. Mając jednak na uwadze zmianę stanu prawnego od 1 stycznia 2023 r., Wnioskodawca chciałby potwierdzić aktualność ww. stanowiska.

W piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku jednoznacznie wskazano, że w roku podatkowym 2023 X stanowi dla Wnioskodawcy zagraniczną jednostkę

kontrolowaną w rozumieniu art. 30f ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Pytanie

Czy Wnioskodawca, obliczając w oparciu o art. 30f ust. 7 Ustawy PIT kwotę odpowiadającą dochodowi zagranicznej jednostki kontrolowanej na potrzeby ustalenia podstawy opodatkowania podatkiem od dochodów zagranicznej jednostki kontrolowanej za 2023 r. i lata kolejne, powinien zaliczyć do przychodów X wartość Polskiej Dywidendy wypłaconej na rzecz X w danym roku podatkowym?

Pana stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, obliczając w oparciu o art. 30f ust. 7 Ustawy PIT kwotę odpowiadającą dochodowi zagranicznej jednostki kontrolowanej na potrzeby ustalenia podstawy opodatkowania podatkiem od dochodów zagranicznej jednostki kontrolowanej za 2023 r. i lata kolejne, nie powinien zaliczyć do przychodów X wartości Polskiej Dywidendy wypłaconej na rzecz X w danym roku podatkowym.

Uzasadnienie.

Zgodnie z Ustawą PIT:

1)Podatek od dochodów zagranicznej jednostki kontrolowanej uzyskanych przez podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 1, wynosi 19% podstawy obliczenia podatku (art. 30f ust. 1);

2)Podstawę opodatkowania, o której mowa w ust. 1, stanowi kwota odpowiadająca dochodowi zagranicznej jednostki kontrolowanej proporcjonalnie do okresu, w którym jednostka zagraniczna była kontrolowana przez podatnika w jej roku podatkowym, albo do okresu, o którym mowa w ust. 9 albo 10, w takiej części, jaka odpowiada posiadanym prawom do uczestnictwa w zysku tej jednostki, po odliczeniu kwot:

a)uwzględnionej w podstawie opodatkowania podatnika dywidendy otrzymanej od zagranicznej jednostki kontrolowanej;

b)dochodu z odpłatnego zbycia przez podatnika udziału w zagranicznej jednostce kontrolowanej, w części uwzględnionej w jego podstawie opodatkowania (art. 30f ust. 5);

3)Dochód, o którym mowa w ust. 5, stanowi uzyskana w roku podatkowym nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, ustalonymi zgodnie z przepisami ustawy, bez względu na rodzaj źródeł przychodów, ustalona na ostatni dzień roku podatkowego zagranicznej jednostki kontrolowanej. Jeżeli zagraniczna jednostka kontrolowana nie ma ustalonego roku podatkowego albo rok ten przekracza okres kolejnych, następujących po sobie 12 miesięcy, przyjmuje się, że rokiem podatkowym zagranicznej jednostki kontrolowanej jest rok podatkowy podatnika. Dochód zagranicznej jednostki kontrolowanej nie podlega pomniejszeniu o straty poniesione w latach poprzednich (art. 30f ust. 7),

4)Dla celów ustalenia dochodu, o którym mowa w ust. 7:

a)uwzględnia się również przychody i koszty przypisane zgodnie z art. 8;

b)nie stosuje się ulg i zwolnień wynikających z ustawy, z wyjątkiem określonych w niniejszym artykule (art. 30f ust. 7c).

Jednym z głównych założeń towarzyszących wprowadzeniu do polskiego porządku prawnego podatku od dochodów zagranicznych jednostek kontrolowanych było, aby dochody takich jednostek, ich podstawa opodatkowania i ewentualny podatek były ustalone według zasad obowiązujących w Polsce. W konsekwencji, wszystkie zdarzenia gospodarcze występujące w zagranicznej jednostce kontrolowanej należy przenieść na grunt polskich przepisów podatkowych i ocenić skutki podatkowe tych zdarzeń tak, jakby zagraniczna jednostka była polskim podatnikiem.

Należy podkreślić, że wykładnia językowa art. 30f ust. 7, wprowadzającego powyższe założenie do Ustawy PIT, nie prowadzi do jednoznacznej odpowiedzi, o jakiej ustawie mowa w tym przepisie. Nie użyto w nim bowiem ani nazwy konkretnego aktu prawnego, ani nie skorzystano z żadnego ze stosowanych w technice prawodawczej dookreśleń w postaci zwrotów „tej” ustawy czy „niniejszej ustawy”.

Zgodnie więc z podstawowymi zasadami wykładni prawa, w przypadku niejednoznaczności wyniku wykładni językowej, należy przejść do wykładni celowościowo-funkcjonalnej. Skoro zaś opodatkowanie podatkiem od zagranicznych jednostek kontrolowanych ma na celu objęcie dochodów zagranicznych jednostek podatkiem ustalonym według zasad obowiązujących w Polsce, a polskie prawo podatkowe uzależnia opodatkowanie na zasadach PIT lub CIT od formy prawnej danego podatnika, to dokonując wyboru ustawy - według której ustalony zostanie dochód zagranicznej jednostki kontrolowanej - pominięcie formy prawnej tej jednostki byłoby pozbawione jakichkolwiek podstaw.

W konsekwencji, w ocenie Wnioskodawcy, mając na uwadze formę prawną X będącą holenderskim odpowiednikiem polskiej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, ustalając wysokość dochodu zagranicznej jednostki kontrolowanej na potrzeby rozliczenia PIT-CFC, Wnioskodawca powinien obliczyć wysokość nadwyżki sumy przychodów (osiągniętych przez X) nad kosztami ich uzyskania (poniesionymi przez X), ustalając ją zgodnie z Ustawą CIT.

Prawidłowość powyższego stanowiska Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie chociażby w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 4 marca 2021 r., sygn. II FSK 2957/18, w którym Sąd podniósł, że:

Co za tym idzie, zasadność uwzględnienia Polskiej Dywidendy w podstawie opodatkowania podatkiem od dochodów zagranicznej jednostki kontrolowanej za dany rok podatkowy powinna zostać oceniona w oparciu o przepisy Ustawy CIT.

Zgodnie zaś z Ustawą CIT:

1)Zwalnia się od podatku dochodowego przychody z tytułu udziału w zyskach osób prawnych, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1 lit. a, f oraz j, z wyjątkiem dochodów uzyskiwanych przez komplementariusza z tytułu udziału w zyskach spółki, o której mowa w art. 1 ust. 3 pkt 1, jeżeli spełnione są łącznie następujące warunki:

a)wypłacającym dywidendę oraz inne przychody z tytułu udziału w zyskach osób prawnych jest spółka mająca siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;

b)uzyskującym dochody (przychody) z dywidend oraz inne przychody z tytułu udziału w zyskach osób prawnych, o których mowa w pkt 1, jest spółka podlegająca w Rzeczypospolitej Polskiej lub w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania;

c)spółka, o której mowa w pkt 2, posiada bezpośrednio nie mniej niż 10% udziałów (akcji) w kapitale spółki, o której mowa w pkt 1;

d)spółka, o której mowa w pkt 2, nie korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na źródło ich osiągania (art. 22 ust. 4);

2)Zwolnienie, o którym mowa w ust. 4, ma zastosowanie w przypadku, kiedy spółka uzyskująca dochody (przychody) z dywidend oraz inne przychody z tytułu udziału w zyskach osób prawnych mających siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej posiada udziały (akcje) w spółce wypłacającej te należności w wysokości, o której mowa w ust. 4 pkt 3, nieprzerwanie przez okres dwóch lat (art. 22 ust. 4a);

3)Zwolnienie, o którym mowa w ust. 4, stosuje się:

a)jeżeli posiadanie udziałów (akcji), o którym mowa w ust. 4 pkt 3, wynika z tytułu własności;

b)w odniesieniu do dochodów uzyskanych z udziałów (akcji) posiadanych na podstawie tytułu:

§ własności,

§ innego niż własność, pod warunkiem że te dochody (przychody) korzystałyby ze zwolnienia, gdyby posiadanie tych udziałów (akcji) nie zostało przeniesione (art. 22 ust. 4d);

4)Przepisów art. 20 ust. 3, art. 21 ust. 3 oraz art. 22 ust. 4 nie stosuje się, jeżeli skorzystanie ze zwolnienia określonego w tych przepisach było:

a)sprzeczne w danych okolicznościach z przedmiotem lub celem tych przepisów;

b)głównym lub jednym z głównych celów dokonania transakcji lub innej czynności albo wielu transakcji lub innych czynności, a sposób działania był sztuczny (art. 22c ust. 1).

Zgodnie z informacjami wskazanymi w opisie stanu faktycznego, w odniesieniu do Polskiej Dywidendy, X spełnia przesłanki określone w art. 22 ust. 4, art. 22 ust. 4a, art. 22 ust. 4d Ustawy CIT, jednocześnie nie spełniając przesłanek określonych w art. 22c Ustawy CIT.

W konsekwencji powyższego, gdyby X podlegała opodatkowaniu na terytorium Polski od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania (gdyby była polskim rezydentem podatkowym), to osiągnięty przez nią tytułem Polskiej Dywidendy dochód korzystałby ze zwolnienia z opodatkowania CIT na podstawie art. 22 ust. 4 Ustawy CIT. Podejście takie potwierdził tut. Organ wydaną na rzecz Wnioskodawcy interpretacją indywidualną z 27 lipca 2022 r. (sygn. 0113-KDIPT2- 3.4011.380.2022.1.IR) uznając w niej za prawidłowe stanowisko przedstawione przez Wnioskodawcę.

Wnioskodawca ma świadomość, że zgodnie z obowiązującym od 1 stycznia 2023 r. art. 30f ust. 7c pkt 2 Ustawy PIT dla celów ustalania dochodu, o którym mowa w ust. 7, nie stosuje się ulg i zwolnień wynikających z ustawy, z wyjątkiem określonym w niniejszym artykule. Niemniej w ocenie Wnioskodawcy regulacja ta nie dotyczy preferencji podatkowej wynikającej z art. 22 ust. 4 Ustawy CIT.

Wnioskodawca zwraca bowiem uwagę, że preferencja ta wynika nie tylko z Ustawy CIT, lecz także z prawa unijnego – w szczególności Dyrektywy Rady (UE) 2011/96/UE z 30 listopada 2011 r. w sprawie wspólnego systemu opodatkowania mającego zastosowanie w przypadku spółek dominujących i spółek zależnych różnych państw członkowskich. Art. 30f ust. 7c pkt 2 Ustawy PIT odbiera zaś prawo uwzględniania w dochodzie, o którym mowa w art. 30f ust. 7 Ustawy PIT, tylko tych ulg i zwolnień, które wynikają z ustawy.

Prawidłowość toku myślenia Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie w uzasadnieniu do projektu ustawy, w ramach której wprowadzono art. 30f ust. 7c pkt 2 do Ustawy PIT. Legislator wskazał w nim bowiem, że regulacja ta ma odnosić się do „zwolnień z opodatkowania wynikających z art. 17 ustawy CIT, w tym np. zwolnienia przewidzianego na mocy art. 17 ust. 1 pkt 57 dla funduszy inwestycyjnych zamkniętych lub specjalistycznych funduszy inwestycyjnych otwartych stosujących zasady i ograniczenia inwestycyjne określone dla funduszy inwestycyjnych zamkniętych”.

Przeciwny podgląd prowadziłby do wniosku, że wprowadzając zmiany w przepisach dotyczących CFC ustawodawca naruszył prawa i swobody traktatowe. Artykuł 63 ust. 1 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (Dz. UE. C326/47, dalej: „TFUE”) zakazuje w sposób ogólny ograniczeń w przepływie kapitału pomiędzy państwami członkowskimi i państwami trzecimi. Przepływem kapitału w rozumieniu tego przepisu są w szczególności inwestycje bezpośrednie w formie udziału w danym przedsiębiorstwie poprzez posiadanie akcji, które dają możliwość rzeczywistego uczestniczenia w zarządzaniu spółką lub w sprawowaniu nad nią kontroli (inwestycje bezpośrednie), jak również nabycie papierów wartościowych dokonane jedynie w celu lokaty kapitału bez zamiaru uczestniczenia w zarządzaniu przedsiębiorstwem lub sprawowania nad nim kontroli (inwestycje portfelowe).

Jednocześnie na podstawie art. 64 ust. 1 TFUE państwo członkowskie może stosować w relacjach z państwami trzecimi ograniczenia w przepływie kapitału, jeżeli dotyczą one inwestycji bezpośrednich, w tym inwestycji w nieruchomości, związanych z przedsiębiorczością, świadczeniem usług finansowych lub dopuszczaniem papierów wartościowych na rynki kapitałowe, nawet jeżeli są one niezgodne z zasadą swobodnego przepływu kapitału, o której mowa w przywołanym powyżej art. 63 ust. 1 TFUE, pod warunkiem że takie ograniczenia istniały 31 grudnia 1993 r.

Zgodnie z orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: „TSUE”) środki zakazane jako ograniczenia w przepływie kapitału obejmują środki, które mogą zniechęcać osoby niebędące rezydentami do dokonywania inwestycji w danym państwie członkowskim lub które mogą zniechęcać osoby będące rezydentami wspomnianego państwa członkowskiego do dokonywania inwestycji w innych państwach. Oznacza to, że wprowadzanie innych ograniczeń w przepływie kapitału, w tym w szczególności w ramach rynku wewnętrznego jest sprzeczne z TFUE. Kierowanie się więc wykładnią, że przepisy art. 30f ust. 7c Ustawy PIT dotyczą zakazu stosowania zwolnienia partycypacyjnego, prowadziłoby do sytuacji gdy zagraniczne spółki matki pełniące funkcję spółek holdingowych byłby dyskryminowane w stosunku do polskich podmiotów pełniących te same funkcje. Polskie podmioty mogłyby bowiem zastosować zwolnienie partycypacyjne i ich polscy udziałowcy nie byliby opodatkowani CFC, zaś w przypadku zagranicznych spółek matek brak możliwości skorzystania ze zwolnienia powodowałby konieczność zapłaty podatku CFC.

Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem TSUE ograniczenie w swobodnym przepływie kapitału można dopuścić jedynie wtedy, gdy jest ono uzasadnione nadrzędnymi względami interesu ogólnego i w tym przypadku tylko jeśli jest ono odpowiednie dla zagwarantowania realizacji zamierzonego przez nie celu i nie wykracza poza to, co jest niezbędne do jego osiągnięcia.

Przyjęcie wykładni art. 30f ust. 7c Ustawy PIT zgodnie z którą nie jest możliwe zastosowanie zwolnienia partycypacyjnego przy obliczaniu podstawy opodatkowania podatkiem CFC, prowadziłoby do wniosku, że ustawodawca zmieniając przepisy dotyczące CFC, które są implementacją Dyrektywy Rady (UE) 2016/1164 z dnia 12 lipca 2016 r. ustanawiającej przepisy mające na celu przeciwdziałanie praktykom unikania opodatkowania, które mają bezpośredni wpływ na funkcjonowanie rynku wewnętrznego, niweczy założenia Dyrektywy Rady (UE) 2011/96/UE z 30 listopada 2011 r. w sprawie wspólnego systemu opodatkowania mającego zastosowanie w przypadku spółek dominujących i spółek zależnych różnych państw członkowskich.

To zaś oznaczałoby, że cele jednej dyrektywy (przeciwdziałanie erozji opodatkowania) są ważniejsze od celów drugiej dyrektywy (zapewnieni swobody przepływu kapitału), a z pewnością nie taka była intencja Rady UE. Zgodnie z poglądami prezentowanymi przez TSUE, środek krajowy ograniczający swobodny przepływ kapitału można uzasadnić koniecznością przeciwdziałania oszustwom podatkowym i unikaniu opodatkowania, jeżeli dotyczy on konkretnie czysto sztucznych struktur, które utworzono w oderwaniu od przyczyn ekonomicznych w celu uniknięcia podatku należnego normalnie z tytułu zysków osiągniętych z działalności wykonywanej na terytorium krajowym danego państwa członkowskiego. Z taką sytuacją nie mamy do czynienia w przypadku X.

Co za tym idzie, Wnioskodawca - ustalając wysokość dochodu X na potrzeby rozliczenia PIT-CFC za 2023 rok i lata kolejne – dokonując obliczenia nadwyżki sumy przychodów (osiągniętych przez X) nad kosztami ich uzyskania (poniesionymi przez X), nie powinien zaliczać do przychodów X wartości wolnej od opodatkowania w świetle Ustawy CIT Polskiej Dywidendy wypłaconej na rzecz X w danym roku podatkowym.

Mając na uwadze powyższe argumenty, stanowisko przedstawione przez Wnioskodawcę zasługuje na uznanie za prawidłowe.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Przepisy art. 30f ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.) regulują kwestię podatku od dochodów zagranicznej jednostki kontrolowanej.

Zgodnie z art. 30f ust. 1 ustawy:

W myśl natomiast art. 30f ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Po myśli art. 30f ust. 7 cyt. ustawy:

Z treści art. 30f ust. 7 wynika wprost, że ustalając dochód jednostki uwzględnia się jej przychody – „bez względu na rodzaj źródeł przychodów”. Tym samym uwzględnia się także przychody, które – gdyby były przychodami polskiego rezydenta podatkowego – podlegałyby regulacji art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jednocześnie z dniem 1 stycznia 2023 r., na mocy ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw z dnia 7 października 2022 r. (Dz. U. z 2022 r. poz. 2180), dodano ust. 7c do art. 30f ustawy w brzmieniu:

W uzasadnieniu do tej ustawy (druk sejmowy 2544) wskazano, że:

Z powyższych przepisów wynika, że zarówno przychody zagranicznej jednostki kontrolowanej, jak i koszty ich uzyskania przez zagraniczną jednostkę kontrolowaną należy ustalać na podstawie przepisów ustawy PIT. Co istotne, przepis ten odwołuje się do „dochodu zagranicznej jednostki kontrolowanej”, ale wskazuje zasadę jego ustalania – nadwyżkę przychodów nad kosztami ich uzyskania, oraz wskazuje przepisy ustawy PIT, na podstawie których przychody te i koszty powinny być ustalane. Użyty w ustawie PIT zwrot „zgodnie z przepisami ustawy” wskazuje, że odwołuje się on do przepisów ustawy PIT. W przypadku, gdyby ustawodawca chciał odesłać do przepisów innego aktu normatywnego, to zgodnie z zasadami techniki prawodawczej przy takim odesłaniu przytoczyłby w całości aktualny tytuł tego aktu. Odesłanie stosowania przepisów zawartych w art. 30f ustawy PIT do innego aktu normatywnego – ustawy CIT, znajdują się w ust. 2 pkt 1 lit. d i pkt 3, ust. 3 pkt 3 lit. c, pkt 4 lit. b, pkt 5 lit. d, ust. 9 i ust. 12 pkt 2 ww. artykułu.

W konsekwencji obliczając w oparciu o art. 30f ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kwotę odpowiadającą dochodowi zagranicznej jednostki kontrolowanej na potrzeby ustalenia podstawy opodatkowania podatkiem od dochodów zagranicznej jednostki kontrolowanej za 2023 r. i lata kolejne, powinien Pan zaliczyć do przychodów X wartość Polskiej Dywidendy wypłaconej na rzecz X w danym roku podatkowym. Zatem Pana stanowisko należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).