Interpretacja indywidualna z dnia 12 stycznia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB3-2.4012.550.2023.3.KK

Opodatkowanie i możliwość zastosowania zwolnienia dla dostawy wywłaszczonych działek.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

21 września 2023 r. wpłynął Pana wniosek z 18 września 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w kwestii opodatkowania i możliwości zastosowania zwolnienia dla dostawy wywłaszczonych działek o numerach (…).

Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwania – pismem z 27 listopada 2023 r. (data wpływu 27 listopada 2023 r.) oraz pismem z 7 grudnia (data wpływu 11 grudnia 2023 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Dla nieruchomości objętej decyzją Wojewody (…) nr (…) z dnia (…)r., znak (…), został wykonany operat szacunkowy na budowę drogi (…), położenie (…).

Księga wieczysta: (…) w (…).

Działki rolne: nr (…).

Ww. nieruchomości ze wszystkimi prawami i składnikami zostaną przejęte z odszkodowaniem za nieruchomość objęty decyzją Wojewody (…) nr (…) z dnia (…) r. znak (…) – o zezwolenie na budowę odcinka drogi (…).

W momencie wywłaszczenia działki te nie są zabudowane. W momencie zakupu podatnikowi nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku od towarów i usług. W związku z tym wywłaszczeniem nieruchomości gruntowej powodujące przeniesienie własności gruntu na Skarb Państwa, w okolicznościach przedstawionego stanu faktycznego, podlega u wywłaszczonego właściciela gruntu opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Pana zdaniem, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i usług i odpłatne świadczenie na terytorium RP.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jako właściciel.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ww. ustawy.

Tak więc grunt/działki wraz z zabudowaniami spełnia definicję towaru określoną w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, a jego sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 2 ustawy o VAT.

Nie trudni się Pan działalnością z zakresu obrotu nieruchomościami, ani formalnie ani faktycznie. Nie podejmuje Pan aktywnych działań, które mogłoby nadać Panu taki status podatnika VAT obrotu nieruchomościami.

Podział gruntu nastąpił bez Pana inicjatywy, a stanowił wynik decyzji administracyjnej wydanej przez Wojewodę.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawcy nie można przypisać w tym zakresie prowadzenia działalności handlowej polegającej na sprzedaży nieruchomości.

Nie występuje Pan jako handlowiec w odniesieniu do wywłaszczonej nieruchomości, lecz jako osoba fizyczna dysponująca swoim majątkiem prywatnym, niezwiązanym z działalnością gospodarczą.

W związku z zaistniałą sytuacją powołaną wyżej uważa Pan, że działki nr (…) objęte decyzją Wojewody (…) nr (…) z dnia (…) r., znak (…) – o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej pn. „…”, jako przeznaczone w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego Gminy (…) obejmującym (…), uchwalonym na podstawie Uchwały nr (…) z dnia (…) roku, tereny (…), o łącznej powierzchni (…) ha oznaczony jest: (…).

W dniu (…) roku na podst. Uchwały nr (…), plan zastąpiono częściowym planem zagospodarowania przestrzennego Gminy, obejmującym (…).

W nowym planie zagospodarowania przestrzennego teren działek (…) o łącznej powierzchni (…) ha, oznaczony jest: (…).

W nowym planie teren działek: (…) o łącznej powierzchni (…) ha, oznaczony jest: (…).

W nowym planie ww. teren działek: (…) o łącznej powierzchni (…) ha, oznaczony jest: (…).

Wyżej wymienione tereny objęte wywłaszczeniem Decyzją Wojewody (…) nr (…)z dnia (…) roku, znak (…), nie są terenami gruntowymi zabudowanymi i niezabudowanymi, przeznaczone pod zabudowę.

Tym samym uważa Pan, że transakcja wywłaszczeniowa terenów wyżej opisanych nabiera odpłatnego charakteru dopiero w momencie przyznania odszkodowania i ustalenia jego wysokości.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT się z podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane. Przez tereny budowlane – w świetle art. 2 pkt 33 ustawy – przez tereny rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Powyższe oznacza, że generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane/przeznaczone pod zabudowę. Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących gruntami leśnymi, rolnymi itp., nieprzeznaczonymi pod zabudowę – są zwolnione od podatku VAT.

W odpowiedzi na wezwanie pierwsze udzielił Pan następujących wyjaśnień:

Na pytanie Organu „Czy jest Pan zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT?” odpowiedział Pan „Tak, jestem czynnym podatnikiem podatku VAT od (…)”.

Na pytanie Organu „Czy nabycie działek będących przedmiotem wniosku nastąpiło w ramach czynności opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług?” odpowiedział Pan „Nie, nabycie działek nastąpiło w ramach darowizny od rodziców”.

Na pytanie Organu „Czy od nabycia przedmiotowych działek przysługiwało Panu prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego?” odpowiedział Pan „Nie, od nabytych działek nie przysługiwało mi prawo do odliczenia podatku VAT w związku z nabyciem działek w ramach darowizny”.

Na pytanie Organu „W jaki sposób wykorzystywał i wykorzystuje Pan przedmiotowe działki?” odpowiedział Pan „Przedmiotowe działki nr:

a) (…) – użytkowane były jako (…);

b) (…) –użytkowana była jako (…);

c) (…) – stanowiły (…);

d) (…) – użytkowane były jako (…);

e) (…) – użytkowane były jako (…);

 f) (…) – użytkowane były jako (…)”.

Na pytanie Organu „Czy korzystał/korzysta z nich Pan dla celów prowadzonej działalności gospodarczej? Jeśli tak, w jakim okresie lub okresach i w jaki sposób Pan z nich korzystał/korzysta?” odpowiedział Pan „Działki były wykorzystywane do działalności rolnej, z której to następowała sprzedaż płodów rolnych takich jak (…). Działalność rolnicza jest prowadzona od (…) roku”.

Na pytanie Organu „Czy będące przedmiotem wywłaszczenia działki były wykorzystywane przez Pana wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku? Jeżeli tak, to prosimy aby wskazał Pan jaka to działalność i na jakiej podstawie prawnej działalność ta korzystała ze zwolnienia?” odpowiedział Pan „Na wywłaszczonych działkach użytkowanych jako (…) była prowadzona działalność rolnicza, która od (…) roku była objęta podatkiem od towarów i usług”.

Na pytanie Organu „Czy korzystał/korzysta Pan z nich dla swoich celów osobistych? Jeśli tak, w jaki sposób?” odpowiedział Pan „Nie korzystałem z wywłaszczonych działek na potrzeby własne. Działki były wykorzystywane w działalności rolniczej. Jako rolnik prowadzę działalność rolniczą z zakresu (…) na (…)”.

Na pytanie Organu „Czy działki będące przedmiotem wniosku, od momentu nabycia do momentu planowanego zbycia były/są udostępnione osobom trzecim na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze, jeśli tak, to komu i w jakim okresie Pan je udostępniał i czy były to umowy odpłatne?” odpowiedział Pan „Nie, działki będące przedmiotem wniosku nie były udostępnione osobom trzecim na podstawie najmu, dzierżawy a także innych umów o podobnym charakterze”.

Na pytanie Organu „Czy działki będące przedmiotem wniosku były/są wykorzystywane przez Pana do prowadzenia działalności rolniczej w rozumieniu art. 2 ust. 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. od podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. Z 2023 r. poz. 1570 ze zm.)? Jeżeli nie, proszę wskazać kto prowadził/prowadzi działalność rolniczą na ww. działkach?” odpowiedział Pan „Działki były wykorzystywane przeze mnie do prowadzenia działalności rolniczej w rozumieniu art. 2 ust. 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2023 r poz. 1570 ze zm.)”.

Na pytanie Organu „Czy posiada Pan status rolnika ryczałtowego w myśl art. 2 pkt 19 ustawy o podatku od towarów i usług?” odpowiedział Pan „Nie posiadam statusu rolnika ryczałtowego zgodnie z art. 2 pkt 19 ustawy o podatku od towarów i usług”.

Na pytanie Organu „Czy z ww. gruntów dokonywał Pan sprzedaży ewentualnych płodów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej, jeśli tak to jakich, kiedy i czy sprzedaż była opodatkowana podatkiem VAT?” odpowiedział Pan „Na gruntach użytkowanych jako (…) wywłaszczone pod budowę drogi (…) była prowadzona działalność rolnicza, z której to dokonywałem sprzedaży płodów rolnych od (…) roku. Przedmiotem sprzedaży w działalności rolnej były (…). Sprzedaż jest opodatkowana podatkiem VAT”.

Na pytanie Organu „Czy dokonywał/dokonuje Pan sprzedaży ewentualnych produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej prowadzonej na tym gruncie (działkach), jeśli tak to jakich, kiedy i czy sprzedaż była opodatkowana podatkiem VAT?” odpowiedział Pan „jw.”.

Na pytanie Organu „Czy dla działek będących przedmiotem wniosku dopuszczalna jest możliwość zabudowy? Jeżeli nie, proszę wskazać, w której części/częściach MPZP dopuszcza zabudowę, a w której części/częściach MPZP nie dopuszcza zabudowy?” odpowiedział Pan „W (…) roku przyjęto uchwałę nr (…)o miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego Gminy (…), obejmującym (…). Zgodnie z MPZP działki nr (…) zostały oznaczone symbolem (…), opisanym jako (…).

Plan ten został częściowo zastąpiony MPZP Gminy (…), obejmującym (…) uchwalonym na podstawie uchwały (…) z dnia (…)roku. W nowym planie zagospodarowania teren działek nr:

- (…) został oznaczony jako (…);

- (…) została oznaczona jako (…);

- (…) została oznaczona jako (…).

Na pytanie Organu „Czy w MPZP na działkach będących przedmiotem wniosku wyznaczono linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu?” odpowiedział Pan „Tak, w MPZP są wyznaczone linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu”.

Na pytanie Organu „Czy dla działek będących przedmiotem wniosku została wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu albo taka decyzja będzie wydana do momentu planowanej sprzedaży? Jeśli tak, kto i w jakim celu wystąpił albo wystąpi o tę decyzję?” odpowiedział Pan „Dla działek będących przedmiotem wniosku została wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu na podstawie (…)”.

Na pytanie Organu „Czy dla działek będących przedmiotem wniosku zostało wydane pozwolenie na budowę albo pozwolenie takie będzie wydane do momentu planowanej sprzedaży)? Jeśli tak, to kto wystąpił/wystąpi o to pozwolenie?” odpowiedział Pan „W (…) roku wszedł w życie miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, z mocy którego tereny, na których znajdowały się działki (…), zostały sklasyfikowane jako (…) oznaczone symbolem (…). Ja nie występowałem o zmianę miejscowego planu zagospodarowania oraz o pozwolenie na budowę na ww. działkach”.

Na pytanie Organu „Czy występował/będzie Pan występował o zmianę przeznaczenia terenu bądź o decyzję w wyłączeniu gruntów z produkcji rolnej dla działek będących przedmiotem wniosku?” odpowiedział Pan „Nie występowałem o zmianę przeznaczenia terenu a także o wyłączenie gruntów z produkcji rolnej dla działek będących przedmiotem wniosku”.

Na pytanie Organu „Czy w stosunku do przedmiotowej nieruchomości, poczynił Pan jakiekolwiek działania dotyczące zwiększenia wartości nieruchomości, uatrakcyjnienia nieruchomości (np. wydzielenie, podział, budowa drogi, uzbrojenie terenu, wyposażenie w urządzenia i sieci wodociągowe, kanalizacji sanitarnej oraz energetyczne, ogrodzenie działki, itp.), jeśli tak to jakie oraz kiedy i w jakim celu?” odpowiedział Pan „Nie, dla przedmiotowych nieruchomości nie podjąłem żadnych czynności mających na celu zwiększenie wartości działek”.

W odpowiedzi na wezwanie drugie udzielił Pan następujących wyjaśnień:

Na pytanie Organu „Czy drogi gruntowe, o których mowa we wniosku stanowią budowle w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994r. Prawo budowlane (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 682 ze zm.)?” odpowiedział Pan „Nie, drogi gruntowe nie stanowią budowli w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane”.

Na pytanie Organu „Czy ww. drogi gruntowe są utwardzone?” odpowiedział Pan „Nie, drogi gruntowe nie są utwardzone”.

Na pytanie Organu „Czy ww. drogi gruntowe są trwale związane z gruntem?” odpowiedział Pan „Nie, drogi gruntowe nie są trwale związane z gruntem”.

Pytania (ostatecznie sformułowane w piśmie z 7 grudnia 2023 r.)

Czy wywłaszczone działki pod realizację inwestycji drogowej o numerach: (…) mogą zostać zwolnione z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, dostawa towarów niezabudowanych innych niż tereny budowlane?

Czy działki oznaczone w Miejscowym Planie Zagospodarowania Przestrzennego z dnia (…) roku o numerach (…) powinny zostać objęte opodatkowaniem podatkiem VAT według właściwej stawki?

Pana stanowisko w sprawie (ostatecznie sformułowane w piśmie z 7 grudnia 2023 r.)

Uważa Pan, że wywłaszczone działki o numerach część działki (…), będą mogły skorzystać ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

Uważa Pan, że działki o numerach (…) będą opodatkowane podatkiem od towarów i usług według właściwej stawki.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2023 r., poz. 1570 ze zm.), zwanej dalej „ustawą” lub „ustawą o VAT”:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach – rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Należy więc przyjąć, że na podstawie definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającej opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

W myśl art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel w tym również przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie.

Na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy:

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Należy podkreślić, że co do zasady dla uznania, że dostawa towarów oraz świadczenie usługi podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bezwzględnym warunkiem jest „odpłatność” za daną czynność, co wynika wprost z powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Odpłatność oznacza wykonanie czynności (dostawy towarów oraz świadczenia usług) za wynagrodzeniem. W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność, a także odszkodowanie. Natomiast odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny.

Z przywołanego przepisu art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy wynika, że czynność polegająca na przeniesieniu z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów (np. nieruchomości) w zamian za odszkodowanie stanowi dostawę towarów. W tej sytuacji bez znaczenia jest fakt, że dostawa nie jest de facto następstwem decyzji właściciela, lecz wynika z nakazu organu władzy publicznej lub z mocy samego prawa. Odszkodowanie w tym przypadku pełni funkcję wynagrodzenia za przeniesienie własności towarów, czyniąc tego rodzaju dostawę faktycznie odpłatną. W konsekwencji należy stwierdzić, że przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów (w tym np. nieruchomości) w zamian za odszkodowanie – na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy – podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Należy przy tym zaznaczyć, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług nie podlega samo odszkodowanie, lecz stanowiące dostawę towarów przeniesienie własności nieruchomości w zamian za wynagrodzenie przyjmujące formę odszkodowania. Wynagrodzenie musi mieć zatem konkretny wymiar, a więc być konkretną wielkością wyrażalną w pieniądzu. Dostawę można uznać za dokonaną odpłatnie, dopiero gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru. Oznacza to, że przeniesienie z mocy prawa własności towarów nabiera odpłatnego charakteru dopiero w momencie przyznania odszkodowania i ustalenia jego wysokości.

Należy podkreślić, że zakres opodatkowania podatkiem VAT wyznacza nie tylko czynnik przedmiotowy – opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług, ale także czynnik podmiotowy – czynności muszą być wykonywane przez podatnika.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 2 ustawy:

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem, czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Zasady nabywania nieruchomości pod inwestycje w zakresie dróg publicznych, a także organy właściwe w tych sprawach, reguluje ustawa z 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 162 ze zm.).

Art. 11a ust. 1 ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych stanowi, że:

Wojewoda w odniesieniu do dróg krajowych i wojewódzkich albo wykonujący zadania zlecone z zakresu administracji rządowej starosta w odniesieniu do dróg powiatowych i gminnych, wydają decyzję o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej na wniosek właściwego zarządcy drogi.

Na podstawie art. 11f ust. 1 pkt 6 ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych:

Decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej zawiera w szczególności oznaczenie nieruchomości lub ich części, według katastru nieruchomości, które stają się własnością Skarbu Państwa lub właściwej jednostki samorządu terytorialnego.

Stosownie do art. 12 ust. 4 ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych:

Nieruchomości lub ich części, o których mowa w art. 11f ust. 1 pkt 6, stają się z mocy prawa:

1. własnością Skarbu Państwa w odniesieniu do dróg krajowych,

2. własnością odpowiednich jednostek samorządu terytorialnego w odniesieniu do dróg wojewódzkich, powiatowych i gminnych

-z dniem, w którym decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej stała się ostateczna.

W myśl art. 12 ust. 4a ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych:

Decyzję ustalającą wysokość odszkodowania za nieruchomości, o których mowa w ust. 4, wydaje organ, który wydał decyzję o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej.

Na mocy art. 12 ust. 4f ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych:

Odszkodowanie za nieruchomości, o których mowa w ust. 4, przysługuje dotychczasowym właścicielom nieruchomości, użytkownikom wieczystym nieruchomości oraz osobom, którym przysługuje do nieruchomości ograniczone prawo rzeczowe.

W oparciu o art. 12 ust. 5 ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych:

Do ustalenia wysokości i wypłacenia odszkodowania, o którym mowa w ust. 4a, stosuje się odpowiednio przepisy o gospodarce nieruchomościami, z zastrzeżeniem art. 18.

W myśl art. 18 ust. 1 ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych:

Wysokość odszkodowania, o którym mowa w art. 12 ust. 4a, ustala się według stanu nieruchomości w dniu wydania decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej przez organ I instancji oraz według jej wartości z dnia, w którym następuje ustalenie wysokości odszkodowania.

Na podstawie art. 112 ust. 2 ustawy z 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 344 ze zm.):

Wywłaszczenie nieruchomości polega na pozbawieniu albo ograniczeniu, w drodze decyzji, prawa własności, prawa użytkowania wieczystego lub innego prawa rzeczowego na nieruchomości.

W myśl art. 128 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami:

Wywłaszczenie własności nieruchomości, użytkowania wieczystego lub innego prawa rzeczowego następuje za odszkodowaniem na rzecz osoby wywłaszczonej odpowiadającym wartości tych praw.

Istotą wywłaszczenia jest pozbawienie lub ograniczenie m.in. prawa własności nieruchomości. Dokonuje się tego za odszkodowaniem wypłaconym na rzecz osoby (podmiotu) wywłaszczanego, co poprzedza wydanie aktu prawnego w randze decyzji. Nieruchomość objęta taką procedurą staje się z mocy prawa własnością Skarbu Państwa lub jednostek samorządu terytorialnego. Decyzję ustalającą wysokość odszkodowania wydaje organ administracji publicznej, który wydał decyzję o zezwoleniu na realizację inwestycji. Z tak określonych zapisów ustawowych wynika jasno, że podmiotem podejmującym cały katalog czynności prawnych jest organ administracji. Nie wymaga się tu współdziałania, czy jakiejkolwiek innej inicjatywy ze strony podmiotu wywłaszczanego.

Z opisu sprawy wynika, że jest Pan od (…) r. czynnym podatnikiem podatku VAT. Jako rolnik prowadzi Pan działalność rolniczą z zakresu (…) na działkach otrzymanych w darowiźnie od rodziców, tj. (…). Wyżej wymienione tereny objęte zostały decyzją wojewody o wywłaszczeniu pod realizację inwestycji drogowej. Działki wykorzystywane były do działalności rolniczej w rozumieniu art. 2 ust. 15 ustawy o podatku od towarów i usług. Na gruntach prowadzona była działalność rolnicza, z której następowała sprzedaż płodów rolnych opodatkowana podatkiem VAT. Dla działek będących przedmiotem wniosku została wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu na podstawie (…).

Przy tak przedstawionym opisie sprawy Pana wątpliwości sprowadzają się do kwestii opodatkowania i możliwości zastosowania zwolnienia dla dostawy przedmiotowych działek.

Odnosząc się do powyższych wątpliwości należy wskazać, że przeniesienie prawa własności gruntu z nakazu władzy publicznej w zamian za odszkodowanie stanowi odpłatną dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Pan natomiast w odniesieniu do tej czynności działa w charakterze podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, gdyż przedmiotem przeniesienia prawa własności na rzecz Skarbu Państwa za odszkodowaniem są działki służące prowadzeniu działalności gospodarczej, którą – w rozumieniu ustawy – jest również działalność rolnicza. Jednoznacznie Pan podał, że grunt ten (wskazane we wniosku działki) był wykorzystywany przez Pana w działalności rolniczej, w zakresie której jest Pan zarejestrowany jako czynny podatnik podatku VAT. W tym przypadku odszkodowanie pełni funkcję wynagrodzenia za przeniesienie własności towarów, czyniąc tego rodzaju dostawę faktycznie odpłatną.

Zatem analiza przedstawionego opisu sprawy oraz treści przywołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że czynność przeniesienia z mocy prawa działek gruntu nr (…), będących w Pana własności w zamian za odszkodowanie w trybie wywłaszczenia, w związku z ich przeznaczeniem pod inwestycję dotyczącą budowy drogi publicznej, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy stanowiąc odpłatną dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 pkt 1 tej ustawy.

Należy wskazać, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług zwolnienie od podatku.

Zastosowanie zwolnienia od podatku, jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku dostaw towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy:

Zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Powyższe oznacza, że zwolnienie przysługuje względem takiej dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane. Zatem ze zwolnienia od podatku korzystać będą dostawy gruntów o charakterze rolnym, leśnym, itp.

Na podstawie art. 2 pkt 33 ustawy:

Ilekroć w przepisach ustawy jest mowa o terenach budowlanych - rozumie się przez to grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Jednocześnie należy wskazać, że kluczowa dla sprawy regulacja stanowi implementację art. 135 ust. 1 lit. k Dyrektywy 2006/112/WE Rady, zgodnie z którym państwa członkowskie zwalniają dostawy terenów niezabudowanych, inne niż dostawy terenów budowlanych, o których mowa w art. 12 ust. 1 lit. b.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 – Gemeente Emmen przeciwko Belastingdienst Grote Ondernemingen – „teren budowlany oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę”. Tym samym, również w świetle orzeczeń TSUE za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

W tym miejscu należy zauważyć, że w myśl art. 3 ust. 1 ustawy z 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 977 ze zm.):

Kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym:

Ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W myśl art. 4 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym:

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;

2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy – jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

Stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen – „teren budowlany” oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę.

Tym samym, w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Wprowadzony do ustawy art. 2 pkt 33, odpowiada więc także treści ww. orzeczenia, gdyż cechę przeznaczenia pod zabudowę ustala się na podstawie określonych wprost w ustawie dokumentów prawa miejscowego.

Zatem, ustawa nakazuje oceniać przeznaczenie określonego gruntu wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

W związku z tym, że ustawa nie precyzuje, o jakie tereny przeznaczone pod zabudowę chodzi, przyjąć trzeba, że pojęcie ,,tereny przeznaczone pod zabudowę” obejmuje obszary, na których przewidziane są różne formy zabudowy.

Rozpatrując pojęcie „grunty przeznaczone pod zabudowę” należy odwołać się do definicji zawartych w ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t. j. Dz. U. z 2023 r., poz. 682 ze zm.).

W myśl art. 3 pkt 1 ustawy Prawo budowlane:

Przez obiekt budowlany należy rozumieć budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych.

Jak stanowi art. 3 pkt 2 ustawy Prawo budowlane:

Przez budynek należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Stosownie do art. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane:

Pod pojęciem budowli należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem tablice reklamowe i urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

Zgodnie z art. 3 pkt 3a ustawy Prawo budowlane:

Obiektem liniowym jest obiekt budowlany, którego charakterystycznym parametrem jest długość, w szczególności droga wraz ze zjazdami, linia kolejowa, wodociąg, kanał, gazociąg, ciepłociąg, rurociąg, linia i trakcja elektroenergetyczna, linia kablowa nadziemna i, umieszczona bezpośrednio w ziemi, podziemna, wał przeciwpowodziowy oraz kanalizacja kablowa, przy czym kable zainstalowane w kanalizacji kablowej, kable zainstalowane w kanale technologicznym oraz kable telekomunikacyjne dowieszone do już istniejącej linii kablowej nadziemnej nie stanowią obiektu budowlanego lub jego części ani urządzenia budowlanego.

Natomiast zgodnie z art. 3 pkt 4 ustawy Prawo budowlane:

Przez obiekt małej architektury należy rozumieć niewielkie obiekty, a w szczególności:

a) kultu religijnego, jak: kapliczki, krzyże przydrożne, figury,

b) posągi, wodotryski i inne obiekty architektury ogrodowej,

c) użytkowe służące rekreacji codziennej i utrzymaniu porządku, jak: piaskownice, huśtawki, drabinki, śmietniki.

W myśl art. 3 pkt 9 ustawy Prawo budowlane:

Przez urządzenia budowlane należy rozumieć urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków, a także przejazdy, ogrodzenia, place postojowe i place pod śmietniki.

Zauważyć należy, że analiza ustawy o podatku od towarów i usług wskazuje jednoznacznie, że zwolnienie od podatku VAT obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) wyłącznie w sytuacji, gdy nie są one przeznaczone pod zabudowę. Elementem, który determinuje możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku VAT przy zbyciu gruntów jest przeznaczenie gruntu na cele inne niż budowlane. Przy ocenie czy przedmiotowe tereny oznaczone ww. symbolami planu zagospodarowania przestrzennego stanowią tereny budowlane, nie wystarczy analiza ich podstawowego przeznaczenia określonego w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. Uwzględnić bowiem należy również zapisy dotyczące przeznaczenia dopuszczalnego tego terenu, w którym ustalono możliwość lokalizacji obiektów budowlanych. Ewentualnie wznoszone obiekty, co prawda uzupełniają podstawową funkcję gruntu, co jednak nie zmienia faktu, że sama możliwość wybudowania wskazanych obiektów oznacza, że działki te stanowią grunt przeznaczony pod zabudowę. W tym miejscu należy zaznaczyć, że ustawodawca nie uzależnił charakteru terenu od głównego celu, który będący przedmiotem opodatkowania VAT teren ma spełniać, lecz zwolnienie od opodatkowania VAT zależy od możliwości dokonania zabudowy wskazanego terenu. Uwzględnić bowiem należy również zapisy dotyczące przeznaczenia dopuszczalnego tego terenu, w którym ustalono możliwość lokalizacji obiektów budowlanych (np. sieci, urządzeń i obiektów infrastruktury technicznej, dróg, dojazdów niewydzielonych oraz przejazdów, ciągów i dojść pieszych, tras rowerowych, elementów małej architektury). Możliwość wybudowania na gruncie obiektów budowlanych, wynikająca z zapisów funkcji uzupełniających przeznaczenia terenu w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego oznacza, że grunt ten w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy stanowi teren budowlany.

W tym miejscu należy również zwrócić uwagę, na art. 34 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, w myśl którego:

Wejście w życie planu miejscowego powoduje utratę mocy obowiązującej innych planów zagospodarowania przestrzennego lub ich części odnoszących się do objętego nim terenu.

Z podanych przez Pana okoliczności sprawy wynika, że (…) roku przyjęto uchwałę nr (…) w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla obszaru gminy (…) obejmującego (…). Zgodnie z MPZP działki nr (…) zostały oznaczone symbolem (…), opisanym jako (…).

Wskazał Pan również, że w (…) roku, na podstawie uchwały nr (…) plan zastąpiono częściowym planem zagospodarowania przestrzennego Gminy, obejmującym (…).

Podaje Pan, że w nowym planie teren działek nr:

- (…) została oznaczona jako (…);

- (…) została oznaczona jako (…);

- (…) została oznaczona jako (…).

Tereny o różnym przeznaczeniu wydzielone zostały za pomocą linii rozgraniczających.

Przeznaczenie gruntu jest oceniane z punktu widzenia obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Potwierdzeniem tego jest przepis art. 34 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, który stanowi, że wejście w życie planu miejscowego powoduje utratę mocy obowiązującej innych planów zagospodarowania przestrzennego lub ich części odnoszących się do objętego nim terenu. Wynika z tego, że nowy miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego wywołuje skutki prawne od chwili wejścia w życie.

Wskazany przez Pana nowy miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego dla obszaru gminy (…) obejmujący (…) - uchwała nr (…) Rady Miejskiej w (…) w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla obszaru gminy (…) obejmującego (…) – opublikowana została (…) i zgodnie z zapisem (…) uchwała ta wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia w (…).

Należy wskazać, że z (…) miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla obszaru gminy (…) obejmującego (…), objętego uchwałą (…) Rady Miejskiej (…) z dnia (…) r., wynika, że (…).

Powyższe wskazuje, że:

- teren o podstawowym przeznaczeniu: (…) dopuszcza zabudowę (…),

- teren o podstawowym przeznaczeniu: (…) dopuszcza zabudowę (…),

- teren o podstawowym przeznaczeniu: (…) dopuszcza (…).

Zatem biorąc pod uwagę powołane przepisy i podane przez Pana okoliczności sprawy należy stwierdzić, że działki o nr (…), objęte MPZP z (…)r. (uchwała nr (…)), znajdują się na terenie, który jest terenem budowlanym, w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy.

Ponadto, w opisie sprawy wskazał Pan, że dla działek będących przedmiotem wniosku została wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Zatem działki (…), które jak wynika z analizy podanych okoliczności sprawy nie są w całości lub w części objęte (…) Miejscowym Planem Zagospodarowania Przestrzennego z (…) r. (uchwała (…)), również stanowią tereny budowlane w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy, w związku z wydaną decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Tym samym, dostawa (przeniesienia z mocy prawa) wywłaszczonych działek gruntu nr (…) nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Należy nadmienić, że w przypadku dostawy nieruchomości niezabudowanych, które nie spełniają przesłanek do objęcia ich zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, ustawodawca przewidział możliwość zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT:

Zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Wskazać należy, że dla zastosowania zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

- towary muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,

- brak prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów.

Niespełnienie choćby jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Należy wskazać, że z podanych okoliczności sprawy nie wynika, że przedmiotowe działki wykorzystywane były wyłącznie do czynności zwolnionych z podatku VAT, bowiem – jak wskazał Pan w opisie sprawy – działki były wykorzystywane przez Pana do działalności rolniczej, nie były udostępniane osobom trzecim na podstawie dzierżawy, najmu a także innych umów o podobnym charakterze. Wskazał Pan, że na wywłaszczonych działkach użytkowanych jako (…) była prowadzona działalność rolnicza, która od (…) była objęta podatkiem od towarów i usług. Ponadto działki nabył Pan w ramach darowizny od rodziców. Tym samym dostawa wywłaszczonych działek nie będzie korzystała również ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

W konsekwencji, w stosunku do dostawy wywłaszczonych działek o numerach (…) nie znajdzie zastosowania zwolnienie przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 2 i pkt 9 ustawy o VAT. Oznacza to, że dostawa ww. działek będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług z zastosowaniem właściwej stawki podatku VAT.

Tym samym oceniając Pana stanowisko całościowo należy uznać je za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Pana i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty opis sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Pana w złożonym wniosku. W przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

- Stosownie do art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA).

Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.