Wyrok WSA w Lublinie z dnia 4 lutego 2022 r., sygn. I SA/Lu 287/21

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Monika Kazubińska-Kręcisz Sędziowie WSA Wiesława Achrymowicz WSA Andrzej Niezgoda (sprawozdawca) Protokolant asystent sędziego Katarzyna Jacyniuk po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 4 lutego 2022 r. sprawy ze skargi M. P. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za listopad i grudzień [...] r. I. uchyla zaskarżoną decyzję; II. przyznaje doradcy podatkowemu D. G. kwotę [...]([...]) złotych z tytułu nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia 1 kwietnia 2021 r. Dyrektor Izby Administracji Skarbowej, dalej: "Dyrektor Izby Administracji Skarbowej", "organ odwoławczy", po rozpatrzeniu odwołania M. P., dalej: "podatnik", "strona", "skarżący", utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w L. , dalej: "Naczelnik Urzędu Skarbowego", "organ pierwszej instancji", z dnia 26 sierpnia 2020 r. w przedmiocie rozliczenia w podatku od towarów i usług za listopad i grudzień 2014 r. oraz określenia za te miesiące kwot podatku do zapłaty na podstawie art. 108 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (w stanie prawnym mającym zastosowanie w sprawie: Dz.U. z 2011 r Nr 177, poz. 1054 ze zm.), dalej: "ustawa o VAT".

Z uzasadnienia zaskarżonej decyzji i akt sprawy wynika, że wskazaną wyżej decyzją z dnia 26 sierpnia 2020 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego określił podatnikowi w podatku od towarów i usług za listopad 2014 r. kwotę do zwrotu w wysokości 63.453 zł, zaś za grudzień 2014 r. kwotę zobowiązania podatkowego w wysokości 4.926 zł oraz na podstawie art. 108 ust. 1 ustawy o VAT, kwotę podatku do zapłaty za listopad 2014 r. w wysokości 1.022.550 zł i za grudzień 2014 r. w wysokości 448.349 zł.

Zdaniem organu pierwszej instancji firma podatnika nie brała udziału w obrocie gospodarczym zgodnie z treścią kwestionowanych faktur, nie dokonywała nabycia i sprzedaży ujętych w tych fakturach towarów handlowych. Wykazywane przez podatnika zakwestionowanymi fakturami transakcje zakupu i sprzedaży towarów stanowiły natomiast ogniwo w łańcuchu transakcji, których celem było wyłudzenie podatku z zastosowaniem mechanizmu tzw. "karuzeli podatkowej". Mając to na uwadze, podstawie art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a) ustawy o VAT organ pierwszej instancji uznał, że podatnik nie mógł dokonać pomniejszenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z treści zakwestionowanych faktur wystawionych przez A. sp. z o.o., G. sp. z o.o., K.-V. s.c., A. sp. z o.o. oraz S. SA, z uwagi na to, że nie dokumentują one rzeczywistego nabycia towarów. Uznał on także, że z faktur sprzedaży wystawionych przez podatnika dla podmiotów: Biuro Turystyki A. Z. Z., M. R. S., L. T. sp. z o.o., Biuro Rachunkowe K. B. K., B. B. G. sp. z o.o. i A. L. sp. z o.o. nie wynika podatek należny, bowiem faktury te nie dokumentują czynności dokonanych w ramach obrotu gospodarczego, a stanowią element oszustwa podatkowego o charakterze "karuzeli podatkowej". Z kolei na podstawie art. 108 ust. 1 ustawy o VAT organ pierwszej instancji określił kwoty podatku do zapłaty wynikające z tych faktur. Jednocześnie Naczelnik Urzędu Skarbowego powołując się na treść art. 86 ust. 1 ustawy o VAT uznał, że nie stanowią podstawy do odliczenia od podatku należnego kwoty podatku naliczonego wynikające z faktur wykazujących zakup usług pośrednictwa wystawionych przez G.-T. G. B., jak również z faktur wykazujących zakup usług transportowych od M.-T. E. K., A.-T. M. P., A.-C.-R. Ł. R., P.H.U. D. R. D., J.-F. S.A. oraz PPH H.-S. H. P. s.j., ponieważ usługi te nie są związane ze sprzedażą opodatkowaną. Służyły jedynie upozorowaniu transakcji zakupu i sprzedaży towarów z wymienionymi wcześniej firmami. Zdaniem organu pierwszej instancji podatnik zawyżył także wartość wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów o kwoty wynikające z faktur wystawionych dla: J. s.r.o., E. I. LTD, F. O. s.r.o. oraz S. C..