Interpretacja indywidualna z dnia 21 lutego 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-2.4010.718.2023.1.EJ

Od którego momentu do stosowania zmienionego art. 15 ust. 4h ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych Spółka jest zobowiązana, czy od 1 stycznia 2023 r., czy od nowego roku podatkowego, który rozpoczął się dnia 1 października 2023 r.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

29 grudnia 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 20 grudnia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia od którego momentu do stosowania zmienionego art. 15 ust. 4h ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych Spółka jest zobowiązana, czy od 1 stycznia 2023 r., czy od nowego roku podatkowego, który rozpoczął się dnia 1 października 2023 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Rok podatkowy (…) sp. z o.o. (dalej: „Spółka”) jest inny niż rok kalendarzowy, a mianowicie rozpoczyna się 1 października danego roku kalendarzowego i trwa przez okres kolejnych dwunastu miesięcy kalendarzowych, tj. do 30 września następnego roku.

Spółka zatrudnia pracowników na umowę o pracę. W związku z powyższym dokonuje wypłat wynagrodzeń za pracę oraz zobowiązana jest do rozliczenia i wpłaty składek od tych wynagrodzeń, określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, składek na Fundusz Pracy, Fundusz Solidarnościowy oraz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych (dalej łącznie: „składek ZUS”).

Spółka wypłaca pracownikom wynagrodzenie za pracę za dany miesiąc do 10 dnia miesiąca następnego po miesiącu, za który wynagrodzenie jest należne, tj. w terminach wynikających w przepisów prawa oraz regulacji wewnętrznych Spółki.

Wynagrodzenia za pracę oraz składki ZUS należne od tych wynagrodzeń, w części finansowanej przez płatnika składek, ujmowane są w księgach rachunkowych w ciężar kosztów w miesiącu, za który są należne. Zapłata składek ZUS należnych od wypłaconych wynagrodzeń za pracę następuje w terminie zgodnym z przepisami prawa, tj. do 15 dnia miesiąca następnego po miesiącu wypłaty wynagrodzeń.

Pytanie

Od którego momentu do stosowania zmienionego art. 15 ust. 4h ustawy CIT Spółka jest zobowiązana, czy od 1 stycznia 2023 r., czy od nowego roku podatkowego, który rozpoczął się dnia 1 października 2023 r.?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, zmieniony art. 15 ust. 4h ustawy CIT Spółka powinna stosować od 1 stycznia 2023 r.

Analiza przepisów przejściowych prowadzi do wniosku, że art. 1 pkt 10 ustawy z dnia 7 października 2022 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2180, dalej: „ustawa”), zmieniający art. 15 ust. 4h ustawy CIT, co do zasady, będzie miał zastosowanie do składek z tytułu należności, o których mowa w tym przepisie, należnych od dnia 1 stycznia 2023r. Mówi o tym art. 20 ust. 2 ww. ustawy.

Potwierdzeniem stanowiska Spółki jest także wydana przez Ministerstwo Finansów w dniu 25 stycznia 2023 r. odpowiedź na Interpelację nr 38286, w której Ministerstwo stwierdza, iż „regulację art. 15 ust. 4h ustawy CIT w nowym brzmieniu, stosuje się do składek z tytułu należności, o których mowa w tym przepisie, należnych od dnia 1 stycznia 2023 r. Powyższa regulacja obejmuje wszystkich podatników, niezależnie od okresu trwania, czy przyjętego roku podatkowego.”

Natomiast, ustawodawca w art. 20 ust. 13 ustawy, uwzględnił również sytuację podatników, których rok podatkowy jest inny niż rok kalendarzowy i rozpoczął się przed dniem 1 stycznia 2023 r., a zakończy się po dniu 31 grudnia 2022 r. W świetle tego przepisu, stosują oni do końca przyjętego przez siebie roku podatkowego przepisy ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu dotychczasowym.

W ocenie Wnioskodawcy, art. 20 ust. 2 ustawy stanowi przepis szczególny i ma pierwszeństwo w zastosowaniu.

Odnosząc powyższe do przedstawionego przez Wnioskodawcę we wniosku opisu stanu faktycznego i jego stanowiska stwierdzić należy, iż Spółka zmienionym art. 15 ust. 4h ustawy CIT powinna stosować od 1 stycznia 2023 r., a nie od początku nowego roku obrotowego tj. od 1 października 2023 r.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm., dalej: „updop”):

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

Zatem, aby wydatek poniesiony przez podatnika mógł stanowić koszt uzyskania przychodów, muszą zaistnieć łącznie następujące przesłanki:

- został poniesiony przez podatnika,

- jest definitywny, a więc bezzwrotny,

- pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

- poniesiony został w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

- nie jest kosztem wymienionym w art. 16 ust. 1 updop,

- został właściwie udokumentowany.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami.

Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Podkreślić również należy, że wśród kosztów uznawanych za koszty uzyskania przychodów są także tzw. „koszty pracownicze” obejmujące m.in. świadczenia wypłacane na rzecz pracowników wraz z narzutami, wszelkiego rodzaju nagrody, premie i diety, ale również i inne wydatki ponoszone na rzecz pracowników, które w sposób pośredni wpływają na zwiększenie ich motywacji do pracy, poprawę jakości wykonywanej pracy oraz zdrowie i samopoczucie.

Wydatki na rzecz pracowników co do zasady są kosztami podatkowymi, jednak tylko te, które wykazują związek z uzyskanym przychodem lub zachowaniem (zabezpieczeniem) źródła przychodów. Koszty te obejmują przede wszystkim wynagrodzenie, wszelkiego rodzaju nagrody, premie oraz zwrot kosztów podróży służbowych, zakwaterowania, różnego rodzaju świadczenia dodatkowe.

Państwa wątpliwości dotyczą kwestii ustalenia od którego momentu do stosowania zmienionego art. 15 ust. 4h updop Spółka jest zobowiązana, czy od 1 stycznia 2023 r., czy od nowego roku podatkowego, który rozpoczął się dnia 1 października 2023 r.

Stosownie do art. 15 ust. 4h updop, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2023 r.:

Powyższe brzmienie przepisu zostało wprowadzone ustawą z 7 października 2022 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2022 r. poz. 2180 ze zm., dalej: „ustawa nowelizująca”).

Zgodnie z art. 20 ust. 2 ustawy nowelizującej:

Wykładnia powyższych przepisów wskazuje, że składki ZUS od wynagrodzeń pracowników od 1 stycznia 2023 roku, w części finansowanej przez płatnika, stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który wynagrodzenia są należne, pod warunkiem, że składki zostaną opłacone w terminie wynikającym z odrębnych przepisów.

Wobec powyższego, zgodnie z treścią przepisu przejściowego art. 20 ust. 2 ustawy nowelizującej, art. 15 ust. 4h updop w nowym brzmieniu stosuje się do składek z tytułu należności, o których mowa w tym przepisie, należnych od 1 stycznia 2023 r. Powyższa regulacja obejmuje wszystkich podatników, niezależnie od okresu trwania, czy przyjętego roku podatkowego.

Zatem w przypadku podatnika, którego rok podatkowy jest inny niż kalendarzowy i trwa od 1 października danego roku kalendarzowego oraz trwa przez okres kolejnych dwunastu miesięcy kalendarzowych, tj. do 30 września następnego roku, art. 15 ust. 4h updop w nowym brzmieniu będzie miał zastosowanie do składek w części finansowanej przez płatnika z tytułu wynagrodzeń należnych od 1 stycznia 2023 roku.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy zgodnie z którym Spółka zmieniony art. 15 ust. 4h updop, powinna stosować od 1 stycznia 2023 r., a nie od początku nowego roku obrotowego, tj. 1 października 2023 r. -  jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz.1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).