Wyrok WSA w Lublinie z dnia 27 września 2023 r., sygn. I SA/Lu 83/23

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Halina Chitrosz-Roicka Sędziowie WSA Andrzej Niezgoda (sprawozdawca) WSA Grzegorz Wałejko Protokolant starszy asystent sędziego Tomasz Woźny po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 września 2023 r. sprawy ze skargi L. spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą we W. na decyzję Naczelnika Urzędu Celno-Skarbowego z dnia 2 grudnia 2022 r. nr 308000-COP.4103.8.2020.51 w przedmiocie podatku od towarów i usług za listopad 2014 r. - oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia 2 grudnia 2022 r. Naczelnik Lubelskiego Urzędu Celno-Skarbowego, dalej: "Naczelnik Urzędu Celno-Skarbowego", "organ", działający jako organ odwoławczy, po rozpatrzeniu odwołania ""A"" spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, dalej: "spółka", "strona", "skarżąca", od decyzji wydanej przez organ w pierwszej instancji z dnia 8 listopada 2019 r. określającej spółce kwotę nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do zwrotu w wysokości 0 zł i zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za listopad 2014 r. w kwocie 23.417 zł, uchylił w całości decyzję wydaną w pierwszej instancji i określił kwotę nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do zwrotu w wysokości 0 zł i zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za listopad 2014 r. w kwocie 19.510 zł.

Z uzasadnienia zaskarżonej decyzji oraz akt sprawy wynika, że wobec strony przeprowadzona została kontrola celno-skarbowa w zakresie prawidłowości rozliczeń z tytułu podatku od towarów i usług za listopad 2014 r., zakończona wynikiem kontroli z dnia 7 grudnia 2018 r. Następnie, postanowieniem z dnia 17 stycznia 2019 r. wydanym na podstawie art. 83 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz.U. z 2021 r. poz. 422 ze zm.), kontrola przekształcona została w postępowanie podatkowe. W toku postępowania podatkowego organ zakwestionował szereg transakcji wykazywanych przez stronę. Przyjął także organ, że strona świadomie brała udział w oszustwie podatkowym. Od decyzji podatkowej wydanej w pierwszej instancji strona pismem z dnia 28 listopada 2019 r. wniosła odwołanie, zarzucając naruszenie przepisów art. 99 ust. 12, w zw. z art. 86 ust. 1 i 2 pkt 1 pkt. 2, w zw. z art. 87 ust. 1 i 2 oraz 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), dalej: "ustawa o VAT", oraz innych jeszcze przepisów przez ich niezastosowanie i naruszenie zasady proporcjonalności oraz neutralności podatku od towarów i usług, a tym samym naruszenie jej prawa do odliczenia podatku naliczonego. Odwołująca się strona zarzuciła także naruszenie przepisów postępowania, tj. art. 120, 121 §1, 122, 124 w zw. z art. 2, a także naruszenie art. 180 § 1, 187 § 1, 191 w zw. z szeregiem innych jeszcze przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.), dalej: "O.p.", poprzez przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów, dokonywanie ustaleń w sposób dowolny, niezgodnie z zasadami logiki i doświadczenia życiowego. Ponadto, zdaniem strony, przepisy rozporządzenia Rady nr 904/2010 z dnia 7 października 2010 r. w sprawie współpracy administracyjnej oraz zwalczania oszustw w dziedzinie dodatku od wartości dodanej nie dają podstaw do weryfikacji statusu podatnika VAT-UE.