Interpretacja indywidualna z dnia 19 marca 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP2-2.4010.8.2024.2.SP

Do uznania Kosztów Kwalifikowanych za przerzucone dochody konieczne byłoby spełnienie obu warunków wymienionych w art. 24aa ust. 2 pkt 1-2 ustawy o CIT, natomiast w Państwa sytuacji nie został spełniony warunek określony w art. 24aa ust. 2 pkt 2 updop.

Interpretacja indywidualna

- stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych - jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

9 stycznia 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 9 stycznia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy w sytuacji opisanej we wniosku poniesione przez Wnioskodawcę Koszty Kwalifikowane stanowiły przerzucane dochody w rozumieniu art. 24aa ustawy o CIT, a tym samym powstał obowiązek zapłaty podatku z tego tytułu. Wniosek uzupełniono pismem z 11 marca 2024 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym. Podstawowym przedmiotem działalności Spółki zgodnie z Polską Klasyfikacją Działalności Gospodarczej (PKD) jest: (...), działalność w zakresie produkcji (...).

Rok podatkowy Wnioskodawcy nie jest tożsamy z rokiem kalendarzowym i przypada na okres od 1 maja do 30 kwietnia roku następnego (np. od 1 maja 2022 r. do 30 kwietnia 2023 r.).

Wnioskodawca jest częścią międzynarodowej grupy podmiotów powiązanych A. (dalej: „Grupa”), będącej (…) dostawcą (...). Podmiotem dominującym w Grupie jest spółka B. Plc z siedzibą w Wielkiej Brytanii. B. Plc jest podmiotem notowanym na (…) giełdzie papierów wartościowych i nie jest polskim rezydentem podatkowym, ani nie posiada na terenie Polski zagranicznego zakładu.

B. Plc jest podmiotem powiązanym z Wnioskodawcą w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 Ustawy CIT. Rok podatkowy B. Plc nie jest tożsamy z rokiem kalendarzowym i przypada na okres od 1 maja do 30 kwietnia roku następnego (np. od 1 maja 2022 r. do 30 kwietnia 2023 r.).

Koszty ponoszone przez Wnioskodawcę

W trakcie roku podatkowego trwającego od 1 maja 2022 r. do 30 kwietnia 2023 r. Wnioskodawca poniósł szereg kosztów na rzecz podmiotów powiązanych i niepowiązanych. Koszty te obejmowały także koszty wymienione w art. 24aa ust. 3 Ustawy CIT, a ich wartość (obliczona zgodnie z art. 24aa ust. 3 i 4 Ustawy CIT) przekroczyła 3% sumy kosztów uzyskania przychodów poniesionych w jakiejkolwiek formie.

Koszty (dalej: „Koszty Kwalifikowane”) poniesione na rzecz B. Plc przez Wnioskodawcę obejmowały m.in.:

a)koszty usług zarządczych i wsparcia operacyjnego (obejmujących m.in. część usług wymienionych w art. 24aa ust. 3 pkt 1 Ustawy CIT)

b)koszty usług IT;

c)koszty nabytych licencji;

d)koszty finansowania dłużnego związane z uzyskaniem środków finansowych i korzystaniem z tych środków.

Ujęcie podatkowe przychodów po stronie B. Plc:

Po stronie B. Plc wpływy z wymienionych powyżej transakcji stanowiły przychody podatkowe. Dodatkowo, stosunek przychodów podatkowych B. Plc z tytułów Kosztów Kwalifikowanych uzyskanych od Wnioskodawcy do całości przychodów osiągniętych przez B. Plc w roku podatkowym 2022-2023 nie przekroczył progu 50%. Natomiast w ujęciu globalnym - tj. uwzględniając wpływy z tytułów Kosztów Kwalifikowanych uzyskanych od wszystkich podmiotów powiązanych z B. Plc do całości przychodów osiągniętych przez B. Plc w roku podatkowym 2022-2023, próg 50% został przekroczony.

B. Plc wykorzystuje środki pieniężne otrzymane z tytułu Kosztów kwalifikowanych na potrzeby swojej działalności operacyjnej np. płatności na rzecz kontrahentów i pracowników. Środki te (w formie zysku wypracowanego przez B. Plc) mogą być przeznaczone na wypłatę dywidendy akcjonariuszom.

Stawka brytyjskiego odpowiednika podatku od osób prawnych (ang. Corporation tax) wynosiła 19% w roku 2022 i została podwyższona od 1 kwietnia 2023 r. do 25%. Zatem rzeczywista stawka podatku od osób prawnych B. Plc za rok zakończony w dniu 30 kwietnia 2023 r. wyniosła 19,5%.

Ze względu na zastosowanie przez B. Plc ulgi grupowej oraz postanowień umów o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartych przez Wielką Brytanię (dalej: „Ulgi”), podatek należny za rok podatkowy 2022-2023 wyniósł zero GBP. Przychody z tytułu Kosztów Kwalifikowanych bezpośrednio nie korzystają z wyłączenia lub zwolnienia z opodatkowania po stronie B. Plc (kategorie dochodów do których zaliczają się Koszty Kwalifikowane nie są objęte preferencjami podatkowymi).

Pismem z 8 marca 2024 r. (data wpływu 11 marca 2024 r.) uzupełnili Państwo opis sprawy w następujący sposób:

Wnioskodawca oświadcza, że uczestnikiem rozliczeń (będącym polskim rezydentem podatkowym) na zasadach opisanych we wniosku była wyłącznie Spółka.

Nie istniały inne podmioty będące polskimi rezydentami podatkowymi, które ponosiły wskazane powyżej koszty, a zatem nie doszło do spełnienia warunku opisanego w art. 24aa ust. 2 pkt 2, a w szczególności warunku, zgodnie z którym koszty te „stanowiły co najmniej 50% wartości uzyskanych przez ten podmiot przychodów określonych zgodnie z przepisami o podatku dochodowym lub zgodnie z przepisami o rachunkowości.

Część świadczeń składających się na koszty usług IT obejmowała kategorie usług wymienione w art. 24aa ust. 3 w zw. z art. 24aa ust. 2 ustawy o CIT. W związku z tym, Spółka objęła zakresem Wniosku również koszty usług IT.

Pytanie

Czy w przedstawionym stanie faktycznym, poniesione przez Wnioskodawcę (w roku podatkowym zakończonym w dniu 30 kwietnia 2023 r.) Koszty Kwalifikowane stanowiły przerzucane dochody w rozumieniu art. 24aa Ustawy CIT i tym samym Wnioskodawca zobowiązany był do zapłaty podatku z tego tytułu?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, poniesione (w roku podatkowym zakończonym 30 kwietnia 2023 r.) Koszty Kwalifikowane nie stanowiły przerzucanych dochodów w rozumieniu art. 24aa i tym samym Wnioskodawca nie był zobowiązany do zapłaty podatku od przerzucanych dochodów.

Zgodnie z art. 24aa Ustawy CIT w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2022 r.:

1.Podatek od spółek będących podatnikami, o których mowa w art. 3 ust. 1, z tytułu przerzuconych dochodów wynosi 19% (podatek od przerzuconych dochodów).

2.Za przerzucone dochody uznaje się koszty poniesione bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 ze spółką stanowiące należność tego podmiotu, jeżeli:

1)faktycznie zapłacony podatek dochodowy przez ten podmiot powiązany za rok, w którym otrzymał należność, w państwie jego siedziby, zarządu, zarejestrowania lub położenia jest niższy o co najmniej 25% niż kwota podatku dochodowego, który byłby od niego należny, gdyby dochody tego podmiotu zostały opodatkowane z zastosowaniem stawki podatku, o której mowa w art. 19 ust. 1 pkt 1, przy czym przez podatek faktycznie zapłacony rozumie się podatek niepodlegający zwrotowi lub odliczeniu w jakiejkolwiek formie, w tym na rzecz innego podmiotu, oraz

2)koszty te:

a)podlegające zaliczeniu w jakiejkolwiek formie do kosztów uzyskania przychodów, odliczeniu od dochodu, podstawy opodatkowania lub od podatku tego podmiotu powiązanego lub

b)wypłacane przez ten podmiot powiązany w formie dywidendy lub innych przychodów z udziału w zyskach osób prawnych za rok, w którym otrzymał należność

- stanowiły co najmniej 50% wartości uzyskanych przez ten podmiot przychodów określonych zgodnie z przepisami o podatku dochodowym lub zgodnie z przepisami o rachunkowości.

3.Do kosztów, o których mowa w ust. 2, zalicza się koszty:

1)usług doradczych, badania rynku, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, ubezpieczeń, gwarancji i poręczeń oraz usług o podobnym charakterze,

2)wszelkiego rodzaju opłat i należności za korzystanie lub prawo do korzystania z praw lub wartości, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7,

3)przeniesienia ryzyka niewypłacalności dłużnika z tytułu pożyczek, innych niż udzielonych przez banki i spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe, w tym w ramach zobowiązań wynikających z pochodnych instrumentów finansowych oraz świadczeń o podobnym charakterze,

4)koszty finansowania dłużnego związane z uzyskaniem środków finansowych i korzystaniem z tych środków, w szczególności odsetki, opłaty, prowizje, premie, część odsetkową raty leasingowej, kary i opłaty za opóźnienie w zapłacie zobowiązań oraz koszty zabezpieczenia zobowiązań, w tym koszty pochodnych instrumentów finansowych,

5)opłat i wynagrodzeń za przeniesienie funkcji, aktywów lub ryzyk

- jeżeli suma tych kosztów poniesionych w roku podatkowym na rzecz podmiotów, w tym podmiotów niepowiązanych, stanowi co najmniej 3% sumy kosztów uzyskania przychodów poniesionych w tym roku w jakiejkolwiek formie, przy czym do ustalania sumy tych kosztów art. 15c ust. 1 nie stosuje się.

4.Na potrzeby ustalania kosztów, o których mowa w ust. 2, uwzględnia się również koszty:

1)stanowiące w roku podatkowym odpisy amortyzacyjne lub odpisy umorzeniowe od wartości początkowej środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej;

2)przypisane zgodnie z art. 5.

5.W przypadku gdy dochody (przychody) i koszty podmiotu powiązanego, o którym mowa w ust. 2, są traktowane jako osiągnięte lub poniesione przez co najmniej jeden inny podmiot lub jedną osobę fizyczną, dla celów ust. 2 pkt 1 uwzględnia się podatek dochodowy faktycznie zapłacony przez te inne podmioty lub osoby fizyczne.

6.Przerzuconych dochodów nie łączy się z innymi dochodami (przychodami) podatnika.

7.Podatnikiem podatku od przerzuconych dochodów jest spółka, o której mowa w ust. 1, a w przypadku podatkowej grupy kapitałowej - każda ze spółek tworzących tę grupę.

8.Podatek od przerzuconych dochodów pomniejsza się o:

1)kwotę zryczałtowanego podatku, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1-2a, pobranego przez podatnika tego podatku od należności podmiotów powiązanych określonych w ust. 2 z tytułów wymienionych w ust. 3 pkt 1 i 2;

2)wartość odpowiadającą iloczynowi wartości kosztów określonych w ust. 2, które zostały wyłączone w spółce w roku podatkowym z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15c, oraz stawki podatku, o której mowa w art. 19 ust. 1 pkt 1.

9.Podatnicy podatku od przerzuconych dochodów są obowiązani obliczać ten podatek za rok podatkowy w zeznaniu, o którym mowa w art. 27 ust. 1, i wpłacać go na rachunek urzędu skarbowego w terminie złożenia tego zeznania.

10.Przepisów ust. 1-9 nie stosuje się w zakresie, w jakim koszty, o których mowa w ust. 2, zostały poniesione na rzecz podmiotu powiązanego, o którym mowa w ust. 2, podlegającego opodatkowaniu od całości swoich dochodów w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego i prowadzącego w tym państwie istotną rzeczywistą działalność gospodarczą.

11.Przy ocenie, czy podmiot powiązany, o którym mowa w ust. 2, prowadzi rzeczywistą działalność gospodarczą, bierze się pod uwagę w szczególności, czy:

1)zarejestrowanie podmiotu wiąże się z istnieniem przedsiębiorstwa, w ramach którego wykonuje on faktycznie czynności stanowiące działalność gospodarczą, w tym czy podmiot ten posiada lokal, wykwalifikowany personel oraz wyposażenie wykorzystywane w prowadzonej działalności gospodarczej;

2)podmiot posiada możliwość samodzielnego decydowania o przeznaczeniu otrzymanej należności;

3)podmiot ponosi ryzyko ekonomiczne związane z utratą danej należności.

12.Przy ocenie, czy rzeczywista działalność gospodarcza ma charakter istotny, bierze się pod uwagę w szczególności stosunek przychodów uzyskiwanych przez podmiot powiązany, o którym mowa w ust. 2, z prowadzonej rzeczywistej działalności gospodarczej do jego przychodów ogółem.

13.Przepisy ust. 1-12 stosuje się odpowiednio do podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, prowadzących działalność poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym nie zostały spełnione warunki z art. 24aa ust. 2 Ustawy CIT, co oznacza, że Kosztów Kwalifikowanych nie można uznać za przerzucane dochody.

Poniżej Wnioskodawca odniósł się do każdego z poszczególnych warunków zawartych w art. 24aa ust. 2 Ustawy CIT

Warunek niskiego faktycznego opodatkowania (art. 24aa ust. 2 pkt 1 Ustawy CIT):

• B. Plc jest rezydentem Wielkiej Brytanii i podlega tam opodatkowaniu od całości swoich dochodów. Stawka podatku dochodowego od osób prawnych w Wielkiej Brytanii została podniesiona do 25% od dnia 1 kwietnia 2023 r. w konsekwencji stawka podatku dochodowego od osób prawnych za rok kończący się 30 kwietnia 2023 r. wyniesie 19,5% (19%*11/12 - za pierwsze 11 miesięcy roku podatkowego B. Plc + 25%*1/12 - ostatni miesiąc roku podatkowego B. Plc).
• Oznacza to, że przy obliczeniu podatku do zapłaty za (...)/23 przez B. Plc przy zastosowaniu polskiej stawki podatkowej (19%) ten podatek byłby niższy niż podatek wyliczony z zastosowaniem brytyjskiej stawki podatkowej o 0,5 punktu procentowego.
• Mimo, że B. Plc korzysta z Ulg (i tym samym faktycznie zapłacony podatek za rok podatkowy zakończony w dniu 30 kwietnia 2023 r. wyniósł zero GBP), nie powoduje to automatycznie spełnienia warunku z art. 24aa ust. 2 pkt 1 Ustawy CIT. Należy mieć na uwadze cel regulacji dot. podatku od przerzucanych dochodów - celem tym było zapobieganie transferowi środków z Polski do krajów o niskiej stawce podatkowej, bądź będących rajami podatkowymi.
• W ocenie Wnioskodawcy, należy porównywać jedynie brytyjskie i polskie stawki podatkowe, a nie faktycznie zapłacony podatek dochodowy od osób prawnych po uwzględnieniu ulg podatkowych. Tym samym należy stwierdzić, że brytyjska stawka podatku dochodowego od osób prawnych była równa lub wyższa niż ta obowiązująca w Polsce. Na takie rozumienie art. 24aa ust. 2 pkt 1 Ustawy CIT wskazuje uzasadnienie do projektu ustawy z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw, w którym wprowadzono art. 24aa do Ustawy CIT (str. 145) „Nowo dodany artykuł 24aa ma na celu wyeliminować możliwość uzyskania korzyści podatkowej poprzez schematy podatkowe, których celem jest transfer dochodów do jurysdykcji podatkowej o znikomej efektywnej stawce opodatkowania.”
• Ponadto, w projekcie Objaśnień podatkowych Ministerstwa Finansów w zakresie podatku od przerzuconych dochodów z dnia 16 czerwca 2023 r. (dalej: „Projekt Objaśnień MF”) w punkcie 6.1 (strona 20-21) podkreślono, że „warunek niskiego opodatkowania mogą zatem spełniać podmioty, które podlegają opodatkowaniu w państwach o stosunkowo niskiej nominalnej stawce podatku CIT, którą można odnieść również do dochodów (przychodów) z płatności pasywnych takich jak usługi niematerialne, opłaty licencyjne i koszty finansowania dłużnego”. Wnioskodawca pragnie ponownie podkreślić, że zgodnie z obliczoną wcześniej stawką będzie ona wyższa niż ta wynikająca z polskich przepisów prawa podatkowego, a w Wielkiej Brytanii przychody z Kosztów Kwalifikowanych nie korzystają z preferencyjnego reżimu opodatkowania (ulg lub zwolnień).
• Należy także wskazać, że Wielka Brytania nie zalicza się do państw wskazanych w wykazie zawartym w Rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 marca 2019 r. w sprawie określenia krajów i terytoriów stosujących szkodliwą konkurencję podatkową w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych.

W rezultacie, warunek z art. 24aa ust. 2 pkt 1 Ustawy CIT należy uznać za niespełniony.

Warunek braku transferu przychodów (art. 24aa ust. 2 pkt 2 Ustawy CIT):

• Zgodnie z literalnym brzmieniem art. 24aa ust. 2 pkt 2 Ustawy CIT, warunki przedstawione w tym przepisie nigdy nie zostaną spełnione w przypadku B. Plc ponieważ podmiot powiązany (B. Plc) nie zalicza otrzymanych płatności do swoich kosztów, lecz do przychodów, ani nie wypłaca tych kosztów w formie dywidendy (w formie dywidendy może być wypłacany jedynie zysk osiągnięty przez B. Plc).
• Wnioskodawca wskazuje, że w jego ocenie art. 24aa ust. 2 pkt 2 Ustawy CIT (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2022 r.) zawiera błąd, który uniemożliwia stosowanie tego przepisu.
• Powyższy błąd legislacyjny został dostrzeżony i usunięty dopiero w ramach nowelizacji art. 24aa obowiązującej od 1 stycznia 2023 r.

Warunek progu 50% (art. 24aa ust. 2 Ustawy CIT):

• Zdaniem Wnioskodawcy, badanie progu 50% powinno mieć miejsce jedynie w stosunku do przychodów otrzymanych przez B. Plc od polskich podmiotów powiązanych i położonego na terytorium Polski zagranicznego zakładu B. Plc (co nie ma miejsca w zaistniałym stanie faktycznym).
• Powyższe rozumienie zostało także potwierdzone w Projekcie Objaśnień MF (str. 44): „Tym samym, w wybranych obszarach (wskazanych poniżej) przepisy obowiązujące w 2022 r. powinny być interpretowane z uwzględnieniem doprecyzować uchwalonych na mocy ustawy nowelizującej, co pozwoli zachować cel ustawodawcy przyświecający wprowadzeniu przepisów o podatku od przerzuconych dochodów. W szczególności, przepis art. 24aa ust. 2 powinien być interpretowany w taki sposób, iż:

[…]

ii. Warunkiem opodatkowania, jest aby zagraniczny podmiot powiązany uzyskiwał z tytułu płatności pasywnych wskazanych w ust. 3, od powiązanych z nim polskich spółek, co najmniej 50% przychodów określonych zgodnie z przepisami o podatku dochodowym lub przepisami o rachunkowości.”

W efekcie, warunek z art. 24aa ust. 2 Ustawy CIT należy uznać za niespełniony.

Resumując: ponieważ nie został spełniony co najmniej jeden warunek określony w 24aa ust. 2 Ustawy CIT, tym samym Koszty Kwalifikowane nie stanowiły przerzucanych dochodów, a Wnioskodawca nie był zobowiązany do jego zapłaty.

Wątpliwości dot. konstrukcji podatku od przerzucanych dochodów - brak określenia podstawy opodatkowania:

W dalszej kolejności, Wnioskodawca zwraca uwagę, że nawet w przypadku uznania , że przesłanki z art. 24aa ust. 2 Ustawy CIT zostały spełnione, to niemożliwe byłoby określenie podstawy opodatkowania.

Podstawa opodatkowania w konstrukcji podatku od przerzucanych dochodów została określona wraz ze zmianą przepisów Ustawy CIT od 1 stycznia 2023 r., co wprost przyznał ustawodawca, dodając art. 24aa ust. 5a o treści : „Podstawę opodatkowania, o której mowa w ust. 1, stanowi suma przerzuconych dochodów w roku podatkowym, a w przypadku podatkowej grupy kapitałowej - suma przerzuconych dochodów w roku podatkowym spółek tworzących tę grupę.”

Wnioskodawca odwołuje się wprost do art. 217 Konstytucji RP, który wskazuje kluczową zasadę, zgodnie, z którą elementy konstrukcyjne podatku powinny być wyrażone w ustawie. Do elementów konstrukcyjnych podatku należy bez wątpienia przedmiot opodatkowania, którego wyrażeniem liczbowym jest podstawa opodatkowania - por. np. z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z 20 marca 2017 r., II SA/Kr 1393/16: „obowiązek określenia przedmiotu opodatkowania oznacza także wymóg ustawowej regulacji podstawy opodatkowania”.

Tymczasem, w art. 24aa Ustawy CIT w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2022 r. nie wskazano co stanowi (jak ustalić) podstawę opodatkowania.

Wskazać należy, że regulacja art. 24aa Ustawy CIT w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2022 r. była obarczona luką konstrukcyjną uniemożliwiającą interpretowanie norm art. 24aa w sposób prowadzący do opodatkowania przerzucanych dochodów – dokonanie takiej interpretacji stanowiłoby bowiem niedopuszczalne w świetle art. 2a Ordynacji podatkowej rozstrzygnięcie wątpliwości co do treści przepisów prawa podatkowego na niekorzyść podatnika. Ustawodawca w ówczesnym brzmieniu art. 24aa Ustawy CIT nie określił bowiem przedmiotu opodatkowania (dopiero w brzmieniu tego przepisu od 1 stycznia 2023 r. ustawodawca uregulował to, że stawka podatku 19% odnosi się do „podstawy opodatkowania”). Brak określenia przedmiotu opodatkowania stanowi konstrukcyjną lukę prawną, której nie można uzupełnić niekorzystną dla Wnioskodawcy interpretacją polegającą na domniemywaniu od jakiej wartości należy wyliczyć 19% stawkę podatku.

Wnioskodawca podkreśla, że:

• przepisem chroniącym podatnika od negatywnych konsekwencji w zakresie wątpliwości wynikających z wadliwych przepisów jest art. 2a Ordynacji podatkowej, zgodnie z którym niedające się usunąć wątpliwości co do treści przepisów prawa podatkowego rozstrzyga się na korzyść podatnika (łac. in dubio pro tributario) .
• zasada in dubio pro tributario może stanowić „quasi-logiczną konsekwencje zasad konstytucyjnych” (Ordynacja podatkowa 2017. Poradnik dla praktyków, red. dr hab. A. Mariański, Ł. Chmielecki, A. Krajewska, A. Nowak-Piechota, B. Rodak, K. Sołoniewicz, M. Sroczyński, A. Tim, M. Wolska-Bryńska; Rozdział I. Zasada in dubio pro tributario, dr hab. A. Mariański), m.in. art. 2 Konstytucji RP (zasada zaufania obywatela do państwa i stanowionego przez nie prawa, zasada pewności i określoności prawa), art. 84 i art. 217 Konstytucji RP (zasada władztwa podatkowego oraz ustawowej regulacji materii podatkowej). Źródłem tej zasady może być także art. 121 § 1 Ordynacji Podatkowej (zasada prowadzenia postępowania podatkowego w sposób budzący zaufanie do organów podatkowych).
• To na ustawodawcy spoczywa ciężar przykładania należytej staranności w zakresie tworzenia norm prawa podatkowego, przede wszystkim tych, które są związane z prawami i obowiązkami - jeżeli więc przepis prawa podatkowego zawiera lukę konstrukcyjną, to podatnik nie powinien z tego powodu ponieść negatywnych konsekwencji.
• Powyższe rozumienie zasady rozstrzygania wątpliwości na korzyść podatnika znajduje również uzasadnienie w orzecznictwie, zgodnie bowiem z wyrokiem NSA z dnia 25 lutego 2020 r., w sprawie o sygn. akt: II FSK 2418/18 cyt.: „Zasadę in dubio pro tributario trzeba rozumieć obiektywnie. Zastosowanie art. 2a Ordynacji podatkowej wymaga zaistnienia obiektywnych, a nie subiektywnych wątpliwości co do treści przepisów prawa podatkowego”.
• Przesłankami o charakterze obiektywnym i rzeczywistym do zastosowania zasady rozstrzygania wątpliwości na korzyść podatnika są:

a)istnienie wątpliwości dotyczącej treści przepisu prawa podatkowego - z uwagi na istnienie luki konstrukcyjnej (której istnienie potwierdza fakt dodania przez ustawodawcę do treści art. 24aa ust. 1 Ustawy CIT sformułowania „podstawy opodatkowania" - wnioskując na podstawie domniemania racjonalności działań ustawodawcy - gdyby przepis ten nie był obarczony luką konstrukcyjną to ustawodawca nie musiałby zmieniać tego przepisu we wskazanym, kluczowym zakresie dotyczącym elementu konstrukcyjnego podatku dochodowego) zachodzi istotna wątpliwość dotycząca treści przepisu prawa podatkowego polegająca na tym, że podatnik, będący adresatem tej normy, nie może wiedzieć od czego ma liczyć wskazaną przez ustawodawcę 19% stawkę podatku;

b)wątpliwość w zakresie treści przepisu prawa podatkowego nie może zostać rozstrzygnięta - z uwagi na lukę konstrukcyjną wątpliwość polegająca na sposobie obliczenia podatku od przerzucanych dochodów nie mogła być rozstrzygnięta i nie można jej wyeliminować w drodze wykładni - przepisy prawa podatkowego nie mogą być bowiem interpretowane rozszerzająco - zwłaszcza na niekorzyść podatnika – a taką interpretacją byłoby uznanie, że mimo braku wskazania przez ustawodawcę przedmiotu opodatkowania podatnik podlega temu podatkowi i powstaje zobowiązanie podatkowe;

c)istnienie rozwiązania wątpliwości, którego efektem będzie korzyść dla podatnika - wątpliwość wynikająca z braku uregulowania w art. 24aa ust. 1 ustawy CIT przedmiotu opodatkowania wiąże się z istnieniem rozwiązania, którego efektem będzie brak obowiązku podatnika do rozpoznania podatków od przerzucanych dochodów za rok 2022 – co stanowi wykładnię korzystną dla podatnika.

Z uwagi na powyższe, zdaniem Wnioskodawcy spełnione zostały wszystkie przesłanki konieczne do zastosowania normy ochronnej z art. 2a Ordynacji podatkowej, wobec czego należy uznać, że zgodnie z prawidłową wykładnią art. 24aa Ustawy CIT (w jego pierwotnym brzmieniu) na Wnioskodawcy nie ciążył obowiązek zapłaty podatku od przerzucanych dochodów za rok podatkowy zakończony w dniu 30 kwietnia 2023 r. z uwagi na istniejącą wątpliwość wynikającą z luki konstrukcyjnej tego przepisu sprowadzającej się do braku określenia przedmiotu opodatkowania.

Dodatkowo należy podkreślić, że zakres warunków z art. 24aa Ustawy CIT w brzmieniu pierwotnym posiadał wady konstrukcyjne, był nieprzejrzysty i niezrozumiały oraz odbiegał od samego celu wprowadzenia tego przepisu.

Sam ustawodawca w uzasadnieniu do ustawy zmieniającej w odniesieniu do art. 24aa Ustawy CIT z dniem 1 stycznia 2023 r. pośrednio to potwierdził wskazując, że:

„W celu ograniczenia wątpliwości interpretacyjnych w tym zakresie proponuje się zmianę redakcji i struktur art. 24aa, w tym zastosowanie bardziej czytelnej siatki pojęciowej dotyczącej ponoszonych przez poszczególne podmioty kosztów, uzyskiwanych przychodów oraz związanych z nimi należności”

oraz w Projekcie Objaśnień MF:

„Tym samym, w wybranych obszarach (wskazanych poniżej) przepisy obowiązujące w 2022 r. powinny być interpretowane z uwzględnieniem doprecyzować uchwalonych na mocy ustawy nowelizującej, co pozwoli zachować cel ustawodawcy przyświecający wprowadzeniu przepisów o podatku od przerzuconych dochodów.”

W konsekwencji, charakter doprecyzowujący regulacji obowiązujących od 1 stycznia 2023 r. oraz wskazówki, które zostały wskazane w Projekcie Objaśnień MF dotyczące tego, aby podatnik w zakresie niektórych obowiązujących od 1 stycznia 2022 r. regulacji stosował przepisy z ustawy zmieniającej prowadzą do wniosku, że ustawodawca stworzył normę niemożliwą do zrealizowania dającą podstawę do tego, aby móc podważyć zasadę racjonalności prawodawcy.

Należy tym samym stwierdzić, że przepisy w ówczesnym brzmieniu (tj. obowiązującym w 2022 r., którego to stanu prawnego dotyczy niniejszy wniosek) były nieoczywiste i nieczytelne, co zostało także podkreślone w uzasadnieniu Wnioskodawcy co do braku spełnienia poszczególnych warunków z art. 24aa Ustawy CIT. Konstrukcja tych przepisów budziła i budzi wiele wątpliwości przy ich interpretacji, co również przemawia na korzyść zastosowania zasady in dubio pro tributario z art. 2a Ordynacji Podatkowej.

Jednakże, niezależnie od wady konstrukcyjnej przepisu art. 24aa Ustawy CIT w jego pierwotnym brzmieniu, zdaniem Wnioskodawcy nie zostały także spełnione kryteria ustawowe pozwalające na zastosowanie art. 24aa Ustawy CIT w sytuacji Spółki opisanej w przedmiotowym wniosku.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie należy zaznaczyć, że pytanie przedstawione przez Państwa we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wyznacza zakres przedmiotowy tego wniosku. W związku z powyższym, wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem zapytania. Zatem, inne kwestie wynikające z opisu sprawy lub własnego stanowiska, nieobjęte pytaniem, nie zostały rozpatrzone w niniejszej interpretacji.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm., dalej: „ustawa o CIT” lub „updop”):

Natomiast w myśl z art. 3 ust. 2 ustawy o CIT:

Zgodnie z art. 24aa ust. 1, 2, 3 i 10 ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2022 r.:

Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia czy poniesione Koszty Kwalifikowane (dotyczące roku podatkowego zakończonego 30 kwietnia 2023 r.) stanowiły przerzucone dochody w rozumieniu art. 24aa ustawy o CIT i tym samym są Państwo zobowiązani do zapłaty podatku z tego tytułu.

Przepisy w zakresie podatku od przerzuconych dochodów wprowadzono do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ze skutkiem od 1 stycznia 2022 r., na mocy ustawy z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2021 r., poz. 2105). Zgodnie z uzasadnieniem do tej ustawy zmieniającej (Druk sejmowy nr 1532, str. 145) mają one realizować istotny cel, jakim jest przeciwdziałanie unikaniu opodatkowania poprzez transfer dochodów przy pomocy jednostek pośredniczących oraz poprzez jurysdykcje podatkowe o niskiej stawce opodatkowania.

Zgodnie z art. 24aa ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2022 r.:

Regulacja z art. 24aa ustawy o CIT była nowelizowana m.in. z dniem 1 stycznia 2023 r., zgodnie z ustawą o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw z dnia 7 października 2022 r. (t.j. Dz.U. 2022 r. poz. 2180; dalej: „ustawa zmieniająca”).

W uzasadnieniu do ww. ustawy zmieniającej (Druk sejmowy 2544 - pkt 6, str. 17-18 oraz pkt 26, str. 47) wskazano, że przepisy o przerzuconych dochodach zostały zmodyfikowane m.in. w celu ograniczenia wątpliwości interpretacyjnych. Celem tej ustawy było również udoskonalenie przepisów dotyczących opodatkowania dochodów osób prawnych w sposób, który uczyni je bardziej przejrzystymi i jednocześnie zapewni ich większą efektywność z punktu widzenia ich stosowania i celu, jakiemu mają służyć, tj. przeciwdziałaniu unikania opodatkowania poprzez transfer dochodów przy pomocy jednostek pośredniczących i poprzez jurysdykcje podatkowe o znikomej efektywnej stawce opodatkowania. Jak wynika z ww. uzasadnienia, aby ograniczyć wątpliwości interpretacyjne w tym zakresie zaproponowano zmianę redakcji i struktury art. 24aa, w tym zastosowanie bardziej czytelnej siatki pojęciowej dotyczącej ponoszonych przez poszczególne podmioty kosztów, uzyskiwanych przychodów oraz związanych z nimi należności.

Zgodnie z ww. uzasadnieniem do ustawy zmieniającej analizowane przepisy art. 24aa ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT, powinny być traktowane jako doprecyzowanie regulacji obowiązujących w 2022 roku. Jak wynika bowiem z tego uzasadnienia: „Ponadto, proponuje się doprecyzowanie zakresu kosztów podlegających podatkowi od przerzuconych dochodów po stronie spółek, które posiadają siedzibę lub zarząd na terytorium RP, jak i warunków, które ma spełniać podmiot powiązany, na rzecz którego spółki te ponoszą koszty.” Z powyższego wynika, że zmiana (od 1 stycznia 2023 r.) przepisu art. 24aa ust. 2 pkt 2 updop w istocie nie zmieniła zakresu tego przepisu, lecz jedynie prowadziła do doprecyzowania jego interpretacji.

Z art. 24aa ust. 2 ustawy o CIT wynika, że aby Koszty Kwalifikowane ponoszone na rzecz danego podmiotu powiązanego mogły zostać uznane za przerzucone dochody, a tym samym były uwzględnione w podstawie opodatkowania podatkiem od przerzuconych dochodów, przesłanki wskazane w pkt 1 oraz pkt 2 tego przepisu muszą być spełnione łącznie. Innymi słowy wystarczy, aby jedna z okoliczności wskazanych w pkt 1 oraz pkt 2 art. 24aa ust. 2 ustawy o CIT nie wystąpiła, by Koszty Kwalifikowane nie stanowiły przerzuconych dochodów, a tym samym w związku z ich poniesieniem nie powstał obowiązek zapłaty podatku, o którym mowa w art. 24aa ust. 1 ustawy o CIT.

Jak wskazali Państwo w treści wniosku, podmiot powiązany z siedzibą w Wielkiej Brytanii podlega opodatkowaniu od całości swoich dochodów i należy przyjąć, że jego stawka podatku dochodowego za rok podatkowy kończący się 30 kwietnia 2023 r. wyniesie 19,5%. Wskazali Państwo jednocześnie, że Podmiot ten korzysta na terytorium Wielkiej Brytanii z ulg podatkowych i w wyniku tego zapłacony przez Niego podatek za ww. rok podatkowy wyniósł 0 funtów brytyjskich. Stawka podatku dochodowego obowiązującego w Polsce, która powinna być brana pod uwagę podczas porównywania wartości wynikających z art. 24aa ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT to 19%. Dysponując powyższymi danymi należy stwierdzić, że pierwszy z warunków od którego zależy czy opisane we wniosku Koszty Kwalifikowane mogą zostać uznane za przerzucone dochody zgodnie z art. 24aa ust. 2 updop został spełniony. Wbrew Państwa twierdzeniom podczas analizy art. 24aa ust. 2 updop nie należy brać pod uwagę wyłącznie stawek podatkowych obowiązujących w porównywanych państwach. Takie działanie byłoby sprzeczne z wykładnią językową przywołanego przepisu. Nie ma w tym miejscu znaczenia przywołany przez Państwa fakt, że Wielka Brytania nie zalicza się do państw wskazanych w wykazie zawartym w Rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 marca 2019 r. w sprawie określenia krajów i terytoriów stosujących szkodliwą konkurencję podatkową w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych (Dz.U. z 2019 r. poz. 600) - kluczowe znaczenie ma faktycznie zapłacona kwota podatku dochodowego.

Odnosząc się do kwestii spełnienia warunku wynikającego z art. 24aa ust. 2 pkt 2 updop należy stwierdzić, że kosztami, o których mowa w tym przepisie są Koszty Kwalifikowane wypłacane przez Państwa oraz przez inne podmioty będące rezydentami podatkowymi w Rzeczypospolitej Polskiej na rzecz podmiotu powiązanego z siedzibą w Wielkiej Brytanii.

W świetle art. 24aa ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT, warunkiem opodatkowania podatkiem od przerzuconych dochodów jest, aby zagraniczny podmiot powiązany uzyskiwał z tytułu wskazanych w ust. 3 płatności pasywnych, od podatnika, co najmniej 50% wartości uzyskanych przez ten podmiot przychodów określonych zgodnie z przepisami o podatku dochodowym lub zgodnie z przepisami o rachunkowości.

Ponadto należy zaznaczyć, że na potrzeby ustalenia progu 50%, przepis art. 24aa ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT wskazuje na przychody określone „zgodnie z przepisami o podatku dochodowym lub przepisami o rachunkowości”. Takie uregulowanie jest konieczne z uwagi na efektywność podatku od przerzuconych dochodów (może mieć bowiem miejsce sytuacja, gdy podmiot powiązany w ogóle nie wykazałby żadnych przychodów podatkowych lub wykazałby takie przychody w innym roku). Z uwagi na sformułowanie „lub” podatnik jest zobowiązany do weryfikacji struktury przychodów, zarówno na podstawie ewidencji podatkowej, jak i rachunkowej podmiotu powiązanego.

Warunkiem opodatkowania podatkiem od przerzuconych dochodów jest, aby zagraniczny podmiot powiązany uzyskiwał z tytułu płatności pasywnych wskazanych w art. 24aa ust. 3 ustawy o CIT, od podatnika i innych polskich spółek powiązanych z tym podatnikiem, co najmniej 50% wartości uzyskanych przez ten podmiot przychodów określonych zgodnie z przepisami o podatku dochodowym lub przepisami o rachunkowości.

W najprostszym przypadku, mogą być to przychody uzyskane tylko od danego podatnika (jednej spółki z siedzibą lub zarządem na terytorium RP, która ponosi koszty na rzecz podmiotu powiązanego).

Natomiast w przypadku, gdy podmiot powiązany otrzymuje przychody z tytułu wskazanych należności pasywnych nie tylko od jednego podatnika, ale również od innych polskich spółek powiązanych, wartość uzyskanych przez podmiot powiązany przychodów określa się łącznie dla tego podatnika i innych powiązanych z nim polskich spółek.

Celem takiego uregulowania jest uniknięcie potencjalnych sytuacji, w których należności dzielone byłyby w sposób sztuczny pomiędzy spółki powiązane, mając na uwadze obejście ustawowego progu.

W konsekwencji przy badaniu przesłanki określonej w art. 24aa ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT w brzmieniu do 31 grudnia 2022 r., a dotyczącej Kosztów kwalifikowanych w kwocie uzyskanych przez podmiot powiązany przychodów, należy odnieść się do łącznej sumy płatności z tytułu Kosztów Kwalifikowanych ponoszonych przez danego podatnika, jak i inne podmioty będące polskimi rezydentami podatkowymi i powiązane z podatnikiem. Jak wskazano w uzasadnieniu do ww. ustawy zmieniającej, celem takiego uregulowania od 1 stycznia 2023 r. art. 24aa ust. 2 pkt 2 Ustawy o CIT, cyt.: „jest uniknięcie potencjalnych sytuacji, w których należności dzielone są w sposób sztuczny pomiędzy spółki powiązane lub dzielone na poszczególne strumienie przychodowe, aby przychody danej spółki z danego tytułu ustalić na poziomie poniżej 50% łącznych przychodów i tym samym uniknąć objęcia podatkiem od przerzuconych dochodów.”

Oznacza to, że Spółka dokonując weryfikacji, czy ponoszone przez nią Koszty Kwalifikowane, podlegające zaliczeniu w jakiejkolwiek formie do kosztów uzyskania przychodów, odliczeniu od dochodu, podstawy opodatkowania lub od podatku podmiotu powiązanego lub wypłacane przez ten podmiot powiązany w formie dywidendy lub innych przychodów z udziału w zyskach osób prawnych za rok, w którym należność została otrzymana stanowią mniej niż 50% wartości uzyskanych przez ten podmiot powiązany przychodów - powinna brać pod uwagę ww. koszty ponoszone przez Spółkę oraz powiązane z nią polskie spółki.

Jak wskazano w uzupełnieniu wniosku, uczestnikiem rozliczeń (będącym polskim rezydentem podatkowym) na zasadach opisanych we wniosku była wyłącznie Spółka. Nie istniały inne podmioty będące polskimi rezydentami podatkowymi, które ponosiły wskazane powyżej koszt na rzecz podmiotu brytyjskiego, a zatem nie doszło do spełnienia warunku opisanego w art. 24aa ust. 2 pkt 2, a w szczególności warunki zgodnie z którym poniesione Koszty Kwalifikowane stanowiły co najmniej 50% wartości uzyskanych przez ten podmiot przychodów określonych zgodnie z przepisami o podatku dochodowym lub zgodnie z przepisami o rachunkowości - tym samym w sprawie nie został spełniony warunek określony w art. 24aa ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT.

Do uznania Kosztów Kwalifikowanych za przerzucone dochody konieczne byłoby spełnienie obu warunków wymienionych w art. 24aa ust. 2 pkt 1-2 ustawy o CIT, natomiast w Państwa sytuacji nie został spełniony warunek określony w art. 24aa ust. 2 pkt 2 updop.

Tym samym Państwa stanowisko zgodnie z którym poniesione (w roku podatkowym zakończonym w dniu 30 kwietnia 2023 r.) Koszty Kwalifikowane nie stanowią przerzuconych dochodów w rozumieniu art. 24aa ustawy o CIT, a tym samym nie są Państwo zobowiązani do zapłaty podatku z tego tytułu - jest prawidłowe.

Należy podkreślić, że zakres wniosku został wyznaczony poprzez zadane pytanie, zatem inne kwestie poruszone m.in. w Państwa stanowisku nie stanowiły przedmiotu interpretacji.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).