Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 13 marca 2024 r., sygn. II SA/Gd 745/23

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Krzysztof Kaszubowski (spr.) Sędziowie: Sędzia WSA Diana Trzcińska Asesor WSA Wojciech Wycichowski Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Aleksandra Głowacka po rozpoznaniu w dniu 13 marca 2024 r. w Gdańsku na rozprawie sprawy ze skargi M. Spółki Akcyjnejz siedzibą w Gdańsku na czynność Pomorskiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w Gdańsku z dnia 30 czerwca 2023 r. nr RD.5140.97.2023.MS w przedmiocie włączenia obiektu do wojewódzkiej ewidencji zabytków 1. stwierdza bezskuteczność zaskarżonej czynności, 2. zasądza od Pomorskiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w Gdańsku na rzecz M. Spółki Akcyjnejz siedzibą w Gdańsku kwotę 680 (sześćset osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Spółka M. S.A. (dalej: Spółka, skarżąca) zaskarżyła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku czynność Pomorskiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w Gdańsku (dalej: PWKZ) w przedmiocie włączenia do wojewódzkiej ewidencji zabytków karty ewidencyjnej zabytku.

Zaskarżona czynność została podjęta w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych:

W dniu 6 czerwca 2023 r. PWKZ przesłał do właściciela nieruchomości położonej na działce nr [...] przy ul. T. [..] w Gdańsku, którym jest Spółka M. S.A., zawiadomienie o zamiarze włączenia do wojewódzkiej ewidencji zabytków karty ewidencyjnej dawnego budynku "[...]".

Następnie, po upływie 14-dniowego terminu przewidzianego w rozporządzeniu Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia 26 maja 2011 r. w sprawie prowadzenia rejestru zabytków, krajowej, wojewódzkiej i gminnej ewidencji zabytków oraz krajowego wykazu zabytków skradzionych lub wywiezionych za granicę niezgodnie z prawem (tekst jedn. Dz. U. z 2021 r., poz. 56 ze zm.) organ przesłał w dniu 30 czerwca 2023 r. do właściciela zawiadomienie o włączeniu do wojewódzkiej ewidencji zabytków karty ewidencyjnej przedmiotowego budynku. PWKZ, opierając się na przepisach ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (tekst jedn. Dz. U. 2022 r., poz. 840 ze zm.) wyjaśnił, że przedmiotowa czynność nastąpiła w oparciu o wnioski wynikające z opinii organu eksperckiego jakim jest Narodowy Instytut Dziedzictwa (dalej jako: NID). W opinii z dnia 12 grudnia 2022 r., opracowanej przez B. D., jednoznacznie wskazano, że mimo, iż budynek powstałej po 1896 r. "[..]", uległ znaczącym przekształceniom w latach 60-tych i 70-tych XX wieku, które spowodowały, że obiekt "utracił niemal wszystkie początkowe walory architektoniczne", to jednak zachował swoje wartości historyczne, które wyrażają się w wypoczynkowej funkcji budowli - początkowo pensjonatowej, następnie przekształconej w element zespołu dużego ośrodka wczasowego, a także funkcjonalnym i przestrzennym połączeniu budynku z pawilonem jadalni powstałej w 1962 r.