Wyrok WSA w Lublinie z dnia 5 marca 2024 r., sygn. II SA/Lu 1136/23

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Joanna Cylc-Malec Sędzia WSA Jerzy Parchomiuk Sędziowie Asesor sądowy Maciej Gapski (sprawozdawca) Protokolant Starszy sekretarz sądowy Agata Jakimiuk po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 marca 2024 r. sprawy ze skargi P. D. na uchwałę Rady Gminy Niemce z dnia 4 listopada 2022 r., nr XLIV/403/2022 w przedmiocie uchwalenia zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego gminy Niemce – etap V oddala skargę.

Uzasadnienie

P. D. (dalej jako: skarżący) wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie w dniu 21 września 2023 r. skargę na podstawie art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990r. o samorządzie gminnym (tj.: Dz. U. z 2023 r. poz. 40 ze zm., dalej jako u.s.g.) na uchwałę nr XLIV/403/2022 Rady Gminy Niemce z dnia 4 listopada 2022 r. w sprawie uchwalenia zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego gminy [...] – etap V w zakresie § 1 oraz § 104. Skarżący zarzucił powyższej uchwale rażącą sprzeczność z uchwałą nr [...] Rady Gminy z dnia 19 maja 2017 r. w sprawie uchwalenia zmiany studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy [...]. Na podstawie art. 147 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm., dalej jako p.p.s.a.) skarżący wniósł o stwierdzenie nieważności § 1 i § 104 uchwały w sprawie uchwalenia zmiany w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, ponadto zażądał zasądzenia kosztów postępowania oraz rozpatrzenie sprawy na rozprawie.

W uzasadnieniu skargi przedstawiono argumentację świadczącą, zdaniem skarżącego, o zasadności złożonego środka zaskarżenia. Podniesiono, że studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego zakładało radykalne ograniczenie nowej zabudowy na części terenów Gminy, które zostały na podstawie § 104 zaskarżonej uchwały przeznaczone pod zabudowę wielorodzinną. Skarżący podkreślił, że Gmina z jednej strony sygnalizuje potrzebę ograniczenia zabudowy i alarmuje o złym stanie środowiska, a kilka lat późnej na tym samym terenie planuje zabudowę wielorodzinną. Skarżący uzasadniając naruszenie interesu prawnego powołał się na własność działki znajdującej się w bezpośrednim sąsiedztwie zmian dokonanych w planie miejscowym. P. D. wskazał, że jest właścicielem działki nr [...] (obręb E. K. – w planie symbol [...] zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna) położonej przy granicy działki nr [...] (obręb D. - w planie symbol [...] zabudowa mieszkaniowa wielorodzinna).