Interpretacja

TEMATY:

Interpretacja indywidualna z dnia 15 maja 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0115-KDIT2.4011.185.2024.1.MM

Obowiązki płatnika związane z przekazywaniem pracownikom bonów żywnościowych na posiłki profilaktyczne.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

20 marca 2024 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy obowiązków płatnika.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

A S.A. z siedzibą w B (dalej "Spółka", "Wnioskodawca") oferuje (...).

Jedynym akcjonariuszem Spółki jest C.

Wnioskodawca jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych.

Zatrudnia obecnie (...) pracowników. Wnioskodawca jest pracodawcą w rozumieniu przepisu art. 3 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy. Na Wnioskodawcy, jako zakładzie pracy, ciążą zatem obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych w stosunku do osób, które uzyskują od Wnioskodawcy przychody ze stosunku pracy, które to obowiązki zostały określone w Rozdziale 7 - Pobór podatku lub zaliczek na podatek przez płatników ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ze względu na charakter pracy u Wnioskodawcy, która między innymi jest wykonywana na otwartej przestrzeni w zróżnicowanych warunkach atmosferycznych i wiąże się z dużym wysiłkiem fizycznym, Spółka zobowiązana jest do zapewnienia zatrudnionym pracownikom odpowiednich posiłków profilaktycznych, zgodnie z przepisami regulującymi bezpieczeństwo i higienę pracy (dalej jako: bhp).

Kwestia posiłków dla pracowników zatrudnionych w szczególnie uciążliwych warunkach została uregulowana w art. 232 ustawy - Kodeks pracy oraz w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów, wydanym z delegacji ww. normy. Powołane akty prawne obligują Wnioskodawcę do zapewnienia nieodpłatnie profilaktycznych posiłków i napojów w przypadkach określonych w tych przepisach. Dodatkowo przedmiotowy obowiązek został potwierdzony na podstawie regulacji wewnętrznych.

Zgodnie z art. (...) ust. (...) Zakładowego Układu Zbiorowego Pracy dla pracowników A S.A. (obejmuje zmiany wprowadzone Protokołem dodatkowym nr (...)) - dalej jako ZUZP, Pracodawca jest obowiązany zapewnić pracownikom stale wykonującym pracę w terenie na otwartej przestrzeni nieodpłatnie posiłki profilaktyczne o wartości kalorycznej około 1 000 kcal, w okresie od dnia 1 listopada do dnia 31 marca z zastrzeżeniem ust. 2.

Pracownikom zatrudnionym przy pracach (…) stale w terenie na otwartej przestrzeni, przysługują nieodpłatne posiłki profilaktyczne o wartości kalorycznej około 1 000 kcal przez cały rok ((...) ZUZP).

Natomiast stosownie do art. (...) ust. (...) ZUZP stanowiska pracy, na których zatrudnieni pracownicy powinni otrzymywać posiłki i napoje oraz zasady ich wydawania, ustala pracodawca w porozumieniu ze związkami zawodowymi, z uwzględnieniem ust. 1 do 4 obowiązujących przepisów.

Dyrektor (...) Spółki A S.A. Zarządzeniem nr (...) z dnia (...) 2021 r. w sprawie: posiłków profilaktycznych oraz napojów w jednostkach organizacyjnych Spółki A określił wykaz stanowisk, na których pracownicy otrzymują posiłki. Wykaz ten stanowi załącznik nr 1 do ww. zarządzenia.

Na wykazie tym znajdują się m.in. następujące stanowiska:

(...)

Spółka dokonała pomiaru wydatku energetycznego organizmu na stanowiskach pracy, a dla powyższych stanowisk uzyskane wyniki przekraczały normy wskazane w rozporządzeniu, obligujące pracodawcę do zapewnienia posiłków profilaktycznych dla pracowników (powyżej 1 500 kcal u mężczyzn i powyżej 1 000 kcal u kobiet). Pomiar został dokonany przy udziale pracowników do spraw BHP.

Co do zasady Wnioskodawca zapewnia pracownikom posiłki profilaktyczne w ten sposób, iż zawiera z podmiotami świadczącymi usługi gastronomiczne umowy na dostawę posiłków profilaktycznych oraz umowy sprzedaży produktów spożywczych do przygotowania posiłków profilaktycznych. Zawieranie takich umów jest możliwe i uzasadnione, o ile pracownicy grup (…) lub innych działów Spółki przebywają w jednym miejscu dłuższy okres.

Wyjazdy nielicznej grupy pracowników D w B (dla których pracodawca również ma obowiązek zapewnienia posiłków profilaktycznych) mają charakter niespodziewany, nagły i krótkotrwały. Wyjazdy obejmują okres od 1 do kilku dni. Wyjazdy, zwłaszcza związane z serwisem (...) rozpoczynają się na wezwanie klienta. Oznacza to że załoga wyjeżdża do pracy bez wcześniejszej zapowiedzi, również w soboty oraz dni wolne od pracy (niedziele, święta). W takich sytuacjach Pracodawca nie jest w stanie zawrzeć właściwych umów celem zapewnienia posiłków profilaktycznych, czy przekazać pracownikom gotowych produktów.

Dla wyżej wymienionej grupy pracowników Spółka zamierza zakupić bony/karty, które będą uprawniały pracowników do zakupu wszystkich towarów mieszczących się w kategorii artykułów spożywczych z wyłączeniem napojów alkoholowych i wyrobów tytoniowych o różnej kaloryczności, z których pracownik samodzielnie skomponuje posiłek profilaktyczny.

Pracownicy otrzymywaliby bony/karty, na podstawie których nabywaliby produkty spożywcze w sieci punktów je akceptujących, bez możliwości wymiany na gotówkę. Na kuponach/kartach lub w regulaminie ich wydawania byłaby umieszczona wyraźna i jednoznaczna informacja jakie produkty są wyłączone z programu (napoje alkoholowe i wyroby tytoniowe). Bony żywieniowe realizowane byłyby w wielu punktach sprzedaży, sklepach spożywczych, marketach, punktach gastronomicznych, itp. Pracownicy mogliby dokonywać wyboru produktów samodzielnie, zgodnie z indywidualnymi potrzebami i preferencjami. Z nabytych w tym systemie artykułów żywnościowych, pracownicy przygotowywaliby posiłki we własnym zakresie. W tej sytuacji Spółka nie będzie kontrolować pod kątem kaloryczności ani nabywanych na podstawie bonów produktów, ani sporządzanych z nich posiłków.

Pracownicy nie będą przedstawiać pracodawcy dowodów zakupu. Pracodawca nie będzie weryfikował kaloryczności tych artykułów, ponieważ: po pierwsze wymagałoby to przedkładania przez pracownika paragonu oraz wszystkich opakowań zakupionych artykułów z nadrukiem wskazującym ich kaloryczność, a po drugie sama treść przepisów do tego nie zobowiązuje.

Pytanie:

Czy Wnioskodawca będzie zobowiązany do obliczania, pobierania i wpłacania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych, stosownie do art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w odniesieniu do nieodpłatnych świadczeń w postaci wydawania pracownikom bonów żywnościowych, uprawniających do nabywania na ich podstawie produktów spożywczych służących do przygotowania posiłku profilaktycznego na zasadach określonych w opisie zdarzenia przyszłego?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, nie będzie on zobowiązany do obliczania, pobierania i wpłacania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych, stosownie do art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w odniesieniu do nieodpłatnych świadczeń w postaci wydawania pracownikom bonów żywnościowych, uprawniających do nabywania na ich podstawie produktów spożywczych służących do przygotowania posiłku profilaktycznego. Świadczenia te podlegają zwolnieniu od opodatkowania podatkiem od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 11b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zwanej dalej ustawą PIT.

Tym samym Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do weryfikacji sposobu realizacji bonu, kuponu lub innego dowodu uprawniającego pracownika do uzyskania na ich podstawie posiłków, artykułów spożywczych lub napojów bezalkoholowych w przypadku gdy pracodawca, mimo ciążącego na nim obowiązku wynikającego z przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, nie ma możliwości wydania pracownikom posiłków. artykułów spożywczych lub napojów bezalkoholowych.

Zasady opodatkowania podatkiem dochodowym dochodów osób fizycznych określają przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy PIT opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie zaś do treści art. 11 ust. 1 ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15. art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych pkt 11 art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 3cda i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Za przychód należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego zarówno w postaci pieniężnej, jak i w postaci niepieniężnej w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika.

W myśl art. 12 ust. 1 ustawy PIT za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności wynagrodzenia zasadnicze wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyte w art. 12 ust. 1 ustawy PIT sformułowanie „w szczególności” oznacza, że wymienione kategorie przychodów stanowią katalog otwarty. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego mające źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym. Ponadto treść tego przepisu wskazuje, że do przychodów pracownika zaliczyć należy właściwie wszystkie świadczenia otrzymane przez niego od pracodawcy.

Są nimi bowiem nie tylko wynagrodzenia, czyli świadczenia wprost wynikające z zawartej umowy o pracę ale również wszystkie inne przychody (świadczenia) niezależnie od podstawy ich wypłaty, jeżeli w jakikolwiek sposób wiążą się z faktem wykonywania pracy.

Oznacza to, że do przychodów pracownika ustawodawca zaliczył nie tylko pieniądze, ale także wartość świadczeń w naturze, czy świadczeń nieodpłatnych otrzymanych od pracodawcy.

W świetle powyższego do przychodów ze stosunku pracy zalicza się każde świadczenie, które pracownik otrzymał w związku z faktem pozostawania w stosunku pracy z pracodawcą.

Jednocześnie stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 11b ustawy PIT wolna od podatku dochodowego jest wartość otrzymanych przez pracownika od pracodawcy bonów, talonów kuponów lub innych dowodów uprawniających do uzyskania na ich podstawie posiłków, artykułów spożywczych lub napojów bezalkoholowych, w przypadku gdy pracodawca, mimo ciążącego na nim obowiązku wynikającego z przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, nie ma możliwości wydana pracownikom posiłków, artykułów spożywczych lub napojów bezalkoholowych.

Natomiast prawa i obowiązki pracodawcy oraz pracowników reguluje ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r - Kodeks pracy.

Obowiązek pracodawcy zapewnienia nieodpłatnie pracownikom zatrudnionym w szczególnie uciążliwych warunkach odpowiednich posiłków i napojów ze względów profilaktycznych wynika z art. 232 Kodeksu pracy. Zgodnie bowiem z tym przepisem:

Pracodawca jest obowiązany zapewnić pracownikom zatrudnionym w warunkach szczególnie uciążliwych, nieodpłatnie, odpowiednie posiłki i napoje, jeżeli jest to niezbędne ze względów profilaktycznych. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, rodzaje tych posiłków i napojów oraz wymagania, jakie powinny spełniać, a także przypadki i warunki ich wydawania.

Rodzaje tych posiłków i napojów oraz wymagania, które powinny spełnić, a także przypadki i warunki ich wydawania określają przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów.

Zgodnie z § 1 pkt 1 tego rozporządzenia pracodawca zapewnia pracownikom zatrudnionym w warunkach szczególnie uciążliwych nieodpłatnie:

1.posiłki wydawane ze względów profilaktycznych, zwane dalej „posiłkami”, w formie jednego dania gorącego z zastrzeżeniem § 2 ust. 2,

2.napoje których rodzaj i temperatura powinny być dostosowane do warunków wykonywania pracy.

Natomiast na podstawie § 2 ust. 2 ww. rozporządzenia pracodawca zapewnia pracownikowi możliwość spożycia posiłku w czasie pracy w inny sposób niż wydanie jednego dania gorącego, w szczególności przez przekazanie produktów umożliwiających przygotowanie posiłku we własnym zakresie lub bonów, talonów, kuponów oraz innych dowodów uprawniających do otrzymania na ich podstawie takich produktów lub posiłku, jeżeli ze względu na rodzaj wykonywanej przez pracownika pracy lub ze względów organizacyjnych nie ma możliwości wydawania pracownikowi posiłku w tej formie.

Mając na uwadze powyższe, wartość przyznanych pracownikom bonów/kart na posiłki profilaktyczne oraz napoje stanowi dla pracowników przychód ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy PIT. Jednocześnie przychód ten korzysta ze zwolnienia przewidzianego w art. 21 ust. 1 pkt 11b ustawy PIT. Zatem w powyższym zakresie nie ciążą na Wnioskodawcy obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych.

W tym miejscu Wnioskodawca wskazuje, że w ostatnim czasie Szef Krajowej Administracji Skarbowej konsekwentnie zajmuje stanowisko, zgodnie z którym pracodawca nie jest zobowiązany do weryfikacji sposobu realizacji bonu, kuponu lub innego dowodu uprawniającego pracownika do uzyskania na ich podstawie posiłków, artykułów spożywczych, lub napojów bezalkoholowych, w przypadku gdy pracodawca, mimo ciążącego na nim obowiązku wynikającego z przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, nie ma możliwości wydania pracownikom posiłków artykułów spożywczych lub napojów bezalkoholowych.

Dla przykładu Wnioskodawca poniżej wskazuje pisma Szefa Krajowej Administracji Skarbowej, w których z urzędu zmienił wcześniejsze, niekorzystne dla podatników, interpretacje prawa podatkowego w sprawie posiłków profilaktycznych, tj.:

·z dnia 20 czerwca 2023 r. sygn. DOP3.8222.96.2023.CNRU,

·z dnia 7 czerwca 2023 r. sygn. DOP3.8222.95.2023.CNRU,

·z dnia 28 kwietnia 2023 r. sygn. DOP3.8222.18.2023.CNRU.

Co więcej Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydał interpretację z dnia 15 września 2023 r. sygn. 0112-KDIL2-1.4011.668.2023.1.MKA. utrzymując korzystne dla podatnika stanowisko.

We wszystkich wyżej wskazanych interpretacjach organ zauważa „że z literalnego brzmienia przepisu art. 21 ust. 1 pkt 11b ustawy PIT nie wynika, aby na pracodawcę nałożony został dodatkowy obowiązek polegający na weryfikacji sposobu realizacji bonu, kuponu lub innego dowodu uprawniającego pracownika do uzyskania na ich podstawę posiłków, artykułów spożywczych lub napojów bezalkoholowych, w przypadku gdy pracodawca mimo ciążącego na nim obowiązku wynikającego z przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, nie ma możliwości wydania pracownikom posiłków artykułów spożywczych lub napojów bezalkoholowych. W konsekwencji, w powyższym zakresie nie ciążą na Państwu obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych."

Tym samym uprawnione jest twierdzenie, iż ukształtowała się linia orzecznicza zgodnie z którą pracodawca nie jest zobowiązany do weryfikacji sposobu realizacji bonu, kuponu lub innego dowodu uprawniającego pracownika do uzyskania na ich podstawie posiłków artykułów spożywczych, lub napojów bezalkoholowych, w przypadku gdy pracodawca mimo ciążącego na nim obowiązku wynikającego z przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, nie ma możliwości wydania pracownikom posiłków, artykułów spożywczych lub napojów bezalkoholowych.

Wobec powyższego Wnioskodawca uważa, że nie będzie zobowiązany do obliczania, pobierania i wpłacania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych w odniesieniu do nieodpłatnych świadczeń w postaci wydawania pracownikom bonów, kuponów lub innych dowodów uprawniających do nabywania na ich podstawie produktów spożywczych służących do przygotowania posiłku profilaktycznego, ze względu na fakt, iż świadczenia te podlegają zwolnieniu od opodatkowania podatkiem od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 11b ustawy PIT. Tym samym Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do weryfikacji sposobu realizacji bonu, kuponu lub innego dowodu uprawniającego pracownika do uzyskania na ich podstawie posiłków, artykułów spożywczych lub napojów bezalkoholowych w przypadku gdy pracodawca, mimo ciążącego na nim obowiązku wynikającego z przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, nie ma możliwości wydania pracownikom posiłków artykułów spożywczych lub napojów bezalkoholowych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

Zakłady pracy będące osobami fizycznymi, osobami prawnymi oraz jednostkami organizacyjnymi nieposiadającymi osobowości prawnej są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, z pracy nakładczej lub ze spółdzielczego stosunku pracy, z zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakłady pracy lub z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej wypłacanej w spółdzielniach pracy.

Na mocy art. 9 ust. 1 tej ustawy:

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie zaś do treści art. 11 ust. 1 tej ustawy:

Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Za przychód należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno w postaci pieniężnej, jak i w postaci niepieniężnej, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika.

W myśl art. 12 ust. 1 ww. ustawy:

Za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyte w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych sformułowanie „w szczególności” oznacza, że wymienione kategorie przychodów stanowią katalog otwarty. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Ponadto treść tego przepisu wskazuje, że do przychodów pracownika zaliczyć należy właściwie wszystkie świadczenia otrzymane przez niego od pracodawcy. Są nimi bowiem nie tylko wynagrodzenia, czyli świadczenia wprost wynikające z zawartej umowy o pracę, ale również wszystkie inne przychody (świadczenia), niezależnie od podstawy ich wypłaty, jeżeli w jakikolwiek sposób wiążą się z faktem wykonywania pracy. Oznacza to, że do przychodów pracownika ustawodawca zaliczył nie tylko pieniądze, ale także wartość świadczeń w naturze, czy świadczeń nieodpłatnych otrzymanych od pracodawcy. Do przychodów ze stosunku pracy zalicza się zatem każde świadczenie, które pracownik otrzymał w związku z faktem pozostawania w stosunku pracy z pracodawcą.

Jednocześnie stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 11b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Wolna od podatku dochodowego jest wartość otrzymanych przez pracownika od pracodawcy bonów, talonów, kuponów lub innych dowodów uprawniających do uzyskania na ich podstawie posiłków, artykułów spożywczych lub napojów bezalkoholowych, w przypadku gdy pracodawca, mimo ciążącego na nim obowiązku wynikającego z przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, nie ma możliwości wydania pracownikom posiłków, artykułów spożywczych lub napojów bezalkoholowych.

Natomiast prawa i obowiązki pracodawcy i pracowników reguluje ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy(t. j. Dz. U z 2023 r., poz. 1465).

Zgodnie z § 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów (DZ. U. z 1996 r. Nr 60, poz. 279 ze zm.)

Pracodawca zapewnia pracownikom zatrudnionym w warunkach szczególnie uciążliwych nieodpłatnie:

1)posiłki wydawane ze względów profilaktycznych, zwane dalej "posiłkami", w formie jednego dania gorącego, z zastrzeżeniem § 2 ust. 2,

2)napoje, których rodzaj i temperatura powinny być dostosowane do warunków wykonywania pracy.

Na podstawie § 2 ust. 2 ww. rozporządzenia:

Pracodawca zapewnia pracownikowi możliwość spożycia posiłku w czasie pracy w inny sposób niż wydanie jednego dania gorącego, w szczególności przez przekazanie produktów umożliwiających przygotowanie posiłku we własnym zakresie lub bonów, talonów, kuponów oraz innych dowodów uprawniających do otrzymania na ich podstawie takich produktów lub posiłku, jeżeli ze względu na rodzaj wykonywanej przez pracownika pracy lub ze względów organizacyjnych nie ma możliwości wydawania pracownikowi posiłku w tej formie.

Z kolei § 3 ust. 1 ww. rozporządzenia stanowi, że:

Pracodawca zapewnia posiłki pracownikom wykonującym prace:

1)związane z wysiłkiem fizycznym, powodującym w ciągu zmiany roboczej efektywny wydatek energetyczny organizmu powyżej 2000 kcal (8374 kJ) u mężczyzn i powyżej 1100 kcal (4605 kJ) u kobiet,

2)związane z wysiłkiem fizycznym, powodującym w ciągu zmiany roboczej efektywny wydatek energetyczny organizmu powyżej 1500 kcal (6280 kJ) u mężczyzn i powyżej 1000 kcal (4187 kJ) u kobiet, wykonywane w pomieszczeniach zamkniętych, w których ze względów technologicznych utrzymuje się stale temperatura poniżej 10^○ C lub wskaźnik obciążenia termicznego (WBGT) wynosi powyżej 25^○ C,

3)związane z wysiłkiem fizycznym, powodującym w ciągu zmiany roboczej efektywny wydatek energetyczny organizmu powyżej 1500 kcal (6280 kJ) u mężczyzn i powyżej 1000 kcal (4187 kJ) u kobiet, wykonywane na otwartej przestrzeni w okresie zimowym; za okres zimowy uważa się okres od dnia 1 listopada do dnia 31 marca,

4)pod ziemią.

Stosownie do § 5 ww. rozporządzenia:

Stanowiska pracy, na których zatrudnieni pracownicy powinni otrzymywać posiłki i napoje, oraz szczegółowe zasady ich wydawania, a także warunki uzasadniające zapewnienie posiłków w sposób, o którym mowa w § 2 ust. 2, ustala pracodawca w porozumieniu z zakładowymi organizacjami związkowymi, a jeżeli u danego pracodawcy nie działa zakładowa organizacja związkowa - pracodawca po uzyskaniu opinii przedstawicieli pracowników.

Na podstawie § 8 rozporządzenia:

Pracownikom nie przysługuje ekwiwalent pieniężny za posiłki i napoje.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, żeze względu na charakter pracy u Wnioskodawcy, która między innymi jest wykonywana na otwartej przestrzeni w zróżnicowanych warunkach atmosferycznych i wiąże się z dużym wysiłkiem fizycznym, Spółka zobowiązana jest do zapewnienia zatrudnionym pracownikom odpowiednich posiłków profilaktycznych, zgodnie z przepisami regulującymi bezpieczeństwo i higienę pracy (dalej jako: bhp).

Na wykazie tym znajdują się m.in. następujące stanowiska:

(...)

Pracownicy otrzymywaliby bony/karty, na podstawie których nabywaliby produkty spożywcze w sieci punktów je akceptujących, bez możliwości wymiany na gotówkę. Na kuponach/kartach lub w regulaminie ich wydawanie byłaby umieszczona wyraźna i jednoznaczna informacja jakie produkty są wyłączone z programu (napoje alkoholowe i wyroby tytoniowe). Bony żywieniowe realizowane byłyby w wielu punktach sprzedaży, sklepach spożywczych, marketach, punktach gastronomicznych, itp. Pracownicy mogliby dokonywać wyboru produktów samodzielnie, zgodnie z indywidualnymi potrzebami i preferencjami. Z nabytych w tym systemie artykułów żywnościowych, pracownicy przygotowywaliby posiłki we własnym zakresie. W tej sytuacji Spółka nie będzie kontrolować pod kątem kaloryczności ani nabywanych na podstawie bonów produktów, ani sporządzanych z nich posiłków.

Zatem mając na uwadze opis zdarzenia stwierdzić należy, że wartość przekazanych pracownikom bonów żywnościowych będzie stanowiła dla tych pracowników przychód ze stosunku pracy.

W sytuacji, gdy bony żywnościowe przekazywane będą pracownikom celem wywiązania się Spółki z obowiązku zapewnienia posiłków profilaktycznych, wynikającego z przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy – to do tych świadczeń znajdzie zastosowanie zwolnienie wynikające z art. 21 ust. 1 pkt 11b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Bony żywnościowe, wydawane uprawnionym do posiłków profilaktycznych pracownikom Spółki, umożliwiające tym pracownikom nabycie artykułów spożywczych, z których samodzielnie przyrządzą sobie posiłki profilaktyczne, mieszczą się bowiem w dyspozycji tego przepisu.

Jednocześnie wskazać należy, że z literalnego brzmienia art. 21 ust. 1 pkt 11b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wynika, aby na pracodawcę nałożony został dodatkowy obowiązek polegający na weryfikacji sposobu realizacji bonu, kuponu, lub innego dowodu uprawniającego pracownika do uzyskania na ich podstawie posiłków, artykułów spożywczych, lub napojów bezalkoholowych, w przypadku gdy pracodawca, mimo ciążącego na nim obowiązku wynikającego z przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, nie ma możliwości ich wydania pracownikom.

W konsekwencji na Spółce, jako płatniku – w związku z wydawaniem bonów żywnościowych – nie będzie ciążył obowiązek poboru zaliczek na podatek dochodowy wynikający z art. 32 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

W odniesieniu do powołanych przez Państwa we wniosku interpretacji indywidualnych, stwierdzić należy, że zostały one wydana w indywidualnej sprawie i nie mają zastosowania, ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego, czy też zdarzenia przyszłego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa.

Ulgi podatkowe na innowacje i rozwój

Dane dokumentu

Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 15 maja 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0115-KDIT2.4011.185.2024.1.MM