Sposób prowadzenia ksiąg rachunkowych w jednostkach sektora finansów publicznych
Polityka rachunkowości to dokument, który funkcjonuje w każdej jednostce. Jest elementem rachunkowości wymaganym przez przepisy ustawy z 29 września 1994 r. o rachunkowości (dalej: uor). W „Rachunkowości Budżetowej” 3/2024 rozpoczęliśmy cykl dotyczący polityki rachunkowości i opisaliśmy podstawowe zasady rachunkowości, następnie omówiliśmy temat dokumentacji, jaką należy stworzyć, aby wprowadzić w swojej jednostce politykę rachunkowości oraz metody wyceny aktywów i pasywów i zasady ustalania wyniku finansowego. W bieżącym numerze skupimy się na zasadach prowadzenia ksiąg rachunkowych.
Jednostki sektora finansów publicznych prowadzą księgi rachunkowe w języku polskim i w walucie polskiej, zgodnie z wymogami określonymi w rozdziale 2 ustawy z 29 września 1994 r. o rachunkowości (dalej: uor). Księgi rachunkowe otwiera się na dzień rozpoczęcia działalności, którym jest dzień pierwszego zdarzenia wywołującego skutki o charakterze majątkowym lub finansowym, na początek każdego następnego roku obrotowego, na dzień zmiany formy prawnej, na dzień wpisu do rejestru połączenia jednostek lub podziału jednostki, powodujących powstanie nowej jednostki (jednostek), na dzień rozpoczęcia likwidacji lub ogłoszenia upadłości – w ciągu 15 dni od dnia zaistnienia tych zdarzeń.
Przy prowadzeniu ksiąg rachunkowych przy użyciu komputera za równoważne z nimi uważa się odpowiednio zasoby informacyjne rachunkowości, zorganizowane w formie oddzielnych komputerowych zbiorów danych, bazy danych lub wyodrębnionych jej części, bez względu na miejsce ich powstania i przechowywania.
