Wyrok WSA w Krakowie z dnia 26 czerwca 2024 r., sygn. I SA/Kr 320/24

|Sygn. akt I SA/Kr 320/24 | [pic] W Y R O K W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 26 czerwca 2024 r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, w składzie następującym:, Przewodniczący Sędzia: WSA Michał Niedźwiedź (spr.), Sędziowie: WSA Jarosław Wiśniewski, WSA Urszula Zięba, Protokolant: Sekretarz sądowy Maksymilian Krzanowski, , po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym, w dniu 26 czerwca 2024 r., sprawy ze skargi J. R. na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Krakowie z dnia 30 stycznia 2024 r. nr 1201-IEW-1[1].4251.7.2023.5 w przedmiocie nadania decyzji rygoru natychmiastowej wykonalności skargę oddala.

Uzasadnienie

1.1. Postanowieniem z 30 października 2023 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego w Olkuszu nadał rygor natychmiastowej wykonalności swojej nieostatecznej decyzji z 18 września 2023 r. W decyzji tej organ określił J. R. – nazywanej dalej "Skarżącą", zobowiązanie podatkowe w podatku od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości za 2017 r.

Jako podstawę prawną postanowienia organ wskazał art. 239b § 3, art. 239b § 1 pkt 4 oraz art. 239b § 2 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2022 r., poz. 2651 ze zm.; dalej jako "O.p").

1.2. W zażaleniu na powyższe postanowienie pełnomocnik Skarżącej podniósł zarzuty naruszenia:

- art. 239b § 1 pkt 4 w zw. z art. 239b § 2 w zw. z art. 122 O.p. poprzez nieuprawdopodobnienie, że po stronie podatnika zachodzi obawa niewykonania zobowiązania podatkowego, podczas gdy zgodnie z dyspozycją powyższych przepisów i orzecznictwem sądów administracyjnych organ, aby móc nadać decyzji rygor natychmiastowej wykonalności, zobowiązany jest poczynić - wbrew twierdzeniom Organu - także ustalenia dotyczące możliwości wykonania zobowiązania podatkowego, przede wszystkim przez odniesienie się do sytuacji majątkowej podatnika, jako że ewentualny upływ terminu nie może sam w sobie uzasadniać obawy niewykonania zobowiązania;

- art. 239b § 1 pkt 4 w zw. z art. 239b § 2 O.p. poprzez ich nieprawidłową interpretację i uznanie, że postawa podatnika oraz sytuacja ekonomiczna nie ma znaczenia przy uprawdopodobnieniu niewykonania zobowiązania podatkowego w sytuacji wykazania zaistnienia przesłanki upływu czasu, o którym mowa w pkt 4 § 1 art. 239b ustawy, zaś okoliczności takie jak wysoka kwota zobowiązania, prawo do wniesienia odwołania, brak dobrowolnej płatności kwoty zobowiązania określonego w decyzji organu uprawdopodobniają, że zobowiązanie podatkowe nie zostanie dobrowolnie wykonane, podczas gdy zgodnie z prawidłową wykładnią wskazanych przepisów przedstawione powyżej okoliczności nie mogą stanowić przesłanek uprawdopodobniających niewykonania należności podatkowej, a które to niewykonanie - wbrew twierdzeniom organu l instancji dotyczy niewykonania zobowiązania w ogóle, a nie w sposób dobrowolny;