Wyrok WSA w Krakowie z dnia 19 września 2024 r., sygn. II SA/Kr 946/24

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Agnieszka Nawara – Dubiel (spr.) Sędziowie: Sędzia WSA Magda Froncisz Sędzia WSA Piotr Fronc Protokolant: sekretarz sądowy Anna Frasik-Mazurek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 września 2024 r. sprawy ze skargi J. P. i B. W. na uchwałę Nr XLIX/1345/20 Rady Miasta Krakowa z dnia 2 grudnia 2020 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru "Wola Justowska – Hamernia" oddala skargę.

Uzasadnienie

II SA/Kr 946/24

UZASADNIENIE

J. P. i B. W. wywiedli skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie na uchwałę Nr XLIX/1345/20 Rady Miasta Krakowa z dnia 2 grudnia 2020 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru "Wola Justowska - Hamernia" (Dz. Urz. Woj. Małopolskiego z 2020 r. poz. 8089), wnosząc o stwierdzenie nieważności w części obejmującej działkę nr [...] (własność na zasadach wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej) i przeprowadzenie dowodu z: 1) wydruku KW, 2) akt postępowania planistycznego, 3) wypisu z rejestru gruntów i wyrysu z planu miejscowego, 4) pozwolenia na budowę, 5) dziennika budowy dla budynku mieszkalnego jednorodzinnego.

Skarżący zarzucili przekroczenie granic władztwa planistycznego i nadmierne ograniczenie ich uprawnień (w tym ostatecznie nabytych praw z pozwolenia na budowę i decyzji WZ) w postaci rzeczywistego i znacznego ograniczenia możliwości zagospodarowania w wyniku przeznaczenia spornej działki w całości pod drogę publiczną (naruszenie art. 21 ust. 1 w zw. z art. 30 w zw. z art. 31 ust. 3 w zw. z art. 32 ust. 1 i art. 64 ust 1 i ust. 3 Konstytucji RP, art. 140 Kodeksu cywilnego, art. 1 ust. 2 pkt 7, art. 1 ust. 3, art. 3 ust. 1, art. 6 ust. 1 i ust. 2 oraz art. 28 ust. 1 u.p.z.p.).

W uzasadnieniu skargi wskazali, że plan miejscowy wyklucza zabudowę spornej działki, która znalazła się w całości w terenie KDD.20 i w części na obszarze strefy ograniczeń w związku z projektowanym tunelem. Tymczasem przeznaczenie spornej działki ukształtowało się przed 2020 r. na podstawie pozwolenia na budowę (decyzja WM z dnia 28 listopada 2014 r.) wydanego w związku z decyzją WZ (decyzja PMK z dnia 27 sierpnia 2009 r., która stała się ostateczna w dniu 1 października 2009 r.), zaś w ostatnich latach realizowano kolejne etapy projektu budowlanego. Skarżący podnieśli, że należy ograniczać sytuacje, w których gmina planuje wybudowanie drogi publicznej na gruntach prywatnych i dlatego przebieg drogi publicznej w planie miejscowym powinien być poprzedzony ustaleniem: 1) niezbędności budowy drogi publicznej (w świetle tego, że wszystkie sąsiednie nieruchomości mają już dostęp do drogi publicznej) i 2) realizowalności potrzeb lokalnej społeczności (w świetle tego, że gmina może napotkać przeszkody od niej niezależne, np. opór właścicieli nieruchomości). Skarżący podnieśli, że kontynuowanie przez nich inwestycji byłoby nieracjonalne (brak możliwości zmiany projektu budowlanego, zagrożenie wywłaszczeniem w niedookreślonej przyszłości), a niepewność co do sytuacji prawnej pociąga za sobą utratę wartości spornej działki. Tymczasem odszkodowanie przewidziane w przepisach u.p.z.p. nie uwzględni wartości wydatków poczynionych celem uzyskania projektu budowlanego i jego zatwierdzenia, kosztów prac budowlanych, ani szkód niemajątkowych. Skarżący zwrócili uwagę na to, że w procedurze planistycznej nie zbadano wpływu zwiększonego ruchu na środowisko, podczas gdy sporna działka znajduje się w obrębie otuliny B. Parku Krajobrazowego. W ocenie skarżących ingerencja w sferę ich własności jest nieproporcjonalna i dyskryminująca, bo w najbliższym sąsiedztwie znajdują się inne nieruchomości (w tym o znacznie większej powierzchni), których fragmenty można byłoby przeznaczyć na cele drogowe bez uszczerbku dla możliwości ich zabudowy.