Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 22 października 2024 r., sygn. IV SA/Wr 169/24

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Marta Pająkiewicz-Kremis Sędziowie: Asesor WSA Aneta Brzezińska (sprawozdawca) Sędzia WSA Katarzyna Radom po rozpoznaniu w Wydziale IV na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym w dniu 22 października 2024 r. sprawy ze skargi J. P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego we Wrocławiu z dnia 19 grudnia 2023 r. nr SKO 4532.449.2023 w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia pielęgnacyjnego oddala skargę w całości.

Uzasadnienie

Wnioskiem złożonym 1 lutego 2023 r. J. P. (dalej: skarżąca) zwróciła się za pośrednictwem Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w Borowie o ustalenie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu niepodejmowania lub rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku ze sprawowaniem opieki nad matką (D. P.).

Decyzją z 13 lutego 2023 r. (000069/SP/02/2023), odmówiono skarżącej przyznania wnioskowanego świadczenia wskazując, że zakres sprawowanej opieki nie uzasadnia jej bierności zawodowej, gdyż możliwe jest podjęcie przez nią zatrudnienia w niepełnym wymiarze czasu pracy. W wyniku odwołania wniesionego od decyzji Samorządowe Kolegium Odwoławcze we Wrocławiu (dalej: SKO we Wrocławiu) decyzją z 14 marca 2023 r. (4316/98/23) uchyliło zaskarżoną decyzję w całości i przekazało sprawę do ponownego rozpatrzenia, wskazując na konieczność ustalenia: czy skarżąca jest jedyną osobą sprawującą opiekę nad matką; czy w budynku, w którym mieszka strona i jej matka zamieszkują inne osoby; jaki jest zakres wykonywanej opieki; czy opieka jest sprawowana bezpośrednio i osobiście.

Decyzją z dnia 3 lipca 2023 r. (GOPS.4430.33.2023.SM) organ I instancji powtórnie odmówił skarżącej przyznania świadczenia pielęgnacyjnego, wskazując, że zakres sprawowanej opieki nie uniemożliwia jej podjęcia zatrudnienia w niepełnym wymiarze czasu, gdyż matka skarżącej może pozostawać sama.

Od decyzji tej skarżąca, reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika, odwołała się do SKO we Wrocławiu, które decyzją z 24 sierpnia 2023 r. (4532.208.2023) ponownie uchyliło decyzję organu I instancji w całości i przekazało sprawę do ponownego rozpatrzenia. SKO we Wrocławiu wskazało, że organ I instancji powinien wyjaśnić czy matka skarżącej może pozostawać sama bez opieki i na ile godzin i czy czas ten realnie pozwala skarżącej na podjęcie zatrudnienia w niepełnym wymiarze czasu pracy, czy stan zdrowia D. P. pozwala na to, aby mogła pozostawać sama, czy w budynku w którym mieszka D. P. mieszkają również inne osoby, które pod nieobecność córki mogą w razie nagłej potrzeby udzielić jej pomocy. Po ponownym rozpatrzeniu sprawy organ I instancji decyzją z 23 października 2023 r. ponownie odmówił przyznania skarżącej świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu opieki nad matką. W uzasadnieniu wskazał, że matka skarżącej choruje na szereg poważnych chorób, ale pomimo niskiej emerytury nie występowała do tej pory do ZUS o świadczenie dla osoby niezdolnej do samodzielnej egzystencji. Skarżąca sama pomaga matce w codziennych czynnościach, przygotowuje i podaje posiłki, pomaga w codziennej higienie, załatwia sprawy urzędowe i zajmuje się jej gospodarstwem domowym. Skarżąca wraz z dwojgiem dzieci, którymi faktycznie sama się opiekuje, prowadzi w tym samym budynku odrębne gospodarstwo domowe. Do mieszkania matki przychodzi codziennie, aby wykonać czynności, o których mowa powyżej co zajmuje jej ok. 3 godzin dziennie. W ocenie organu z ustaleń tych wynika, że nie ma konieczności, aby pod nieobecność skarżącej ktoś zajmował się matką skarżącej, a zatem sprawowanie opieki nie uzasadnia całkowitej bierności zawodowej skarżącej, która może podjąć pracę w niepełnym wymiarze.