Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 13 listopada 2024 r., sygn. I SA/Wr 417/24

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Piotr Kieres, Sędziowie sędzia WSA Dagmara Stankiewicz-Rajchman, asesor WSA Tomasz Trybuszewski (sprawozdawca), , po rozpoznaniu w Wydziale I w trybie uproszczonym na posiedzeniu niejawnym w dniu 13 listopada 2024 r. sprawy ze skargi W z siedzibą we W. na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we Wrocławiu z dnia 15 marca 2024 r. nr 0201-lOV-21.4103.8.2024 w przedmiocie odmowy uzupełnienia decyzji oddala skargę w całości.

Uzasadnienie

Zaskarżonym postanowieniem z dnia 15.03.2024 r. nr 0201-lOV-21.4103.8.2024 Dyrektor Izby Administracji Skarbowej we Wrocławiu (dalej jako : organ odwoławczy , DIAS, organ II instancji), po rozpatrzeniu zażalenia W. Sp. z o.o. z siedzibą we W. (dalej jako: Strona, Skarżąca, Spółka) utrzymał w mocy postanowienie Naczelnika Dolnośląskiego Urzędu Celno-Skarbowego we Wrocławiu (dalej jako: organ I instancji, NUCS, organ podatkowy) z dnia 19.01.2024 r. nr 458000-CKK-21.5001.47.2023 o odmowie uzupełnienia własnej decyzji nr 458000-CKK-21.5001.47.2023 z dnia 15.12.2023 r.

W uzasadnieniu organ II instancji wskazał na następujący stan faktyczny.

Decyzją z dnia 15.12.2023 r. nr 458000-CKK-21.5001.47.2023 NUCS określił Spółce zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za okresy od stycznia do października 2020 r., a za listopad 2020 r. kwotę podatku od towarów i usług do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy oraz ustalił dodatkowe zobowiązanie w podatku od towarów i usług za styczeń, luty, kwiecień, maj, czerwiec, lipiec, sierpień, wrzesień, październik i listopad 2020 r.

Pismem z 10.01.2024 r. Spółka wniosła żądanie uzupełnienia ww. decyzji nr 458000-CKK-21.5001.47.2023, co do jej rozstrzygnięcia. Żądanie dotyczyło uzupełnienia przez organ podatkowy sentencji decyzji w części dotyczącej podatku od towarów i usług za listopad 2020 r. o właściwe określenie przedmiotu kwoty 9.288 zł. Strona odwołała się do treści art.213 § 1 ustawy z dnia 29.08.1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. z 2023 r. poz.2383 dalej jako: O.p. ). Wskazując na art. 21 § 3a O.p. argumentowała, że bezspornym jest, że za okres rozliczeniowy listopad 2020 r. nie powstał tytuł do określenia wysokości zwrotu podatku. Oznacza to, biorąc pod uwagę zastosowaną przez organ podatkowy podstawę prawną, że zdaniem organu I instancji, musiał powstać tytuł do określenia nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do odliczenia w następnych okresach rozliczeniowych. Tymczasem organ podatkowy określił Spółce za listopad 2020 r. kwotę podatku od towarów i usług do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy w wysokości 9.288 zł. Strona zaznaczyła, że nie jest jasne, o jaką kwotę podatku od towarów i usług chodzi: podatek VAT należny, podatek VAT naliczony czy może o zobowiązanie podatkowe w podatku VAT. Istotnym jest, że O.p. nie przewiduje określenia kwoty podatku od towarów i usług do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy. Ustawa stanowi wyraźnie, iż określa się, oprócz zobowiązania podatkowego, o którym mowa w art. 21 § 3 O.p., nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym do odliczenia w następnych okresach rozliczeniowych. Strona zarzuciła, że takie zdanie nie zostało sformułowanie na str. 2 decyzji w jej sentencji odnoszącej się do listopada 2020 r. Dalej Spółka wywnioskowała, że organ podatkowy posłużył się potoczną terminologią używaną w nieaktualnych od kilku lat wzorach papierowych deklaracji VAT-7, np. z poz. 62 deklaracji VAT-7 (20), obowiązującej podatników VAT do września 2020 r.: "Kwota do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy". Strona, w celu wykluczenia zaistniałej wątpliwości i wypełnienia zasady pogłębiania zaufania do organów podatkowych, wniosła o właściwe zredagowanie ww. części decyzji.