Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 12 grudnia 2024 r., sygn. II SA/Gl 682/24

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Wojciech Gapiński, Sędziowie Sędzia WSA Tomasz Dziuk (spr.), Asesor WSA Aneta Majowska, , po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym w dniu 12 grudnia 2024 r. sprawy ze skargi T. S. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Częstochowie z dnia 28 marca 2024 r. nr SKO.4106.75.2024 w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji w przedmiocie specjalnego zasiłku opiekuńczego oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżonym postanowieniem z dnia 28 marca 2024 r. nr SKO.4106.75.2024 Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Częstochowie po rozpoznaniu wniosku T. S. ("skarżący", "strona") odmówiło wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej Prezydenta Miasta C. z dnia 3 listopada 2016r. nr [...] przyznającej prawo do specjalnego zasiłku opiekuńczego z tytułu opieki nad matką M. S. w kwocie 520 zł na okres od 1 listopada 2016r. do 31 października 2017r. Jako podstawę prawną postanowienia Kolegium wskazało art. 61a § 1 i 2 w związku z art. 123 § 1 Kodeksu postępowania administracyjnego (obecnie: t.j.: Dz.U. z 2024r., poz. 572 ze zm., dalej w skrócie k.p.a.).

W uzasadnieniu Kolegium podało, że skarżący złożył wniosek o stwierdzenie nieważności wskazanej powyżej decyzji Prezydenta Miasta z dnia 7 kwietnia 2016r. W uzasadnieniu wniosku wskazał, że ww. decyzja została wydana z rażącym naruszeniem art. 156 § 1 pkt 2 i 7 k.p.a., gdyż nie został on pouczony przez organ o możliwości wyboru świadczenia korzystniejszego, z uwagi na nieuwzględnienie wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 21 października 2014 r., sygn. akt K 38/13, którym orzeczono niekonstytucyjność art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 28 listopada 2003r. o świadczeniach rodzinnych stanowiącym materialnoprawną podstawę wydanej decyzji. Ponadto kwestionowana decyzja posiada wadę powodującą jej nieważność z mocy prawa z uwagi na niezastosowanie powyższego wyroku Trybunału poprzez umyślne ograniczenie praw zagwarantowanych w Konstytucji, w tym zasadę równego traktowania. Skarżący zarzucił również rażące naruszenie przepisów postępowania, tj. art. 7 w zw. z art. 6 i art. 9 k.p.a. z uwagi na niepouczenie go o możliwości wyboru korzystniejszego świadczenia z pomocy społecznej. Powołując się na wyrok WSA w Gdańsku stwierdził, że w grę może wchodzić jednoczesne przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego i uchylenie decyzji przyznającej inne świadczenie, czy nawet rozstrzygnięcie o tych uprawnieniach w jednej decyzji.