Wyrok WSA w Krakowie z dnia 29 listopada 2024 r., sygn. III SA/Kr 1152/24

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jakub Makuch Sędziowie Sędzia WSA Bogusław Wolas Asesor WSA Magdalena Gawlikowska (spr.) Protokolant specjalista Renata Nowak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 listopada 2024 r. sprawy ze skargi V. Sp. z o.o. w S. na decyzję Małopolskiego Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego z dnia 16 maja 2024 r., nr NP.9081.2.7.2024 w przedmiocie stwierdzenia choroby zawodowej oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z 16 maja 2024 r., nr NP.9081.2.7.2024 Małopolski Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny, po rozpoznaniu odwołania V. Sp. z o.o. w S. (dalej "strona skarżąca"), utrzymał w mocy decyzję Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w Chrzanowie (dalej "PPIS w Chrzanowie") Nr 6/24 z 20 lutego 2024 r., znak PSE.HP-450-24/20, o stwierdzeniu u M. S. (dalej "uczestniczka") choroby zawodowej: przewlekłej choroby obwodowego układu nerwowego wywołanej sposobem wykonywania pracy - zespołu cieśni w obrębie nadgarstka, określonej w poz. 20.1 wykazu chorób zawodowych.

Zaskarżona decyzja zapadła w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych.

Organ pierwszej instancji decyzją z 29 maja 2023 r. orzekł jak wyżej.

Od powyższej decyzji strona skarżąca wniosła odwołanie. Zarzuciła w nim naruszenie:

art. 7 w zw. art. 77 § 1, art. 78 i art. 84 k.p.a., poprzez zaniechanie zebrania pełnego materiału dowodowego w sprawie i jego wszechstronnego rozpatrzenia;

art. 80 w zw. z art. 107 § 6 k.p.a., poprzez niewskazanie w uzasadnieniu decyzji pełnej podstawy faktycznej rozstrzygnięcia;

art. 2351 Kodeks pracy, poprzez niewykazanie spełnienia wszystkich przesłanek do stwierdzenia choroby zawodowej.

Strona skarżąca wniosła o przeprowadzenie uzupełniającego postępowania dowodowego przez organ odwoławczy, ze wskazaniem na ewentualną konieczność uchylenia zaskarżonej decyzji w całości i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania przez organ I instancji. Zarzucono bezkrytyczne przyjęcie orzeczenia lekarskiego o rozpoznaniu choroby zawodowej oraz niedopełnienie obowiązku zebrania pełnego materiału dowodowego w przedmiotowej sprawie. Ponadto poddano w wątpliwość spełnienie drugiej przesłanki art. 2351 Kodeksu pracy, tj. stwierdzenia bezspornego lub z wysokim prawdopodobieństwem, że choroba została spowodowana działaniem czynników szkodliwych dla zdrowia występujących w środowisku pracy albo w związku ze sposobem wykonywania pracy, która w ocenie strony skarżącej nie została wykazana przez organ I instancji. Zdaniem strony skarżącej organ I instancji nie ustalił poprawnie stanu faktycznego, w związku z tym orzeczenie lekarskie wydane na jego podstawie nie uwzględnia wszystkich istotnych okoliczności sprawy.