Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego: kto może go zaskarżyć do sądu administracyjnego?

Nie każdy ma prawo złożyć skargę na uchwałę rady gminy w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Może to zrobić tylko osoba, której interes prawny lub uprawnienie zostały naruszone. W niektórych sytuacjach legitymację procesową mogą wykazać również właściciele działek sąsiednich, a nawet sąsiednie gminy.

Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego jest aktem prawa miejscowego, który uchwala rada gminy. Podstawę prawną do jego zaskarżenia, a w konsekwencji do wyeliminowania tego aktu z obrotu prawnego (jak również uchwał w sprawie jego zmiany) zawiera art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym (dalej: u.s.g.), zgodnie z którym: „Każdy, czyj interes prawny lub uprawnienie zostały naruszone uchwałą lub zarządzeniem, podjętymi przez organ gminy w sprawie z zakresu administracji publicznej, może zaskarżyć uchwałę lub zarządzenie do sądu administracyjnego”.

każdy, czyj interes prawny został naruszony

W przypadku skargi wniesionej w trybie opisanym w art. 101 u.s.g. konieczne jest zbadanie na wstępie przez sąd, czy naruszone zostały interes prawny lub uprawnienie skarżącego. Inaczej mówiąc: zanim jeszcze dojdzie do merytorycznego rozpatrzenia sprawy, sąd ocenia, czy strona ma legitymację czynną do wniesienia tej skargi. W przypadku stwierdzenia, że do naruszenia interesu prawnego lub uprawnienia nie doszło – sąd w myśl art. 58 par. 1 pkt 5a ustawy o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (dalej: u.p.p.s.a.) odrzuca skargę.

Obowiązek udowodnienia naruszenia interesu prawnego lub uprawnienia spoczywa na skarżącym.

► Jak rozumieć użyte w art. 101 u.s.g. pojęcie naruszenia interesu prawnego?

Jak wskazał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w wyroku z 21 lutego 2024 r. (sygn. akt II SA/Gd 611/23): „W orzecznictwie sądów administracyjnych wskazuje się, iż strona skarżąca musi w omawianym przypadku wykazać, że zaskarżona uchwała wpływa na jej sferę materialnoprawną, pozbawiając stronę pewnych uprawnień gwarantowanych przepisami prawa materialnego albo uniemożliwiając ich realizację. Naruszenie interesu następuje, gdy zaskarżonym aktem zostaje odebrane lub ograniczone jakieś prawo podmiotu, wynikające z przepisów prawa materialnego, względnie zostanie nałożony na niego nowy obowiązek lub też zmieniony obowiązek dotychczas na nim ciążący”.