Interpretacja indywidualna z dnia 3 marca 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP2-1.4010.2.2025.2.DK

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych w zakresie ustalenia czy:

• w przedstawionym stanie faktycznym nakłady poczynione przez Wnioskodawcę na Prace Adaptacyjne powinny stanowić dla Wnioskodawcy "inwestycję w obcym środku trwałym" o której mowa w art. 16a ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT – jest prawidłowe
• Wnioskodawca powinien wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów pełną wartość odpisów amortyzacyjnych naliczonych od wartości początkowej inwestycji w obcym środku trwałym (Prac Adaptacyjnych) – zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy o CIT – w związku z faktem, że całość kosztów Prac Adaptacyjnych, składających się na wartość początkową tej inwestycji w obcym środku trwałym, jest zwracana Spółce przez Podnajemcę w formie Wynagrodzenia – jest prawidłowe
• Wynagrodzenie otrzymane przez Wnioskodawcę od Podnajemcy, stanowiące dla Wnioskodawcy zwrot kosztów inwestycji w obcym środku trwałym w postaci Prac Adaptacyjnych, Wnioskodawca powinien potraktować jako przychód niepodlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym na podstawie art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o CIT – jest prawidłowe

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

2 stycznia 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z ( z tego samego dnia) o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych.

Uzupełnili go Państwo w odpowiedzi na wezwanie pismem z 26 lutego 2025 r. (wpływ tego samego dnia).

Treść wniosku jest następująca :

Opis stanu faktycznego

A. sp. z o.o. (dalej jako "Wnioskodawca", lub "Spółka") jest spółką z siedzibą na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej i podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Spółka należy do międzynarodowej Grupy X. z centralą w (…), specjalizującej się w świadczeniu kompleksowych usług na rynku ochrony zdrowia. Podstawą działalności Spółki jest świadczenie zintegrowanych usług logistycznych dla klientów na polskim rynku (…). Spółka realizuje szeroką gamę usług w poniższych obszarach:

• przechowywanie w hurtowni,(…);
• wynajem i przygotowanie powierzchni magazynowo - biurowych dla celów prowadzenia dedykowanych hurtowni (…);
• obsługa operacji w dedykowanych hurtowniach producenckich;
• dystrybucja produktów we własnym imieniu;
• transport w warunkach kontrolowanych;
• import produktów leczniczych.

Spółka zawarła z polską spółka B. sp. z o.o. z siedzibą w (…) („Właściciel”) umowę najmu pomieszczeń magazynowych i biurowych znajdujących się w budynku (Budynek A) zlokalizowanym w miejscowości (…), w parku logistycznym (…), (dalej odpowiednio „Umowa Najmu” lub „Najem” oraz „Budynek”).

Umowa Najmu została zawarta na czas określony wynoszący 5 lat, z możliwością przedłużenia jej obowiązywanie na okres kolejnych 5 lat.

W Umowie Najmu Właściciel wyraził zgodę na podnajem przez Spółkę części wynajętego Budynku na cele prowadzenia hurtowni (…), magazynu materiałów marketingowych wraz z pomieszczeniem biurowym. Ponadto Właściciel zobowiązał się, że przez okres obowiązywania Umowy Najmu przedmiotowa zgoda nie zostanie cofnięta. Jednocześnie w Umowie Najmu Spółka zobowiązała się względem Właściciela na uzyskanie zgody Właściciela na wykonanie dodatkowych prac w wynajętej powierzchni Budynku celem jej dostosowania do wymogów prowadzenia hurtowni (…) w części w której będzie objęta zezwoleniem na prowadzenie hurtowni (…).

W dniu 10 maja 2024 roku, Spółka zwarła z polską spółką C. sp. z o.o. (dalej „Podnajemca”) „Umowę Podnajmu i Świadczenia Usług” w ramach której m.in. podnajęła część wynajmowanej powierzchni w Budynku na rzecz Podnajemcy na potrzeby prowadzenia hurtowni (…) (dalej „Umowa Podnajmu”).

W ramach Umowy Podnajmu, Spółka zobowiązała się do wykonania na wynajmowanej przez siebie powierzchni Budynku prac adaptacyjnych związanych z dostosowaniem powierzchni do potrzeb prowadzenia hurtowni (…) przez Podnajemcę (dalej „Hurtownia"), zgodnie z wymogami prawa (dalej „Adaptacja” lub „Prace Adaptacyjne”).

Prace Adaptacyjne wykonane przez Spółkę obejmowały zasadniczo następujące elementy:

• wykonanie ścian i ścian działowych;
• kurtyny powietrzne;
• dodatkowe urządzenia systemu wentylacji mechanicznej (inne od zainstalowanych dotychczas w Budynku urządzeń i klimatyzacji);
• urządzenia systemu ogrzewania;
• modyfikacje w zakresie instalacji energetycznej;
• agregat prądotwórczy;
• urządzenia systemu rejestracji temperatury i wilgotności;
• urządzenia systemu alarmowego i KD;
• urządzenia systemu CCTV (kamery przemysłowe);
• urządzenia systemu WIFI;
• regały paletowe;
• bramy wewnętrzne.

Spółka zobowiązała się do wykonania wszystkich Prac Adaptacyjnych i przekazania Podnajemcy zaadoptowanych pomieszczeń Hurtowni w określonym terminie oraz do wykonania swoich zobowiązań, w tym Prac Adaptacyjnych, w taki sposób, aby podnajęte pomieszczenia Budynku w części dotyczącej Hurtowni spełniały wymogi przepisów prawa, w szczególności ustawy z dnia 6 września 2001 r. — Prawo farmaceutyczne, z uwzględnieniem ich obecnej interpretacji i praktyki organów nadzoru (…), tak aby możliwe było prowadzenie hurtowni (…) zgodnie z obowiązującymi przepisami oraz wytycznymi i wymaganiami Podnajemcy przekazanymi i zatwierdzonymi przez Spółkę.

Umowa Podnajmu została zawarta na czas określony i obowiązuje od dnia przekazania i odbioru Hurtowni przez Podnajemcę (podpisania stosownego protokołu przekazania), do dnia (…) 2029 r.

W Umowie Podnajmu, strony uzgodniły wysokość wynagrodzenia należnego Spółce od Podnajemcy za wykonanie wszystkich Prac Adaptacyjnych wyspecyfikowanych w Umowie Podnajmu i złącznikach do tej umowy. Wynagrodzenie to miało charakter ryczałtowy i obejmowało kosztorysową wartość wszelkich prac koniecznych do prawidłowej i całkowitej realizacji Prac Adaptacyjnych wymienionych w załącznikach do Umowy Podnajmu oraz wszelkich kosztów ponoszonych przez Spółkę związanych z ich realizacją, w tym w zakresie wykonania i przekazania dokumentacji niezbędnej do korzystania z podnajętej powierzchni Hurtowni (dalej „Wynagrodzenie").

W Umowie Podnajmu strony uzgodniły, że efekty zrealizowanych Prac Adaptacyjnych będą stanowiły własność Spółki przez co po zakończeniu Umowy Podnajmu Podnajemca nie będzie uprawniony do żądania zwrotu nakładów związanych z Pracami Adaptacyjnymi.

Płatność Wynagrodzenia, zgodnie z Umową Podnajmu miała zostać zrealizowana przez Podnajemcę na rzecz Spółki w trzech transzach:

• zaliczki w wysokości 30% Wynagrodzenia, wpłaconej w terminie 30 dni od daty podpisania Umowy Podnajmu;
• zaliczki w wysokości 20% Wynagrodzenia, wpłaconej w terminie do 15 sierpnia 2024 r.;
• pozostałą część Wynagrodzenia - po dokonaniu odbioru Hurtowni przez Podnajemcę.

Spółka udokumentowała rozliczenia z Podnajemcą z tytułu Prac Adaptacyjnych fakturami VAT i otrzymała stosowne płatności od Podnajemcy na kwotę uzgodnionego Wynagrodzenia zgodnie z Umową Podnajmu.

Łączna wartość wydatków faktycznie poniesionych przez Spółkę na potrzeby realizacji Prac Adaptacyjnych (i pozostałych do rozliczenia Prac Adaptacyjnych) będzie praktycznie równa kwocie Wynagrodzenia. Zgodnie z ustaleniami Spółki na obecną chwilę kosztorysowa kwota Wynagrodzenia uzgodniona z Podnajemcą może okazać się nieco wyższa niż globalna wartość wydatków Spółki na Prace Adaptacyjne (już zrealizowanych i tych jeszcze nierozliczonych), przy czym różnica pomiędzy globalną wartością wydatków Spółki na Adaptacje a Wynagrodzeniem będzie bardzo niewielka (nominalnie i w relacji do całej wartości Wynagrodzenia) i nie powinna przekroczyć jednego procenta Wynagrodzenia.

Zarówno: (a) łączna wartość wydatków Spółki na potrzeby realizacji Prac Adaptacyjnych, jak też (b) wartość Wynagrodzenia od Podnajemcy - znacząco przekraczają kwotę 10.000 zł.

W związku z charterem wydatków na Prace Adaptacyjne Spółka planuje ujęcie księgowe Adaptacji jako „inwestycji w obcym środku trwałym”.

W Umowie Najmu, Wnioskodawca zobowiązał się, że najpóźniej w dacie wygaśnięcia tej umowy, Spółka (jako najemca) zwróci Właścicielowi Budynek w takim stanie oraz z takim wyposażeniem, urządzeniami i innymi elementami, jakie wynikają ze zobowiązań Spółki określonych w Umowie Najmu, z uwzględnieniem ich normalnego zużycia. Właściciel, zgodnie z Umową Najmu, może żądać przywrócenia Budynku do stanu pierwotnego (z uwzględnieniem normalnego zużycia), tj. w szczególności usunięcia przez Spółkę zmian dokonanych w Budynku przez Spółkę (chyba, że w odniesieniu do konkretnej zmiany, Spółka uzyskała pisemne zapewnienie Właściciela, że Właściciel nie będzie żądał usunięcia danej zmiany po wygaśnięciu Umowy Najmu). W myśl postanowień Umowy Najmu, Spółce nie przysługuje roszczenie o jakiekolwiek wynagrodzenie lub odszkodowanie z tytułu dokonania zmian (w tym ulepszeń) w Budynku.

Własność jakichkolwiek zmian pozostawionych w Budynku zgodnie z Umową Najmu po jej wygaśnięciu, przechodzi na Właściciela, w ramach rozliczeń stron (w tym uzgodnionej wysokości czynszu) mających miejsce przed jej wygaśnięciem. Wskazane postanowienia Umowy Najmu mają zastosowanie do Adaptacji dotyczących Hurtownia zrealizowanych w Budynku przez Spółkę na rzecz Podnajemcy.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu stanu faktycznego

Nieruchomość w której były prowadzone prace adaptacyjne (Budynek) stanowi środek trwały dla jej Właściciela (tj. spółki B. sp. z o.o.).

Prace Adaptacyjne opisane we Wniosku będą obiektywnie i trwale zwiększać wartość użytkową Budynku.

Wydatki ponoszone przez Spółkę nie będą ujmowane w wartości początkowej środków trwałych stanowiących własność Właściciela (Budynku), który nie zlecił ani nie finansował (refinansował) Prac Adaptacyjnych realizowanych w Budynku.

Wydatki poniesione na Prace Adaptacyjne spowodują wzrost wartości użytkowej Budynku w stosunku do jego wartości z dnia przyjęcia do używania. Z uwagi na charakter tych nakładów, nie będzie to wzrost wartości mierzonej okresem używania (tj. nie wydłużą one przewidywanego okresu eksploatacji Budynku), natomiast jak wskazano we Wniosku:

a) umożliwiają one formalnie prowadzenie na podnajętej powierzchni Budynku działalności w zakresie Hurtowni (…) – zatem przeprowadzone Adaptacje wprowadziły nową funkcjonalność w Budynku;

b) częściowo wpływają na obniżenie kosztów eksploatacji powierzchni Budynku objętych tymi pracami – m.in. z uwagi na zakres Adaptacji obejmujący elementy zwiększające efektywność energetyczną Budynku tj. kurtyny powietrzne, dodatkowe urządzenia systemu wentylacji mechanicznej, urządzenia systemu ogrzewania, modyfikacje w zakresie instalacji energetycznej, urządzenia systemu rejestracji temperatury i wilgotności.

Nakłady na Prace Adaptacyjne w Budynku ze swej natury zasadniczo będą wiązały się z wprowadzeniem do Budynku nowych, wcześniej nieistniejących, elementów. Jak wskazano we Wniosku będą to:

• wykonanie nowych ścian i ścian działowych;
• kurtyny powietrzne;
• dodatkowe urządzenia systemu wentylacji mechanicznej (inne od zainstalowanych dotychczas w Budynku urządzeń i klimatyzacji);
• urządzenia systemu ogrzewania;
• modyfikacje w zakresie instalacji energetycznej;
• agregat prądotwórczy;
• urządzenia systemu rejestracji temperatury i wilgotności;
• urządzenia systemu alarmowego i KD;
• urządzenia systemu CCTV (kamery przemysłowe);
• urządzenia systemu WIFI;
• regały paletowe;
• bramy wewnętrzne.

W związku z nakładami poniesionymi przez Spółkę na Prace Adaptacyjne w Budynku nie miała miejsca wymiana zużytych elementów na nowe (nie były to prace odtworzeniowe czy remontowe) lecz, jak wskazano w odpowiedzi na pytanie powyżej, miało miejsce wprowadzenie nowych elementów do Budynku.

W związku z nakładami poniesionymi przez Spółkę na Prace Adaptacyjne w Budynku nie zostały zainstalowane urządzenia i instalacje, nie będące elementami stałymi Budynku, nie będące trwale połączone i przypisane do Budynku z możliwością ich wymontowania bez uszczerbku dla nich i Budynku w sposób pozwalający na ponowne zainstalowanie w innym miejscu. W tym zakresie wszelkie próby wymontowania opisanych elementów będących rezultatem przeprowadzonych Prac Adaptacyjnych wiązałby się uszkodzeniami lub naruszeniem struktury Budynku lub uszkodzeniem wymontowanych elementów (instalacji i urządzeń).

W piśmie z 26 lutego 2025 r. Spółka ostatecznie sformułowała pytanie nr 2, 3, 4 mające być przedmiotem interpretacji indywidualnej oraz zmodyfikowała stanowisko do ww. pytań.

Pytania

1.Czy w przedstawionym stanie faktycznym nakłady poczynione przez Wnioskodawcę na Prace Adaptacyjne powinny stanowić dla Wnioskodawcy "inwestycję w obcym środku trwałym" o której mowa w art. 16a ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT?

2.Czy Wnioskodawca powinien wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów pełną wartość odpisów amortyzacyjnych naliczonych od wartości początkowej inwestycji w obcym środku trwałym (Prac Adaptacyjnych) – zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy o CIT – w związku z faktem, że całość kosztów Prac Adaptacyjnych, składających się na wartość początkową tej inwestycji w obcym środku trwałym, jest zwracana Spółce przez Podnajemcę w formie Wynagrodzenia?

3.Czy Wynagrodzenie otrzymane przez Wnioskodawcę od Podnajemcy, stanowiące dla Wnioskodawcy zwrot kosztów inwestycji w obcym środku trwałym w postaci Prac Adaptacyjnych, Wnioskodawca powinien potraktować jako przychód niepodlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym na podstawie art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o CIT?

4.Czy w przypadku gdyby nie byłoby dopuszczalne zastosowanie do Wynagrodzenia wyłączenia z opodatkowania przychodu na podstawie art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o CIT, Wnioskodawca będzie mógł objąć Wynagrodzenie otrzymane od Podnajemcy zwolnieniem z opodatkowania podatkiem dochodowym na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 21 ustawy o CIT?

Państwa stanowisko w sprawie

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie Pytania 1.

W ocenie Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym nakłady poczynione przez Wnioskodawcę na Prace Adaptacyjne powinny stanowić dla Wnioskodawcy "inwestycję w obcym środku trwałym" o której mowa w art. 16a ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT;

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie Pytania 2:

W ocenie Wnioskodawcy, Wnioskodawca powinien wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów pełną wartość odpisów amortyzacyjnych naliczonych od wartości początkowej inwestycji w obcym środku trwałym (Prac Adaptacyjnych) – zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy o CIT - w związku z faktem, że całość kosztów Prac Adaptacyjnych, składających się na wartość początkową tej inwestycji w obcym środku trwałym, jest zwracana Spółce przez Podnajemcę w formie Wynagrodzenia.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie Pytania 3:

W ocenie Wnioskodawcy Wynagrodzenie otrzymane przez Wnioskodawcę od Podnajemcy, stanowiące dla Wnioskodawcy zwrot kosztów inwestycji w obcym środku trwałym w postaci Prac Adaptacyjnych, Wnioskodawca powinien potraktować jako przychód niepodlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym na podstawie art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o CIT.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie Pytania 4:

W ocenie Wnioskodawcy w przypadku gdyby nie byłoby dopuszczalne zastosowanie do Wynagrodzenia wyłączenia z opodatkowania przychodu na podstawie art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o CIT, Wnioskodawca będzie mógł objąć Wynagrodzenie otrzymane od Podnajemcy zwolnieniem z opodatkowania podatkiem dochodowym na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 21 ustawy o CIT.

Ad. 1

W myśl, art. 16a ust. 1 ustawy o CIT, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1.budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

2.maszyny, urządzenia i środki transportu,

3.inne przedmioty

-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Z kolei w świetle ust. 2 pkt. 1 tego przepisu, amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 16c, niezależnie od przewidywanego okresu używania, przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych, zwane także środkami trwałymi.

Stosownie do art. 16a ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT amortyzacji podlegają niezależnie od przewidywanego okresu używania przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych, zwane dalej "inwestycjami w obcych środkach trwałych".

Ustawa o CIT nie definiuje pojęcia "inwestycji w obcym środku trwałym". Definiuje natomiast pojęcie „inwestycji”, i tak, zgodnie z art. 4a pkt 1 ustawy o CIT, za inwestycję uważa się środki trwałe w budowie w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 16 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości, czyli zaliczane do aktywów trwałych środki trwałe w okresie ich budowy, montażu lub ulepszenia już istniejącego środka trwałego.

W świetle tych definicji, za „inwestycje w obcych środkach trwałych” w rozumieniu regulacji ustawy o CIT należy uznać ogół działań (nakładów) podatnika odnoszących się do niestanowiącego jego własności środka trwałego, które zmierzają do jego ulepszenia, tzn. polegają na jego przebudowie, rozbudowie, rekonstrukcji, adaptacji, modernizacji lub polegają na stworzeniu składnika majątku mającego cechy środka trwałego.

Ponadto, w świetle art. 16g ust. 13 ustawy o CIT, środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 10.000 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Zatem, aby wydatki zostały uznane za poniesione na ulepszenie środka trwałego, w pierwszej kolejności należy ustalić, czy prace wykonywane przy danym środku trwałym mogą być zakwalifikowane jako przebudowa, rozbudowa, rekonstrukcja, adaptacja lub modernizacja. Z uwagi na to, że ustawodawca nie zdefiniował znaczenia tych pojęć w treści ustawy o CIT, zasadne jest odwołanie się do ich znaczenia w języku potocznym (wykładnia językowa). I tak, zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN (sjp.pwn.pl):

• przebudowa to „dokonywanie zmian w budowie czegoś”; „zmiana istniejącego stanu czegoś na inny”;
• rozbudowa to „powiększenie budowli lub obszaru już zabudowanego”;
• rekonstrukcja to „odtworzenie czegoś na podstawie zachowanych fragmentów, szczątków, przekazów itp.; też: rzecz odtworzona”;
• adaptacja to „przystosowanie czegoś do innego użytku niż było przeznaczone”;
• modernizacja to „unowocześnienie i usprawnienie czegoś”.

W ocenie Wnioskodawcy, przedstawione w opisie stanu faktycznego Adaptacje mogą być uznane za opisaną powyżej „adaptację” Budynku. Wynika to z faktu, że efektem Prac Adaptacyjnych jest zmiana standardu Budynku umożliwiająca formalnie prowadzenie na podnajętej powierzchni działalności w zakresie Hurtowni (…). Ponadto zrealizowane w Budynku Adaptacje wpływają na wzrost wartości użytkowej podnajmowanej powierzchni i samego Budynku w stosunku do wartości sprzed wykonania tych prac - nawet jeśli częściowo wykonane pracy mają charakter „przejściowy” - tj. mogą być usunięte po zakończeniu Umowy Podnajmu Spółki z Podnajemcą lub Umowy Najmu Spółki z Właścicielem. Tym samym zdaniem Wnioskodawcy zrealizowane Adaptacje mają również znamiona „modernizacji”.

Warto podkreślić, że Adaptacje będą wykorzystywane dłużej niż rok - zasadniczo co najmniej 5 lat, zgodnie z Umową Podnajmu.

Podsumowując, w ocenie Wnioskodawcy, z uwagi na:

(a) wartość Prac Adaptacyjnych (znacznie przekraczającymi próg 10.000 zł, nawet dla poszczególnych elementów składających się na Adaptacje),

(b) okres ich przewidywanej komercyjnej eksploatacji w ramach Umowy Podnajmu (zasadniczo co najmniej 5 lat),

(c) charakter nakładów Spółki związanych z Pracami Adaptacyjnymi dotyczącymi dostosowania podnajętej części Budynku na potrzeby prowadzenia Hurtowni, trwale ulepszających Budynek i adaptujące go do nowych funkcji (prowadzenia hurtowni (…)) oraz

(d) fakt realizacji Adaptacji przez Spółkę w wynajmowanym Budynku stanowiącym własność innego podmiotu (Właściciela) – należałoby uznać, że Adaptacje powinny stanowić dla Spółki „inwestycję w obcym środku trwałym” o której mowa w art. 16a ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT.

Stanowisko potwierdzające możliwość traktowania tego typu nakładów ponoszonych w analogicznej konfiguracji transakcyjnej (tj. przez najemcę budynku na potrzeby podnajemcy) jako „inwestycji w obcym środku trwałym” dla celów CIT potwierdza m.in. interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 10 maja 2024 r., sygn. 0114-KDIP2-1.4010.156.2024.1.DK.

Ad. 2

W opinii Wnioskodawcy, powinien on wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów część odpisów amortyzacyjnych naliczonych od tej części wartości początkowej inwestycji w obcym środku trwałym (Prac Adaptacyjnych), która odpowiada Wynagrodzeniu uzyskanemu od Podnajemcy.

Ogólną zasadę rozpoznawania wydatków jako kosztów uzyskania przychodów wyraża art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, zgodnie z którym kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16.

Jednocześnie art. 15 ust. 6 ustawy o CIT stanowi, że kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Stosownie do art. 16a ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT amortyzacji podlegają niezależnie od przewidywanego okresu używania przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych, zwane dalej "inwestycjami w obcych środkach trwałych" - zwane także środkami trwałymi.

Wydatki na nabycie lub wytworzenie środków trwałych stanowią zatem specyficzną kategorię kosztów uzyskania przychodów, pomniejszającą (dla celów ustalenia podstawy opodatkowania – dochodu podatkowego lub straty podatkowej) przychody podlegające opodatkowaniu poprzez tzw. odpisy amortyzacyjne, naliczane od wartości początkowej środków trwałych ustalonej zgodnie z odpowiednimi regulacjami ustawy o CIT i z zastosowaniem określonych w niej metod amortyzacji i stawek amortyzacyjnych.

Jednocześnie aby odpis amortyzacyjny mógł stanowić koszt uzyskania przychodu, powinien zostać spełniony ogólny warunek nabycia/wytworzenia środka trwałego w celu wykorzystywania go do osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów oraz nie może on podlegać wyłączeniu z kosztów podatkowych na podstawie postanowień art. 16 ustawy o CIT.

Artykuł 16 ustawy o CIT wymienia kategorie wydatków, które co prawda można co do zasady uznać za poniesione w celu osiągnięcia przychodów, ale które decyzją ustawodawcy nie mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów.

Wśród tego rodzaju wydatków niemogących stanowić kosztów uzyskania przychodów wskazano m.in. odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych, według zasad określonych w art. 16a-16m, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie (vide art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy o CIT).

Z kosztów podatkowych wyłączone zostały zatem wydatki na nabycie/wytworzenie środka trwałego (a ściślej odpisy amortyzacyjne od ustalonej w oparciu o te wydatki wartości początkowej środków trwałych), które zostały podatnikowi zwrócone przez inny podmiot (a więc w ostatecznym rozrachunku nie zostały poniesione przez podatnika/pokryte z zasobów majątkowych podatnika). Otrzymanie przez podatnika zwrotu wydatków poniesionych na nabycie lub wytworzenie środka trwałego (w jakiejkolwiek formie), powoduje więc, że podatnik jest zobowiązany do wyłączenia części odpisów amortyzacyjnych od tego środka trwałego z kosztów podatkowych (naliczonych od tej części wydatków zwiększających wartość początkową środka trwałego, która została mu zwrócona).

W stanie faktycznym będącym przedmiotem niniejszego wniosku, Spółka poniosła wydatki na Prace Adaptacyjne stanowiące w jej ocenie "inwestycję w obcym środku trwałym w rozumieniu art. 16a ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT (zgodnie ze stanowiskiem zaprezentowanym przez Wnioskodawcę powyżej, w uzasadnieniu do pytania nr 1). W konsekwencji, po stronie Spółki suma wydatków na Prace Adaptacyjne w momencie ich oddania do użytkowania stanowi podstawę do naliczania odpisów amortyzacyjnych (wartość początkową środka trwałego).

Biorąc zaś pod uwagę, że zgodnie z postanowieniami Umowy Podnajmu zawartej z Podnajemcą, całość kosztów Prac Wykończeniowych została pokryta przez Wynajmującego w formie Wynagrodzenia, to w ocenie Wnioskodawcy, zastosowanie znaleźć powinien tym przypadku art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy o CIT.

W analizowanej sytuacji dochodzi bowiem w rzeczywistości do zwrotu przez Podnajemcę na rzecz Spółki ogółu kosztów Prac Adaptacyjnych na zasadach określonych w Umowie Podnajmu. W konsekwencji, Wnioskodawca, powinien wyłączyć z kosztów podatkowych wartość odpisów amortyzacyjnych naliczonych od tej części wartości początkowej inwestycji w obcym środku trwałym (Prac Adaptacyjnych), odpowiadającej uzyskanej kwocie Wynagrodzenia od Podnajemcy (a więc zasadniczo całość tych odpisów z uwagi na wartość Wynagrodzenia) - stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy o CIT.

Stanowisko takie znajduje potwierdzenie np. w interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 14 maja 2024 r., sygn. 0114-KDIP2-1.4010.135.2024.2.MR1, wydanej w analogicznej sprawie dotyczącej kontrybucji najemcy do wydatków wykończeniowych (stanowiących inwestycję w obcym środku trwałym). Czytamy w niej m.in., że:

„(…) zgodnie z postanowieniami Umowy Najmu zawartej z Wynajmującym, część kosztów Prac Wykończeniowych ma zostać pokryta przez Wynajmującego jako "Kontrybucja Wynajmującego" oraz "Dodatkowa Kontrybucja", to w ocenie Wnioskodawcy, zastosowanie znaleźć powinien tym przypadku art. 16 ust. 1 pkt 48 Ustawy o CIT. W analizowanej sytuacji dochodzi bowiem w rzeczywistości do zwrotu przez Wynajmującego na rzecz Spółki części kosztów Prac Wykończeniowych na zasadach określonych w Umowie Najmu. W konsekwencji, Wnioskodawca, powinien wyłączyć z kosztów podatkowych część odpisów amortyzacyjnych naliczonych od tej części wartości początkowej inwestycji w obcym środku trwałym (Prac Wykończeniowych), odpowiadającej Kontrybucji Wynajmującego i Dodatkowej Kontrybucji stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy o CIT).”

Analogiczne stanowisko w zbliżonym stanie faktycznym zostało również zaprezentowane w następujących interpretacjach indywidualnych Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej:

• z 6 maja 2022 r., sygn. 0111-KDIB2-1.4010.73.2022.1.MKU;
• z 31 grudnia 2020 r. sygn. 0111-KDIB1-1.4010.462.2020.1.SG;
• z 28 lipca 2020 r., sygn. 0114-KDIP2-1.4010.166.2020.2.SP.

Ad. 3

W opinii Wnioskodawcy, otrzymaną kwotę Wynagrodzenia w zakresie w jakim stanowi ona zwrot wydatków Spółki z tytułu Prac Adaptacyjnych, Wnioskodawca powinien potraktować jako przychód niepodlegający opodatkowaniu.

Ustawa o CIT nie definiuje odrębnie pojęcia przychodów podlegających opodatkowaniu, wymieniając jedynie w art. 12 ust. 1 przykładowe kategorie przysporzeń majątkowych, które powinny być traktowane jako przychody podatkowe, w tym otrzymane pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych rzeczy lub praw, a także wartość innych świadczeń w naturze, w tym wartość rzeczy i praw otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń. Artykuł 12 ustęp 3 ustawy o CIT precyzuje przy tym, że za przychód związane z działalnością gospodarczą uważa się kwoty należne, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Na podstawie powyższego można zatem stwierdzić, że co do zasady przychodem związanym z działalnością gospodarczą, podlegającym opodatkowaniu podatkiem CIT, jest każda wartość wchodząca do majątku podatnika, powiększająca jego aktywa (ewentualnie zmniejszająca jego zobowiązania), mająca definitywny charakter - przy czym dla powstania przychodu podatkowego nie jest konieczne faktyczne otrzymanie przysporzenia, ale wystarczające jest aby przysporzenie to miało charakter należny.

Jednocześnie ustawa o CIT wymienia rodzaje przychodów, które podlegają wyłączeniu z przychodów opodatkowanych podatkiem CIT (art. 12 ust. 4 ustawy o CIT).

Zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o CIT do przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem CIT nie zalicza się zwróconych innych wydatków niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów. Z treści tego przepisu wynika zatem, że powinien on mieć zastosowanie w sytuacji gdy:

(a) podatnik ponosi dany wydatek i zalicza go do kosztów niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, oraz

(b) podatnik otrzymuje zwrot tego wydatku.

Wystąpienie obu tych okoliczności przesądza o wyłączeniu z przychodów podatkowych środków pieniężnych otrzymanych przez podatnika tytułem zwrotu/pokrycia wydatku niezaliczonego do kosztów podatkowych.

W praktyce interpretacyjnej organów podatkowych, odnoszącej się do art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o CIT, podnosi się często, że „z powyższych regulacji można więc wywieść, że skutki podatkowe związane ze zwrotem kosztów są generalnie uzależnione od tego, czy wydatki, które są zwracane podlegały zaliczeniu do kosztów podatkowych, czy też nie. Jeżeli zwracane wydatki podlegały zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, wówczas kwota zwrotu powinna podlegać zaliczeniu do przychodów. Natomiast w sytuacji, gdy zwrot poniesionych wydatków dotyczy kosztów, które zgodnie z przepisami podatkowymi nie mogły być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ustawy o CIT, wówczas zwrócone wydatki nie będą dla podatnika przychodem podatkowym”.

W ocenie Wnioskodawcy, art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o CIT powinien znaleźć zastosowanie w stanie faktycznym przedstawionym w niniejszym wniosku. Jak przedstawiono bowiem powyżej:

• Spółka zawarła z Podnajemcą Umowę Podnajmu, której przedmiotem było m.in. wykonanie Prac Adaptacyjnych dotyczących Hurtowni;
• Spółka poniosła koszty Prac Adaptacyjnych (na podstawie faktur wystawianych przez dostawców);
• ponoszone przez Spółkę koszty Prac Adaptacyjnych stanowią „inwestycję w obcym środku trwałym” (zgodnie z uzasadnieniem stanowiska Wnioskodawcy do pytania nr 1);
• w Umowie Podnajmu strony, Podnajemca zobowiązał się do pokrycia całości kosztów Prac Adaptacyjnych, w kwocie ustalonej w Umowie Podnajmu jako Wynagrodzenie;
• na podstawie powyższego, Spółka obciążyła Podnajemcę całością kosztów Prac Adaptacyjnych, wystawiając stosowną fakturę na Podnajemcę (na kwotę Wynagrodzenia);
• w związku z tym, że w ten sposób całość kosztów Prac Adaptacyjnych ujętych w wartość początkowej inwestycji w obcym środku trwałym jest zwracana Spółce przez Podnajemcę, całość odpisów amortyzacyjnych (naliczonych od zwróconej Spółce równowartości wartości początkowej) podlega wyłączeniu z kosztów podatkowych (zgodnie ze stanowiskiem Wnioskodawcy zaprezentowanym w zakresie pytania nr 2 niniejszego wniosku).

W ocenie Wnioskodawcy, nie ulega wątpliwości, że w opisanej powyżej sytuacji zwrot całości kosztów Prac Adaptacyjnych, składających się na wartość początkową „inwestycji w obcym środku trwałym”, od której odpisy amortyzacyjne Wnioskodawca będzie zobowiązany wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów (zgodnie ze stanowiskiem Wnioskodawcy zaprezentowanym w zakresie pytania nr 2 powyżej), Wnioskodawca powinien potraktować jako przychód niepodlegający opodatkowaniu stosownie do art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o CIT.

Stanowisko takie znajduje potwierdzenie np. w przywołanej już powyżej interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 14 maja 2024 r., sygn. 0114-KDIP2-1.4010.135.2024.2.MR1, wydanej w analogicznej sprawie dotyczącej kontrybucji najemcy do wydatków wykończeniowych (stanowiących inwestycję w obcym środku trwałym). Czytamy w niej m.in., że:

„(…) w opisanej powyżej sytuacji zwrot części kosztów Prac Wykończeniowych / Kontrybucji Wynajmującego, Dodatkowej Kontrybucji, składających się na wartość początkową inwestycji w obcym środku trwałym, od której odpisy amortyzacyjne Wnioskodawca będzie zobowiązany wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów (vide punkt 2 powyżej), Wnioskodawca powinien potraktować jako przychód niepodlegający opodatkowaniu stosownie do art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o CIT.”

Końcowo, wskazać należy, że prawidłowość stanowiska przedstawionego w niniejszym wniosku przez Wnioskodawcę znajduje potwierdzenie przykładowo w wydanych w zbliżonych stanach faktycznych interpretacjach indywidualnych Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej:

• z 6 maja 2022 r., sygn. 0111-KDIB2-1.4010.73.2022.1.MKU;
• z 31 grudnia 2020 r. sygn. 0111-KDIB1-1.4010.462.2020.1.SG; oraz
• z 28 lipca 2020 r., sygn. 0114-KDIP2-1.4010.166.2020.2.SP.

Ad. 4

W razie wskazania przez organ, że kwota otrzymana od Podnajemcy tytułem Wynagrodzenia, jako zwrot kosztów Prac Adaptacyjnych poniesionych przez Wnioskodawcę, nie stanowi przychodu wyłączonego z opodatkowania CIT na podstawie art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o CIT, kwotę tę należałoby uznać za przychód Wnioskodawcy wolny od podatku dochodowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 21 ustawy o CIT.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych podlega dochód rozumiany jako nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Od tej zasady ustawodawca przewidział jednakże wyjątki, konstytuując w art. 17 ust. 1 ustawy o CIT katalog zwolnień od podatku czyli innymi słowy, wyłączając z podstawy opodatkowania dochody uzyskanie z tytułów w nim wymienionych.

Stosownie do treści art. 17 ust. 1 pkt 21 ustawy o CIT wolnymi od podatku są dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia, z zastrzeżeniem pkt 14a, otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków związanych z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których dokonuje się odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16a-16m.

Zgodnie z ukształtowaną i jednolitą w tym względzie linią orzeczniczą sądów administracyjnych oraz tożsamym z tą linią poglądem organów podatkowych, przez „nieodpłatne świadczenia”, o których mowa również w art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT, należy rozumieć wszelkie przysporzenia, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub przysporzenie majątku mające konkretny wymiar finansowy, bez ekwiwalentnego wynagrodzenia (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 5 lipca 2016 r. sygn. akt II FSK 1889/14).

Zgodnie z licznymi wyrokami sądów administracyjnych, zakres zwolnienia przedmiotowego wynikającego z przepisu art. 17 ust. 1 pkt 21 ustawy o CIT dotyczy dochodów podatników, otrzymanych na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków dotyczących środków trwałych, wartości niematerialnych i prawnych, pochodzących z dotacji uzyskanych z innych źródeł niż budżet państwa lub budżety jednostek samorządowych, takich jak środki publiczne, będących w dyspozycji niektórych funduszy celowych czy agencji rządowych, które mają prawo udzielania dotacji. Zwolnienie przedmiotowe obejmuje także subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia, pochodzące zarówno z budżetu państwa, jak i budżetów jednostek samorządowych, jeśli nie będą mogły zostać zaliczone do dotacji, jak i otrzymane od innych podmiotów (por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z 7 września 2012 r. sygn. akt I SA/Wr 797/12, wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z 5 września 2015 r. sygn. akt I SA/Sz 1481/14).

Zgodnie z treścią interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 25 czerwca 2018 r. sygn. 0111-KDIB1-1.4010.155.2018.1.BK, omawiane zwolnienie dotyczy środków pieniężnych, które łącznie spełniają następujące kryteria:

1.środki muszą mieć postać dotacji, subwencji, dopłaty, innego nieodpłatnego świadczenia,

2.powyższe środki muszą zostać przekazane na konkretnie określony cel, a mianowicie pokrycie kosztów, zwrot wydatków związanych z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych,

3.od powyższych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonuje się odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16a-16m.

Zwolnienie zawarte w komentowanym przepisie dotyczy wszelkiego rodzaju dotacji, subwencji i innych nieodpłatnych świadczeń na określony w przepisie cel, bez względu na podmiot przekazujący takie świadczenie. Może to być zarówno podmiot publicznoprawny (Skarb Państwa, jednostka samorządu terytorialnego), jak i podmiot prywatny (spółka kapitałowa). Jedynym warunkiem stosowania tego zwolnienia jest przeznaczenie takiego świadczenia na nabycie (wytworzenie) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (A Mariański [w:] A Krajewska, A. Nowak - Piechota, M. Wilk, J. Zurawiński, A. Mariański, Podatek dochodowy od osób prawnych. Komentarz, wyd. IV, Warszawa 2016, art. 17). Natomiast zamknięcie katalogu, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 21 pojęciem nieostrym, tj. „innych nieodpłatnych świadczeń”, zgodnie z tym poglądem wskazuje, iż celem ustawodawcy było możliwie szerokie określenie rodzajów świadczeń podlegających przedmiotowemu zwolnieniu, zaś wskazanie na dotacje, subwencje i dopłaty ma jedynie charakter przykładowego wyliczenia. Na intencję ustawodawcy jednoznacznie wskazuje pismo Ministerstwa Finansów Departamentu Podatków Bezpośrednich i Opłat z 3 czerwca 1996 r. nr PO3-JW-722-9/96. Z treści ww. pisma wynika, że zapis zawarty w art. 17 ust. 1 pkt 21 ustawy o CIT nie wprowadza żadnych ograniczeń w źródłach i podstawach udzielenia dotacji, o których w nim mowa, a które zawężałyby zakres jego stosowania. Przeciwnie, z brzmienia omawianego przepisu wynika, że ustawodawca dążył do objęcia jego zakresem wszystkich rodzajów nieodpłatnych świadczeń, niezależnie od ich nazwy, formy i podstawy prawnej ich udzielenia.

Odzwierciedlenie tego poglądu możemy znaleźć np. w stanowisku Izby Skarbowej w Poznaniu, wyrażonym w interpretacji indywidualnej z 26 lutego 2010 r., sygn. ILPB3/423-1120/09-4/EK: „Zwolnienie zawarte w ww. przepisie dotyczy wszelkiego rodzaju dotacji, subwencji i innych nieodpłatnych świadczeń na określony w przepisie cel, bez względu na podmiot przekazujący takie świadczenie. Jedynym warunkiem dla stosowania tego zwolnienia jest przeznaczenie takiego świadczenia na nabycie (wytworzenie) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Zatem, prawo to związane jest nie tyle z dotującym, co z celem dotowania. Tym samym, regulacji art. 17 ust. 1 pkt 21 ustawy o CIT podlegają wszelkie przysporzenia pod tytułem darmym na cele wskazane w tym przepisie”.

Posiłkując się bliżej nieokreśloną definicją „nieodpłatnego świadczenia” należy wskazać, że Spółka otrzymuje od Podnajemcy przysporzenie pod tytułem darmym (tj. nie przekazuje własności Adaptacji w zamian za Wynagrodzenie) oraz wydatkuje je na cele, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 21 ustawy o CIT (pokrycie kosztów wytworzenia środka trwałego w postaci „inwestycji w obcym środku trwałym” – Adaptacji dotyczących Hurtowni). Niczym nieuzasadnione wydaje się być zawężanie wykładni tego przepisu polegające na ograniczeniu „nieodpłatnych świadczeń” do świadczeń związanych z szeroko rozumianą pomocą publiczną. Z wykładni językowej ww. przepisu jasno wynika, że wolne od podatku są „inne nieodpłatne świadczenia" - a do takich świadczeń należeć będą także środki przekazane przez osoby trzecie, niezwiązane z dysponowaniem środków pieniężnych o charakterze publicznym.

Zgodnie z zasadą pierwszeństwa wykładni językowej w procesie wykładni prawa, należy w pierwszej kolejności zastosować dyrektywy wykładni językowej, a dopiero w przypadku dalszych wątpliwości lub w celu wzmocnienia wyniku wykładni językowej, sięgać kolejno po wykładnię systemową lub funkcjonalną.

W prawie podatkowym pogląd ten znajduje swoje oparcie w art. 217 Konstytucji RP, w myśl którego nakładanie podatków, innych danin publicznych, określanie podmiotów, przedmiotów opodatkowania i stawek podatkowych, a także zasad przyznawania ulg i umorzeń oraz kategorii podmiotów zwolnionych od podatków następuje w drodze ustawy (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 26 października 2021 r. sygn. akt II FSK 979/21).

Gdyby wolą ustawodawcy było zawężenie przedmiotowego zwolnienia podatkowego (określonego art. 17 ust. 1 pkt 21 ustawy o CIT) jedynie do "środków publicznych", to dałby temu wyraz poprzez zupełnie inne brzmienie treści obowiązującego przepisu, np. "Wolne od podatku są dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia o podobnym charakterze...". Ustawodawca w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych wielokrotnie precyzuje treść poszczególnych sformułowań, poprzez zastosowanie wyrażenia „podobne” Przykładowo, sformułowanie to zostało zastosowane w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT, dotyczącym ryczałtowego opodatkowania dochodów. W ten sposób ustawodawca, zdając sobie sprawę, że nie jest możliwym objęcie treścią ww. przepisów wszelkich umów związanych ze świadczeniem usług określonego rodzaju zastrzegł, że zastosowanie w kontekście tego przepisu będą mieć „świadczenia o podobnym charakterze”. W odniesieniu jednak do normy prawnej wyrażonej przepisem art. 17 ust. 1 pkt 21 ustawy o CIT ustawodawca jednak tego nie uczynił. Ustawodawca nie zawęził więc analizowanego zwolnienia podatkowego do środków publicznych (budżetowych) i im podobnych.

Ponadto, skoro w piśmie Ministerstwa Finansów z 3 czerwca 1996 r. zn. PO3-JW-722-9/96 wyraźnie wskazano, że zapis zawarty w art. 17 ust. 1 pkt 21 ustawy o CIT nie wprowadza żadnych ograniczeń w źródłach i podstawach udzielenia dotacji, o których w nim mowa, a które zawężałyby zakres jego stosowania, to niczym nieuzasadnione jest zawężanie rozumienia tego przepisu przez organy podatkowe.

Z pisma jasno wynika, jaka była intencja ustawodawcy, a tym samym zastosowanie w tym przypadku wykładni celowościowej (funkcjonalnej) powinno dać satysfakcjonujące wyniki. W połączeniu natomiast z wykładnią językową, rozumienie treści tego przepisu powinno skutkować uznaniem, że środki przekazane Spółce przez współinwestora stanowią „inne nieodpłatne świadczenie". W innym wypadku ustawodawca powinien dokonać nowelizacji tego przepisu, która miałaby na celu wyjaśnienie wątpliwości interpretacyjnych w tym zakresie, a nie uniemożliwiać podatnikom zastosowanie jego treści, wbrew ogólnie przyjętym regułom wykładni prawniczej.

Reasumując zaprezentowany powyżej wywód prawny, należy wskazać, że środki pieniężne, które były lub zostaną przekazane przez Podnajemcę na rzecz Spółki w formie Wynagrodzenia, nawet jeżeli zdaniem organu nie stanowią zwrotu wydatków, o którym mowa w art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o CIT, to stanowią one inne nieodpłatne świadczenie, otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków związanych z wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych, od których dokonuje się odpisów amortyzacyjnych (tj. pokrycie kosztów wytworzenia środka trwałego Spółki w postaci „inwestycji w obcym środku trwałym” – Adaptacji dotyczących Hurtowni), korzystające ze zwolnienia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 21 ustawy o CIT.

PODSUMOWANIE STANOWISKA WNIOSKODAWCY

Odnosząc powołane przepisy, jak również przywołane stanowiska organów podatkowych, do przedstawionego stanu faktycznego, zdaniem Wnioskodawcy:

• przedstawione w opisie stanu faktycznego Adaptacje powinny stanowić dla Spółki „inwestycję w obcym środku trwałym” o której mowa w art. 16a ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT;
• powinien on wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów część odpisów amortyzacyjnych naliczonych od tej części wartości początkowej inwestycji w obcym środku trwałym (Prac Adaptacyjnych), która odpowiada Wynagrodzeniu uzyskanemu od Podnajemcy;
• otrzymaną kwotę Wynagrodzenia w zakresie w jakim stanowi ona zwrot wydatków Spółki z tytułu Prac Adaptacyjnych, Wnioskodawca powinien potraktować jako przychód niepodlegający opodatkowaniu na podstawie art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o CIT.

Natomiast w razie wskazania przez organ, że kwota otrzymana od Podnajemcy tytułem Wynagrodzenia nie jest dla Wnioskodawcy przychodem wyłączonym z opodatkowania CIT na podstawie art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o CIT, wówczas taki przychód zdaniem Wnioskodawcy korzystałby ze zwolnienia z CIT na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 21 ustawy o CIT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku w zakresie pytania nr 1- 3 jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Ad. 1

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2023 r., poz. 2805 ze zm., dalej: „updop”, „ustawa o CIT”):

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej.

W myśl tego przepisu, podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

W świetle powyższego, aby poniesiony przez podatnika wydatek stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• wydatek został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• wydatek nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych, nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie przychodów lub zabezpieczenie albo zachowanie źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości i które nie zostały wyłączone z kosztów na podstawie art. 16 ust. 1.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych dokonują podziału kosztów na koszty bezpośrednio związane z przychodami i koszty pośrednie (inne niż bezpośrednio związane z przychodami).

Zgodnie z ugruntowanym poglądem, kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów. W ich przypadku możliwe jest „zidentyfikowanie” wpływu danego kosztu na wielkość osiągniętych przychodów. Do tej kategorii należą głównie te koszty, które mogą być przydzielone, przypisane do określonych wyrobów bądź usług. Klasycznym przykładem bezpośredniego związku kosztów z przychodami jest relacja, w jakiej pozostają wydatki na nabycie lub wytworzenie jednostki towaru i przychód ze zbycia tej jednostki towaru.

Natomiast, pośrednie koszty uzyskania przychodów to takie wydatki, których nie da się przypisać wprost do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia. Nie pozostają one w uchwytnym związku z konkretnymi przysporzeniami podatnika - brak jest możliwości ustalenia, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód. Do tego rodzaju kosztów zalicza się m.in. koszty ogólnego zarządu, koszty administracyjne, wydatki na utrzymanie obiektów, obsługę prawną, ubezpieczenia, świadczenia na rzecz pracowników. Każdy z ww. wydatków jest związany z działalnością prowadzoną przez podatnika i przyczynia się w sposób ogólny do osiągania przez niego przychodów. Nie można jednak ustalić, uzyskaniu jakiego konkretnego przychodu dany wydatek służy.

Mając na uwadze zróżnicowany charakter ww. kategorii kosztów ustawodawca zróżnicował zasady ich potrącalności.

Przepisy ustawy o CIT regulują również w sposób odmienny moment zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodów wydatki poniesione na nabycie lub wytworzenie środków trwałych oraz nabycie wartości niematerialnych i prawnych. Z uwagi na to, że składniki takie są wykorzystywane przez podatników w dłuższym okresie, wydatki poniesione na ich nabycie lub wytworzenie zalicza się do kosztów sukcesywnie, w miarę zużycia tych składników majątku.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o CIT,

Składniki majątku stanowiące środki trwałe i wartości niematerialne i prawne zostały wymienione przez ustawodawcę w art. 16a-16c ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 16a ust. 1 ustawy o CIT,

Oznacza to, że wymienione w pkt 1-3 powyższej regulacji środki trwałe będą podlegały amortyzacji po spełnieniu następujących warunków:

• zostały nabyte lub wytworzone we własnym zakresie,
• stanowią własność lub współwłasność podatnika – amortyzacji podatkowej podlegają wyłącznie środki trwałe, do których przysługuje podatnikowi prawo własności, z wyjątkiem środków używanych przez leasingobiorcę na podstawie umowy leasingu finansowego oraz tych wymienionych w art. 16a ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,
• są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania - ustawodawca nie określił bliżej tych warunków, jednakże należy stwierdzić, że warunki te spełnia składnik majątku, który jest wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjne pozwalające na jego funkcjonowanie zgodnie z przeznaczeniem, ponadto sprawne technicznie i zalegalizowane prawnie w formie stosownych uprawnień, homologacji i pozwoleń na użytkowanie,
• przewidywany okres ich używania jest dłuższy niż rok – to podatnik samodzielnie decyduje o tym, jak długo będzie używany dany składnik,
• są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu,
• nie są wymienione w katalogu środków trwałych wymienionych w art. 16c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jak już wyżej zostało wskazane, środek trwały podlega amortyzacji w sytuacji, gdy w dniu przyjęcia do używania jest kompletny i zdatny do użytku.

Składnik majątku spełnia kryterium kompletności, jeżeli jest wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjne umożliwiające jego funkcjonowanie, zgodnie z przeznaczeniem. Poprzez sformułowanie „zdatny do użytku” należy rozumieć możliwość faktycznego oraz prawnego użytkowania.

Zgodnie natomiast z art. 16a ust. 2 ustawy o CIT:

Treść powyższych przepisów oznacza, że amortyzacja podatkowa stanowi formę rozłożonego w czasie, obniżenia kosztów podatkowych wartością używanych w prowadzonej działalności gospodarczej przedmiotów, które zużywają się w dłuższym okresie. Okres amortyzacji jest zwykle zbliżony do standardowego okresu użytkowania danego rodzaju środków trwałych, co znajduje odzwierciedlenie w wysokości stawek amortyzacyjnych wskazanych w Wykazie Stawek Amortyzacyjnych.

W rozpatrywanej sprawie z racji charakteru opisanych Państwa wydatków zasadne jest dokonanie ich oceny pod kątem art. 16a ust. 2 pkt 1, ponieważ kwestią istotną będzie ustalenie, czy ww. wydatki stanowią inwestycję w obcym środku trwałym.

Ustawodawca nie sprecyzował pojęcia inwestycji w obcych środkach trwałych. W literaturze przedmiotu wyraża się pogląd, że inwestycja w obcych środkach trwałych polega na poniesieniu wydatków na ulepszenie, przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację czy modernizację środka trwałego, niestanowiącego własności podatnika i niezaliczanego do majątku podatnika.

Inwestycje w obcym środku trwałym to nakłady poniesione na obcy środek trwały, który nie jest własnością podatnika, ale jest użytkowany na podstawie zawartej umowy najmu, dzierżawy czy innej umowy o podobnym charakterze.

Amortyzacji w obcym środku trwałym dokonuje się na takich samych zasadach, jak właściciel tego środka trwałego, czyli co do zasady, zgodnie z art. 16i updop, w myśl którego:

Zgodnie z art. 16f ust. 1 ww. ustawy:

W myśl art. 16d ust. 2 ww. ustawy:

Na podstawie art. 16f ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych:

Stosownie do art. 16d ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych:

W myśl art. 16g ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych:

Jak wskazuje art. 16h ust. 1 pkt 1 ww. ustawy:

Stosowanie do art. 16i ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych:

Zgodnie z art. 16j ust. 1 pkt 1-3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych:

W myśl art. 16j ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych:

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje pojęcia ulepszenia. Biorąc jednakże pod uwagę linię orzeczniczą w tym zakresie stwierdzić należy, że ulepszeniem jest trwałe unowocześnienie środka trwałego, które podnosi jego wartość techniczną, jak i przystosowanie składnika majątkowego do wykorzystania go w innym celu niż pierwotne jego przeznaczenie lub nadanie temu składnikowi nowych cech użytkowych, wyrażające się w poprawie standardu użytkowego lub technicznego lub obniżce kosztów eksploatacji. Efektem ulepszenia środka trwałego ma być zwiększenie jego wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środka trwałego do używania, wyrażające się wydłużeniem okresu jego używania. O tym, czy poniesione nakłady stanowią wydatki bezpośrednio zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, czy też uznane zostaną za nakłady na ulepszenie środka trwałego i będą zaliczane do kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne – zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami – decyduje zakres przeprowadzonych robót. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 10.000 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Ulepszeniem środka trwałego – w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – jest więc:

• przebudowa środka trwałego, tj. wykonanie takich prac, w wyniku których nastąpi jego dostosowanie do zmienionych potrzeb funkcjonalnych, użytkowych lub technicznych,
• rozbudowa środka trwałego, tj. wykonanie takich prac, które powiększają ten środek trwały,
• rekonstrukcja środka trwałego, tj. wykonanie prac, w wyniku których nastąpi odtworzenie zniszczonego środka trwałego do jego poprzedniego stanu,
• adaptacja środka trwałego, tj. wykonanie prac mających na celu przystosowanie danego środka trwałego do spełniania odmiennych funkcji od tych, dla których został zbudowany lub użytkowany,
• modernizacja środka trwałego, tj. unowocześnienie środka trwałego.

Zatem, wydatki na ulepszenie środków trwałych, w momencie ich poniesienia nie stanowią bezpośrednio kosztów uzyskania przychodów.

Jeżeli nie zostanie spełniony co najmniej jeden z powyższych warunków, wówczas nie mamy do czynienia z ulepszeniem środka trwałego i nie zachodzi obowiązek zwiększania wartości początkowej. Zatem, nakładami na ulepszenie środków trwałych należy uznać takie wydatki, w wyniku poniesienia których nastąpi rozszerzenie funkcjonalności lub wydajności tych środków trwałych, jako skutek przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, powodującej istotną zmianę ich cech użytkowych.

Odnosząc się natomiast do pojęcia remontu należy zwrócić uwagę, że przepisy podatkowe nie zawierają jego definicji. W konsekwencji, przy ustaleniu zakresu znaczeniowego remontu należy oprzeć się na definicji sformułowanej w ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 725)

Zgodnie z art. 3 ust. 8 tej ustawy,

Remont ma zatem na celu przywrócenie pierwotnego stanu technicznego i użytkowego środka trwałego wraz z wymianą zużytych składników technicznych, nie zmieniając przy tym jego charakteru i funkcji. Remont następuje w toku eksploatacji środka trwałego przez podatnika i jest wynikiem tej eksploatacji (zużycia). Wymiana zużytych elementów środka trwałego na nowe ma charakter odtworzeniowy, przywracający jedynie jego pierwotną wartość użytkową i niezmieniający jego charakteru. Podkreślenia wymaga fakt, że przy remoncie mogą być stosowane materiały odpowiadające aktualnym standardom technologicznym. Przy ocenie wydatków - czy są to wydatki na remont - należy bowiem brać pod uwagę zmieniającą się rzeczywistość gospodarczą i postęp techniczny, mające wpływ na sposób i środki realizowania robót tym pojęciem objętych.

W sytuacji, gdy głównym celem prac budowlanych dokonywanych jest odtworzenie wartości użytkowej środka trwałego, wówczas należy przyjąć, że mamy do czynienia z wydatkami na remont, które stanowią koszt uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia. Natomiast, o ile celem prac budowlanych jest modernizacja środka trwałego, wówczas następuje ulepszenie składnika majątku, a w konsekwencji, jego wartość początkową należy zwiększyć o wartość dokonanych prac.

Należy podkreślić, że dla celów podatkowych inaczej będą traktowane wydatki kwalifikowane jako remontowe, a inaczej wydatki związane z modernizacją środka trwałego.

Podatnik może odrębnie traktować wydatki o charakterze remontowym i ulepszeniowym ponoszone w ramach jednego zadania inwestycyjnego, jako że decydujące znaczenie dla kwalifikacji podatkowej ma tutaj ocena danego wydatku, a nie całego projektu. Ustawa o CIT, posługuje się przy tym pojęciem wydatku, a nie procesu, czy zadania inwestycyjnego (na który składa się więcej rodzajów wydatków). Ani art. 16g ust. 13 ustawy o CIT, ani żaden inny przepis tej ustawy nie wyklucza, przy jednoczesnym prowadzeniu w danym obiekcie różnych prac budowlanych, możliwości uznania części z nich jako prac remontowych, a części jako prac modernizacyjnych. Dla właściwej kwalifikacji podatkowej niezbędna jest ocena charakteru poszczególnych wydatków.

W kontekście powyższego, stwierdzić należy, że nie każdy wydatek poniesiony na środek trwały będzie stanowił o jego ulepszeniu. Istotny jest bowiem charakter poniesionych wydatków. Wydatki o charakterze odtworzeniowym, przywracające jedynie pierwotną wartość użytkową danego środka trwałego, których poniesienie nie spowoduje wzrostu wartości użytkowej w stosunku do tej wartości z dnia przyjęcia środka trwałego do używania, nie skutkują jego ulepszeniem. Różnica między nakładami na remont a nakładami na ulepszenie środków trwałych polega na tym, że pierwsze z nich zmierzają do podtrzymania, odtworzenia wartości użytkowej środków trwałych a drugie do podjęcia, czy rozszerzenia działalności w drodze przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, powodującej istotną zmianę cech użytkowych.

Państwa wątpliwości w zakresie pytania nr 1 dotyczą ustalenia, czy w przedstawionym stanie faktycznym nakłady poczynione przez Wnioskodawcę na Prace Adaptacyjne powinny stanowić dla Wnioskodawcy "inwestycję w obcym środku trwałym" o której mowa w art. 16a ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT.

Z Państwa wniosku wynika, że w ramach Umowy Podnajmu, Spółka zobowiązała się do wykonania na wynajmowanej przez siebie powierzchni Budynku prac adaptacyjnych związanych z dostosowaniem powierzchni do potrzeb prowadzenia hurtowni (…) przez Podnajemcę (dalej „Hurtownia"), zgodnie z wymogami prawa (dalej „Adaptacja” lub „Prace Adaptacyjne”).

Prace Adaptacyjne wykonane przez Spółkę obejmowały zasadniczo następujące elementy:

• wykonanie ścian i ścian działowych;
• kurtyny powietrzne;
• dodatkowe urządzenia systemu wentylacji mechanicznej (inne od zainstalowanych dotychczas w Budynku urządzeń i klimatyzacji);
• urządzenia systemu ogrzewania;
• modyfikacje w zakresie instalacji energetycznej;
• agregat prądotwórczy;
• urządzenia systemu rejestracji temperatury i wilgotności;
• urządzenia systemu alarmowego i KD;
• urządzenia systemu CCTV (kamery przemysłowe);
• urządzenia systemu WIFI;
• regały paletowe;
• bramy wewnętrzne.

W Umowie Podnajmu, strony uzgodniły wysokość wynagrodzenia należnego Spółce od Podnajemcy za wykonanie wszystkich Prac Adaptacyjnych wyspecyfikowanych w Umowie Podnajmu i złącznikach do tej umowy. Wynagrodzenie to miało charakter ryczałtowy i obejmowało kosztorysową wartość wszelkich prac koniecznych do prawidłowej i całkowitej realizacji Prac Adaptacyjnych wymienionych w załącznikach do Umowy Podnajmu oraz wszelkich kosztów ponoszonych przez Spółkę związanych z ich realizacją, w tym w zakresie wykonania i przekazania dokumentacji niezbędnej do korzystania z podnajętej powierzchni Hurtowni (dalej „Wynagrodzenie").

W Umowie Podnajmu strony uzgodniły, że efekty zrealizowanych Prac Adaptacyjnych będą stanowiły własność Spółki przez co po zakończeniu Umowy Podnajmu Podnajemca nie będzie uprawniony do żądania zwrotu nakładów związanych z Pracami Adaptacyjnymi. Zarówno łączna wartość wydatków Spółki na potrzeby realizacji Prac Adaptacyjnych, jak też wartość Wynagrodzenia od Podnajemcy - znacząco przekraczają kwotę 10.000 zł. Prace Adaptacyjne opisane we Wniosku będą obiektywnie i trwale zwiększać wartość użytkową Budynku. Wydatki ponoszone przez Spółkę nie będą ujmowane w wartości początkowej środków trwałych stanowiących własność Właściciela (Budynku), który nie zlecił ani nie finansował (refinansował) Prac Adaptacyjnych realizowanych w Budynku. Nakłady na Prace Adaptacyjne w Budynku ze swej natury zasadniczo będą wiązały się z wprowadzeniem do Budynku nowych, wcześniej nieistniejących elementów.

W związku z nakładami poniesionymi przez Spółkę na Prace Adaptacyjne w Budynku nie miała miejsca wymiana zużytych elementów na nowe (nie były to prace odtworzeniowe czy remontowe) lecz, miało miejsce wprowadzenie nowych elementów do Budynku.

Mając na uwadze powyższe przedmiotowe wydatki będą stanowiły dla Państwa inwestycję w obcym środku trwałym, którą należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne zgodnie z art. 16a ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT.

Tym samym stanowisko w zakresie pytania nr 1 jest prawidłowe.

Ad. 2 i 3

Stanowisko w zakresie pytań nr 2 i 3 w zakresie ustalenia czy:

• Wnioskodawca powinien wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów pełną wartość odpisów amortyzacyjnych naliczonych od wartości początkowej inwestycji w obcym środku trwałym (Prac Adaptacyjnych) – zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy o CIT – w związku z faktem, że całość kosztów Prac Adaptacyjnych, składających się na wartość początkową tej inwestycji w obcym środku trwałym, jest zwracana Spółce przez Podnajemcę w formie Wynagrodzenia,
• Wynagrodzenie otrzymane przez Wnioskodawcę od Podnajemcy, stanowiące dla Wnioskodawcy zwrot kosztów inwestycji w obcym środku trwałym w postaci Prac Adaptacyjnych, Wnioskodawca powinien potraktować jako przychód niepodlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym na podstawie art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o CIT

-jest prawidłowe

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny w części dotyczącej pytań 2-3.

Ad. 4

Mając na uwadze fakt, że otrzymanie odpowiedzi na pytanie nr 4, warunkuje Spółka udzieleniem negatywnej odpowiedzi na wcześniejsze pytanie (pytanie nr 3 oceniono jako prawidłowe), ocena Państwa stanowiska w tym zakresie jest niezasadna.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.