Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 8 maja 2025 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej przeciwko P. S.A., sygn. C-615/23

Artykuł 73 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej

należy interpretować w ten sposób, że:

zryczałtowana rekompensata wypłacana przez jednostkę samorządu terytorialnego przedsiębiorstwu świadczącemu usługi publicznego transportu zbiorowego i mająca na celu pokrycie strat poniesionych w ramach świadczenia tych usług nie wchodzi w zakres podstawy opodatkowania tego przedsiębiorstwa.

Teza urzędowa

WYROK TRYBUNAŁU (pierwsza izba)

z dnia 8 maja 2025 r.(*)

Odesłanie prejudycjalne – Podatki – Wspólny system podatku od wartości dodanej (VAT) – Dyrektywa 2006/112/WE – Artykuł 73 – Podstawa opodatkowania – Świadczenie wzajemne – Subwencje związane bezpośrednio z ceną transakcji podlegającej opodatkowaniu – Usługi publicznego transportu zbiorowego – Rekompensata wypłacana usługodawcy przez jednostkę samorządu terytorialnego na pokrycie poniesionych kosztów – Bezpośredni związek między rekompensatą a świadczonymi usługami

W sprawie C‑615/23

mającej za przedmiot wniosek o wydanie, na podstawie art. 267 TFUE, orzeczenia w trybie prejudycjalnym, złożony przez Naczelny Sąd Administracyjny (Polska) postanowieniem z dnia 16 czerwca 2023 r., które wpłynęło do Trybunału w dniu 6 października 2023 r., w postępowaniu:

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

przeciwko

P. S.A.,

TRYBUNAŁ (pierwsza izba),

w składzie: F. Biltgen, prezes izby, T. von Danwitz, wiceprezes Trybunału, pełniący obowiązki sędziego pierwszej izby, A. Kumin (sprawozdawca), I. Ziemele i S. Gervasoni, sędziowie,

rzecznik generalna: J. Kokott,

sekretarz: A. Calot Escobar,

uwzględniając pisemny etap postępowania,

rozważywszy uwagi, które przedstawili:

– w imieniu Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej – B. Rogowska‑Rajda, T. Tratkiewicz oraz T. Wojciechowski,

– w imieniu rządu polskiego – B. Majczyna, w charakterze pełnomocnika,

– w imieniu rządu węgierskiego – M.Z. Fehér oraz R. Kissné Berta, w charakterze pełnomocników,