Postanowienie WSA w Opolu z dnia 10 kwietnia 2025 r., sygn. I SA/Op 98/25

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Beata Kozicka Sędziowie: Sędzia WSA Tomasz Judecki (spr.) Asesor sądowy WSA Remigiusz Mazur po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 10 kwietnia 2025 r. sprawy ze skargi A. B. na uchwałę Rady Miejskiej w Nysie z dnia 27 listopada 2024 r., Nr X/131/24 w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego postanawia 1) odrzucić skargę, 2) zwrócić stronie skarżącej A. B. kwotę 300 (trzysta) złotych, tytułem uiszczonego wpisu sądowego od skargi.

Uzasadnienie

Uchwałą z dnia 27 listopada 2024 r., Nr X/131/24 Rada Miejska w Nysie uchwaliła miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego dla dzielnicy Średnia Wieś, opublikowanej w Dzienniku Urzędowym Województwa Opolskiego z dnia 5 grudnia 2024 r., poz. 3291.

Pismem z dnia 12 stycznia 2025 r. A. B. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu skargę na ww. uchwałę, na jej część tekstową i graficzną, w zakresie działek nr a i nr b, obszar [...], zarzucając naruszenie interesu prawnego skarżącego, jako właściciela działki nr c sąsiadującej bezpośrednio z działkami nr a i nr b. W tym zakresie skarżący wniósł o stwierdzenie nieważności planu zagospodarowania przestrzennego w całości, a z ostrożności procesowej, wniósł o stwierdzenie nieważności części opisowej § 16 pkt 3 lit. g tiret drugie obszaru [...] oraz części graficznej dla całego obszaru [...], zasądzenie kosztów postępowania i rozpatrzenie skargi w trybie uproszczonym na posiedzeniu niejawnym.

Skarżący zarzucił naruszenie szereg przepisów postępowania mogące mieć istotny wpływ na wynik sprawy oraz naruszenie przez uchwałę prawa materialnego. Skarżący wywiódł szereg zarzutów odnośnie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Wszystkie one sprowadzają się w istocie do kwestionowania wybudowania na sąsiednich do jego działki nr c, tj. na działkach nr a i nr b budynku wielorodzinnego. Skarżący wskazał, że przed zmianą na tym obszarze obowiązywał wcześniej plan zagospodarowania przestrzennego podjęty uchwałą Rady Miejskiej w Nysie z dnia 26 sierpnia 1999 r., Nr [...] a następnie zmieniony uchwałą z dnia 30 czerwca 2010 r., Nr [...]. Przywołany plan przewidywał na terenie działek nr a i nr b realizację nowej zabudowy w formie jednorodzinnych domów lub w formie małych domów wielorodzinnych dla terenu, na którym była realizowana inwestycja, dachy budynków przebudowywanych, rozbudowywanych i nowych powinny być dwuspadowe, symetryczne o kącie nachylenia połaci 35-45 stopni, o wysokości maksymalnej 12,5 m. Nowy plan zagospodarowania dopuszcza natomiast budynki o dachu płaskim, co znacząco zwiększa gabaryty budynku. Dodatkowo zwiększył dopuszczalną wysokość budynku do 15 m, zatem bezspornie walory ekonomiczne przestrzeni zostały zmienione, w kierunku ich utraty. Dalej skarżący wywiódł, że jego prawo naruszył sąsiad przez wybudowanie obiektu na działkach nr a i nr b o gabarytach niedopuszczalnych w tym miejscu, a władza publiczna działając na niekorzyść skarżącego pozwoliła na takie naruszenie prawa. Skarżący prawomocnym wyrokiem Sądu uzyskał korzystne dla siebie rozstrzygnięcie o rażącym naruszeniu prawa przy wydawaniu pozwolenia na budowę i konieczności doprowadzenia obiektu do stanu zgodnego z prawem. Stanowi to naruszenie art. 2 Konstytucji RP poprzez naruszenie zasady lex retro non agit, wyrażające się wprowadzeniem w § 16 ust. 3 litera g tiret drugie planu zagospodarowania przestrzennego możliwości zabudowy budynkami o dachach płaskich na działkach nr a i nr b na obszarze [...] w sytuacji, gdy taki budynek w tym miejscu już się znajduje i został wybudowany z naruszeniem obowiązującego w dniu jego budowy planu zagospodarowania przestrzennego ze względu właśnie na kształt dachu, a naruszenie to zostało potwierdzone prawomocnymi wyrokami Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie sygn. akt VII SA/Wa 2471/19 oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego sygn. akt II OSK 1509/20. Uchwała Rady Miejskiej zatem powoduje skutki prawne dla zdarzeń z przeszłości. Naruszenie art. 2 Konstytucji RP nastąpiło też poprzez podważenie zasady zaufania obywateli do państwa i stanowionego przez nie prawa wprowadzone dla dz. nr a i nr b zapisów § 16 pkt 3 litera g tiret drugie planu, uniemożliwiających wyegzekwowanie stosowania przepisów w dotychczasowym brzmieniu. Powyższe stanowi według skarżącego także naruszenie art. 170 p.p.s.a.