Wyrok NSA z dnia 13 listopada 2024 r., sygn. I GSK 737/21

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Grzelak Sędzia NSA Piotr Piszczek Sędzia del. WSA Marek Sachajko (spr.) Protokolant starszy asystent sędziego Patrycja Czubała po rozpoznaniu w dniu 30 października 2024 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej W. F. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 12 marca 2021 r. sygn. akt III SA/Łd 752/20 w sprawie ze skargi W. F. na decyzję Dyrektora Łódzkiego Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w Łodzi z dnia [...] lipca 2020 r. nr [...] w przedmiocie przyznania płatności w ramach systemów wsparcia bezpośredniego 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od W. F. na rzecz Dyrektora Łódzkiego Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w Łodzi 480 (czterysta osiemdziesiąt) złotych tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi (dalej: WSA, Sąd pierwszej instancji) wyrokiem z 12 marca 2021 r., sygn. akt III SA/Łd 752/20, oddalił skargę W. F. (dalej: strona, skarżący) na decyzję Dyrektora Łódzkiego Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa (dalej: organ) z dnia [...] lipca 2020 roku nr [...] w przedmiocie przyznania płatności w ramach wsparcia bezpośredniego na rok 2013.

Treść uzasadnienia tego wyroku oraz innych przywołanych w niniejszym orzeczeniu dostępna jest w serwisie internetowym CBOSA (orzeczenia.nsa.gov.pl).

Od powyższego wyroku strona wniosła skargę kasacyjną, w której zaskarżyła to orzeczenie w całości, zarzucając naruszenie:

1. przepisów postępowania, które miało istotny wpływ na wynik sprawy, tj.

a) art. 141 § 4 p.p.s.a. i art. 145 § 1 pkt 1 lit. c p.p.s.a. w zw. z art. 32 ust. 1 lit. b i art. 54 ust. 1 lit. a Rozporządzenia Komisji ( WE) nr 1122/2009 z dnia 30 listopada 2009 r., z art. 3 ust. 1 ust. 2 pkt 1-2 i ust 3, art. 31 ust 1 i 6 ustawy z dnia 26 stycznia 2007 roku o płatnościach w ramach systemów wsparcia bezpośredniego (dalej: ustawa), z art. 7, 8 § 1 i 2, 67 § 1, 68 § 1 i 2, 75 § 1, 76 § 1, 2 i 3, 77 § 1 i 4, 78 § 1 i 2, 80, 84 i 138 § 2 k.p.a. oraz z § 7 pkt 7 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 31 sierpnia 2007 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu przeprowadzania kontroli na miejscu i wizytacji w miejscu w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007-2013 (Dz. U. nr 109 poz. 750) polegające na wadliwej, niedostatecznej kontroli legalności zaskarżonej decyzji, niepełnym ustaleniu stanu sprawy i nieuchyleniu zaskarżonej decyzji w sytuacji, gdy wydana została z naruszeniami wyżej wskazanych przepisów polegającymi m.in. na: błędnym ustaleniu stanu faktycznego sprawy, w tym m.in. nieuwzględnieniu uchybień polegających na niezawarciu w raportach z czynności kontrolnych w zakresie kwalifikowalności powierzchni z 2013 r. i 2014 r. danych dotyczących wszystkich osób wykonujących czynności kontrolne na miejscu i niepodpisaniu tych raportów przez niektóre z osób wykonujących te czynności, przeprowadzeniu czynności kontrolnych w 2013r. przez osobę nieuprawnioną, co prowadzić powinno do przyjęcia całkowitego braku mocy dowodowej tych dowodów jako dokumentów urzędowych niesporządzonych w przepisanej formie, w tym ich załączników (m.in. dokumentacji fotograficznej), na błędnej ocenie dowodów zgromadzonych w sprawie, z naruszeniem wskazań doświadczenia życiowego i wiedzy, a niekiedy wbrew ich treści, a zwłaszcza dowodów z zeznań kontrolerów (inspektorów), M. B. i świadków czynności kontroli na miejscu przeprowadzonej w 2013 r., uznaniu raportu z 2013r. za dowód w znacznej części wiarygodny mimo stwierdzenia nierzetelności niektórych czynności kontrolnych, co powinno przekładać się na ocenę rzetelności całego dowodu, a także oparciu się przez organ na dowodach z ortofotomapy z dnia 6 maja 2013 r. oraz ortofotomapach Google Earth Pro, które to dowody pozbawione były cech i właściwości umożliwiających ustalenie powierzchni kwalifikowanej do płatności lub wykluczonej, a czynność dowodowa ostatecznego pomiaru wykonanego na jej bazie nie została w sposób formalny udokumentowana, na dowolności wniosków wyprowadzanych z dokumentacji fotograficznej w porównaniu z wyżej wymienionymi dowodami z ortofotomap, oraz na pominięciu (niedopuszczeniu) lub niedostatecznym rozważeniu przedstawionych przez skarżącego dowodów oraz przy pominięciu uprzednich wskazań organu odwoławczego co do dalszego postępowania,