Wyrok WSA w Lublinie z dnia 21 listopada 2024 r., sygn. III SA/Lu 393/24

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Jerzy Marcinowski Sędziowie: Sędzia WSA Robert Hałabis Sędzia WSA Anna Strzelec (sprawozdawca) Protokolant: Asystent sędziego Katarzyna Sugier po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 listopada 2024 r. sprawy ze skargi P. S. na uchwałę Rady Gminy z dnia [...] kwietnia 2024 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wyrażenia zgody na rozwiązanie stosunku pracy z radnym I. stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały; II. zasądza od Rady Gminy na rzecz P. S. kwotę [...]zł ([...] złotych) z tytułu zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Zaskarżoną uchwałą nr [...] z dnia 23 kwietnia 2024 r. Rada Gminy H. odmówiła wyrażenia zgody na rozwiązanie stosunku pracy z radnym Gminy H. - P. M. zatrudnionym na stanowisku Kierownika Placówki Terenowej Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego w H..

Materialnoprawną podstawę uchwały stanowił przepis art. 25 ust. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2023 r. poz. 40 ze zm., obecnie Dz.U. z 2024 r. poz. 1465 ze zm.) dalej jako "u.s.g.".

Z uzasadnienia uchwały wynika, że w dniu 21 marca 2024 r. do Przewodniczącego Rady Gminy w H. wpłynął wniosek Dyrektora Oddziału Regionalnego Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego w Lublinie o wyrażenie zgody na rozwiązanie stosunku pracy za wypowiedzeniem z radnym Gminy H.

P. M. zatrudnionym na stanowisku kierownika Placówki Terenowej Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (dalej "KRUS") w H..

We wniosku pracodawca wskazał, że podstawą rozwiązania stosunku pracy z radnym są zdarzenia niezwiązane z wykonywaniem przez P. M. (dalej też jako "radny") mandatu radnego. Pracodawca podniósł, że podstawą odwołania jest utrata zaufania w stosunku do tego pracownika zajmującego stanowisko kierownicze. Utrata zaufania wynika z niewłaściwego nadzoru nad pracą podległego zespołu, brakiem zaangażowania w poprawę wyników pracy Placówki Terenowej KRUS. W konsekwencji pracodawca stwierdził, że nie ma możliwości dalszego zatrudniania skarżącego na zajmowanym stanowisku, a ponadto, iż brak jest innego stanowiska pracy równorzędnego pod względem wynagrodzenia.