orzeczenie

NSA: Praktykę w księgowości należy zdefiniować na nowo

Uchylonych przepisów ustawy o rachunkowości okreś lających praktykę w księgowości, nie można stosować ani się do nich odwoływać. Należy natomiast określić, co jest taką praktyką zgodnie z obowiązującymi unormowaniami.

Tak orzekł Naczelny Sąd Administracyjny w sprawie dotyczącej ustalenia wymogów kwalifikacyjnych, jakie powinien spełniać kandydat na stanowisko skarbnika jednostki samorządowej – w tym wypadku chodziło o skarbnika powiatu. Problem zaczął się od uchwały, w której rada powiatu powołała na stanowisko skarbnika. Zgodnie z przepisami ustawy o finansach publicznych (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 1530 ze zm.) skarbnik, jako główny księgowy budżetu jednostki samorządowej, musi legitymować się – poza obywatelstwem polskim (wymaganym od stanowisk zarządzających w samorządzie) – pełną zdolnością do czynności prawnych i niekaralnością. Ponadto stosownym wykształceniem i doświadczeniem zawodowym, którym ma być – jak stanowi art. 54 ust. 2 pkt 5 ustawy o finansach publicznych – trzyletnia praktyka w księgowości (dla osób mających wyższe wykształcenie).