Opodatkowanie dochodów z wynajmu nieruchomości położonej we Francji przez polskiego rezydenta podatkowego zgodnie z umową o unikaniu podwójnego opodatkowania - Interpretacja indywidualna z dnia 11 czerwca 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT2-3.4011.378.2025.2.NM
Dochody z krótkoterminowego wynajmu mieszkania położonego we Francji są opodatkowane wyłącznie w kraju położenia nieruchomości (Francji), zgodnie z art. 6 umowy polsko-francuskiej, niezależnie od miejsca zamieszkania podatnika w Polsce.
Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe
Szanowny Panie,
stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
15 kwietnia 2025 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wynajmu nieruchomości położonej we Francji. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem, które wpłynęło 15 maja 2025 r.
Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
Jest Pan obywatelem i rezydentem Polski. Mieszka Pan, pracuje i płaci podatki w Polsce.
Kupił Pan mieszkanie we Francji, żeby wykorzystywać je w celach wakacyjnych i wynajmować krótkoterminowo za pośrednictwem biura X, które ma siedzibę w ….
Uzupełnienie
Interpretacja ma objąć rok podatkowy 2024 oraz lata kolejne, licząc od dnia uzyskania pierwszego przychodu z opisanego najmu … 2024 r.
Nie prowadzi Pan pozarolniczej działalności gospodarczej ani w Polsce, ani we Francji, ani w żadnym innym państwie.
Umowa z firmą X została podpisana w dniu … 2024 r. Pierwsza rezerwacja turystyczna planowana nastąpiła … 2024 r.
Lokal stanowi Pana własność prywatną, jest w pełni umeblowany.
Model wynajmu: krótkoterminowy wynajem turystyczny organizowany wyłącznie za pośrednictwem firmy X. X zawiera umowy z turystami we własnym imieniu, działając jako pośrednik wynajmu. Pan otrzymuje kwoty czynszu po potrąceniu prowizji na rachunek bankowy prowadzony w Polsce.
Zakres świadczonych usług: nie świadczy Pan usług dodatkowych.
Po zakończonym pobycie ewentualne sprzątanie i pranie pościeli organizuje X.
Nie zatrudnia Pan personelu.
Brak stałej placówki: nie posiada Pan biura, ani innej stałej placówki we Francji, ani w innym państwie.
Pytanie
Czy Pan – osoba fizyczna mająca miejsce zamieszkania w Polsce i nieprowadząca pozarolniczej działalności gospodarczej - ma prawo opodatkować w Polsce, na zasadach określonych w art. 3 ust. 1 i art. 27 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: „u.p.d.o.f.”), dochód uzyskiwany z prywatnego wynajmu krótkoterminowego umeblowanego mieszkania położonego we Francji, otrzymywany za pośrednictwem spółki X, z uwzględnieniem postanowień art. 6 i art. 24 Umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Francuskiej z 20 czerwca 1975 r. w sprawie unikania podwójnego opodatkowania (Dz.U. 1977 nr 1 poz. 5; dalej: „Konwencja polsko-francuska”)?
Pana stanowisko w sprawie
Zgodnie z art. 3 ust. 1 u.p.d.o.f., osoby fizyczne mające miejsce zamieszkania na terytorium RP podlegają w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania.
Art. 6 ust. 1 Konwencji polsko-francuskiej przyznaje prawo do opodatkowania dochodu z nieruchomości państwu, w którym nieruchomość jest położona (Francji).
Przepis ten nie wyłącza jednak opodatkowania tego samego dochodu w państwie rezydencji podatnika (Polska).
Zastosowanie ma metoda proporcjonalnego odliczenia z art. 24 ust. 1 lit. a) Konwencji.
W konsekwencji ma Pan obowiązek wykazać dochód z najmu w rocznym zeznaniu PIT‑36, a podatek ewentualnie zapłacony we Francji może Pan odliczyć od podatku polskiego (metoda proporcjonalna).
Dochód z opisanego najmu nie jest osiągany w ramach działalności gospodarczej, a co za tym idzie, nie tworzy we Francji „zakładu” w rozumieniu art. 5 Konwencji.
Skoro nie prowadzi Pan działalności gospodarczej i nie posiada stałej placówki, przychód z wynajmu należy w Polsce kwalifikować do źródła „najmu” (art. 10 ust. 1 pkt 6 u.p.d.o.f.) i opodatkować - według wyboru podatnika - ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych (art. 12 ust. 1 pkt 4 ustawy o zryczałtowanym podatku) albo na zasadach ogólnych (art. 27 u.p.d.o.f.).
W świetle powyższego stoi Pan na stanowisku, że jest Pan uprawniony (i zobowiązany) do opodatkowania w Polsce dochodu z prywatnego wynajmu omawianego mieszkania, z prawem do proporcjonalnego odliczenia ewentualnego podatku zapłaconego we Francji.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):
Osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).
Natomiast stosownie do art. 3 ust. 1a cyt. ustawy:
Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:
a)posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
b)przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
W myśl art. 4a ww. ustawy:
Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.
Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy, czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).
Z treści wniosku wynika, że posiada Pan polską rezydencję podatkową. Jednocześnie jest Pan właścicielem nieruchomości (mieszkania) położonej we Francji, z którego okresowo osiąga Pan dochód z tytułu wynajmu krótkoterminowego.
Pana wątpliwości dotyczą kwestii obowiązku rozliczenia w Polsce przychodów z wynajmu nieruchomości położonej we Francji za rok podatkowy 2024 oraz lata kolejne.
W przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdą zatem uregulowania zawarte w polsko-francuskiej umowie o unikaniu podwójnego opodatkowania.
Zgodnie z art. 6 ust. 1 Umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Francuskiej w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 1977 r. Nr 1 poz. 5), zmodyfikowanej przez Konwencję wielostronną implementującą środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, podpisaną przez Polskę oraz przez Francję dnia 7 czerwca 2017 r. (Dz. U. z 2019 r. poz. 252; dalej „Konwencja MLI”):
Dochody z majątku nieruchomego, włączając dochody z eksploatacji gospodarstw rolnych i leśnych, podlegają opodatkowaniu w tym Umawiającym się Państwie, w którym ten majątek jest położony.
W myśl art. 6 ust. 2 ww. Umowy:
Określenie „majątek nieruchomy” rozumie się według prawa podatkowego Umawiającego się Państwa, w którym majątek ten jest położony. Określenie to obejmuje w każdym przypadku przynależność do majątku nieruchomego, żywy i martwy inwentarz gospodarstw rolnych i leśnych, prawa, do których mają zastosowanie przepisy prawa rzeczowego, prawa użytkowania majątku nieruchomego, jak również prawa do zmiennych lub stałych świadczeń z tytułu eksploatacji albo prawa do eksploatacji zasobów mineralnych, źródeł i innych bogactw naturalnych. Statki żeglugi morskiej i śródlądowej oraz samoloty nie stanowią majątku nieruchomego.
Stosownie do art. 6 ust. 3 ww. Umowy:
Postanowienia ustępu 1 stosuje się do dochodów z bezpośredniego użytkowania, najmu lub dzierżawy, jak również każdego innego rodzaju użytkowania, najmu lub dzierżawy, jak również każdego innego rodzaju użytkowania majątku nieruchomego.
Interpretując przepisy zawarte w umowie polsko-francuskiej należy zwrócić uwagę na tekst Modelowej Konwencji OECD w sprawie podatku od dochodu i majątku, stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienia Komentarza do niej. Zostały one wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień. Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.
W punkcie 1 Komentarza do art. 6 ust. 1 Modelowej Konwencji OECD wyraźnie stwierdza się, że postanowienia ust. 1 przyznają prawo do opodatkowania dochodu z majątku nieruchomego państwu źródła, tzn. państwu, w którym znajduje się majątek będący źródłem dochodu. Ta praktyka wynika z faktu, że zawsze istnieje bardzo ścisły związek gospodarczy między źródłem dochodu i państwem źródła.
Natomiast z punktu 2 ww. Komentarza do art. 6 ust. 2 wynika, że postanowienia tego ustępu m.in. wymieniają szczegółowe rodzaje majątku oraz prawa, które muszą być zawsze traktowane jako majątek nieruchomy zgodnie z ustawodawstwem lub normami podatkowymi większości państw członkowskich OECD.
Zatem użycie w Umowie sformułowania „podlegają opodatkowaniu w tym Umawiającym się Państwie, w którym ten majątek jest położony” oznacza, że dochód z majątku nieruchomego położonego we Francji jest opodatkowany we Francji.
Wobec tego stwierdzam, że w świetle powołanych wyżej przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz polsko-francuskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, przychody otrzymywane przez Pana (rezydenta podatkowego Polski) z wynajmu krótkoterminowego mieszkania położonego we Francji nie podlegają opodatkowaniu w Polsce.
Zatem, nieprawidłowe jest Pana stanowisko, zgodnie z którym:
(…) jest Pan uprawniony (i zobowiązany) do opodatkowania w Polsce dochodu z prywatnego wynajmu omawianego mieszkania, z prawem do proporcjonalnego odliczenia ewentualnego podatku zapłaconego we Francji.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pani do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1) z zastosowaniem art. 119a;
2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.
POTRZEBUJESZ POMOCY?