Rozliczenie dodatkowych kosztów wynikających z kontroli ZUS w kontekście składek na ubezpieczenia wypadkowe w CIT - Interpretacja indywidualna z dnia 10 czerwca 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-3.4010.202.2025.1.JMS

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych, jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

10 kwietnia 2025 r., wpłynął Państwa wniosek z 8 kwietnia 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

(…) Sp. z o.o. (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) jest polskim rezydentem podatkowym. Na podstawie art. 3 ust. 1 ustawy o CIT Spółka podlega obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów w Polsce, bez względu na miejsce ich osiągania.

W dniach od (…) 2025 r. do (…) 2025 r. przeprowadzono kontrolę z upoważnienia Głównego Inspektora Kontroli Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (dalej: „kontrola ZUS”) w zakresie m.in.:

•prawidłowości i rzetelności obliczania składek na ubezpieczenia społeczne oraz innych składek, do których pobierania zobowiązany jest ZUS oraz zgłaszania do ubezpieczeń społecznych i ubezpieczenia zdrowotnego,

•ustalania uprawnień do świadczeń z ubezpieczeń społecznych, wypłacania tych świadczeń oraz dokonywania rozliczeń z tego tytułu,

•wystawiania zaświadczeń lub zgłaszania danych dla celów ubezpieczeń społecznych.

W wyniku ustaleń kontroli ZUS stwierdzono, że płatnik składek w informacji o danych do ustalenia składki na ubezpieczenie wypadkowe (ZUS IWA) za 2021 r. i 2022 r. wykazał kod PKD (…). Z kolei, na podstawie danych zawartych w Głównym Urzędzie Statystycznym i Centralnej Informacji Krajowego Rejestru Sądowego ustalono, że przedmiotem przeważającej działalności płatnika zakodowanej według Polskiej Klasyfikacji Działalności w rejestrze REGON jest (…). W toku kontroli ZUS Spółka wyjaśniła, że powyższa rozbieżność spowodowana jest błędem pracownika, który nie wynikał z celowego działania.

W związku z powyższym w protokole kontroli ZUS przywołano art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz. U. z 2024 r. poz. 1243 z późn. zm.), zgodnie z którym: Płatnik składek, o którym mowa w art. 28 ust. 2, należy do grupy działalności ustalonej dla jego rodzaju działalności według PKD ujętego w rejestrze REGON w dniu 31 grudnia poprzedniego roku.

Wobec powyższego, zdaniem organu kontroli ZUS, wysokość składek wypadkowych powinna być ustalana w oparciu o przedmiot przeważającej działalności wskazany w rejestrze REGON. W konsekwencji Spółka zaniżyła wysokość składek na ubezpieczenie wypadkowe, ponieważ ich przeliczenie następowało przy wykorzystaniu niższych stóp procentowych.

Spółka złożyła korektę informacji ZUS IWA dotyczących składek na ubezpieczenie wypadkowe. W następstwie tej korekty otrzymała pismo od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, określające wysokość stóp procentowych do przeliczenia składek na ubezpieczenie wypadkowe, zgodnie z przeważającym przedmiotem działalności ujawnionym w rejestrze REGON. Przeliczenie składek według nowych, „pokontrolnych” stawek spowodowało konieczność dopłaty przez Spółkę różnicy, wynikającej z zaniżenia wysokości składek na ubezpieczenie wypadkowe.

Jednocześnie Wnioskodawca wskazuje, że przedmiotowy stan faktyczny dotyczy składek od wynagrodzeń pracowników, a więc należności, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2025 r. poz. 163 – dalej: „ustawa o PIT”).

Pytanie

Czy dodatkowe koszty poniesione przez Spółkę w związku z ustaleniami kontroli ZUS, wynikające z wyższych składek na ubezpieczenia wypadkowe, powinny zostać rozliczone zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 57a ustawy o CIT, tj. w dacie faktycznej ich zapłaty?

Państwa stanowisko w sprawie

W ocenie Wnioskodawcy, dodatkowe koszty poniesione przez Spółkę w związku z ustaleniami kontroli ZUS, wynikające z wyższych składek na ubezpieczenia wypadkowe, powinny zostać rozliczone zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 57a ustawy o CIT, tj. w dacie faktycznej ich zapłaty.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy.

Jak stanowi art. 15 ust. 4h ustawy o CIT, składki z tytułu należności, o których mowa w ust. 4g, określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w części finansowanej przez płatnika składek, składki na Fundusz Pracy, Fundusz Solidarnościowy oraz Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, z zastrzeżeniem art. 16 ust. 1 pkt 40, stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który należności te są należne, pod warunkiem, że składki zostaną opłacone w terminie wynikającym z odrębnych przepisów. W przypadku uchybienia temu terminowi do składek tych stosuje się przepisy art. 16 ust. 1 pkt 57a i ust. 7d.

Warto wskazać, że powyższe brzmienie art. 15 ust. 4h ustawy o CIT obowiązuje od 1 stycznia 2023 r. w związku z uchwaleniem Ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw z dnia 7 października 2022 r. (Dz.U. z 2022 r. poz. 2180). Niniejsza zmiana precyzuje termin do opłacenia składek poprzez odesłanie do odrębnych przepisów, określających ten termin.

Na wstępie należy podkreślić, że art. 15 ust. 4h ustawy o CIT, określa szczególne zasady ujmowania wskazanych w nim składek w kosztach uzyskania przychodów. Zgodnie z jego brzmieniem, do kosztów tych można zaliczyć m.in. składki na ubezpieczenie społeczne od należności sprecyzowanych w art. 15 ust. 4g ustawy o CIT, w części finansowanej przez płatnika składek, w miesiącu, w którym należności te są należne, pod warunkiem opłacenia tych składek w wyznaczonym terminie.

Z kolei, skutki nieopłacenia w terminie należnych składek zostały sprecyzowane w art. 16 ust. 1 pkt 57a ustawy o CIT, zgodnie z którym: Nie uznaje się za koszty uzyskania przychodów nieopłaconych do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych składek, z zastrzeżeniem pkt 40 oraz art. 15 ust. 4h, określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w części finansowanej przez płatnika składek.

Wobec powyższego, składki na ubezpieczenia społeczne opłacone po terminie wskazanym w art. 15 ust. 4h ustawy o CIT, należy ująć w dacie ich faktycznej zapłaty.

Warto również podkreślić, że ustawodawca precyzyjnie definiuje składki, dla których zastosowanie mają powyższe przepisy. Jak ustanowiono, są to składki z tytułów wskazanych w art. 15 ust. 4g ustawy o CIT, zgodnie z którym: Należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 i 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakład pracy, z zastrzeżeniem ust. 4ga, stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który są należne, pod warunkiem że zostały wypłacone lub postawione do dyspozycji w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony. W przypadku uchybienia temu terminowi do należności tych stosuje się art. 16 ust. 1 pkt 57.

Ponadto, są to składki określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2024 r. poz. 497 – dalej: „ustawa o ub. społ.”). Zapisy ustawy o ub. społ. w poszczególnych jej artykułach wskazują, że:

•Składki w rozumieniu ustawy oznaczają składki na ubezpieczenia społeczne ubezpieczonych (art. 4 pkt 3);

•Ubezpieczonymi są osoby fizyczne podlegające chociaż jednemu z ubezpieczeń społecznych, o których mowa w art. 1 ustawy (art. 4 pkt 1);

•Ubezpieczenia społeczne obejmują: emerytalne, rentowe, chorobowe i wypadkowe (art. 1).

Co więcej, dalsze przepisy ustawy o ub. społ. wskazują m.in. sposób określania wysokości składek (art. 15), podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia chorobowe i wypadkowe (art. 20) oraz stopy procentowe składek (art. 22).

Tym samym należnymi składkami, mogącymi podlegać zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów na gruncie art. 15 ust. 4h i art. 16 ust. 1 pkt 57a ustawy o CIT, będą składki wymienione i obliczone według przepisów ustawy o ub. społ., naliczane z tytułów wskazanych w art. 15 ust. 4g ustawy o CIT.

Przenosząc powyższe na grunt stanu faktycznego, Wnioskodawca w pierwszej kolejności podkreśla, że Spółka ponosiła wydatki na wynagrodzenia pracowników w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o PIT, w tym należne składki na ubezpieczenia wypadkowe, i ujmowała je jako koszty uzyskania przychodów. Natomiast ustalenia kontroli ZUS wskazały Spółce, że w zakresie wyliczeń składek na ubezpieczenia wypadkowe, stosowała niewłaściwe stopy procentowe, co doprowadziło do ich zaniżenia. W konsekwencji Spółka nie opłaciła w całości należnych składek na ubezpieczenia wypadkowe w terminie.

Mając na uwadze powyższe, dopłacone przez Spółkę składki na ubezpieczenie wypadkowe w związku z ustaleniami kontroli ZUS, powinny zostać uznane za należne składki w rozumieniu art. 15 ust. 4h ustawy o CIT, które z tytułu ich nieopłacenia w terminie powinny zostać rozliczone zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 57a ustawy o CIT, tj. w dacie ich faktycznej zapłaty. Dla potwierdzenia stanowiska Wnioskodawcy można przywołać interpretację indywidualną z dnia 24 stycznia 2014 r. o sygnaturze ITPB3/423-554/13/AW, zgodnie z którą, w okolicznościach przypisania dodatkowych składek na ubezpieczenia społeczne od wynagrodzeń pracowników, takie zaległe składki stanowią koszt podatkowy w momencie wskazanym w art. 16 ust. 1 pkt 57a ustawy o CIT, tj. w dacie faktycznej ich zapłaty. Jak bowiem zauważono: W analizowanym stanie faktycznym ww. wydatki należy zaliczyć do tzw. „kosztów pracowniczych”. Co więcej, to na Wnioskodawcy ciąży ustawowy obowiązek zapłaty przedmiotowych składek. Dodatkowo, jako że ich zapłata nie wypełnia warunków wynikających z art. 15 ust. 4h ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, to – stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 57a oraz art. 16 ust. 7d ww. ustawy – składki te stanowią koszty podatkowe w dacie ich faktycznej zapłaty.

W ocenie Spółki, punktem wyjścia do rozważań nad kwestią poruszoną w pytaniu Wnioskodawcy, powinna być właściwa kwalifikacja dodatkowych kosztów poniesionych w związku z kontrolą ZUS, a nie fakt, iż Spółka uiściła „przedkontrolne” składki na ubezpieczenie wypadkowe w nieprawidłowej wysokości. Za zasadnością tego podejścia przemawia fakt, że stanowią one jedną z kategorii kosztów uzyskania przychodów, dla których w ustawie o CIT przewidziano szczególne regulacje dotyczące momentu ich ujęcia w wyniku.

Niemniej, warto również odnieść się do możliwości rozpatrywania okoliczności stanu faktycznego w kontekście art. 15 ust. 4i ustawy o CIT, zgodnie z którym: Jeżeli korekta kosztu uzyskania przychodów, w tym odpisu amortyzacyjnego, nie jest spowodowana błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką, korekty dokonuje się poprzez zmniejszenie lub zwiększenie kosztów uzyskania przychodów poniesionych w okresie rozliczeniowym, w którym została otrzymana faktura korygująca lub, w przypadku braku faktury, inny dokument potwierdzający przyczyny korekty.

Spółka nie znajduje uzasadnienia dla zastosowania w omawianym przypadku ww. przepisu. Rozważając niniejsze zagadnienie, należy wskazać, iż w okolicznościach zbliżonych do stanu faktycznego, gdy prawidłowa kwota składek jest ustalana w wyniku kontroli przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych, możliwe są następujące rozstrzygnięcia: (i) stwierdzenie nadpłaty składek na ubezpieczenia społeczne, podlegających zwrotowi oraz (ii) stwierdzenie zaniżenia kwoty składek na ubezpieczenia społeczne z koniecznością ich dopłaty.

W pierwszym przypadku nadpłacone składki nie są w rzeczywistości składkami w rozumieniu ustawy o ub. społ., choć fakt niezasadności ich naliczania jest ujawniany dopiero w wyniku kontroli odpowiednich organów ZUS. W takiej sytuacji nadpłacone składki w ogólne nie powinny być ujmowane w kosztach uzyskania przychodów, a w szczególności nie powinny być kwalifikowane jako składki, o których mowa w art. 15 ust. 4h i art. 16 ust. 1 pkt 57a ustawy o CIT.

W drugim przypadku zaniżone składki na ubezpieczenia społeczne są należnymi składkami w rozumieniu ustawy o ub. społ., choć, z powodu nieopłacenia ich w terminie, stały się składkami zaległymi. Przypisanie dodatkowych składek na ubezpieczenia społeczne dopiero w wyniku kontroli organu ZUS nie zmienia faktu, że istniała konieczność naliczania ich z tytułów wskazanych w art. 15 ust. 4g ustawy o CIT, zgodnie z regulacjami przewidzianymi w ustawie o ub. społ., w szczególności w zakresie określania ich wysokości oraz podstawy wymiaru. Wobec tego, zaległe składki na ubezpieczenia społeczne w dalszym ciągu podlegają zaliczeniu do szczególnej kategorii kosztów, dla której – jak już wskazano – ustawa o CIT przewiduje szczególny moment ujmowania w wyniku podatkowym.

Biorąc powyższe pod uwagę, objęcie dodatkowych kosztów wynikających z ustaleń kontroli ZUS zakresem art. 15 ust. 4i ustawy o CIT i rozpoczęcie rozważań, czy mamy do czynienia z „błędem rachunkowym” lub „inną oczywistą omyłką”, mogłoby wystąpić tylko, jeśli dodatkowe składki na ubezpieczenie wypadkowe, będące przedmiotem wniosku Spółki, stanowiłyby składki nienależne, tj. Spółka, wskutek zastosowania niewłaściwych stóp procentowych do przeliczenia składki na ubezpieczenie wypadkowe, rozpoznałaby nadpłatę z tego tytułu.

Uwzględniając powyższe, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie, że dodatkowe koszty poniesione przez Spółkę w związku z ustaleniami kontroli ZUS, wynikające z wyższych składek na ubezpieczenia wypadkowe, powinny zostać rozliczone zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 57a ustawy o CIT, tj. w dacie faktycznej ich zapłaty.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz.U. z 2025 r., poz. 278 ze zm., dalej: „u.p.d.o.p.”):

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

Zatem, aby wydatek poniesiony przez podatnika mógł stanowić koszt uzyskania przychodów, muszą zaistnieć łącznie następujące przesłanki:

-został poniesiony przez podatnika,

-jest definitywny, a więc bezzwrotny,

-pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

-poniesiony został w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

-nie jest kosztem wymienionym w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p.,

-został właściwie udokumentowany.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami.

Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Zatem, do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Podkreślić należy, że wśród kosztów uznawanych za koszty uzyskania przychodów są także tzw. „koszty pracownicze” obejmujące m.in. świadczenia wypłacane na rzecz pracowników wraz z narzutami, wszelkiego rodzaju nagrody, premie i diety, ale również i inne wydatki ponoszone na rzecz pracowników, które w sposób pośredni wpływają na zwiększenie ich motywacji do pracy, poprawę jakości wykonywanej pracy oraz zdrowie i samopoczucie.

Wydatki na rzecz pracowników co do zasady są kosztami podatkowymi, jednak tylko te, które wykazują związek z uzyskanym przychodem lub zachowaniem (zabezpieczeniem) źródła przychodów.

Odnosząc się do przedmiotu Państwa wątpliwości dotyczących ustalenia, czy dodatkowe koszty poniesione przez Państwa Spółkę w związku z ustaleniami kontroli ZUS, wynikające z wyższych składek na ubezpieczenia wypadkowe, powinny zostać rozliczone zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 57a ustawy o CIT, tj. w dacie faktycznej ich zapłaty, należy wskazać, że zgodnie z art. 15 ust. 4g u.p.d.o.p.:

Na podstawie art. 15 ust. 4h u.p.d.o.p., w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2022 r.:

Natomiast, zgodnie z art. 15 ust. 4h u.p.d.o.p., w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2023 r.:

Na podstawie art. 20 ust. 2 ustawy z dnia 7 października 2022 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2022 r. poz. 2180), przepis art. 15 ust. 4h u.p.d.o.p., w nowym brzmieniu, stosuje się do składek z tytułu należności, o których mowa w tym przepisie, należnych od 1 stycznia 2023 r.

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 57 u.p.d.o.p.,

Stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 57a u.p.d.o.p.:

Cytowane unormowanie wyłącza z kategorii kosztów uzyskania przychodów wartość nieopłaconych obciążeń spoczywających na podatniku jako płatniku składek na ubezpieczenia społeczne, tj. wartość nieopłaconych składek na ubezpieczenia społeczne, które – zgodnie z przepisami ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych – płatnik składek finansuje z własnych środków. Zatem – a contrario – składki te są kosztem uzyskania przychodów, gdy zostaną opłacone.

W tym miejscu wskazać należy, że zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (t. j. Dz.U. z 2025 r., poz. 350 ze zm.),

Na podstawie art. 12 ust. 1 ww. ustawy:

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych:

Stosownie do art. 16 ust. 1 tej ustawy,

Na podstawie art. 16 ust. 3 ww. ustawy,

W myśl art. 17 ust. 1 i ust. 3 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych,

Odnosząc powyższe unormowania do przedstawionego przez Państwa stanu faktycznego należy stwierdzić, że zapłata zaległych składek na ubezpieczenie wypadkowe nie wypełnia warunków wynikających z art. 15 ust. 4h u.p.d.o.p., a zatem stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 57a u.p.d.o.p. składki te stanowią koszty podatkowe w dacie ich faktycznej zapłaty.

Tym samym, Państwa stanowisko w zakresie ustalenia, czy dodatkowe koszty poniesione przez Spółkę w związku z ustaleniami kontroli ZUS, wynikające z wyższych składek na ubezpieczenia wypadkowe, powinny zostać rozliczone zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 57a ustawy o CIT, tj. w dacie faktycznej ich zapłaty, jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.